Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Προετοιμασίες για το Δεκαπενταύγουστο από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού.




Με έντονες προετοιμασίες, για τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου και τις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στο πανηγύρι του χωριού, ξεκινά ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού.
Συγκεκριμένα, με ανακοίνωσή του Δ.Σ., καλούνται τα μέλη του μικρού χορευτικού τμήματος, το Σάββατο 2 Αυγούστου 2014 στις 7 μ.μ. ώρα, στην αίθουσα του Λυκείου Βαλτινού, όπου θα ξεκινήσουν οι τελικές πρόβες για την γιορτή του Δεκαπενταύγουστου.

Ο μανάβης (Με τον Νίκο Καλαμπάκα)



Από τους πιο συμπαθητικούς πλανόδιους μικροπωλητές που υπάρχουν μέχρι σήμερα, είναι ο πλανόδιος μανάβης.
Τότε που με το έμπα της άνοιξης, άνθιζαν οι μπαξέδες και γέμιζαν τα καλάθια του με ντομάτες, αγγούρια, λάχανα, κολοκυθάκια, μελιτζάνες κ.α. έβγαζε το μεροκάματό του περιπλανώμενος από γειτονιά σε γειτονιά διαλαλώντας την πραμάτεια του.


Ο αλησμόνητος συγχωριανός μας, παραδοσιακός οργανοπαίχτης Νίκος Καλαμπάκας μας περιγράφει, με ένα σπάνιο σκωπτικό δημοτικό τραγούδι που φέρει τον τίτλο «ο μανάβης» εικόνες και στιγμές από τα τυχερά αυτού του επαγγέλματος.
Παίζουν οι μουσικοί:
Καλαμπάκας Νικόλαος (κλαρίνο και τραγούδι)
Βαγγέλης Λάκης (Λαούτο)
Γκιουλέκας Σούλης (κιθάρα)
Γκουζιώτης Γιώργος (synthy)

Ο μανάβης!!!
Ο μανάβης μας περνά -τριαλαλά  τριαλαλά!
μέσα από τη γειτονιά -τριαλαλά  τριαλαλά!
έχει λάχανα ντομάτες -τριαλαλά  τριαλαλά!
ελάτε εσείς βρε μαυρομάτες -τριαλαλά  τριαλαλά!
Ο μανάβης!!!

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Με τη γλώσσα του τόπου μας (Οι περιπέτειες του Παντελή) Το λουλούδι


Αφηγήσεις, εξιστορήσεις, καταθέσεις βιωμάτων από ανθρώπους που διατηρούσαν το γλωσσικό μας ιδίωμα ατόφιο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους προγόνους.
Την παρακάτω αφήγηση μας έκανε ο Παντελής Φλώρος, την οποία παρουσιάζουμε ατόφια, χωρίς να αλλάξουμε ή να διορθώσουμε κάτι, διατηρώντας έτσι την ιδιωματική προφορά και την αυθεντικότητα της γλώσσας του τόπου μας.

Το λουλούδι
Ά! ιγώ έχου μεγάλη περιπέτεια. Ξερ΄ς οι περιπέτειες αυτές είναι ωραίες ιστουρίες.
Ακσε τώτα π΄θα σι που μία κι γράψτην.
Tότε, τα χρόνια εκείνα, κορίτσι δεν έβαζες μέσα, κι σπάνια να βγάλ’τς κουρίτσι όξου.
Άμα μάθαινε ου γονείς κι τα αδέρφια τ’…, έπεφτε ξύλο.
Ιγώ όμως, ξέβγαλα μια…, τη γυναίκα μ’. 
Πήγα και την έκλεψα το λουλούδι, νύχτα απ’ το μπαλκόνι, με  τη σκάλα κι λέου, έκανα στρατήγημα, «Θα του πάρου του λουλούδι, λέου, κι θα του πάου στο σπίτι μ’». Θα τα’ αραδίσει του λουλούδι αυτή, θα πει «Ποιος το πήρε;».
Κι όπως έγινε… Κι ήρθε ιδώ στο μαγαζί, δέκα η ώρα, νύχτα, αυτή μαναχή τς, δεν ήταν κάνας όξου. Κι τη λέω, μόλις πήρα ιγώ να κλείσω…
«Ω! Καλώς του κουρίτσι», λέω ιγώ, λοιπόν, «τι θές;»
«Του λουλούδι, του πήρες εσύ, λέει αυτή».
«Που τούδεις εσύ του λουλούδι, ότι του πήρα ιγώ;»
«Ιγώ πήγα στη γιορτή», λέει «με την αδερφή μ’ και το βρήκα, τόχεις εσύ σπίτι». 
«Λάθος κάντς» λέου, «δεν τόχου ιγώ». Λέει, «τόχς». Κρύσταλο λέγονταν το λουλούδι. Τη λέω «Πάμε στο σπίτι να δεις». 
Έ, την πήγα στου σπίτι ιγώ. Την πήρα από δω την πήγα σπίτι να δει τάχα του λουλούδι…
Ιγώ ήμαν έξυπνους, δεν ήμαν κάνας χαζός!!!
Αλλά όμως, το πλήρωσα αυτό στου τέλους την παντρεύκα. Χα! Χα!

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Ο γάμος του Simon Kramer & της Άννας Ζησιμοπούλου


Παντρεύτηκαν το Σάββατο 26 Ιουλίου 2014, ο Simon Kramer με την Άννα Ζησιμοπούλου στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας Σεργούλας, Ναυπάκτου.
Ο γάμος τους έγινε μέσα σε ευχάριστο και χαρούμενο κλίμα, ανάμεσα σε συγγενείς, γνωστούς και φίλους. Την επισφράγιση των δεσμών του νέου ζευγαριού έκαναν οι κουμπάρες Γιάννα Λακουμέντα και Sandra Kramer.
Ακολούθησε δεξίωση στο κτήμα Χιλιαδού, όπου οι καλεσμένοι γιόρτασαν και διασκέδασαν σε μια όμορφη καλοκαιρινή νύχτα με φαγητό και χορό.


Να σημειωθεί ότι η Άννα ζησιμοπούλου είναι κόρη της συγχωριανής μας, Βάσω Ζαμπακά.
Η εφημερίδα μας εύχεται στο νέο ζευγάρι «Βίον ανθόσπαρτον»! 

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Το ψάρεμα με τα χέρια στο Βαλτινό

Μια ομάδα νέων, από το Βαλτινό, ψαρεύει στον Πηνειό ποταμό με τα χέρια.


Μια ηθογραφική ταινία, ένα δεκαπεντάλεπτο ντοκιμαντέρ του 1997, για τον ιδιότυπο τρόπο ψαρέματος στα ποτάμια των Τρικάλων.
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας
Συμμετέχουν: Αντώνης Βαγγελός, Θωμάς Βαγγελός, Παναγιώτης Βότσιος, Κώστας Σταμούλης, Πέτρος Σταμούλης, Βάϊος Τσιγάρας.
Παραγωγή: «Εφημερίδα του Βαλτινού».
Τι κι αν ο νομός Τρικάλων δεν βρέχεται από θάλασσα, τι κι αν η πεδιάδα και ο ορεινός όγκος κυριαρχεί, υπάρχουν όμως, τα πανέμορφα ποτάμια της περιοχής, και εκεί πολλοί άνθρωποι κατάφερναν να γίνουν επιδέξιοι ψαράδες.
Τα μεσημέρια του καλοκαιριού, πολλές φορές διάφορες παρέες νέων, ξεχύνονταν στα ποτάμια για ψάρεμα. Τα μοναδικά σύνεργα ψαρέματος που είχαν, ήταν τα χέρια τους. Περπατούσαν κατά μήκος του ποταμού και ψαρεύανε δεξιά κι αριστερά στις όχθες με τις χούφτες τους.
Το ψάρεμα με τα χέρια είναι ένας ιδιότυπος τρόπος ψαρέματος που γίνεται μόνο στα ποτάμια.
Τα ποταμόψαρα, οι ψαράδες τα πιάνανε με τα χέρια τους μέσα σε γρούσπες (τρύπες), σε ραγάζια, σε ρίζες, σε βάτους και σε ότι άλλο φυσικό ή τεχνητό στοιχείο βρίσκονταν στο ποτάμι και εκεί σύχναζαν ψάρια.
Με την αίσθηση της αφής αντιλαμβάνονταν τα ψάρια και με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις τα έπιαναν με τα χέρια τους. Στη συνέχεια τα πετούσαν έξω στην όχθη όπου κάποιος από την παρέα κρατούσε το καλάθι με τα ψάρια ή την βέργα λυγαριάς και τα κρεμούσε εκεί.
Στο τέλος γίνονταν η μοιρασιά της «ψαριάς» και έτσι έπαιρνε ο καθένας το μερίδιό του.

