Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Το έθνος



Να λυπάστε για το έθνος που φοράει ένδυμα, που δεν το ύφανε.
Που τρώει ψωμί, αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.
Που πίνει κρασί, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Να λυπάστε για το έθνος που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Να λυπάστε για το έθνος που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Να λυπάστε για το έθνος που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.

(Χαλίλ Γκιμπράν) Απόσπασμα - Ο Κήπος του Προφήτη - (1923)


Το πρώτο ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο επανήλθε στη ζωή



Έχει τελική ταχύτητα 15 χλμ/ώρα και αυτονομία 40 χιλιομέτρων
Η μείωση της εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα αποτελεί πλέον προτεραιότητα τα τελευταία χρόνια, και ως αποτέλεσμα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή. Όμως, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα δεν αποτελούν και ακριβώς μια νέα ιδέα, το απεικονιζόμενο αυτοκινούμενο χρονολογείται από το 1881.
Αυτό το όχημα με την περίεργη όψη, έχει την τιμή να είναι το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο στον κόσμο. Κατασκευάστηκε πάνω σε ένα τροποποιημένο τρίκυκλο Starley από τους Άγγλους επιστήμονες William Ayrton και John Perry ως ένα είδος κινούμενης διαφήμισης για τις ηλεκτρικές εφευρέσεις τους.


Το πρωτότυπο όχημα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, ωστόσο μια ομάδα στο AutoVision Μουσείο στη Γερμανία, κατάφεραν και μέσω αντίστροφης μηχανικής κατασκεύασαν αυτό το πλήρως λειτουργικό αντίγραφο. Έχει τελική ταχύτητα σχεδόν 15 χλμ/ώρα και αυτονομία 40 χιλιομέτρων, όπως ακριβώς και το πρωτότυπο. (καθόλου άσχημα για μία εφεύρεση 130 ετών)
Το όχημα είναι πραγματικά αξιοσημείωτο, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι κατασκευάστηκε μόλις ένα χρόνο μετά την εφεύρεση του πρώτου ηλεκτρικού λαμπτήρα.
Παρακολουθήστε το βίντεο με την ρέπλικα να βολτάρει στους δρόμους!

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Κορίτσια ονειρεμένα και στο χρόνο ξεχασμένα.


Παλιές Λιθογραφίες...


Λιθογραφίες και καρποστάλ που στόλιζαν κάποτε τα σπίτια και τα μαγαζιά της παλιάς εποχής..
Όμορφα κορίτσια, μακρινά - πρότυπα για όλες τις νέες της τότε εποχής...
Καλλονές, που κοιτούσαν και χαμογελούσαν με νόημα και που ήταν το κρυφό όνειρο κάθε νέου...


Κορίτσια ονειρεμένα, που κάθονται σε λουλουδιασμένα μπαλκόνια σε ανθισμένους κήπους, που στέκουν δίπλα σε δροσερά σιντριβάνια...
Κορίτσια που... πολλές φορές απεικονίζονται να κρατούν λουλούδια δίπλα σε εξωτικά πουλιά!


Κορίτσια ζωγραφισμένα, ονειρεμένα και στο χρόνο ξεχασμένα.
Τα έβλεπες ανηρτημένα... ή με πινέζα καρφωμένα...
στα κουρεία, στα καφενεία, στα κέντρα διασκέδασης...
αλλά και καδραρισμένα στα λαϊκά σαλόνια πολλών σπιτιών...


Και το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι:
Υπήρξαν, άραγε, κάποτε αυτά τα κορίτσια ...ή απλά ζούσαν μέσα στην φαντασία των δημιουργών τους;
Κανείς δεν θα το μάθει ποτέ…

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Τραγούδια του τόπου μας «Τρεις περδικούλες»

Συνεχίζοντας την προσπάθεια καταγραφής, διάσωσης και διάδοσης των παραδοσιακών τραγουδιών του τόπου μας, η κ. Ντίνα Ανδρέου – Βότσιου, από το Βαλτινό, μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της, το παραδοσιακό τραγούδι «Τρεις περδικούλες».


