Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Θαλασσινό μπουρίνι


Διήγημα του Βασίλη Χαραλάμπους


Απόβραδο στην προκυμαία που άλλοτε ξεφόρτωναν τόσες βαρκαδιές προσφυγιά από την πονεμένη Μικρασία. Τα φώτα μονάχα λιγοστά από εκείνο το μικρό καπηλειό, σχεδόν στο μουράγιο ριγμένο. Κατ΄ αντίκρυ γιαλοί γιομάτοι καημό. Σε τούτο το νησί της Καλύμνου αγιάλευτο τόπο ν΄ αποζητάς δεν είναι πρεπούμενο. Κάποιοι ψαράδες, άκλαυτοι παλαιοί καπεταναίοι, αδιάφοροι από του καπηλειού τα τόσα τραγουδήματα ξώμειναν να τηρούν τ΄ απλάδια στην πρύμνη της ψαρόβαρκας.
Ψαράδες πολυταξιδευμένοι που τις τόσες θύμισες αναδεύουν κι αταξίδευτα μονάχα σε τούτο το νησί τ΄ ακροβράχια π΄ αντιπαλεύουν καθημερινά το κύμα. Κρυφομιλά κι ο ζέφυρος με τη σκούνα που ξώμεινε μεσοπέλαγα τόσες λεύγες από τούτα τα βράχια.
Ο καπετάν-Γιάννης ο Ψαθάκης ο ψαράς, στα ακροβράχια κάθεται, πλάϊ στο πεταγμένο αρμίδι, το παραγάδι φτιάχνει και τραγουδεί. Κάθε στοχασμός κι΄ ένα τόσο δα ξόμπλι για τον άδολο τούτο καπετάνιο. Το νύχτωμα τον βρίσκει καθημερινά στο ίδιο μοιράδι. Χτες ολονυκτίς στο λαμνοκόπι κι έπιασε όλο κι όλο μια καλαθιά συναγρίδα.
Παρέκει το μεγάλο ψαροκάλαθο αδειανό. Κι όμως, για τούτο τον γέρο ψαρά η παραπανίσια αγκιστριά είναι για τα φτωχοπαίδια της γειτονιάς.
Με του όρθρου την αχνάδα τανάπαλιν θα γυρίσει στο φτωχοκάλυβό του. Το κύμα σπάει αγριεμένο στα βράχια και κάνει του καπετάν-Γιάννη το τραγούδημα υποφερτό για τους ψαράδες της τράτας πιο πέρα. Κάθε τόσο διακόπτει τούτο τραγούδημα και σφυρίζει κάποιο σκοπό. Αν σφύριζε μονάχα ίσως καλύτερα θα ήταν. Ευτυχώς είναι και το κύμα αγριεμένο απόψε και του ζέφυρου είναι ασίγαστη η μουρμούρα. Την τόση όμως σιγαλιά της νύχτας σπάσαν φωνές αλλόκοτες, των κάθε που μεθοκοπούν τ΄ αλλότριο τραγούδημα.
-Μεθυσμένοι πάλι, μουρμούρισε.
Τούτα τα παιδιά κουβάλησαν στο μουράγιο της πολιτείας την τύρβη.
-Ε, καπετάν-Γιάννη, καλώς τα δέχτηκες ακούστηκε απ΄ τη βάρκα.
-Τι να γίνει βρε παιδιά, το καθημερινό μας μοιράδι.
Μια παρέα από νέα παιδιά αγκαλιασμένα τραγουδούν παραπατώντας πέρα δώθε στην προβλήτα ακροβατούν. Άδικα θαρρώ πασκίζει ο αντίλαλος να φευγατίσει ετούτες τις φωνές στο λόφο κατ΄ αντίκρυ.
-Για κολύμπι παιδιά, φώναξε αυτός που φαινόταν πιο πολύ μεθυσμένος.
-Μέσα Στάθη φώναξε άλλος.
-Δεν είμαστε καλά, είπε άλλο παιδί. Δεν σας είπα να μη πιείτε πολύ.
-Παιδιά σοβαρευτείτε, φώναξε ο καπετάν-Γιάννης.
Έτσι φωνάζοντας και τρικλύζοντας πλησίασαν τον καπετάν-Γιάννη.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Οι 4 εποχές (1972) και οι 12 μήνες του χρόνου(1968-69) του Γιάννη Τσαρούχη.



