Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

«Σφυρίγματα των τραίνων που σε πηγαίνουν πιο μακριά απ’ τα τραίνα» (*)







του Βασίλη Λουλέ 
Σκηνοθέτη



Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Τρίκαλα, κοντά στον σταθμό των τραίνων. Εκεί ήταν και το σχολείο μου, δίπλα. Πήγαινα βόλτες με τους γονείς μου και τον μικρό μου αδελφό Παναγιώτη και βλέπαμε τα τραίνα να έρχονται και να φεύγουν. Μου άρεσαν τα χόρτα ανάμεσα στις ράγες. Μονή γραμμή, μία. Μέσ’ τη νύχτα άκουγα τα σφυρίγματα, μέσ’ τον ύπνο μου ταξίδευα. Από τότε.
Από τη Λάρισα των παιδικών μου χρόνων θυμάμαι εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’60 κάποιες μέρες που έμεινα στο σπίτι του θείου Κώστα, αδελφού της μάνας μου. Με τα ξαδέλφια μου τον Φόρη και τον Σάκη -μπορεί και με την Αγγέλα- να βαδίζουμε ανάμεσα στις ράγες επιστρέφοντας στο σπίτι. Εκεί προς το τέρμα Βόλου. Καλοκαίρι, μεσημέρι. Όλος το τόπος μια απέραντη αλάνα, χόρτα, ανοιχτωσιά. Περνούσαν τα τραίνα δίπλα μας και σφύριζαν δαιμονισμένα να φύγουμε. Ισορροπούσαμε πάνω στις ράγες. Σε τρεις διαφορετικές ράγες. Μεγάλος σταθμός η Λάρισα, κόμβος σιδηροδρομικός, ο καθένας μας είχε πάρει από μία γραμμή και πηγαίναμε. Ακόμα πηγαίνουμε.


Στα φοιτητικά μου χρόνια -κι αργότερα-, πολλά ταξίδια με τραίνο, φευγαλέοι έρωτες, δάκρυα, αποχωρισμοί («θα σε θυμάμαι για πάντα»), αναμονή, προσμονή και λαχτάρα, πακέτα τσιγάρα, ρεμβασμοί κι αγωνίες, κιθάρες, γλέντια και παρέες εφήμερες, ταξίδια κουβαλώντας μέσα μου απώλειες και πένθη, δάκρυα στο τζάμι κοιτώντας έξω. Ώρες και χιλιόμετρα ταξιδιών, ένα ταξίδι μέσα μου.
Κι άρχισα να κάνω ταινίες.
Αναλογίζομαι κάποια απ’ όσα αφηγήθηκαν στο ντοκιμαντέρ “Φιλιά εις τα παιδιά” οι πέντε “ήρωές” του, τα πέντε Εβραιόπουλα της Κατοχής που γλύτωσαν από το θάνατο κρυμμένα σε φιλόξενα χριστιανικά σπίτια:

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Βραβεύτηκε ο ποδοσφαιριστής Βαγγέλης Ρούκας


Η ακαδημία ποδοσφαίρου της Δήμητρας - Απόλλων, μαζί με τον καθιερωμένο αγιασμό, που τελέστηκε το Σάββατο 28-9-2013, στις εγκαταστάσεις της Μπαλκούρας, πραγματοποίησε μεταξύ άλλων και την βράβευση του ποδοσφαιριστή της ομάδας Βαγγέλη Ρούκα.
Ο συγχωριανός μας ποδοσφαιριστής Βαγγέλης Ρούκας, τιμήθηκε με το «χρυσό παπούτσι» ως πρώτος σκόρερ της Α΄ ερασιτεχνικής κατηγορίας ποδοσφαίρου της ΕΠΣΤ. 



Το «χρυσό παπούτσι» επέδωσε, στον πρώτο σκόρερ, ο Αντιδήμαρχος Τρικκαίων κ. Θεόδωρος Σπανός. 

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Ο πόλεμος



Του 
Δημήτρη Γ. Καραθανάση
Φοιτητή Φιλοσοφικής Σχολής 
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων



Αυτό το τρελό παιχνίδι που τόσο αρέσει στον κόσμο να παίζει!
Μπορούμε όμως να τον δικαιολογήσουμε ηθικά;

«Ο πόλεμος δεν είναι περιπέτεια. Είναι αρρώστια. Είναι σαν τον τύφο». Αυτά  είναι τα λόγια ενός Γάλλου συγγραφέα, ο οποίος έτσι θέλησε να χαρακτηρίσει τον πόλεμο.
 Αλλά τι πραγματικά είναι ο πόλεμος; 
Ο πόλεμος αποτέλεσε και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά φαινόμενα και εμφανίζεται σχεδόν σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. 
Πολλοί μεγάλοι φιλόσοφοι έχουν πάρει θέση κατά καιρούς για το τι είναι ο πόλεμος. Κάποιοι εξ αυτών θεωρούν τον πόλεμο ως κάτι το θετικό, όπως για παράδειγμα ο Γερμανός φιλόσοφος Hegel που αναφέρει ότι ο πόλεμος διατηρεί την ηθική υγεία των λαών και τον αντιλαμβάνεται ως λυτρωτική διέξοδο από την μαλθακότητα που υπάρχει στον άνθρωπο όταν επικρατεί η ειρήνη. 
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν αρκετοί στοχαστές, όπως ο Diderot  που τον χαρακτηρίζει ως έναν καρπό της διαφθοράς των ανθρώπων και μάλιστα λέει, ότι ο πόλεμος είναι μια ασθένεια.