Τρεις περδικούλες
Ωρέ! Τρεις περδικούλες κάθονταν
στη ράχη στο Περτούλι.
Ωρέ! Η μια κοιτάει τα Τρίκαλα
 κι η άλλη το Γαρδίκι.
Ωρέ! Κι η Τρίτη η μικρότερη
μοιρολογάει και λέει:
-Ωρέ! Καλά ήσουν Κώστα μ΄ στο βουνό,
τι γύρευες στην πόλη;
-Ωρέ! Ήρθα να ιδώ τους φίλους μου
να δω τους συγγενείς μου.
Ωρέ! Οι φίλοι με ξεχάσανε
κι αυτοί κι οι συγγενείς μου!




Γυναίκες της γης



Όταν ήμουνα μικρή, είχαμε στο σπίτι ένα βιολί, το έπαιρνα εγώ κρυφά και ζίγκα ζίγκα έπαιζα. Κανείς δεν μου είχε δείξει πώς να το παίζω, από μόνη μου το βρήκα.
Μια μέρα μ’ άκουσε ο πατέρας μου που έπαιζα το βιολί, έρχεται, μου τ’ αρπάζει από τα χέρια και το ρίχνει στη φωτιά.
«Δεν τ’ αντέχω αυτό το ρεζιλίκι», λέει. «Πού ξανακούστηκε κορίτσι και να παίζει βιολί;»

Από το βιβλίο «γυναίκες της γης» της Μαρούλας Κλιάφα

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Εντυπωσιακή αλλά παράξενη μορφή τέχνης



Ποιός είπε ότι οι πίνακες πρέπει να είναι τετραγωνισμένοι και περιορισμένοι στα συνηθισμένα στάνταρτ;;; Μπορεί να είναι ελεύθεροι και ακανόνιστοι. Ο μόνος περιορισμός που πρέπει να τους διέπει να είναι ο νόμος της αισθητικής.
Η καλλιτέχνης Valerie Hegarty είναι από τη Νέα Υόρκη και μας παρουσιάζει μερικά από τα εναλλακτικά έργα της.



Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Βαλτσινιώτικο παραμύθι

Η πτώχευση του Βαλτινού

Μια μέρα εμφανίστηκε στο Βαλτινό ένας άνδρας με γραβάτα και ανακοίνωσε σε όλο το χωριό, ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 1000 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι κάτοικοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 1500 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους.
Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 3000 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους. Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 5000 ευρώ! Και αποχώρησε.


Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο Βαλτινό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 4000 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 1000 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του...

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ο αρκουδιάρης

Ήρθε στο χωριό ο αρκουδιάρης
Ένα γέρος άντρας ξεδοντιάρης,
Λεύτερη κι ανέμελη η ψυχή του,
Πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί του.



Κυρίως με το όνομα αρκουδιάρης ή και αρκουδόγυφτος φερόταν συνήθως ο τσιγγάνος εκείνος που παλαιότερα περιήγαγε αρκούδα σε υπαίθριες παρουσιάσεις - επιδείξεις και με αυτό τον τρόπο χρηματιζόταν.


Οι αρκουδόγυφτοι κρατούσαν συνήθως ένα ντέφι ή ακόμη πιο παλιά τύμπανο με το οποίο απέδιδαν την μελωδία έχοντας δεμένη με αλυσίδα από τη ζώνη τους μια αρκούδα (πολύ σπάνια δύο) με φίμωτρο. Τις περισσότερες φορές είχαν και μια μαϊμού επίσης δεμένη με αλυσίδα από τη ζώνη τους. Διάλεγαν λοιπόν για τις παρουσιάσεις κυρίως πλατείες που παρουσίαζαν κάποια σχετική κίνηση ή και δρόμους συνοικιακούς. Όταν λοιπόν σταματούσαν κάποιοι περαστικοί, άρχιζε το πρόγραμμα!



Η μελωδία εν προκειμένω δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, απλά ο αρκουδιάρης χτυπώντας το ντέφι άρχιζε να τραγουδά κάποιο γνωστό λαϊκό τραγούδι που συνήθως ήταν το «Σήκω χόρεψε κουκλί μου να σε δω να σε χαρώ ...»

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

"Άσμα Ασμάτων"



Πρόκειται για λεύκωμα με 7 ξυλογραφίες σε πλάγιο ξύλο, το "Άσμα Ασμάτων", του χαράκτη Τάσου.
Στα χαρακτικά του λευκώματος απεικονίζονται νεαρές γυμνές γυναικείες μορφές, αντρικές γυμνές μορφές καθώς και ζευγάρια. Σε όλες τις σκηνές κυριαρχεί η τρυφερότητα και ο αισθησιασμός.




Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Οργανοπαίχτες του Βαλτινού «Στο ακορντεόν»



Το ακορντεόν είναι ένα μουσικό όργανο πνευστό με πλήκτρα και φυσούνα.
Έχει κι αυτό τον ίδιο μηχανισμό με το αρμόνιο, με τη διαφορά ότι είναι φορητό. Ο μουσικός γεμίζει με αέρα τη δεξαμενή του οργάνου, ανοιγοκλείνοντας τη φυσούνα, τον οποίο στη συνέχεια διοχετεύει με την πίεση των κατάλληλων πλήκτρων σε δονούμενα ελάσματα, παράγοντας το γλυκό και τόσο γνώριμο ήχο.


Στο αριστερό χέρι υπάρχουν κουμπιά για τις αρμονικές βαθμίδες στις διάφορες σκάλες κι έτσι το ακκορντεόν μπορεί να θεωρηθεί ένα αρκετά ολοκληρωμένο μουσικό όργανο.
Η μοναδικότητα του οργάνου, με τις συγχορδίες που σχηματίζονται από ένα μόνο κουμπί, είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα ευρύ μουσικό ρεπερτόριο για την εκμάθηση του οργάνου. Ο οργανοπαίκτης με το δεξί χέρι του παίζει τη μελωδία και με το αριστερό χέρι τη συνοδεία καθώς ανοιγοκλείνει τη φυσούνα.


Στην Ελλάδα το ακορντεόν συνοδεύει κυρίως λαϊκές, ρεμπέτικες και δημοτικές ορχήστρες. Στο Βαλτινό υπήρξαν τέσσερις βιρτουόζοι του ακορντεόν, οι οποίοι ασχολήθηκαν επαγγελματικά σε δημοτικές ορχήστρες, με το όργανο αυτό.
Είναι: ο Βασίλειος Βότσιος, ο Ηλίας Μαντέλας, ο Λάμπρος Σταυρέκας και ο Γιώργος Καλαμπάκας.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Οι θρύλοι του ελληνικού τραγουδιού σε γραμματόσημα!



Έξι θρύλοι του ελληνικού τραγουδιού έγιναν γραμματόσημα!
Ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, η Βίκυ Μοσχολιού και η Σωτηρία Μπέλλου κοσμούν εδώ και ένα χρόνο τα ελληνικά γραμματόσημα.


Η καταπληκτική ιδέα να τιμηθούν οι θρύλοι του ελληνικού τραγουδιού με γραμματόσημα ανήκει στα Ελληνικά Ταχυδρομεία, που κυκλοφόρησαν μια σειρά αναμνηστικών γραμματοσήμων με τους θρύλους του ελληνικού τραγουδιού.


Υπήρχαν προτάσεις από τον κόσμο να γίνει μια σειρά γραμματοσήμων αφιερωμένη στα μεγάλα ονόματα του λαϊκού μας τραγουδιού, που δεν ζουν πια. Έτσι έγινε αυτή η σειρά από τα ΕΛΤΑ, που είναι η πρώτη με τραγουδιστές.


Τις εντυπωσιακές προσωπογραφίες φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Κώστας Σπυριούνης.

Ένα πολύ περίεργο αρχιτεκτονικό κτίριο...



Το TED - Technology, Entertainment & Design Center στην Taipei, είναι ένα κτίριο που συγκεντρώνει τις πάσης φύσεως δραστηριότητες που σχετίζονται με τη σύγχρονη τεχνολογία και τα μέσα ενημέρωση και έχει έκταση 53.000m2.


Το κτίριο κύβος έχει ολοκληρωθεί πάνω σε συγκεκριμένα ελάσματα έτσι ώστε να εξυπηρετεί η ηλιακή σκίαση καθώς και την πρόσβαση του κοινού. Τα ελάσματα υποχωρούν προς τα μέσα σχηματίζοντας μια σκάλα που επιτρέπει στο κοινό να περπατήσει στην πρόσοψη και σε όλη τη διαδρομή μέχρι την οροφή..