 Μία καθαρά ανθρωποκεντρική και αλληγορική σειρά έργων του Γιάννη Τσαρούχη είναι και η προσωποποίηση των εποχών και των μηνών του έτους. Μία ακόμη αρμονική συνύπαρξη ανατολής και δύσης, του παραδοσιακού και λαϊκού με το κλασσικό και το μοντέρνο. 


Στα πρότυπα της αρχαίας Ελληνικής και Βυζαντινής παράδοσης αλλά και με εμφανής στοιχεία της Αναγεννησιακής τέχνης του μπαρόκ, ο ζωγράφος συμβολικά σμιλεύει και έντεχνα πλάθει τις αλληγορικές μορφές του σε ένα συνδυασμό με μια λιτή και συμβολική νεκρή φύση. 


Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος πόζαρε σαν ο Δεκέμβριος, ο τελευταίος και γηραιότερος μήνας του χρόνου. Όπως και στα λαϊκά παραμύθια οι μήνες είναι τα δώδεκα παλικάρια όπου σαν ουράνιοι φτερωτοί άγγελοι έρχονται και φεύγουν μέσα στο χρόνο, ο κάθε ένας με την δική του σειρά, προσφέροντας στους ανθρώπους τα πολύτιμα αγαθά τους. 


Οι ημίγυμνες αναγεννησιακές μορφές των μακρυμάλληδων νεαρών με το αθώο ηδυπαθές βλέμμα θυμίζουν ''Βάκχο'' του Καραβάτζιο και ταυτόχρονα τις βυζαντινές αγιογραφίες με την αυστηρότητα και το ιερό και επιβλητικό φως που εκπέμπουν. 

Ο χορός του Αθλητικού και πολιτιστικού Συλλόγου Φωτάδας.




Τον ετήσιο χορό πραγματοποιούν από κοινού ο Αθλητικός και πολιτιστικός Σύλλογος Φωτάδας, την Παρασκευή 1η Μαρτίου 2013 και ώρα 8 μ.μ. στην ταβέρνα «ΣΚΑΜΙΕΣ» στην Πηγή Τρικάλων. 
Τιμή εισόδου 15 ευρώ, παιδικό 6 ευρώ. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται φαγητό και ποτό.

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Οι καβαλάρηδες της υπαίθρου



Ο καβαλάρης τ’ άλογο το `χε μες στην καρδιά του.
Που να `βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.


Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.


Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο,
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ’ τον ίσκιο.


Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Η πίτα του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού



Μέσα σε ευχάριστο κλίμα τα μέλη και οι φίλοι του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού «Η Παναγία η Βαλτινιώτισσα», έκοψαν την πρωτοχρονιάτικη πίττα, το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013 στο κατάστημα «Ψησταριά – Πιτσαρία» του Βασιλείου Βότσιου στο Βαλτινό.


Κατά την κοπή της πίττας, ο Πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου κ. Χρήστος Ιωάννου ευχήθηκε σε όλους καλή χρονιά και με υγεία, και παράλληλα, με την καθιερωμένη ανταλλαγή ευχών, επισημάνθηκαν και συζητήθηκαν οι δραστηριότητες, οι παρεμβάσεις και η προοπτική του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.


Στη συνέχεια ακολούθησε χορός από τα μέλλη του χορευτικού τμήματος του Συλλόγου.


Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους η Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Τρικκαίων κα Βούλα Βότσιου και ο Πρόεδρος Τοπικού Διαμερίσματος Βαλτινού κ. Δημήτριος Σταμούλης.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

«Οι τσουποπαγίδες». Αναμνήσεις από το χωριό.




Εμείς από παιδιά μάθαμε να κυνηγάμε στη ζωή…
Πότε με το λάστιχο, πότε με αβρόχια, πότε με ξόβεργες και πότε με τσουποπαγίδες… ξεχυνόμαστε στα χωράφια του Βαλτινού και κυνηγούσαμε το όνειρο.
Οι τσουποπαγίδες ήταν αυτοσχέδιοι μηχανισμοί που τις κατασκευάζαμε μόνοι μας, για να κυνηγάμε πουλιά. Συνήθως σ΄ αυτές τις τσουπογαγίδες πιάναμε μικρά πουλιά, τσούπια, σπουργίτια, και καμιά φορά και κοτσίφια.


Αποτελούνταν από μια ξύλινη βέργα, από ένα ξύλινο σκάνδαλο και από έναν σπάγκο λεπτό. Στο ένα άκρο της βέργας γίνονταν μια εγκάρσια τρύπα. Δένονταν ο σπάγκος από το ένα άκρο της βέργας και από το άλλο άκρο περνούσε μέσα από την εγκάρσια τρύπα. Ο σπάγκος αυτός ήταν έτσι τεντωμένος ώστε η ξύλινη βέργα να σχηματίζει ένα ημικύκλιο. Σε κάποιο σημείο αυτού του σπάγκου γινόταν ένας κόμπος από τον οποίο, άρχιζε μια θηλιά. Ο κόμπος αυτός περνούσε μέσα από την εγκάρσια τρύπα του ξύλου και στερεώνονταν εκεί με τη μία άκρη του σκανδάλου, που έπαιρνε θέση οριζόντια και ήταν κατάλληλο μέρος να καθίσει το πουλί. Η θηλιά ανοίγονταν επάνω στο σκάνδαλο και κολλούσε στο άκρο αυτού με λίγο σάλιο.


Το σκάνδαλο με ελάχιστο βάρος, όταν δηλαδή πάταγε επάνω το πουλί, έφευγε από τη θέση του, άνοιγε η τεντωμένη βέργα και το πουλί πιάνονταν από τα πόδια με τη θηλιά, που έκλεινε αστραπιαία.
Εκτός από την ξύλινη βέργα, πολλές φορές χρησιμοποιούσαμε την ατσάλινη βέργα της ομπρέλας και τοποθετούσαμε στο ένα άκρο της μια ξύλινη βέργα 10 -12 εκατοστά που είχε καρδιά μαλακή, και κάναμε εκεί την εγκάρσια τρύπα.
Όταν βγαίναμε για κυνήγι, αρματωνόμασταν, παίρναμε τις παγίδες τις κρεμούσαμε στους ώμους και τις στήναμε στα δένδρα, ή στα διάφορα παλούκια από φράχτες ή στα ψηλότερα κλαδιά των θαμνόδεντρων. Καταλαβαίναμε που σύχναζαν και που λημέριαζαν τα πουλιά, από τις κοτσουλιές που άφηναν και εκεί σ΄ αυτά τα μέρη στήναμε τις παγίδες.


Έτσι το πουλί (τσούπος) έβρισκε το ψηλότερο μέρος του κλαδιού, που ήταν τοποθετημένο το σκάνδαλο της παγίδας και ανυποψίαστο κάθονταν επάνω και παγιδεύονταν εκεί.
Εμείς τα παιδιά παρακολουθούσαμε από μακριά τις παγίδες μας και όταν βλέπαμε να πιάνετε κάποιο πουλί, τρέχαμε με χαρά να πάρουμε το θήραμα και να ξαναστήσουμε την παγίδα.
Κι έτσι ο καιρός περνούσε… και μεγαλώναμε… κυνηγώντας τη ζωή!

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Διαίρει και βασίλευε



Αφιερώστε λίγο από το χρόνο σας και παρακολουθήστε ένα αξιόλογο βίντεο που δίνει πολλές απαντήσεις για την κρίση και την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα!

Πρόσκληση για την κοπή πίτας του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.



Το ΔΣ του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού «Η Παναγία η Βαλτινιώτισσα», προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου, το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013 και ώρα 5 μ.μ. στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, που θα γίνει στο κατάστημα «Ψησταριά – Πιτσαρία» του Βασιλείου Βότσιου στο Βαλτινό.
Το Δ.Σ.

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Δημήτρης Παπαμιχαήλ - Αλίκη Βουγιουκλάκη



Από τους σημαντικότερους έλληνες ηθοποιούς. Πρωταγωνιστές ως ζευγάρι, στην οθόνη αλλά και στη ζωή.
Τα βιογραφικά τους και οι φωτοαναμνήσεις από διάφορες σκηνές των ταινιών τους.


Δημήτρης Παπαμιχαήλ
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου το 1934 στον Πειραιά και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από το οποίο ξεχώρισε πολύ νωρίς για το ταλέντο του, για να αξιοποιηθεί αμέσως από το Εθνικό, στο οποίο και πρωταγωνίστησε από το 1957 έως το 1960.


Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρα στην Εκάβη του Ευριπίδη. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και από το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο Ελεύθερο Θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Κυβέλη, την Παξινού, τη Συνοδινού και το Μινωτή.


Από το 1964 και για δέκα ολόκληρα χρόνια, πρωταγωνίστησε στο θέατρο ως συν-θιασάρχης με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και σε δεκάδες ταινίες ως ζευγάρι, στην οθόνη αλλά και στη ζωή.

Συγγενικές σχέσεις



Συγγένεια είναι ο δεσμός ανάμεσα σε δύο πρόσωπα που είτε κατάγονται το ένα από το άλλο όπως στην περίπτωση των γονιών με τα παιδιά τους ή των παππούδων και γιαγιάδων με τα εγγόνια τους, είτε κατάγονται από κοινό ανιόντα, όπως στην περίπτωση των αδελφών ή των θείων με ανήψια. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για συγγένεια εξ αίματος σε ευθεία γραμμή και στη δεύτερη περίπτωση η συγγένεια εξ αίματος προκύπτει από την καταγωγή του προσώπου με την μητέρα του και τον πατέρα του.
Παρακάτω γίνεται μια αναφορά σε ορισμένους ορισμούς συγγενικών προσώπων:
Αδέρφια: Συγγένεια ανάμεσα σε πρόσωπα που γεννήθηκαν από τους ίδιους γονείς.
Εγγόνι: Το παιδί του γιού ή της θυγατέρας.
Προπάππος: ο πατέρας του παππού και γενικά οι πρόγονοι.
Προγιαγιά: η μητέρα της γιαγιάς.
Πατριός: ο δεύτερος ή τρίτος σύζυγος της μητέρας, όταν αυτή ξαναπαντρεύεται.
Προγονός, -ή: το παιδί που γεννήθηκε από προηγούμενο γάμο σε σχέση με το νέο ή τη νέα σύζυγο.
Συννυφάδες: οι γυναίκες που οι σύζυγοι τους είναι αδέρφια.
Μπατζανάκης ή Σύγαμπρος: ο καθένας από τους συζύγους που οι γυναίκες τους είναι αδερφές.
Πεθερός: ο πατέρας των συζύγων.
Πεθερά: η μητέρα των συζύγων.
Συμπέθερος, -α: ο πατέρας και η μητέρα της γυναίκας / του άντρα του γιου / της κόρης.
Κουνιάδος, -α: ο αδερφός, -ή του ή της συζύγου.
Κουμπάρος ή Παράνυφος: Ανάδοχος σε γάμο της νύφης και του γαμπρού.
Νουνός -α : Ανάδοχος σε βάπτιση.
Θετοί γονείς: αυτοί που σύμφωνα με το νόμο θεωρούνται γονείς, αλλά δεν είναι φυσικοί γονείς.
Θετό παιδί: το υιοθετημένο παιδί.
Υιοθετημένος: το ξένο παιδί που το αναγνωρίζει κάποιος επίσημα ως δικό του.
Ετεροθαλής (αδερφός): για αδέρφια που δεν έχουν κοινούς και τους δύο γονείς...



Και για την πληρέστερη κατανόηση των συγγενικών σχέσεων διαβάστε το παρακάτω κείμενο:

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Πικτοριαλισμός



Ο Dong Honh-Οai γεννήθηκε το 1929 σε μια επαρχία της Κίνας και από την ηλικία των 7 ετών μαθήτευσε στη Σαϊγκόν σε ένα στούντιο φωτογραφίας Κινέζων μεταναστών, όπου έμαθε τα βασικά της φωτογραφικής τέχνης, φωτογραφίζοντας τοπία στον ελεύθερο χρόνο του. Στη συνέχεια φοίτησε στο National Art University του Βιετνάμ, ενώ σε ηλικία 50 ετών μετανάστευσε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου για να ζήσει πουλούσε τις φωτογραφίες του στα τοπικά πανηγύρια.


