Παροιμιώδεις φράσεις Ν 2

Συνεχίζοντας την αναφορά μας, στις παροιμιακές (ή παροιμιώδεις) φράσεις, οι οποίες είναι ένα είδος φράσεων που δεν έχει να κάνει με γνωμικά, αν και συγγενεύει με τις παροιμίες ως προς το λαϊκό ή αλληγορικό τους χαρακτήρα, παρουσιάζουμε το δεύτερο κατά σειρά μέρος.
Πρόκειται για σύντομες φράσεις που δεν αποτελούν «διατύπωση κρίσης», δεν τις χρησιμοποιούμε δηλαδή για να διατυπώσουμε μια άποψη, αλλά για να κάνουμε ένα χαρακτηρισμό. Πάντως τα όρια με τις Παροιμίες είναι μερικές φορές δυσδιάκριτα.

Σιγουριά
Κάθισε στα αβγά σου
Μην πατάς σε σάπιο σανίδι
Να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια
Να ‘χεις τα μάτια σου δεκατέσσερα
Πάνε δυο-δυο, σαν τους Χιώτες
Έδεσε το γάιδαρό του
Κρατάει πισινή
Ως κόρην οφθαλμού
Όπως με βλέπεις και σε βλέπω
Και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα

Νομιμότητα
Με παπά και με κουμπάρο
Τύπος και υπογραμμός

Ικανοποίηση
Όλα μέλι-γάλα
Ζωή και κότα!
Πλέει σε πελάγη ευτυχίας
Πασάς στα Γιάννενα
Του ήρθε κουτί
Χαράς ευαγγέλια
Ο μήνας που τρέφει τους έντεκα
Και ούτε γάτα ούτε ζημιά
Στάζει μέλι το στόμα του
Μην το πεις ούτε του παπά
Τον υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων
Τον υποδέχτηκαν μετά φανών και λαμπάδων
Εν χορδαίς και οργάνοις
Απ’ το στόμα σου και στου Θεού τ’ αυτί
Την έχω βρει

Προσαρμογή
Προκρούστειος κλίνη
Όπου γης και πατρίς
Βρήκε το σφυγμό του
Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!

Προβλήματα και Δυσκολίες
Έχω χτικιάσει
Έχω φτύσει αίμα
Αχίλλειος πτέρνα
Γόρδιος δεσμός
Αβρόχοις ποσίν
Καινά δαιμόνια
Έπεσε στο λάκκο των λεόντων
Βρέθηκε στο λάκκο με τα φίδια
Τα κομβία της Αλέξαινας
Από τον Άννα στον Καϊάφα
Τη μία Πάσχα και την άλλη χάσκα
Είμαστε να μας κλαίν’ οι ρέγκες
Θα πει το δεσπότη Παναγιώτη
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
Τραβάει του λιναριού τα πάθη
Μεταξύ σφύρας και άκμονος
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη
Την κάναμε από κούπες
Δεν είδε άσπρη μέρα
Δια πυρός και σιδήρου
Του ‘κανε τη ζωή ποδήλατο
Έπαθε μεγάλο χουνέρι
Φωτιά στα μπατζάκια μας
Δεν είναι παίξε-γέλασε
Έχει περάσει από σαράντα κύματα
Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου
Παθός και μαθός
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας
Κλάφτα, Χαράλαμπε
Περίοδος ισχνών αγελάδων
Πήρε το βάπτισμα του πυρός
Έσπασε ο διάολος το ποδάρι του
Χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει
Έβαλε ο διάολος την ουρά του
Το κερασάκι στην τούρτα

Άγνοια
Δε μύρισα τα νύχια μου
Ψαρεύει σε θολά νερά
Του φαίνονται Κινέζικα
Κούνια που σε κούναγε…
Δεν καταλαβαίνω γρυ
Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα

Αδιαφορία
Δεν ιδρώνει το αυτί του
Κάτι τρέχει στα γύφτικα
Τα γράφει στα παλιά του τα παπούτσια
Δεν θα χαλάσω τη ζαχαρένια μου
Σκασίλα μου και σκορδοκαΐλα μου
Τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι
Θα βάλω τη γάτα μου να κλαίει
Δε μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη
Aπ’ το ένα αυτί μπαίνει και απ’ τ’ άλλο βγαίνει
Μας έχει γειώσει
Κι ο μήνας έχει εννιά
Άσ’ τον να κουρεύεται
Σιγά τον πολυέλαιο
Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει
Δεν τρέχει κάστανο
Μπαινάκης-Βγαινάκης
Δεν του καίγεται καρφί
Έβαλε το καπελάκι του στραβά
Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει

Άρνηση
Να μένει το βύσσινο
Έχει μουλαρώσει
Έφτασε ο κόμπος στο χτένι
Τον πέταξε σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι
Κολοκύθια με τη ρίγανη!
Κάνω το δικηγόρο του διαβόλου
Ως εδώ και μη παρέκει

Εμμονές
Αυτός το χαβά του
Αυτός το βιολί του
Το ‘χει βάλει αμέτι μουχαμέτι
Το γουδί το γουδοχέρι

Εμπαιγμός
Τον δουλεύει ψιλό γαζί
Τον πήραν στο ψιλό
Σπάνε πλάκα
Πήγαινε στη γωνία να δεις αν έρχομαι

Ματαιοδοξία
Καβάλησε το καλάμι
Πουλάει μούρη
Καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι
Είναι μεγάλο ψώνιο
Έπιασε τον παπά απ’ τα γένια
Σήκωσε [το δικό του] μπαϊράκι
Πήρε ψηλά τον αμανέ

Τρέλα
Τράβα κορδέλα
Την έχει ψωνίσει
Έχει σαλτάρει
Του ‘στριψε η βίδα
Τρελός παπάς σε βάφτισε

Καχυποψία
Μου μπήκαν ψύλλοι στ’ αφτιά
Τον έζωσαν τα φίδια
Εγώ αυτά τ’ ακούω βερεσέ
Τον βλέπει με μισό μάτι
Κάποιο λάκκο έχει η φάβα
Καλό το παραμύθι σου, αλλά δεν έχει δράκο

Ντροπή
Έχουμε γίνει ρόμπες
Κατάπιε τη γλώσσα του
Ν’ άνοιγε η γη να με καταπιεί
Γίναμε ρεζίλι των σκυλιών
Έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια.