Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Τα Βαλτσινιώτικα



Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας,
τα βάσανα, τις πίκρες μας,
τα ωραία απ’ το χωριό μας

Καλά λοιπόν περάσαμε και τούτη την βδομάδα
ξεχάσαμε τα βάσανα που δέρνουν την Ελλάδα.

Και με τη Βαλτσινιώτικη ανεμελιά και χάρη
αναθαρρέψαμε ξανά, πατήσαμε ποδάρι.

Ξεφύγαμε απ την κόλαση της τηλεοκρατίας
που εκμαυλίζει τις ψυχές και θρέφει τα της βίας.

και σπέρνει φόβο, πανικό σύγχυση, απελπισία
παθητικούς και άβουλους «ανθρώπους» για θυσία.

Ήταν τ΄ Αγίου πνεύματος τριήμερη αργία
για βόλτα ολιγοήμερη η καλύτερη ευκαιρία.

Πολλοί βρεθήκαν σε βουνά, άλλοι σε παραλίες
κι όσοι δεν πήγαν πουθενά εβγήκαν στις πλατείες.

Φωνάξανε για το άδικο, το δίκιο τους γυρέψαν
και μες στην αγανάκτηση γλεντήσαν και χορέψαν

Γλέντήσαν με τα αθάνατο κρασί του εικοσιένα
κι όλοι μαζί σαν μια γροθιά είπαν να γίνουν ένα.

Να πούνε όχι! Δυνατά σε φτώχια, σε ανεργία
σε κάθε τι, που στους λαούς γεννάει τη δυστυχία.

Βαλτσινιώτικες Θυμοσοφίες.



-Ο φρόνιμος άνθρωπος ποτέ δεν πρέπει να δείχνει πεπεισμένος για την αξία του, γιατί είναι εκείνη η ανεμελιά που αφυπνίζει την περιέργεια των άλλων. Δυο φορές επιφανής είναι όποιος κλείνει τις τελειότητες μέσα του, δίχως να περηφανεύεται για καμιά.
-Ο μυαλωμένος άνθρωπος δε δέχεται να τον βυθομετρήσουν αν επιθυμεί να τον σέβονται. Άλλο να τον μάθουν κι άλλο να τον καταλάβουν. Να μην επιβεβαιώνει τα όρια των ικανοτήτων του. Μεγαλύτερο σεβασμό φέρνει η αμφιβολία παρά η απόδειξη όσο μεγάλος και να είσαι.

επικοινωνιστε μαζι μας