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Πυρκαγιά στο Βαλτινό


Συναγερμός σήμανε, την Παρασκευή 27 - 9- 2013 το μεσημέρι στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Τρικάλων καθώς παρά τις συνεχείς εκκλήσεις της, αμετανόητοι αγρότες συνεχίζουν να βάζουν φωτιά για να κάψουν καλαμιές στα χωράφια τους.
Έτσι, λίγα λεπτά μετά την 1 ώρα το μεσημέρι, σε αγροτική περιοχή του Βαλτινού, ξέσπασε ταυτόχρονα φωτιά σε 4 σημεία και χρειάστηκε η άμεση επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Τρικάλων, που έσπευσε στο σημείο με 3 οχήματα και 7 άντρες.


Από την φωτιά καταστράφηκε μια δασώδης έκταση περίπου 10 στρεμμάτων που βρίσκεται πάνω στην Επαρχιακή Οδό Βαλτινού - Φήκης και περίπου 60 στρέμματα καλαμιών και χορτολιβαδικών εκτάσεων.





Πηγή: trikalanews.gr

Μισώ τους αδιάφορους.






Του Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci)
Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός 
και πολιτικός επιστήμονας.




«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Βαλτσινιώτικη ντοπιολαλιά «Αφήγηση από το ελαιομάζωμα»

Αφηγήσεις, εξιστορήσεις, καταθέσεις βιωμάτων από ανθρώπους που διατηρούσαν το γλωσσικό μας ιδίωμα ατόφιο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους προγόνους.
Την παρακάτω αφήγηση έκανε ο Νίκος Απόχας και την παρουσιάζουμε ατόφια, χωρίς να αλλάξουμε ή να διορθώσουμε κάτι, διατηρώντας έτσι την ιδιωματική προφορά και την αυθεντικότητα της γλώσσας του τόπου μας.

Ωρέ χειρότερα κι απ τς' Αλβανοί ήμασταν ικεί τς Γαργαλιάνοι!
Μονάχα που δεν φουβάμασταν απ' την αστυνομία κι έβγινάμαν στα μαγαζιά.
Πάω απ' λες ικεί για να φάμι. Α! ήρθε η ώρα για φαί... Βγάζι τ' αφιντικό κάνα δυό ελιές, μι φέρνει ικεί τουν τρουβά, τουν ανοίγου, ένας τρουβάς τραγίσιους, ούλου τρίχα.
Τειράου!!! απ' λες, ούντι έτσι του ψωμί μέσα!
Ε! γαμώ την καντίλα τ', πούθει να καθαρίσς; ιδώ είχει γιουμάτου τρίχες το ψωμί.
Έβγαλα ούλη τη πέτσα απου παν’ κι απου κάτ’ κι έτρουγα του μαλακό μέσα.
Μι λέει μένα «Γιατί του κάντς έτσι»;
«Τι  να φάου ρε»; του λέου, «τς' τρίχες θα φάου»;
Κάθουνταν κι τειρούσι έτσι α ιά… στα μάτια!!!
«Θα φάου τς' τρίχες σιακάτ αρέ!» του λέου. «Δεν είχες μια εφημερίδα να του τυλίξ’ς, κάνειμ' ή ένα μισάλι!» του λέου.
«Α!», λέει «η γναίκα τόβαλε».
Του λέου, «αύριο δεν έρχουμι για δλειά».
«Γιατί»; λέει.
«Α ρε, θα ψουφίσου απ την πείνα!» του λέου.
«Έλα ρε μι λέει θα κάνου τοιμασία καλή αύριο, δεν ήξιρε σήμερα η γναίκα μ'... κι ξέρω γω»…
«Α, θα έρθου» του λέου, «να δούμι τι τοιμασία θα έχ’ς»;
Α ρε, θα μι φάει η δ’λειά, λέου και το ψωμί μέσα στον τρουβά ούλου τρίχα. Να τσ' χέσου κι τσι ελιές κι τη δλειά τ, μαζί...
Αμάν - ζαμάν να τα ξαναφκιάξουμι!

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Φθινοπωριάζει..... Τα φύλλα πέφτουν


Πάντα τα φύλλα πέφτανε τούτη την εποχή,
οι μέρες μικρές, το φως λιγοστεύει, πρωί σκοτάδι ακόμη,
αρνιέσαι να φορέσεις μάλλινα, ελπίζεις σε μέρες γλυκές,
αλλά, φθινόπωρο. Τα φύλλα πάντα πέφτουν.


Αδήριτα φθινόπωρο. Κι αν δεν το λέγανε οι όψεις 
και τα χρώματα το λέει το βάσανο της καθημερινής 
επιστροφής στα περασμένα, τους μίτους που πας 
να διασώσεις κι αυτοί ξεφτίζουν βαθμιαία πέφτοντας 
με τις γκρι βροχές σε λασπωμένες μνήμες.


Φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν. Σαπίζουνε τα φύλλα
κι ένας κρύος αέρας τα παρασέρνει στα χαντάκια.
Φθινοπωριάζει. Η λέξη αγάπη σε έκπτωση.
Το μόνο μέλλον σου, χειμώνας.


