Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Ανοιχτό γράμμα σε έναν πανεπιστημιακό

Με αφορμή το κείμενο εκατόν σαράντα πανεπιστημιακών και γλωσσολόγων στο θέμα των φωνηέντων και των φθόγγων της ελληνικής γλώσσας (Γραμματική Ε΄-ΣΤ΄Δημοτικού), που τέθηκε από δασκάλα και προκάλεσε αρκετή συζήτηση
http://www.e-typos.com  και αναδημοσίευση http://syllogikilamia.wordpress.com


Του Στέφανου Βαγγελού
Χαίρομαι που ενεργοποιηθήκατε εκατόν σαράντα (! ) πανεπιστημιακοί για ένα άρθρο περί των φωνηέντων. Πλησιάσατε τους συναδέλφους σας που υπέγραψαν κατά της Δανειακής Σύμβασης!
Δάσκαλος κι εγώ, με διαφορετική άποψη από τη συνάδελφό μου, αντλώ επιχειρήματα από το δημοσίευμά σας για να στηρίξω τις θέσεις μου.
Έχοντας ως εφόδια τις λιγοστές γνώσεις που μου πρόσφεραν πρώην δάσκαλοι και καθηγητές της Δευτεροβάθμιας στη διετούς διάρκειας Παιδαγωγική Ακαδημία της επαρχίας, περιπλανιέμαι- εδώ και είκοσι οχτώ χρόνια- σαν ναυαγός στα βαθιά νερά της εκπαίδευσης. Αναζητώ σε σας μια σανίδα σωτηρίας. Με τα πενιχρά οικονομικά μέσα που διέθετα και διαθέτω, στερήθηκα και στερούμαι, για να μπορώ να σας διαβάζω. Βλέπετε τα δικά σας βιβλία δεν φτάνουν στα σχολεία μας, αν κανείς δεν μπορεί να τα αγοράσει. Γι΄αυτό έτρεχα με ενθουσιασμό στις λιγοστές εκείνες περιπτώσεις δωρεάν σεμιναρίων από πανεπιστημιακούς. Ήταν όμως ελάχιστες...
Επένδυσα έτσι στη μεγάλη στιγμή της «εξομοίωσης» , στους καθηγητές των Παιδαγωγικών Τμημάτων. " Άνθρακες ο θησαυρός" πλην μιας φωτεινής εξαίρεσης που άκουγε στο όνομα Λιαντίνης. Στα χρόνια που ακολούθησαν τα σεμινάρια των πανεπιστημιακών έγιναν ακριβό εμπόρευμα για μας , γιατί σχεδόν όλες οι προσκλήσεις τελείωναν με το ποσό που όφειλε κάποιος συνήθως να προπληρώσει ! Καταφύγιο λοιπόν το διαδίκτυο ...κι ο αγώνας μας συνεχίζεται !
Οι δάσκαλοι γνωρίζουμε πως δεν θα κατακτήσουμε ποτέ το επίπεδο γνώσεων ενός γλωσσολόγου, μαθηματικού, φυσικού, ιστορικού ή αστρονόμου. Άλλος είναι ο δικός μας ρόλος: «Το μυαλό του παιδιού δεν είναι ένα καλάθι για να το γεμίσουμε αλλά μια σπίθα που πρέπει να ανάψουμε», έλεγε ο Πλούταρχος. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα αμφιβάλλω, αν κι εσείς κι εμείς τα καταφέραμε. Μάλλον ως καλάθι αντιμετωπίσαμε το νου της νέας γενιάς και τώρα συνειδητοποιούμε ότι η σπίθα αργεί ν’ ανάψει.

επικοινωνιστε μαζι μας