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Γυναίκες της γης



Όταν έχεις μεγαλώσει σ΄ ένα χωριό που ήταν τσιφλίκι και δούλευες τη γη για ένα κομμάτι ψωμί, όταν έχεις γεννήσει οχτώ παιδιά κι έχεις αποκτήσεις είκοσι δύο εγγόνια, και πέντε δισέγγονα, όταν έχεις ζήσει δύο παγκόσμιους πολέμους κι έναν εμφύλιο, όταν έχεις κάνει φυλακή κι έχεις εξοριστεί για τα πολιτικά σου φρονήματα, όταν έχεις ταξιδεύσει στην Αυστραλία και στην Αμερική, όπου είναι εγκαταστημένα δυο από τα παιδιά σου, όταν έχεις δει τις φιλενάδες σου να πεθαίνουν κι έχεις μοιρολογήσει το ταίρι σου.
Τότε τα γηρατειά είναι καλοδεχούμενα.
Γιατί έχεις ζήσει μια πλούσια ζωή.

Από το βιβλίο «γυναίκες της γης» της Μαρούλας Κλιάφα

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Το ψωμί του λαού.



Πολλές είναι οι Παροιμίες του Λαού μας, πάμπολλες και ποικίλες οι θυμοσοφίες του, πού τις έπλασε στο διάβα του ριζωμένος βαθιά για χιλιάδες χρόνια σ΄ αυτόν τον Ευλογημένο τόπο.
Κατασταλάγματα εμπειριών, συμπυκνωμένης γνώσης και Σοφίας Ζωής.


Να μερικές πού σχετίζονται με το Ψωμί μας :
-Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία.
- Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει.
- Απ' όλα τα μυρωδικά κάλιο μυρίζ' ο φούρνος.
- Χωρίς ψωμί, χωρίς κρασί, παγώνει κι η αγάπη.
- Τις μεγάλες Αποκριές τρώγουνε ψωμί κι ελιές.
- Όλα είναι υφάδια της κοιλιάς και το ψωμί στημόνι.
- Έλα καλέ μ' να φας ψωμί, έλα να γιοματίσεις.
- Καλή του ώρα αν τρώει ψωμί, καλή του κι αν πίνει
εμένα να συλλογιστεί και νηστικός να μείνει.
-Ζύμωνε κόρη μ', ζύμωνε τ' αφράτο παξιμάδι
το θέλει να ’ναι χάσικο ψιλοκοσκινισμένο
να είναι σαν εφτάζυμο μα και καλοψημένο.
- Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει.
- Όποιος ανακατεύεται με τα πίτυρα, τον τρών' οι κότες.
- Κρέμασε τα μούτρα του
σαν να του έφαγε ο γάιδαρος το ψωμί.
- Μαζί, γλυκό ψωμί δεν έφαγαν.
- Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο.
- Μα το ψωμί (όρκος)
- Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται.
- Είπαμε το ψωμί - ψωμάκι.
- Δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.
- Ο χορτάτος λέει ψωμί κι ο νηστικός ψωμάκι.
- Όταν λείπει το ψωμί, η μέρα φαίνεται διπλή.
- Μην τάζεις του Αγίου κερί και του παιδιού κουλούρι.
-Το ψωμί που τρως, ποτέ μην το πατάς.
- Ο Αλωνάρης αλωνίζει, σιτάρι το χωριό γεμίζει.
-Το ψωμί και το νερό κάνουν τον άνθρωπο γερό.
- Αυτή η δουλειά έχει ψωμί.
- Κερδίζω το ψωμί μου με τον ιδρώτα μου.
- Δεν έχει ψωμί να φάει.
- Λίγα είναι τα ψωμιά του.
-Άμα χορτάσει ή ψείρα, βγαίνει στον γιακά.
-Το πουλάει για ένα καρβέλι ψωμί.
- Ότι έσπειρες θα θερίσεις.
- Ο χορτάτος τον νηστικό, δεν τον λυπάται.
-Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας,
τα βάσανα, τις πίκρες μας,
τα ωραία απ’ το χωριό μας.


Για δέστε πως κατάντησαν οι αρχόντοι τους ανθρώπους
να τους τα αρπάξουν βρήκανε κι εφηύραν χίλιους τρόπους.

Αυτοί… την εξαθλίωση τη λένε σωτηρία,
κάπου βρομάει φίλοι μου αυτή η ιστορία.

Όλοι χαμένα τα ‘χουνε μέσα σ’ αυτή τη κρίση
κι εναγωνίως ψάχνουνε να βρούνε κάποια λύση.

Το Βαλτινό κι η χώρα μας όλο κατρακυλάνε,
μ’ αυτόν τον τρόπο, πέστε μου, τα πράγματα που πάνε;

Τώρα στις πλάτες ρίξανε της φτώχειας, τα μνημόνια
κι όλα τα βάρη ο λαός θα κουβαλάει για χρόνια.

