Όμως τα πατριωτικά συναισθήματα του Αποστόλη είναι ανάκατα και μπερδεμένα.
Από τη μία ο θαυμασμός προς εκείνους τους νεκρούς που έπεσαν για τα ιδανικά και την ελευθερία της πατρίδας, από την άλλη όμως, η ντροπή και η προσβλητική στάση της πολιτικής ηγεσίας, που οδήγησαν τη χώρα σήμερα στο χείλος του γκρεμού και υποθήκευσαν το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών του, τον προβλημάτισαν.
Αυτά τα ετερόκλητα συναισθήματα του δημιούργησαν μια χαρμολύπη και τον καθήλωσαν, σήμερα χρονιάρα μέρα, εντός του σπιτιού του, συλλογισμένο και υποταγμένο ανάμεσα στην αιωρούμενη διλληματική ανακραυγή:
Ζήτω το ΕΘΝΟΣ!
Ζητώ εξηγήσεις...