Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Η μελαγχολία του γέρο-μύλου

Αφήγημα της Γκάζα Μαρίας, μαθήτριας Β΄τάξης 3ου Γυμνασίου Τρικάλων


Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό και όλα φαίνονταν τόσο όμορφα! Τα πουλάκια τιτίβιζαν, ο ήλιος έλαμπε και όλα ήταν τόσο αρμονικά. Μα κάποιος είχε μελαγχολία.
Ο γέρο-Μύλος ήταν αυτός. Ήταν πολύ στεναχωρημένος γιατί οι Χριστουγεννιάτικες γιορτές είχαν περάσει. Είχε περάσει πολύ όμορφα όλες αυτές τις μέρες που είχε φορέσει τα γιορτινά του και όλοι τον ήξεραν ως Μύλο των ξωτικών. Μα τώρα έμεινε και πάλι μόνος του και νοσταλγούσε όλες αυτές τις ωραίες μέρες. Τι μπορούσε να πει όμως; Ότι θέλει πίσω όλες αυτές τις μέρες; Όχι ,δεν μπορούσε να το κάνει… έτσι ξέσπασε όλα όσα δεν μπορούσε να εκφράσει, σε κλάματα.


Τον άκουσε όμως με απορία ο φίλος του ο Ληθούλης που έμενε λίγο πιο κάτω και που είχαν ακούσει πολλά τα αυτιά του καθώς διέσχιζε ολόκληρη την πόλη, και τον ρώτησε τι είχε. Ο γέρο-Μύλος εξήγησε στον Ληθούλη γιατί είναι τόσο στεναχωρημένος και ο καλός του φίλος τον άκουγε πολύ προσεκτικά και με υπομονή. Ο Ληθούλης τον καταλάβαινε απόλυτα γιατί και αυτός έτσι ακριβώς ένιωθε όμως το μόνο που είχε να του προτείνει ήταν να κάνει υπομονή μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα .
Ο Μύλος πήρε λίγο κουράγιο από τα λόγια του φίλου του και έτσι αποφάσισε να πάει να επισκεφτεί έναν ακόμα πιο παλιό του φίλο που είχε πολλά χρόνια να δει. Ήταν ο Ρολογούλης και ήθελε να τον συμβουλευτεί τι να κάνει για να μη είναι τόσο στεναχωρημένος καθώς αυτός ήταν έμπειρος σε τέτοια θέματα. Φόρεσε λοιπόν την κάπα του, πήρε την μαγκούρα του και ξεκίνησε να πάει να βρει τον φίλο του. Ήταν μέρα καθημερινή και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα. Ο γέρο-Μύλος παραξενεύτηκε που έβλεπε τόση μεγάλη κυκλοφοριακή κίνηση αφού είχε χρόνια να βγει βόλτα στην πόλη. Τα πολλά κορναρίσματα και οι αγενείς περαστικοί τον στεναχώρησαν περισσότερο και έτσι επιτάχυνε τα βήματά του για να φτάσει πιο γρήγορα. Σε κάποια στιγμή είδε να ξεπροβάλει μέσα από το καταπράσινο λόφο η γαλανόλευκη σημαία και ένα πολύ ψηλό κτήριο. Στην αρχή δεν αναγνώρισε τον φίλο του τον Ρολογούλη αλλά μετά λίγη σκέψη και αφού θυμήθηκε τις πολλές περιγραφές που είχε ακούσει από τους επισκέπτες του κατάλαβε πως αυτό ήταν το περιβόητο Φρούριο.


Μετά από λίγο έφτασε κοντά του και του είπε:
-Συγνώμη, εσύ είσαι ο Ρολογούλης;
-Όχι ,είμαι το Φρούριο ,απάντησε με απορία.
-Εγώ είμαι ο Μύλος, είπε.
-Ποιος Μύλος; ρώτησε.

επικοινωνιστε μαζι μας