Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Νοµπελίστας Ειρήνης Λιου Σιαοµπό


Απόντος του τιμηθέντα Κινέζου αντιφρονούντα Λιου Σιαομπό πραγματοποιήθηκε στο Όσλο της Νορβηγίας η τελετή απονομής του Νόμπελ Ειρήνης. Από το Πεκίνο δεν επετράπη να παραστεί στην τελετή κανείς από τους φίλους και την οικογένεια του ακτιβιστή, που εκτίει ποινή φυλάκισης 11 ετών.
Στην αίθουσα απονομής η καρέκλα του είναι κενή και δεξιά από το βήμα της τελετής βρίσκεται ένα μεγάλο πορτρέτο του τιμηθέντα. Τουλάχιστον 19 χώρες αρνήθηκαν να παρευρεθούν στην τελετή, μερικές από τις οποίες δέχονται έντονη κριτική από τη Δύση σχετικά με τα ρεκόρ τους στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τη λύπη του για το γεγονός ότι δεν επετράπη στον Λιού Σιαομπό να παραστεί στην τελετή απονομής εξέφρασε ο Μπαράκ Ομπάμα και κάλεσε την Κίνα να πράξει περισσότερα για την πρόοδο της δημοκρατίας.
Ο Αμερικανός πρόεδρος σημείωσε επίσης ότι ο Σιαομπό ενσαρκώνει «παγκόσμιες αξίες» και κάλεσε το Πεκίνο να τον απελευθερώσει «το ταχύτερο δυνατό». «Ο κ. Λιού Σιαομπό αξίζει περισσότερο αυτήν την ανταμοιβή από μένα», δήλωσε ο Ομπάμα, στον οποίο απενεμήθη πέρυσι το Νόμπελ Ειρήνης.

Ορισµένες ξένες εφηµερίδες δηµοσίευσαν χθες ένα ποίηµα που έγραψε ο φετινός Νοµπελίστας Ειρήνης Λιου Σιαοµπό στη φυλακή. Ακολουθεί ένα απόσπασµα, σε πρόχειρη µετάφραση.

«Τη ζωή που έκανα σ’ έναν τόπο µακρινό
την εξόρισα σ’ αυτό το ανήλιαγο µέρος
για να φύγω από την εποχή της γέννησης του Χριστού
δεν µπορώ να αντικρύσω τη µατωµένη εικόνα στο σταυρό.


Από ένα δακτυλίδι καπνού µέχρι ένα σωρό από στάχτη
στράγγιξα το ποτό των µαρτύρων, ένιωσα το ξέσπασµα της άνοιξης
στη χρυσοποίκιλτη λάµψη µυριάδων λουλουδιών.


Αργά τη νύχτα, σ’ έναν άδειο δρόµο
πηγαίνοντας µε το ποδήλατο στο σπίτι
σταµατάω για τσιγάρα.
Ενα αυτοκίνητο έρχεται πίσω µου, πέφτει πάνω στο ποδήλατό µου
δύο τεράστια κτήνη µε γραπώνουν
µου βάζουν χειροπέδες, µου κλείνουν τα µάτια, το στόµα
µε ρίχνουν σε µια κλούβα που δεν πηγαίνει πουθενά
Ενα βλεφάρισµα, µια τρεµάµενη στιγµή µετά,
συνειδητοποιώ ξαφνικά: είµαι ακόµα ζωντανός


Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης αλλάζουν το όνοµά µου και το κάνουν «το µαύρο χέρι που συνελήφθη»


Αν και αυτά τα ανώνυµα λευκά οστά των νεκρών
παραµένουν ακόµα ξεχασµένα.
Σπεύδω να διαψεύσω αυτό το κατασκευασµένο ψέµα
Λέω σε όλους πώς ένιωσα το θάνατο
Ωστε αυτό το «µαύρο χέρι» να γίνει τίτλος τιµής ενός ήρωα.


Παρόλο που ξέρω
ότι ο θάνατος είναι ένας µυστηριώδης άγνωστος
οντας ζωντανός, δεν µπορώ να νιώσω το θάνατο
κι όταν πεθάνω
δεν θα µπορέσω να νιώσω το θάνατο ξανά
κι όµως ακόµη ταλαντεύοµαι στη µέση του θανάτου
µια ταλάντευση που µοιάζει µε πνιγµό


Αµέτρητες νύχτες πίσω από σιδερόφρακτα παράθυρα.
και οι τάφοι πέρα από το φως των αστεριών
αποκαλύπτουν τους εφιάλτες µου.


Πέρα από ένα ψέµα δεν µου ανήκει τίποτα».

«Ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει;»

Tου Χρήστου Γιανναρά

Στην «Κ» της περασμένης Κυριακής, 5/12/2010, ο κ. Ευθ.-Φοίβος Παναγιωτίδης, επίκουρος καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, τόλμησε να θέσει το ερώτημα: «Ξέρει ο πρωθυπουργός (Γ. Α. Παπανδρέου) ελληνικά;». Αφορμή για το δημοσίευμά του αποτέλεσε κείμενο του Στάθη της «Ελευθεροτυπίας» και, συγκεκριμένα, η φράση: «Ο εντολοδόχος της τρόικας πρωθυπουργός Παπανδρέου άρχισε να κλίνει τη λέξη “πατριώτης” σε όλες τις πτώσεις – τις δύο που γνωρίζει».

Ο κ. Ε.-Φ.Π. δικαιολογεί το ενδιαφέρον του για το θέμα με το σκεπτικό ότι: «Αν η γλώσσα που παράγουμε είναι ενδεικτική της νόησής μας... αν ο εκφραστικός πλούτος υποδηλώνει, ανεξαιρέτως, βάθος σκέψης και ικανότητα για συνθετική συλλογιστική, ποιος θέλει στο τιμόνι (της χώρας) κάποιον που γνωρίζει μόνο δύο πτώσεις;».

Αποκρούει ο κ. Ε.-Φ.Π. τον «ισχυρισμό κάποιων» ότι «οι γλωσσικές δυσκολίες του πρωθυπουργού πηγάζουν από το γεγονός ότι τα ελληνικά δεν είναι μητρική του γλώσσα». Βέβαια η μητέρα του είναι Αμερικανίδα, αλλά ο πατέρας του, κατά τον αρθρογράφο, αποκλείεται να απευθυνόταν στο παιδί του αποκλειστικώς στα αγγλικά, «δεδομένου και των αγγλικών του Ανδρέα». Επιπλέον (το κυριότερο) και τα αγγλικά ο σημερινός πρωθυπουργός δεν τα μιλάει καθόλου με την άνεση μητρικής γλώσσας, «επαναλαμβάνει συλλαβές, κομπιάζει, κάνει σαρδάμ».

Ο γλωσσολόγος του Πανεπιστημίου Κύπρου δεν καταλήγει σε συμπέρασμα. Δηλώνει απλώς τι «υποψιάζεται»: Οτι η δυσγλωσσία του Γ. Α. Παπανδρέου οφείλεται σε «γενικότερη δυσκολία στη γλωσσική πραγμάτωση», που διαφέρει από τη «γλωσσική ικανότητα». Αλλο η γλωσσική ικανότητα, άλλο η πραγμάτωση της γλωσσικής ικανότητας. Με αυτή τη διάκριση ο κ. Ε.-Φ.Π. κατορθώνει να θέσει ευπρεπέστατα το οξύτατο και δραματικό σήμερα για τον Ελληνισμό πρόβλημα

επικοινωνιστε μαζι μας