Για δέστε πως με φόρτωσαν, κοιτάξτε τώρα χάλι
σαν αχθοφόρο μ’ έκαναν, τον έρμο, σαν χαμάλη.

Φόροι, αυξήσεις, δάνεια, τέλη, δασμοί, και δόσεις
που να φτουρήσει η σύνταξη και πόσα να πληρώσεις;

Φταίω κι εγώ που άφησα να με περνούν για βλάκα
και κάθε που εψήφιζα, εψήφιζα για πλάκα.

Μα θα τους πάρει ο διάολος όλους σ αυτή τη χώρα
αν ο λαός στα χέρια του την τύχη πάρει τώρα.

Και σας το λέω υπεύθυνα ως βέρος Βαλτσινιώτης
σ’ αυτή την επανάσταση, μπροστά θα ‘μαι στρατιώτης…

«Πολυτεχνείο» Ο στρατιώτης που οδήγησε το άρμα στο Πολυτεχνείο, θυμάται…



Η εισβολή του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο, δεν σημάδεψε μόνο τους εξεγερμένους μέσα από τη πύλη που τσακίστηκε από τους τόνους χάλυβα που έπεσαν με ορμή πάνω της. Σημάδεψαν βαθειά τον 20χρονο τότε στρατιώτη που είχε διαταχθεί να οδηγήσει το άρμα μέσα στο Πολυτεχνείο.



Η ιστορία πολλές φορές κάνει ανθρώπους απλούς πρωταγωνιστές. Κάποιες φορές αρνητικούς πρωταγωνιστές. Όπως εκείνο το 20χρονο παιδί στο άρμα μάχης. Που τότε όπως εξομολογήθηκε, πίστευε ότι έκανε το καθήκον του εναντίον των “εχθρών κομμουνιστών”. Και μετά , όταν η τραγωδία πέρασε και έγινε πολίτης ψήφισε δυο φορές ΚΚΕ!
Τ’ όνομά του Α. Σκευοφύλαξ, αλλά μικρή σημασία έχει τ΄ όνομα. Σημαντικές είναι οι αναμνήσεις ενός ανθρώπου, όπως τόλμησε να τις πει μία και μοναδική φορά σε συνέντευξή του στο Βήμα, στην επέτειο του 2003.
Η διήγησή του για εκείνη τη νύχτα, ήταν συγκλονιστική:
• «Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Το Μέγαρο Μαξίμου



Το οίκημα ξεκίνησε να χτίζεται, το 1912, από τον εφοπλιστή Αλέξανδρο Μιχαληνό και τη σύζυγο του Ειρήνη Μανούση. Το 1916 πεθαίνει ο Μιχαληνός αφήνοντας το σπίτι ημιτελές, ενώ η χήρα του θα ξαναπαντρευτεί τον Δημ. Μάξιμο. Για λίγα χρόνια το ημιτελές σπίτι αλλάζει ιδιοκτήτη, αφού η Μανούση το πούλησε στον εφοπλιστή Λ. Εμπειρίκο (πατέρας του ποιητή), γιατί, μάλλον, είχε προβλήματα με τα κληρονομικά. Η αγοροπωλησία ήταν, μάλλον, εικονική, αφού η χήρα Μανούση και, πλέον, Μαξίμου θα το ξαναγοράσει (μετά από πέντε χρόνια) από τον Εμπειρίκο. Από τις αρχές του ΄20 το ζεύγος Μαξίμου κατοικεί στην πανέμορφη οικία του. Στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής είχε επιταχθεί ως κατοικία του Γερμανού Ναυάρχου του Στόλου του Αιγαίου, ενώ μετά την απελευθέρωση χρησίμευσε ως κατοικία του Αμερικανού πρεσβευτή.


Το 1952 το Ελληνικό Δημόσιο ζήτησε να αγοράσει την κατοικία του Δημητρίου Μαξίμου, η οποία βρισκόταν επί της οδού Ηρώδου Αττικού 19. Συνεστήθη επιτροπή, η οποία εκτίμησε την αξία του "Μεγάρου Μαξίμου" σε 11 δισεκατομμύρια δραχμές. Ο ίδιος δήλωσε ότι αποδέχεται να πουλήσει την οικία του στο Δημόσιο στο μισό περίπου της εκτίμησης της επιτροπής, στα 5,75 δισεκατομμύρια δραχμές. Επιπλέον δε, προσέφερε στο Κράτος όλη την επίπλωση της κατοικίας του, καθώς και τους πίνακες που βρίσκονταν σε αυτή, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως «Κυβερνητικόν Μέγαρον» και για τη φιλοξενία ξένων υψηλών προσώπων.