Σιγά σιγά άρχισε να ασχολείται εμπειρικά με τη μετατροπή των φωτογραφιών σε… ζωγραφική, χρησιμοποιώντας μόνο τα αρνητικά των φιλμ, μελάνι και απλά πινέλα, ακολουθώντας ένα καλλιτεχνικό στιλ γνωστό ως pictorialism (σ.σ. πικτοριαλισμός: προσπάθεια της καλλιτεχνικής φωτογραφίας να μιμηθεί τη ζωγραφική και τη χαρακτική).


Πολύ σύντομα οι δημιουργίες του έγιναν γνωστές και οι κριτικοί άρχισαν να γράφουν γι’ αυτόν, με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται πλέον να πουλά τα έργα του στους δρόμους για βιοποριστικούς λόγους αλλά διάσημες γκαλερί στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στην Ασία ενδιαφέρθηκαν να τα εκθέσουν.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Επιτυχίες του ΓΕΛ Βαλτινού



O σύλλογος διδασκόντων και η διευθύντρια του ΓΕΛ Βαλτινού συγχαίρουν τους μαθητές τους, που εκπροσώπησαν επάξια το σχολείο στον Αθλητισμό και τα Γράμματα.
 Συγκεκριμένα, η ποδοσφαιρική ομάδα του Σχολείου αποτελούμενη από δεκαεπτά μαθητές, προπονούμενη από τους  καθηγητές φυσικής αγωγής κ. Γεώργιο Αθάνατο μέχρι πρόσφατα και κα. Μαρία Μπίτη το τελευταίο διάστημα, έφτασε στον τελικό του Σχολικού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου σε επίπεδο νομού.


Παράλληλα, το σχολείο συμμετείχε με δεκαπενταμελή ομάδα στους Διαλυκειακούς Ρητορικούς αγώνες, που διοργανώθηκαν από το 1ο ΓΕΛ Τρικάλων, καθοδηγούμενη από τις φιλολόγους κα. Αγορίτσα Σκαμπαρδώνη και κα. Ελένη  Τσιώλη και τη διευθύντρια κα. Δήμητρα Αγγέλου του σχολείου.


Δυο μαθητές του Σχολείου, ο Σωτήριος Σακοράφας της Β΄ Τάξης και η Αναστασία Πατραμάνη της Γ΄ Τάξης κατέκτησαν την πρώτη και δεύτερη θέση  αντίστοιχα, στο ομαδικό ρητορικό αγώνισμα των Διττών λόγων.
Η Διευθύντρια και οι καθηγητές του Σχολείου αισθάνονται ιδιαίτερα περήφανοι, για τη συμμετοχή  και  τις διακρίσεις των μαθητών τους  και τους εύχονται κάθε επιτυχία σε όλους τους τομείς της ζωής τους!

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Αγροτικό Ιατρείο Βαλτινού



Το Αγροτικό Ιατρείο Βαλτινού στεγάζεται στο κτίριο του πρώην Δημαρχείου Καλλιδένδρου. Διοικητικά, ανήκει, αλλά και αποτελεί την συνέχεια του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων.
Ο σκοπός της λειτουργίας του Αγροτικού Ιατρείου είναι η παροχή πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης. Απλές ιατρικές εξετάσεις, έλεγχος της πίεσης, συνταγογραφήσεις φαρμάκων και διάφορες ιατρικές συμβουλές και συστάσεις είναι οι κυριότερες παρεχόμενες υπηρεσίες.


Η παρουσία του ιατρείου σε ένα χωριό σαν το Βαλτινό δεν είναι μόνο για την εξυπηρέτηση των ιατροφαρμακευτικών αναγκών του πληθυσμού, αλλά και για την εν γένει ενημέρωση των κατοίκων για θέματα υγείας, τρόπους αντιμετώπισής τους και πρόληψής τους.


Βέβαια, η λειτουργία του Αγροτικού Ιατρείου είναι περιορισμένου χρόνου, αφού ο Αγροτικός Ιατρός το επισκέπτεται μια φορά την εβδομάδα, και συγκεκριμένα κάθε Τρίτη στο προκαθορισμένο ωράριο 9.00 π.μ έως 1.00 μ.μ.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Η Ελλάδα του χθες και του σήμερα.



Οι παλαιότεροι, οι οποίοι γνώρισαν σε μικρή ηλικία είτε τον πόλεμο με όλα τα δεινά του, είτε τη μεταπολεμική γεμάτη στερήσεις ζωή, παρατηρούν τη σημερινή κατάσταση με θλίψη. Αναλογίζονται ότι η Ελλάδα τη δεκαετία του 1950 πορευόταν πληγωμένη να θεραπεύσει τις πληγές της και οι περισσότεροι Έλληνες, μαθημένοι στις κακουχίες και τις στερήσεις, πάλευαν ημέρα και νύχτα για να τα φέρουν βόλτα.
Λόγω των συνεπειών του σκληρού Εμφυλίου Πολέμου αλλά και της φτώχειας αρκετοί άφησαν την επαρχία και κατέφυγαν στις μεγάλες πόλεις προσφέροντας φτηνά εργατικά χέρια και συμβάλλοντας έτσι στην ανοικοδόμηση της καθημαγμένης χώρας. Άλλοι πάλι πήραν τους δρόμους της ξενιτιάς, όπου εργαζόμενοι σκληρά έστειλαν σημαντικά εμβάσματα στην Πατρίδα.


Οι πολλοί έμειναν στα χωριά τους, όπου δουλεύοντας τη λίγη γη τους από τα άγρια χαράματα έως τη δύση του ηλίου, κατάφεραν να επιζήσουν οι ίδιοι, να δημιουργήσουν οικογένειες και να σπουδάσουν όσα από τα παιδιά τους “έπαιρναν τα γράμματα”. Μεγάλη υπόθεση για τους αγρότες και τους εργάτες τότε να σπουδάσουν ένα ή περισσότερα από τα παιδιά τους ώστε να γίνουν “καλύτεροι άνθρωποι” και οι ίδιοι να καμαρώνουν και να λένε «έβγαλα το παιδί μου επιστήμονα».

Οι αθλητές του Τae kwon do



Με μεγάλη επιτυχία και παρουσία πλήθος κόσμου, πραγματοποιήθηκαν οι προαγωγικές εξετάσεις απόκτησης ζωνών για όσους μαθητές ολοκλήρωσαν με επιτυχία την εκμάθηση της αντίστοιχης διδακτέας ύλης, του αθλήματος Τae kwon do, στο γυμναστήριο του Κωνσταντίνου Χατζή.
Οι εξετάσεις πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013, στα Τρίκαλα.


Οι μικροί αθλητές, μεταξύ των οποίων, αρκετοί ήταν και από το Βαλτινό, εντυπωσίασαν με την άψογη τεχνική τους και χειροκροτήθηκαν για την προσπάθειά τους από τους παρευρισκόμενους.


Στο τέλος της εξέτασης ακολούθησε επίδειξη από τους μαθητές και ο εξεταστής κ. Κωνσταντίνος Χατζής συγχάρηκε τους αθλητές καθώς και τους προπονητές για την δουλειά που γίνεται στο γυμναστήριο.


Οι αθλητές που προάγονται και έλαβαν ζώνες, από το Βαλτινό είναι:
Νίκος Κολοβελώνης, Νίκος Γιαννούλας, Κωνσταντίνος Σακκάς, Κωνσταντίνος Τσιγάρας, Καραθάνου Δημήτριος και Καραθάνου Δήμητρα.
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ...

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Αδέλφια: Μια σχέση που δεν ξεριζώνεται



Μπορούμε ν’ αποφασίσουμε να ζήσουμε μακριά από τ’ αδέλφια μας ή χωρίς αυτά, ή μπορεί να έρθουν έτσι τα πράγματα χωρίς τη θέλησή μας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, αδύνατο μάλλον, να μην αναζητάμε έστω και υποσυνείδητα στα όνειρά μας τη σχέση αυτή.

“Τα αδέρφια δεν χωρίζουνε”
Στίχοι: Κώστας Βίρβος - Μουσική: Απόστολος Καλδάρας


Είμαστ’ αδέλφια, μιας μάνας γέννα,
στις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα.
Κι αν χώρια τώρα σαν ξένοι ζούμε,
πάλι μια μέρα θ’ αγκαλιαστούμε.

Τ’ αδέλφια δε χωρίζουνε,
η μοίρα το ’χει γράψει
κι ανάμεσά τους όποιος μπει
φωτιά να τονε κάψει.

Όποιο συμφέρον κι αν μπει στη μέση,
να μας χωρίσει δε θα μπορέσει.
Σ’ αυτό τον κόσμο όλα συμβαίνουν,
τ’ αδέλφια όμως αδέλφια μένουν.

Είμαστ’ αδέλφια, μιας μάνας γέννα,
στις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα.
Μπορεί καθένας δρόμο ν’ αλλάζει,
μια μάνα όμως μας αγκαλιάζει.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Αδέλφια: σχέσεις ζωής



Είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, κι όμως τόσο παράξενο, οι σχέσεις που καθορίζουν πιο πολύ τη ζωή μας είναι αυτές που δεν τις έχουμε επιλέξει: η οικογένειά μας, οι γονείς και τα αδέλφια μας. Δεσμοί αίματος, αλλά και δεσμοί συναισθηματικοί, πολύ δυνατοί, μας συνδέουν μαζί τους. Από αυτές τις σχέσεις ζωής εκείνες που, κατά πάσα πιθανότητα, θα μας συνοδεύουν ώσπου να γεράσουμε είναι οι σχέσεις με τ’ αδέλφια μας.


Οι αρχαίες τραγωδίες, οι μύθοι και τα παραμύθια είναι γεμάτα από ιστορίες αδελφών που θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον ή που καταστρέφουν, σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Αν και στην αληθινή ζωή δεν γίνεται αντιληπτό τέτοιο πάθος, τις αδελφικές σχέσεις, ωστόσο, τις χαρακτηρίζουν - σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό - τα ίδια συναισθήματα: η αγάπη και το μίσος, ή πιο ειδικά η αφοσίωση και η αντιζηλία. Από πού προέρχονται αυτά τα συναισθήματα;


Μία πολύτιμη εμπειρία
Κάθε αδελφική σχέση αρχίζει με ένα πρωτότοκο παιδί, που στην αρχή είναι μόνο του και συνήθως απολαμβάνει απερίσπαστα και απεριόριστα την αγάπη και το ενδιαφέρον των γονιών του. Αυτό είναι χωρίς αμφιβολία ένα καταπληκτικό προνόμιο, που απολαμβάνουν τα πρωτότοκα παιδιά κάθε οικογένειας και το οποίο βέβαια δεν θέλουν καθόλου να χάσουν. Τα πράγματα αλλάζουν από τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να διαισθάνεται την εγκυμοσύνη της μητέρας του, και συνεχίζουν να αλλάζουν και μετά τη γέννηση του καινούργιου μωρού. Αυτό το καινούργιο πλάσμα, που πραγματικά εισβάλλει με τρόπο ιδιαίτερα δυναμικό και απαιτητικό στη ζωή της οικογένειας και το οποίο όλοι ονομάζουν τρυφερά και χαϊδευτικά «το αδελφάκι σου», γίνεται πολύ συχνά αντικείμενο πραγματικού μίσους.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Η δήλωση του Οδυσσέα Ελύτη



Ο βραβευμένος με Νόμπελ Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του. Σημαντικότερες το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979 και το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1960. Έγινε γνωστός για τα ποιητικά του έργα Άξιον Εστί, Ήλιος ο πρώτος, Το Μονόγραμμα, Ο μικρός ναυτίλος, Τα Ρω του Έρωτα και Προσανατολισμοί.
Μια δήλωση που έκανε σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, σαρώνει σήμερα στα κοινωνικά δίκτυα και μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ:
Διαβάστε τι είχε πει ο μεγάλος ποιητής μας:

«Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.
Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.
Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.»

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

«Εγώ γνωρίζω την κληρονομιά μου»




Ένα πολύ συγκινητικό βίντεο διάρκειας περίπου 7 λεπτών, το οποίο ευχαριστεί την Ελλάδα, για όσα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα, έφτιαξε μια ομάδα Ισπανών μαθητών με τη βοήθεια των καθηγητών τους.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και της Ένωσης Καθηγητών Λατινικών και Ελληνικών από τη Μούρθια της Ισπανίας, γεμάτο «ευχαριστώ» για τη μουσική, την ιστορία, τα μαθηματικά, τους φιλοσόφους, την αρμονία, την πολιτική, την ιατρική, την ανατομία, την αστρονομία, την τεχνολογία, την ποίηση, το θέατρο, το κρασί, τους μύθους και πολλά άλλα.
Το βίντεο ξεκινά με τη φράση «εγώ γνωρίζω την κληρονομιά μου» και στη συνέχεια μαθητές και καθηγητές κάνουν αναφορά μόνο σε ελληνικές λέξεις οι οποίες χρησιμοποιούνται στην ισπανική γλώσσα αλλά και, κάποιες, διεθνώς. Παράλληλα οι συμμετέχοντες αναπαριστούν θεατρικά δρώμενα, αθλήματα των ολυμπιακών αγώνων και σκηνές από τη ζωή τους στο σχολείο. Το βίντεο καταλήγει με τους πρωταγωνιστές να φωνάζουν όλοι «ευχαριστούμε πολύ Ελλάδα».

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Παροιμιώδεις φράσεις Ν 2



Συνεχίζοντας την αναφορά μας, στις παροιμιακές (ή παροιμιώδεις) φράσεις, οι οποίες είναι ένα είδος φράσεων που δεν έχει να κάνει με γνωμικά, αν και συγγενεύει με τις παροιμίες ως προς το λαϊκό ή αλληγορικό τους χαρακτήρα, παρουσιάζουμε το δεύτερο κατά σειρά μέρος.
Πρόκειται για σύντομες φράσεις που δεν αποτελούν «διατύπωση κρίσης», δεν τις χρησιμοποιούμε δηλαδή για να διατυπώσουμε μια άποψη, αλλά για να κάνουμε ένα χαρακτηρισμό. Πάντως τα όρια με τις Παροιμίες είναι μερικές φορές δυσδιάκριτα.

Σιγουριά
Κάθισε στα αβγά σου
Μην πατάς σε σάπιο σανίδι
Να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια
Να ‘χεις τα μάτια σου δεκατέσσερα
Πάνε δυο-δυο, σαν τους Χιώτες
Έδεσε το γάιδαρό του
Κρατάει πισινή
Ως κόρην οφθαλμού
Όπως με βλέπεις και σε βλέπω
Και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα

Νομιμότητα
Με παπά και με κουμπάρο
Τύπος και υπογραμμός

Ικανοποίηση
Όλα μέλι-γάλα
Ζωή και κότα!
Πλέει σε πελάγη ευτυχίας
Πασάς στα Γιάννενα
Του ήρθε κουτί
Χαράς ευαγγέλια
Ο μήνας που τρέφει τους έντεκα
Και ούτε γάτα ούτε ζημιά
Στάζει μέλι το στόμα του
Μην το πεις ούτε του παπά
Τον υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων
Τον υποδέχτηκαν μετά φανών και λαμπάδων
Εν χορδαίς και οργάνοις
Απ’ το στόμα σου και στου Θεού τ’ αυτί
Την έχω βρει

Προσαρμογή
Προκρούστειος κλίνη
Όπου γης και πατρίς
Βρήκε το σφυγμό του
Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Περίεργες και ευφάνταστες πινακίδες



Πρόχειρες, κακέκτυπες, ανορθόγραφες μα πάνω απ΄ όλα ευφάνταστες και περίεργες, οι διάφορες διευκρινιστικές πινακίδες που βρίσκονται κατά τόπους της ελληνικής επικράτειας.


Πότε με διάθεση χιούμορ και πότε με αυτόκλητη κομικοτραγικότητα φιγουράρουν με τα διαπεραστικά μηνύματα, προκαλώντας την περιέργεια την αμηχανία και το γέλιο.


επικοινωνιστε μαζι μας