Γιάννης Καρατζόγλου

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Οι πέντε πτωχεύσεις της Ελλάδας


Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά πέντε φορές βάρεσε... κανόνι η Ελλάδα στη σύγχρονη ιστορία της, με το πρώτο "επεισόδιο" να καταγράφεται στις αρχές του πολέμου ανεξαρτησίας της χώρας και το τελευταίο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης ύφεσης του '30.
Μάλιστα η συνδυασμένη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία η Ελλάδα ήταν χρεοκοπημένη στη σύγχρονη εποχή ανέρχεται σε ενενήντα χρόνια ή περίπου στο ήμισυ της συνολικής περιόδου κατά την οποία η χώρα είναι ανεξάρτητη!
Πάντως, η πρώτη καταγεγραμμένη χρεοκοπία στην ελληνική ιστορία έγινε τον 4ο αιώνα προ Χριστού, όταν 13 πόλεις-κράτη της Ελλάδας δανείστηκαν κεφάλαια από τον Ναό της Δήλου. Τότε οι περισσότεροι από τους δανειστές δεν κατάφεραν ποτέ να αποπληρώσουν τα δάνεια και ο Ναός "έγραψε" απώλειες 80% επί του κεφαλαίου του...
Σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού "Forbes", "πρωταθλήτριες" στο... σπορ της χρεοκοπίας αναδεικνύονται η Βενεζουέλα και το Εκουαδόρ, με 10 "κανόνια" η κάθε χώρα.
Η Ελλάδα κήρυξε πτώχευση πέντε φορές και συγκεκριμένα το 1827, το 1832, το 1843, το 1893 και το 1932, ενώ σε όλες ήταν εμφανής η εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα στην εσωτερική ζωή της χώρας.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Φωτορεπορτάζ από την έναρξη του «THE DREAM CAFE»


Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την βραδιά έναρξης του νέου καταστήματος στο Βαλτινό, καφέ «THE DREAM».
Στην διεύθυνση του καταστήματος, και στους εργαζόμενους ευχόμαστε καλές δουλειές.



Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

«Χάρις χάριν εστίν η τίκτουσα αεί»


Μια υπέροχη διαφήμιση από την Ταϊλάνδη



«Χάρις χάριν εστίν η τίκτουσα αεί»
(Η ευεργεσία γεννάει πάντοτε μια άλλη ευεργεσία) 

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Η συνείδηση αφυπνίστηκε!










Του Στέφανου Βαγγελού




Μετά από τούτο το Σεπτέμβρη τίποτα δεν θα ΄ναι ίδιο!
Εμείς οι απεργοί αποφασίσαμε να αλλάξουμε τη ζωή όλων μας!
Κάτω οι πολιτικές της φτώχειας, της δυστυχίας, της εξαθλίωσης!
Η συνείδηση αφυπνίστηκε!
Καλούμε όλα τα λαϊκά στρώματα να βγουν στους δρόμους μ΄ ένα τραγούδι στα χείλη: 
"Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, 
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα, 
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο, 
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο."

Γ. Ρίτσος


Αρνιέμαι
Μουσική : Mίκης Θεοδωράκης - Στίχοι : Ιάκωβος Καμπανέλλης
Πρώτη εκτέλεση: Bασίλης Παπακωνσταντίνου

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.

Νέο «Καφέ» στο Βαλτινό



Ανοίγει σήμερα 20 – 9 – 2013 στο Βαλτινό η νέα καφετέρια με την επωνυμία «THE DREAM CAFE». 
Σε έναν χώρο, διαμορφωμένο κατάλληλα με μεράκι, διάθεση και γούστο, μπορείτε να απολαύσετε τον καφές σας ή το ποτό σας.


Η βραδιά της έναρξης θα πλαισιωθεί με την Live μουσική του νεανικού συγκροτήματος GRAND OPENING το οποίο αποτελούν οι μουσικοί:
Σωτήρης Σταυρέκας Τύμπανα
Ηλίας Χολεύας Κιθάρα - Φωνή
Γιώργος Αθανασάκης Κιθάρα
Βασίλης Κεμανίδης Βιολί.


Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Μπορεί η Κυνική φιλοσοφία να αποτελέσει μία διέξοδο στην σημερινή κρίση;







Του 
Δημήτρη Γ. Καραθανάση

Φοιτητή Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων



Η λέξη κρίση τα τελευταία χρόνια είναι ίσως η πιο πολυχρησιμοποιημένη. Στην καθημερινότητα μας συνεχώς ακούμε για κρίση και όχι μόνο για οικονομική αλλά και για κρίση αξιών καθώς και για μια κρίση που υπάρχει και κυριαρχεί γενικότερα στην ζωή του ανθρώπου. Αλλά το ερώτημα που μπορούμε να θέσουμε εδώ είναι εάν έχουμε βρει λύση για να αντιμετωπίσουμε  την κρίση. Η απάντηση δυστυχώς είναι αρνητική. Στον 21ο αιώνα θα περίμενε κανείς μια διαφορετική κατάσταση για τον κόσμο μας, αλλά το μόνο που ακούμε είναι για εκμετάλλευση, υποδούλωση, υποταγή και ανισότητα. Σε όλα αυτά ο ανθρώπινος παράγοντας παίζει τον ρόλο του αφού πολλές φορές αδυνατεί ή χειρότερα δεν θέλει να αλλάξει την παρούσα κατάσταση. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δυστυχώς δεν κάνουμε τίποτα για την αλλάξουμε. Παρόμοια κατάσταση επικρατούσε και στην Αθηναϊκή δημοκρατία όταν οι Κυνικοί θέλησαν να ανατρέψουν το σκηνικό και να απελευθερώσουν τους πολίτες. Αν ρωτούσαμε έναν κυνικό φιλόσοφο τι είναι αυτό που ευθύνεται για αυτή τη κατάσταση ίσως μας απαντούσε: οι νόμοι. Και θα συμφωνούσα μαζί του καθώς οι νόμοι είναι ένα μέρος αυτού του προβλήματος.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Τους έπιασε ο φακός την κατάλληλη στιγμή


Η Φωτογραφία τού «στιγμιότυπου» υπήρξε πάντοτε η ευκολότερη είσοδος στον κόσμο τής «προσωπικής» φωτογραφίας. Το ενδιαφέρον του θέματος σε συνδυασμό με την ταχύτητα αντίδρασης του φωτογράφου και το πάγωμα της κίνησης, αποσπούν την προσοχή πολλών θεατών.
Η διαδικασία τής φωτογραφικής λήψεως συνδέεται άμεσα με το αποτέλεσμα, το οποίο πολλές φορές με λίγη τύχη, είναι εκπληκτικό και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μια πιο λεπτομερή και καλλιτεχνική προσέγγιση.


Έτσι μια επιλογή τέτοιων θεμάτων, φωτογραφιών δηλαδή, που σχετίζονται με το πάγωμα της κίνησης, αντλήσαμε από διάφορους ερασιτέχνες συγχωριανούς μας φωτογράφους, οι οποίοι κυνηγούσαν την τυχερή στιγμή.
 Η θεματολογία; ανυποψίαστοι αλλά και υποψιασμένοι νέοι, οι οποίοι βρέθηκαν στο στόχαστρο του φωτογραφικού φακού, την κατάλληλη στιγμή και έτσι με το «πάγωμα της κίνησης» η εικόνα «έγραψε» και απέδωσε το θέμα με την δική της διαλεκτική.



Άλλοι εκφραστικοί, άλλοι σκεφτικοί, άλλοι εκστατικοί, και άλλοι αστειευόμενοι, ο καθένας στη τυχερή στιγμή του, «πάγωσαν» και με λίγη διάθεση για καλλιτεχνική δημιουργία, επεξεργάστηκαν στο photoshop και προέκυψε το παρακάτω αποτέλεσμα. 

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Τι είπα στην Κλέλια


Του Θεόδωρου Κουτρούκη
Επίκουρου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου



Η Κλέλια, που σε λίγες ημέρες θα είναι τελειόφοιτος λυκείου, με πλησίασε μετά από μία διάλεξη μου και ζήτησε να της πω τη γνώμη μου για τις επαγγελματικές της αναζητήσεις και την κατεύθυνση σπουδών που θα έπρεπε να επιλέξει.
Δεν ήταν εύκολο να περιγράψω σε μια μαθήτρια πως η κρίση άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου στην αγορά εργασίας και οδήγησε σε πολύ διαφορετικά τοπία υψηλής ανεργίας ή/και επισφαλούς απασχόλησης των νέων.
Προσπάθησα, ωστόσο, να της εξηγήσω ότι η νέα πραγματικότητα κινδυνεύει να οδηγήσει στον αποκλεισμό μιας ολόκληρης γενιάς από την πρόσβαση σε συνθήκες ευημερίας και τις προσδοκίες ενός καλύτερου αύριο. Το χρηματιστήριο της ελπίδας για τη νεολαία γνωρίζει σήμερα αλλεπάλληλα limit down.
Συμφωνήσαμε με την Κλέλια, ότι οι νέοι πρέπει να επιδιώκουν την είσοδο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ με τις καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής διεξόδου, να επιλέγουν τη φοίτηση σε άριστες μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, να αξιοποιούν πλήρως τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της οικογένειας (εισόδημα, δύναμη επιρροής, γνωριμίες, εμπειρία στην επιχειρηματικότητα κ.λπ.).
Η νεαρή μαθήτρια αντιλαμβανόταν ότι βασικά κριτήριο για την επιλογή των σπουδών της είναι οι προσωπικές της προτιμήσεις, οι προσωπικές της δεξιότητες και ταλέντα και οι τάσεις στην αγορά εργασίας.
Τόνισα, επιπλέον, πως δεν μπορεί να περιμένει ότι θα εργάζεται σε όλη την καριέρα της στον ίδιο εργοδότη, ενώ αν δεν επιλέξει σωστά σήμερα, πιθανότατα θα οδηγηθεί σε αλλαγή επαγγέλματος στο μέλλον. Στην τελευταία περίπτωση, η γενική μόρφωση θα διευκολύνει αυτή την αλλαγή.  
Τη συμβούλεψα να μην τρέφει αυταπάτες για διορισμό στο δημόσιο και της πρότεινα να μην επιλέξει σπουδές που προσανατολίζουν τους αποφοίτους τους αποκλειστικά στην απασχόληση σε κρατικούς φορείς.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Βαλτσινιώτικες αναμνήσεις από την εμποροπανήγυρη των Τρικάλων


Ξεκίνησε και φέτος, η εμποροπανήγυρη των Τρικάλων και για άλλη μια χρονιά άνοιξε τις πύλες της στο κοινό.  Η εμποροπανήγυρη, όπως κάθε χρόνο γίνεται πόλος έλξης για τους επισκέπτες και διαρκεί μια εβδομάδα.
Πέρα από την εμπορική και οικονομική διάστασή της υπάρχει και αυτή, της ευκαιρίας διεξόδου, για μια βόλτα και ενός ευχάριστου διαλείμματος των επισκεπτών, από την μονότονη και δύσκολη καθημερινότητά τους.
Σε μια περιπλάνηση παλαιότερων εποχών, ανάμεσα στα εμπορικά περίπτερα, στις ταβέρνες, στους Φαρσαλινούς χαλβάδες, στα λούνα παρκ, συναντήσαμε και Βαλτσινιώτες που επισκέφθηκαν ή συμμετείχαν ως πανηγυριστές στο παζάρι.


Πριν από μια δεκαετία, ο Κώστας Βότσιος με την ψησταριά - ταβέρνα, που έφερε την επωνυμία «ΤΟ ΒΑΛΤΙΝΟ», εξυπηρετούσε για μία εβδομάδα τους επισκέπτες του πανηγυριού, πουλώντας τα λαχταριστά σουβλάκια και λουκάνικα.


Ενώ ο ζωέμπορας Κώστας Βαγγελός με τον γιό του Γιάννη Βαγγελό διέθεταν την πραμάτεια τους (αρνιά, πρόβατα κλπ) στη ζωαγορά προς πώληση.



Και φυσικά πολλοί είναι οι Βαλτσινιώτες που επισκέπτονται κάθε χρόνο το Τρικαλινό παζάρι, κάνουν τα ψώνια τους, απολαμβάνουν τα διάφορα εδέσματα του πανηγυριού και διασκεδάζουν με τα παιχνίδια του λούνα παρκ.


Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Η ιστορία της ετήσιας εμποροπανήγυρης των Τρικάλων

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Μια περιπλάνηση στο διάβα του χρόνου, από την έναρξη της ετήσιας εμποροπανήγυρης των Τρικάλων μέχρι σήμερα, μέσα από τις σελίδες του τοπικού τύπου.

Το ζωοπάζαρο της πόλεως το 1966.

Η ετήσια εμποροπανήγυρη των Τρικάλων, είναι ένας θεσμός που αποτελεί μια ολόκληρη ιστορία για την πόλη και τον νομό των Τρικάλων.
Η σπουδαιότητα και η σημασία της υπήρξε ανέκαθεν σημαντική για την εμπορική κίνηση της περιοχής καθώς έμποροι, βιομήχανοι, βιοτέχνες και διάφοροι άλλοι επαγγελματίες, αλλά και οι παραγωγοί για μια εβδομάδα βρίσκονταν σε διαρκή κίνηση συναλλαγών, αναζωογονώντας έτσι την οικονομία της πόλης των Τρικάλων.
Η ετήσια Εμποροπανήγυρη των Τρικάλων ή αλλιώς «το Τρικαλινό Παζάρι» όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι, μετρά 130 χρόνια παρουσίας στην τοπική κοινωνία της πόλης, και αποτελεί, μια από τις κορυφαίες εμπορικές δραστηριότητες, με σημαντικά οφέλη για τον τόπο μας.
Η καθιέρωσή της ταυτίζεται με την απελευθέρωση της πόλης των Τρικάλων από τους Τούρκους.

Στιγμιότυπο από τη ζωαγορά.

Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα άρχισε να γίνεται επιτακτική η ανάγκη για την καθιέρωση εμπορικών θεσμών, οι οποίοι έπρεπε να είναι προσαρμοσμένοι στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής.
Το αίτημα για την σύσταση εμπορικού θεσμού προς το υπουργείο εσωτερικών, υποστηρίχθηκε από όλους τους πολίτες και τους τοπικούς άρχοντες της εποχής, και η διεκδίκησή του πέρασε και μέσα από τον τοπικό τύπο, ο οποίος άσκησε την δική του πίεση με τα σχόλιά του.
Στην εφημερίδα «ΤΡΙΚΚΑΛΑ» της 26 Μαίου 1883 υπάρχει ένα σχετικό σχόλιο για την ανάγκη υποστήριξης της πρότασης, για τη δημιουργία εμπορικής πανήγυρης. Διαβάζουμε λοιπόν:
«Αν καλώς ενθυμούμεθα, πέρυσι οι πολίται Τρικάλων υπέγραψαν αναφοράν ήν υπέβαλον αρμοδίως εις την κυβέρνισην, εξετούμενοι ίνα δια Β. Διατάγματος καθιερωθεί μια ετήσια εμπορική πανήγυρις εν τη πόλει των Τρικάλων, κατά την θέσιν «Κουτσομύλια» ένθα και χώρος αρκετός υπάρχει και δένδρα βαθύσκια προς ανάπαυσιν των συναλλασσομένων και ύδωρ καθαρόν και διαυγές, ατυχώς όμως η αίτησις εκείνη, μη ληφθείσα υπ’ όψει ερρίφθη ίσως εις τινά κεκονιαμένην γωνίαν του υπουργείου των εσωτερικών. Φρονούμεν εντούτοις ότι  οι αρμόδιοι ώφειλον να παραστήσωσιν εις την κυβέρνησιν την ανάγκην της τοιαύτης εμπορικής πανηγύρεως εν Τρικκάλοις ουχί δε να πέμψωσι την αίτηση ξηρώς και άνευ παρατηρήσεων. Αλλ’ ότι παρέλειψαν οι αρμόδιοι, οφείλουσιν οι πολίται να πράξωσιν, εξετούμενοι δι ετέρας αναφοράς των και παριστώντες εις την κυβέρνησιν την ανάγκην της εμποροπανηγύρεως ταύτης, εκ της οποίας μεγάλως θέλει ωφεληθεί ο τόπος.»
Τρεις μήνες μετά τα νέα είναι ευχάριστα. Το υπουργείο εσωτερικών με Βασιλικό Διάταγμα εγκρίνει την σύσταση εμποροπανήγυρης στην πόλη των Τρικάλων και ο Δήμαρχος Κ. Ραδινός γνωστοποιεί αυτή την απόφαση στους Τρικαλινούς.
Στην εφημερίδα «ΤΡΙΚΚΑΛΑ» της 21-Αυγούστου -1883 στο φύλλο 6, διαβάζουμε την απόφαση του δημάρχου Κ. Ραδινού της συστάσεως αυτού του θεσμού:

Η ανακοίνωση της απόφασης του δημάρχου Κ. Ραδινού για τη σύσταση εμποροπανήγυρης στην πόλη των Τρικάλων το 1883.

«ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙ
Ότι διά Β. Διατάγματος της δεκάτης τρεχ. Μηνός ενεκρίθη η σύστασις εμπορικής Πανηγύρεως εν τη πόλει Τρικκάλων, αρχόμενη από της ογδόης και ληγούσης την δεκάτην πέμπτην Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Γνωστοποιούντες τούτο προς το κοινόν και τους εμπορευομένους πληροφορούμεν αυτούς ότι η Πανήγυρις αυτή άρξηται εφέτος συμφώνως προς το Β. Διάταγμα, και δύνανται οι βουλόμενοι να παρεβρεθώσι , βέβαιοι όντες, ότι θέλουσιν εύρη πάσαν ευκολίαν και ασφάλειαν, ληφθέντων προς των αναγκαίων μέτρων.
Η παρούσα δημοσιευθήσεται προσηκόντως
Εν Τρικάλοις τη 19 Αυγούστου 1883.
Ο Δήμαρχος
Κ. ΡΑΔΙΝΟΣ»

Ο Δήμαρχος Κωνσταντίνος Ραδινός

Έτσι λοιπόν στις 8 Σεπτεμβρίου 1883 διοργανώνεται για πρώτη φορά στα Κουτσομύλια η εμποροπανήγυρις των Τρικάλων».

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Όμορφα πορτραίτα


Όμορφα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά νέων ανθρώπων, γεμάτα σφρίγος και ζωντάνια, που κατέγραψε ο φακός και επεξεργάστηκε το photoshop, δίνοντας έτσι ένα σύνολο όμορφων πορτραίτων.


Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Aναξιοκρατίας ολοκληρωτισμός


Tου Χρήστου Γιανναρά
Ζούμε, τρία (ώς τώρα) χρόνια, έναν οικονομικό εφιάλτη, μια δίχως ορατή διέξοδο κοινωνική καταστροφή, που καθημερινά επιτείνεται. Kαι μοιάζει αμφίβολο αν η «κρίσιμη μάζα» του ελλαδικού πληθυσμού (κρίσιμη για το πολιτικό μέλλον της χώρας) συνειδητοποιεί το καίριο: Oτι «ανάπτυξη» και «πρόοδο», (ακόμα και βοσκηματώδη καταναλωτική ευζωία) δεν εγγυάται η εξασφάλιση «δικαιωμάτων», αλλά η εξασφάλιση αξιοκρατίας. Aπό τα ανώτατα αξιώματα ώς το έσχατο κοινωνικό λειτούργημα.
Zήσαμε δεκαετίες ολόκληρες, χωρίς υπερβολή, με την καθημερινή εικόνα κάποιων συμπολιτών μας, λίγων ή πολλών, να διαδηλώνουν την απαίτηση κατασφάλισης «δικαιωμάτων» τους. Kάθε τρεις -και- λίγο, ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο τμήμα του ελλαδικού πληθυσμού (πάντοτε οι ανήμποροι, η φτωχολογιά) βασανιζόταν σαδιστικά, απάνθρωπα, από κάποιους απεργούς – πάντοτε δημόσιους λειτουργούς: η ιδιωτική υπαλληλία δεν μπορούσε, σχεδόν ποτέ, να απεργήσει. Διαδηλωτές και απεργοί διεκδικούσαν πάντοτε «δικαιώματα» (συνήθως πρόσθετες παροχές από το κράτος). Δεν ακούστηκε ποτέ, μα ποτέ στην ελλαδική κοινωνία συλλογικό αίτημα - διεκδίκηση αξιοκρατίας, αξιολογικών κρίσεων, ελέγχου της ποιότητας, καταξίωσης της αριστείας.
Δεν καταλαβαίναμε, ούτε ακόμα το συνειδητοποιούμε στο Eλλαδιστάν, ότι η αξιοκρατία, ο έλεγχος της ποιότητας, θα άλλαζε τα πάντα στη χώρα: Aπό τις σαδιστικές συμπεριφορές της υπαλληλίας στο IKA, στις εφορείες, σε κάθε κρατική υπηρεσία, ώς την ιταμή αναίδεια να μας κυβερνούν άτομα διανοητικώς καθυστερημένα ή κραυγαλέας, κωμικής ανικανότητας. Oταν καταστεί κυρίαρχη νοοτροπία η κατάλυση κάθε αξιολογικής κρίσης («γιατί αυτός και όχι εγώ»), οι συνέπειες ψηλαφούνται αμέσως σε όλα τα επίπεδα: από τον παρασιτικό κλητήρα και τον προκλητικά περιττό «συνοδό ασανσέρ», ώς τον πρόεδρο της Bουλής και τον πρωθυπουργό.

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Στοχασμός για την έναρξη της σχολικής χρονιάς


Έφτασε πάλι η μέρα της έναρξης των σχολικών μαθημάτων.
Για μια ακόμη φορά θα χτυπήσει το κουδούνι, που θα σημάνει την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος θα ξεκινήσει με τον αγιασμό και τη διανομή των βιβλίων.
Από τον Παιδικό Σταθμό έως το Λύκειο Βαλτινού δάσκαλοι και μαθητές θα βρίσκονται στις θέσεις τους για να κάνουν το ξεκίνημα της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς.
Παρουσία τοπικών φορέων, μαθητών, δασκάλων, και γονέων θα ακουστούν οι καθιερωμένες ευχές για καλή σχολική χρονιά και καλή προσαρμογή.


Χρόνια τώρα η ίδια διαδικασία του τελετουργικού. Η απαρχή μιας εκπαιδευτικής χρονιάς που κρύβει όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες. Το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα. 
Από γενιά σε γενιά, το «μάθε παιδί μου γράμματα, να ΄χεις καλά γεράματα» έπαψε να διατηρεί την διαχρονική του αξία. Σήμερα με τόση ανεργία και με τόση αβεβαιότητα για το μέλλον όλα είναι υπό αίρεση και πολλές φορές ο φόβος επισκιάζει τα όνειρα.


Τα αποφθέγματα: «Αν δεν φυτέψουμε το δέντρο της γνώσης όταν είμαστε νέοι, δεν θα μας δώσει τον ίσκιο του όταν θα έχουμε γεράσει», «Η γνώση είναι δύναμη» δεν επαρκούν από μόνα τους πια.
Εκείνο που ανεξίτηλα και διαχρονικά παραμένει ως σωτήρια, σταθερή και διαχρονική αξία είναι η καλλιέργεια της παιδείας, για την οποία ίσως άξιζε τον κόπο να προσπαθήσουμε περισσότερο όλοι μας.

Και είναι αυτό που πρέπει να ευχηθούμε για την απαρχή της νέας σχολικής χρονιάς.

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Σταχυολογήματα του Βαλτινού «Ο αιχμάλωτος»


Από την εφημερίδα «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» της 2ης Οκτωβρίου 1941, σταχυολογήσαμε την είδηση που αφορά την άφιξη Ελλήνων αιχμαλώτων από την Ιταλία. Μέσα στα ονόματα των Τρικαλινών αιχμαλώτων διαβάζουμε και αυτό, του συγχωριανού μας Γεωργίου Στάθη, ο οποίος βρίσκονταν ακόμα αιχμάλωτος στην Ιταλία και έχαιρε άκρας υγείας. 


Πρόκειται για τον Γεώργιο Στάθη του Νικολάου, ο οποίος γεννήθηκε στο Βαλτινό, το 1910 και πέθανε το 1995.

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Οι γυναίκες στο έργο του Βασίλη Τσιτσάνη "Cherchez la femme"


Του Θεόφιλου Π. Αναστασίου

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα οι γυναίκες έχουν υμνηθεί, αλλά και έχουν κατηγορηθεί για πάρα πολλά από τους ποιητές και τους τραγουδοποιούς όλου του κόσμου.
Από τον κανόνα αυτόν δεν αποτελούν εξαίρεση οι Έλληνες τραγουδοποιοί και συνθέτες και πολύ περισσότερο οι λαϊκοί και ρεμπέτες, που έζησαν σε κοινωνικές συνθήκες εξαιρετικά δυσμενέστερες από τους υπόλοιπους, συνθήκες που εξωθούν πολλές φορές τους ανθρώπους σε εξαιρετικά ακραίες συμπεριφορές.Από τον κανόνα αυτόν δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση κι ο Τσιτσάνης, όχι όμως επειδή αντιπαθούσε τις γυναίκες. «Έχω υμνήσει τις γυναίκες», έλεγε κάποτε ο ίδιος, «σε 500 τραγούδια μου. Τις αγαπάω τις γυναίκες… Η γυναίκα είναι το ιερότερο πλάσμα της γης… Χωρίς τη γυναίκα το τραγούδι θα ήταν σαν τον άνθρωπο χωρίς πόδια».
Αν, όμως, αναγνώριζε τον ρόλο και την αξία των γυναικών, αν έτρεφε τέτοια αγάπη και εκτίμηση για τις γυναίκες, γιατί δεν μπόρεσε να αποτελέσει αυτός την εξαίρεση του κανόνα;
Ας ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχήν ένα βασικό και πολύ σημαντικό ζήτημα. Τα θέματα που επιλέγουν να επεξεργαστούν και να παρουσιάσουν oι καλλιτέχνες δεν αφορούν τους ίδιους και την προσωπική τους ζωή. Όλοι οι πραγματικοί τεχνίτες εργάζονται με θέματα που παίρνουν από όσα παρατηρούν να γίνονται γύρω τους, από την πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Η δουλειά τους είναι να επιλέγουν θέματα που νομίζουν ότι μπορούν να συγκινήσουν, να προβληματίσουν, να βοηθήσουν, να στηρίξουν ή να παρηγορήσουν τους συγκαιρινούς τους ανθρώπους. Αν κατορθώσουν να δώσουν στα θέματα αυτά και μια μορφή που να αντέχει στον χρόνο, τότε θα συνεχίσουν να συγκινούν, να προβληματίζουν, να βοηθούν, να στηρίζουν, να παρηγορούν και τους ανθρώπους των επερχόμενων γενεών. Ο κανόνας αυτός ισχύει πολύ περισσότερο για το λαϊκό τραγούδι, που είναι γενικά ρεαλιστικό στο περιεχόμενό του.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

