Έριξε τα τελευταία δεξιοτεχνικά χτυπήματα με το σφυρί του και μετά έβγαλε από το καλαπόδι το παπούτσι, το περιεργάστηκε για λίγο στα χέρια του και αφού διαπίστωσε ότι ήταν εντάξει, το έβαλε πάνω στο ράφι. Σηκώθηκε έβγαλε την ποδιά του και την κρέμασε κάπου.
Άλλη μια κοπιαστική ημέρα είχε τελειώσει και το σούρουπο είχε σηματοδοτήσει, πως έφτασε η ώρα για λίγη ξεκούραση και για κανένα τσιπουράκι στο καφενείο.
Ο τσαγκάρης Ν. Απόχας
Από μικρό παιδάκι, ο Νίκος Απόχας, έμαθε την τέχνη του τσαγκάρη κάπου στην Αθήνα και μ΄ αυτή ασχολήθηκε και έζησε την οικογένειά του.
Ο τσαγκάρης (σκίτσο Δ. Τσιγάρας)
Ο Τσαγκάρης είναι ο τεχνίτης που επιδιορθώνει τα παπούτσια. Παλιότερα όμως ο τσαγκάρης τα έφτιαχνε ο ίδιος από την αρχή μετά από παραγγελίες.
Το τσαγκαράδικο του Ε. Καραθανάση και Γ. Κεφάλα
Στο Βαλτινό υπήρξαν τρία τσαγκαράδικα που δούλευαν ολημερίς για να ανταποκριθούν στις παραγγελίες. Ένα είχαν συνεταιρικά ο Ευάγγελος Καραθανάσης με τον Γιώργο Κεφάλα, ένα άλλο είχε ανοίξει ο Στέργιος Ριζαργιώτης και το τρίτο, τελευταία ο Νίκος Απόχας.
Το τσαγκαράδικο του Στέργιου Ριζαργιώτη
Η κατασκευή των υποδημάτων ήταν χειροποίητη, αφού τα πάντα ήταν ραφτά ή καρφωτά. Έπαιρναν τη στάμπα του πέλματος του πελάτη για μέτρο, έφτιαχναν πρώτα το πάνω μέρος και ύστερα έκοβαν τη σόλα. Χρησιμοποιούσαν λεπίδια, φαλτσέτες, σουφλιά, βελόνες, κερωμένους σπάγκους, σφυριά και κυρίως τα καλαπόδια.
Σήμερα δεν υπάρχει κανένα τσαγκαράδικο στο Βαλτινό και οι ανάγκες εξυπηρετούνται στην πόλη των Τρικάλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου