Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

«Τείχη» Κ. Καβάφης



Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη•

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Εφτά πράγματα που δεν πρέπει να έχεις



Σύμφωνα με το μεγάλο Ινδό ηγέτη, Μαχάτμα Γκάντι τα παρακάτω συνιστούν τα 7 αμαρτήματα της κοινωνίας. Στην κοινωνία που αυτός οραματίστηκε οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν:


1. Πλούτο χωρίς μόχθο
2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
3. Εμπόριο χωρίς ήθος
4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
6. Λατρεία χωρίς θυσία
7. Πολιτική χωρίς αρχές


Βαλτσινιώτικο Παραμύθι


«Πρώτα ο άνθρωπος, μετά η απληστία»


Από την πλεονεξία εκπορεύεται η αμαρτία. Η ίδια η πλεονεξία είναι επίσης αιτία κάθε πονηρίας και υποκρισίας που υπάρχει στον κόσμο. Από την πλεονεξία πηγάζουν η απώλεια κρίσης, η εξαπάτηση, η αλαζονεία, η έπαρση και η μοχθηρία, όπως επίσης και η εκδικητικότητα, η απώλεια ευημερίας, η απώλεια αρετής και η ατιμία»
Από το βιβλίο «Απληστία - Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα» της Phyllis A. Tickle

«Ζούσε μια φορά κι έναν καιρό στο Βαλτινό μια κακιά γυναίκα, μια στρίγκλα. Κάποτε πέθανε και πίσω της δεν άφησε ούτε μια καλοσύνη.
Την περιαδράχνουν οι διαβόλοι και τη πετάνε μέσα σε μια λίμνη που έβγαζε φωτιές. Στάθηκε τότε ο φύλακας άγγελός της και βάλθηκε να σκέφτεται:
“Πρέπει να θυμηθώ κάποια καλοσύνη της για να την πω στο Θεό”.
Κάτι θυμήθηκε λοιπόν και λέει στο Θεό.
“Έκοψε κάποτε από το μποστάνι της ένα κρεμμυδάκι και το έδωσε σε μια ζητιάνα”.
Του αποκρίνεται τότε ο Θεός: Πάρε λοιπόν κι εσύ αυτό το κρεμμυδάκι και πέταξέ της το εκεί μέσα στη λίμνη, κι αν καταφέρει να το αρπάξει, τότε εσύ τράβα την. Κι αν καταφέρεις και τη σύρεις έξω από τη λίμνη, τότε θα πάει στον Παράδεισο, αν όμως σπάσει το κρεμμυδάκι, τότε θα μείνει εκεί που βρίσκεται τώρα”.
Τρέχει στη γυναίκα ο άγγελος και της ρίχνει το κρεμμυδάκι: “Πιάσου, κυρά, από το κρεμμυδάκι κι εγώ θα σε βγάλω έξω”. Κι άρχιζε να τη σέρνει προσεχτικά έξω από τη λίμνη και κόντευε να τη βγάλει σχεδόν ολόκληρη έξω. Μόλις όμως είδαν κι οι άλλοι αμαρτωλοί που ήσαν κι αυτοί ριγμένοι στη λίμνη πως αυτήν την τραβούσε ο άγγελος έξω, γαντζώθηκαν όλοι πάνω της, για να τους βγάλει κι αυτούς μαζί της ο άγγελος. Μα η γυναίκα ετούτη ήταν κακιά, ήταν μια στρίγκλα κι άρχισε να τους κλωτσάει: “Εμένα τραβάει ο άγγελος, όχι εσάς, δικό μου ήταν το κρεμμυδάκι, δεν ήταν δικό σας”.
Μόλις είπε τούτα τα λόγια, το κρεμμυδάκι έγινε κομμάτια. Κι έπεσε πάλι η γυναίκα στη λίμνη και ίσαμε σήμερα καίγεται εκεί μέσα. Κι ο άγγελος άρχισε να κλαίει και έφυγε»...
Ευρηματική παραβολή του Ντοστογιέφσκι.

επικοινωνιστε μαζι μας