«Τρίκαλα...τότε και τώρα…» Συνέντευξη με αφορμή το Λεύκωμα του Δημήτρη Τσιγάρα


Ο Δημήτρης Τσιγάρας είναι γραφίστας, ζει και εργάζεται στα Τρίκαλα.
Ασχολείται γενικότερα με τις καλές τέχνες. Έχει εκδώσει διάφορα βιβλία, μεταξύ αυτών και το λεύκωμα με τον τίτλο «Τρίκαλα...τότε και τώρα…», το οποίο στάθηκε αφορμή για μια συνέντευξη με τη Βέρα Μπαλαμίτσα.

«Τρίκαλα...τότε και τώρα…» ένας τίτλος που προσδιορίζει μια χρονική περίοδο σε έναν συγκεκριμένο τόπο και συνοψίζει την κεντρική ιδέα μιας προσωπικής δημιουργίας. Ένα συλλεκτικό λεύκωμα για την περιοχή των Τρικάλων.
Κύριε Τσιγάρα, πόσος κόπος και χρόνος απαιτήθηκε για τη ολοκλήρωση αυτής της έκδοσης;

Η δημιουργία ενός έργου, σε σχέση με το χρόνο και τις δυσκολίες, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Λένε πως, όταν η προσέγγιση, στην οποιαδήποτε ενασχόληση, εμπεριέχει το στοιχείο του ερωτισμού, τότε τα πράγματα εξελίσσονται και πραγματοποιούνται εύκολα και γρήγορα. Η σχέση μου με την τέχνη, φροντίζω, συνήθως να είναι ερωτική και ως εκ τούτου, η ενασχόληση γίνεται ευχάριστη και δημιουργική.
Με σύμμαχο, λοιπόν, το μεράκι και την αγάπη για την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας, ο κόπος μετατράπηκε σε ευχαρίστηση, ο χρόνος έγινε ακατάληπτος και το λεύκωμα ολοκληρώθηκε χωρίς να το καταλάβω.

Πως προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία του λευκώματος με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στοιχεία; Οι αποτυπώσεις των εικόνων έγιναν μ΄ αυτό το σκοπό, στοχευμένα ή η ιδέα εξελίχθηκε στην πορεία;

Η ιδέα της δημιουργίας του λευκώματος ξεκίνησε την στιγμή που αντιλήφθηκα ότι είχα ζωγραφίσει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό εικόνων, που θα μπορούσε να αποτελέσει την θεματολογία ενός τέτοιου έργου. Έτσι στη συνέχεια οργάνωσα το ενδιαφέρον μου προς την κατεύθυνση της δημιουργίας του συγκεκριμένου λευκώματος, αναζήτησα το απαραίτητο υλικό και η εργασία έγινε στη συνέχεια μεθοδευμένα και στοχευμένα.

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Οι ψάλτες του Βαλτινού


Τη χαρά και την ομορφιά της παραδοσιακής ψαλτικής έχουν την ευκαιρία να συναισθάνονται και να απολαμβάνουν κάθε φορά οι εκκλησιαζόμενοι, κατά τις διάφορες λειτουργίες, που τελούνται στους ιερούς ναούς του Βαλτινού, από τους ψάλτες που κάθονται επί του αναλογίου.
Οι ψάλτες, μαζί με τον ιερέα, σηκώνουν όλο το βάρος της λειτουργίας και είναι αυτοί που δημιουργούν την ευχάριστη και αρμονική συνήχηση της εκκλησιαστικής υμνωδίας.
Είναι αυτοί που αφιερώνουν στην ψαλτική ένα μέρος από τη ζωής τους, για να υπηρετήσουν τα τελετουργικά καθήκοντά τους.


Ο Κώστας Καλυβιώτης και ο Νίκος Σταμούλης, είναι οι νέοι που αγάπησαν και λάτρεψαν την ψαλτική και τώρα παίρνουν την σκυτάλη σιγά - σιγά να την υπηρετήσουν.
Βέβαια, μέσα στα στοιχειώδη προσόντα ενός ψάλτη είναι η μουσική αντίληψη και η καλλιφωνία, τα οποία αν δεν υπάρχουν, πλούσια από την αρχή, μπορεί με τη σπουδή, την επίμονη μελέτη, καθώς και με τα κατάλληλα ακούσματα, να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν.
Και έτσι, αν ο ίδιος ο ψάλτης κατανοεί αυτά που ψάλλει και ακόμη περισσότερο τα νιώθει, τότε τα ιερά κείμενα ζωντανεύουν μέσω της φωνής του και δημιουργείται έτσι ένα ευχάριστο και κατανυκτικό κλίμα.
Ιδιαίτερα δε όταν αυτή είναι η ιερή μουσική, που «ετάχθη υπό θεών τε και νόμων δια την επανόρθωσιν της ψυχής».


επικοινωνιστε μαζι μας