Η κυβέρνηση ευγνωμονούσα δήλωσε ότι θα διατηρήσει το όνομα του ως «οικία Μαξίμου.
Από το 1982 το «Μέγαρο Μαξίμου» χρησιμοποιείται ως επίσημη κατοικία και γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού.

Ο Δημήτριος Μάξιμος


Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1873 και ήταν γιος του Επαμεινώνδα

Τα ευεργετικά βότανα



Πολλά από τα βότανα που γνωρίζουμε από παιδιά, υπάρχουν μέχρι σήμερα στην καθημερινότητά μας, από τότε που οι γιαγιάδες μας τα χρησιμοποιούσαν για να δώσουν άμεσες και πρακτικές λύσεις σε πολλά μικρά αλλά συνήθη προβλήματα υγείας. Από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα, ακολούθησε ενδεχομένως μια μεταβατική περίοδος «σνομπισμού», η οποία άρχισε να καταρρέει όταν οι επιστήμονες ήρθαν να επιβεβαιώσουν και να τεκμηριώσουν όλα όσα η ελληνική παράδοση «γνώριζε από γεννησιμιού της».
-Το τσάι του βουνού ή σιδερίτης, είναι γνωστό για τις μεγάλες ποσότητες σιδήρου που περιέχει και μπορεί να επιδράσει κατά της αναιμίας, των ιών και των φλεγμονών.
-Το χαμομήλι, χρησιμοποιείται κατά κόρον ως βάση σε κρέμες για εγκαύματα.
-Το θυμάρι, από το οποίο παράγεται η θυμόλη, έχει αντισηπτική και αντιοξειδωτική δράση, βοηθά στην άμυνα του οργανισμού και χρησιμοποιείται για την παραγωγή αποσμητικών. Επίσης, αν προσθέσουμε φρέσκα φύλλα θυμαριού στη σαλάτα (στην ανάγκη και αποξηραμένα), αυτό μπορεί να συμβάλει στη μείωση της χοληστερίνης.
-Το μελισσόχορτο, από το οποίο παράγεται, μεταξύ άλλων, η κιτράλη, ένα ακριβό αιθέριο έλαιο, έχει πολλή μεγάλη απήχηση στον τομέα της αρωματοποιίας αλλά και της φαρμακολογίας. Ως ρόφημα έχει αντικαταθλιπτική δράση, κατευνάζει και βοηθά την ομαλή πέψη και τη σωστή λειτουργία των εντέρων.
-Η ρίγανη, από την οποία παράγεται η καρβακρόλη, είναι εξαιρετικός σύμμαχος κατά των κρυολογημάτων, με αντισηπτική δράση. Η καρβακρόλη, είναι επίσης, βασικό συστατικό φαρμάκων για ασθένειες ζώων.
Ο κατάλογος των βοτάνων είναι μεγάλος, αλλά ο καθοριστικός ρόλος τους είναι να διατηρούν και να προάγουν την υγεία μας.
Για αυτό πρέπει να τα χρησιμοποιούμε συχνά και να εντάξουμε στην καθημερινή μας διατροφή.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Ξυλογλυπτική «Καραμάλη»



Η οικογένεια Καραμάλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία της στα εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, καθότι σε πολλές εκκλησίες αλλά και μικρά εκκλησάκια, έργα μεγάλης τέχνης φέρουν την καλλιτεχνική της σφραγίδα.
Πέτυχαν ένα σπουδαίο έργο που κατορθώνει να επιζήσει στο πέρασμα του χρόνου και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να παραδίδουν εκπληκτικές δημιουργίες.


Τόσο το Τέμπλο του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, όσο και το τέμπλο της Παναγίας Βαλτινού, είναι ξυλόγλυπτα, επιχρυσωμένα και κατασκευασμένα από τα καλλιτεχνικά χέρια της οικογένειας «Καραμάλη».
Οικογένεια «Καραμάλη»

O Μιχάλης Καραμάλης


Ένα αιώνα πριν, το 1900. ο Μιχάλης Καραμάλης έρχεται από την Καστοριά και εγκαθίσταται στο Ξυλοπάροικο, Τρικάλων, όπου ιδρύει το προσωπικό του εργαστήρι.
Μαζί με τους βοηθούς του αναλαμβάνει και κατασκευάζει τους διάκοσμους διαφόρων εκλησιών της περιοχής των Τρικάλων.

