Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!


Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος.

Πάσχα των Ελλήνων. Από το Βαλτινό μέχρι τα πέρατα του κόσμου.


Όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις πόλεις και τα χωριά, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά μας, όπως επίσης στις χώρες της διασποράς, υποδέχονται το Άγιο Πάσχα, αυτή τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης και του ελληνισμού.
Πάσχα των Ελλήνων. Από το Βαλτινό μέχρι τα πέρατα του κόσμου.
Πάσχα της αγάπης, της συναδέλφωσης, της χαράς και της προσμονής.
Πάσχα του οικουμενικού ελληνισμού. Πάσχα της ανάστασης των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο φωτεινό μέλλον του έθνους των Ελλήνων, όπου κι αν αυτό βρίσκεται. Μέσα στα γεωγραφικά όρια της χώρας ή στη διασπορά, όπου ζει και μεγαλουργεί η άλλη Ελλάδα της ομογένειας.


Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι απόδημοι Έλληνες, μαζί με τους υπόλοιπους χριστιανούς, τιμούν ευλαβικά και πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη και την πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή της χριστιανοσύνης, η οποία τόσο πολύ έχει δεθεί με τον ελληνισμό. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο λαμπρές εκδηλώσεις για το Πάσχα, από οπουδήποτε αλλού, τελούνται στην Ελλάδα. Ίσως γιατί σε τούτο τον τόπο, η Ανάσταση είναι συνυφασμένη περισσότερο με την έννοια της Ελευθερίας και τη φλόγα της γνώσης.
Καλή Ανάσταση!

Σελίδες από μνήμες του παλιού Βαλτινού.


Το καφενείο του Βασίλη Σταμούλη


Ένα άλλο καφενείο συνδεδεμένο με τη ζωή των κατοίκων του Βαλτινού ήταν αυτό του Βασιλείου Σταμούλη.
Είχε την επωνυμία «Το στέκι».
Άρχισε τη λειτουργία του το 1957-58 υπό την διεύθυνση του Βασιλείου Σταμούλη και στη συνέχεια το ανέλαβε ο γιός του Σιώκας Σταμούλης.


Για μια εικοσαετία λειτουργούσε και πρόσφερε τις υπηρεσίες στους κατοίκους του Βαλτινού, στην αρχή ως καφενείο και στη συνέχεια, και ως ψησταριά. Η λειτουργία του σταμάτησε το 1976 όπου κατεδαφίστηκε το κτίριο και στη θέση του κτίστηκε η σημερινή οικία του Βασιλείου Β. Σταμούλη.


Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για αυτό το περίφημο μαγαζάκι. Ξεκίνησε τη λειτουργία του με τα υποτυπώδη μέσα της εποχής. Ένα γραμμόφωνο για μουσική, δυο τράπουλες για κανένα χαρτάκι, ένα μπρίκι κι ένα καμινέτο για το ψήσιμο του καφέ, ένα ψυγείο με πάγους που συντηρούσε εκεί τα διάφορα προϊόντα το καλοκαίρι.


Εκεί τις Κυριακές αλλά και τις καθημερινές αντάμωναν οι άνθρωποι του χωριού και έπιναν το καφεδάκι τους, το αναψυκτικό τους, το ποτό τους, και περνούσαν την ώρα της σχόλης.

επικοινωνιστε μαζι μας