Τα μοιρολόγια του τόπου μας


Τα Μοιρολόγια είναι έμμετρα στιχουργήματα με θλιβερή υπόθεση. Τραγούδια θρηνητικά, που τα απαγγέλλουν οι άνθρωποι κατά το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων.
Ένα μοιρολόγι του τόπου μας, με τίτλο «Άσε με χάρε μ΄, άσε με» και με συγκλονιστικά λόγια, για την άνιση μάχη με το θάνατο, τραγουδά με την υπέροχη φωνή της η κ. Ντίνα Βότσιου – Ανδρέου.



Άσε με χάρε μ΄, άσε με
Με γέλασε μια χαραυγή
τ΄ άστρο και το φεγγάρι
και βγήκα νύχτα στα βουνά,
νύχτα στα κορφοβούνια.

Βλέπω το χάρο να ΄ρχεται
στο άλογο καβάλα.
Απ τα μαλλιά με άρπαξε
στη γη με γονατίζει…

Άσε με χάρε μ΄, άσε με
μονάχα δυο μερούλες,
το Σάββατο για να λουστώ,
την Κυριακή να αλλάξω

και τη Δευτέρα το πρωί
θα έρθω μοναχός μου.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Παραμυθένιο σπίτι στο δάσος



Μια πανέμορφη ιδέα για να φτιάξετε ένα παραμυθένιο σπίτι μέσα στο δάσος.
Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες και εμπνευστείτε.






Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας,
τα βάσανα, τις πίκρες μας,
τα ωραία απ΄ το χωριό μας.

Ως πατριώτης φίλοι μου κι ως Βαλτσινιώτης βέρος
ακούστε το παράπονο για τούτο εδώ το μέρος.

Κοιτάξτε με πως ντύθηκα… εφόρεσα γραβάτα
για να τα πω ελεύθερα, αντρίκια και σταράτα.

Για δέστε πως κατάντησαν την έρμη την Ελλάδα,
από το θρόνο των θεών τη ΄ρίξαν στον καιάδα.

Τα φαντς κι οι τοκογλύφοι μας, οι ξένοι κι οι εταίροι
αφού μας καλομάθανε τώρα μας βάζουν χέρι.

Με τα δικά τους δανικά, με τις δικές μας πλάτες
μας μάθανε στο Βαλτινό να βάζουμε γραβάτες.

Και πάνω που συνήθεια μας έγιναν τα λούσα
ήρθανε και μας κούρεψαν την χρεομακρομαλλούσα.

Μας στέρησαν τα όνειρα, μας πάνε πίσω χρόνια,
μας καταστρέφουν τη ζωή του κόσμου τα τελώνια.

Μα που θα πάει… έρχονται και οι καιροί γυρνάνε
πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι.

Γυναικείο ποδόσφαιρο



Ισόπαλος, με σκορ 1 – 1 έληξε ο γυναικείος ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ των ομάδων Τρίκαλα και Αγροτικός Αστέρας, στην έναρξη του πρωταθλήματος της Γ΄ Εθνικής, στο γήπεδο της Κρινίτσας.


Η ομάδα των Τρικάλων προηγήθηκε με γκολ της (συγχωριανή μας) Φωτεινής Παπακώστα στο 44 λεπτό. Οι φιλοξενούμενοι απάντησαν στο 70 λεπτό με γκολ της Δέλκου, κάνοντας το σκορ 1 – 1 που έμενε να είναι και το τελικό.


Κατά τη διάρκεια του αγώνα τα κορίτσια με τις επιδόσεις τους ενθουσίασαν τους φιλάθλους, που παρακολουθούσαν την αναμέτρηση, αποσπώντας τα θερμά χειροκροτήματα ως επιβράβευση των προσπαθειών που κατέβαλαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, το αποτέλεσμα, κατά γενική ομολογία, αδικεί την ομάδα των Τρικάλων καθότι κατά τη διάρκεια του αγώνα είχε πέντε δοκάρια και πολλές ευκαιρίες για να κατακτήσει τη νίκη.

επικοινωνιστε μαζι μας