Απεβίωσε ο Γεώργιος Ζαμπακάς του Αλκιβιάδη



Απεβίωσε ο συγχωριανός μας, Γεώργιος Ζαμπακάς του Αλκιβιάδη και της Μαρίας, την Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014 σε ηλικία 50 ετών. Ο Γεώργιος Ζαμπακάς γεννήθηκε το 1964 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε και με την σύζυγό του Κωνσταντίνα Κωφού έκαναν τρία παιδιά, τον Άλκη, τον Βασίλη και την Καλλιόπη.

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Οι ικανότητες των σκύλων και οι ράτσες τους



Οι σκύλοι είναι «οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου» και όχι τυχαία, καθώς είναι πάντα εκεί και στα εύκολα και στα δύσκολα, να σου χαρίσουν απλόχερα την αγάπη τους, ενώ σίγουρα δε θα σε κάνουν ποτέ να βαρεθείς. 
Είναι πολύ έξυπνα ζώα, μπορεί να μάθουν να αντιλαμβάνονται από 60 έως και 100 λέξεις. Παράδειγμα, όταν του λέμε “έλα”, ο σκύλος καταλαβαίνει και έρχεται σε μας. Όταν λέμε “πάμε” ο σκύλος ξέρει ότι θα πάει βόλτα και μπορεί να μας φέρει να του φορέσουμε και το λουρί του. Αντίστοιχα όταν του λέμε “φαγητό” ξέρει ότι ήρθε η ώρα για να φάει. Όταν του δείχνουμε το σφουγγάρι ή το αφρόλουτρό του, καταλαβαίνει ότι θα κάνει το μπάνιο του.


Οι αισθήσεις τους σε σχέση με τον άνθρωπο έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες.
Βλέπουν μόνο ένα μέρος των χρωμάτων του ηλιακού φάσματος (αποχρώσεις του μπλε και του κίτρινου).
Μπορεί όμως να βλέπουν οξύτερα σε πολύ χαμηλότερο φωτισμό, αλλά και να αντιλαμβάνονται την κινητικότητα από ότι οι άνθρώποι λόγω της κατασκευής του αμφιβληστροειδή των ματιών που διαθέτουν.


Η όσφρηση στους σκύλους είναι μια από τις πιο ανεπτυγμένες αισθήσεις καθώς μπορεί να είναι ως 100.000 φορές πιο ισχυρή από αυτή των ανθρώπων έχοντας παράλληλα μεγάλη απομνημονευτική ικανότητα των οσμών. Μετά από κατάλληλη εκπαίδευση χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο ως ιχνηλάτες οι σκύλοι για την εύρεση θηραμάτων, ναρκωτικών, εκρηκτικών υλικών κτλ. ακόμα και για την ανεύρεση καρκινικών όγκων.
Η ακοή στους σκύλους είναι η δεύτερη από τις πιο ανεπτυγμένες αισθήσεις, επιτρέποντας στα ζώα να αντιλαμβάνονται ήχους που παράγονται σε αποστάσεις τέσσερις φορές μεγαλύτερες από ότι μπορεί να συλλάβει η ανθρώπινη ακοή.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Ένας μύθος των εκφάνσεων της ζωής



Μια ταινία του Nima Raoofi, που κάνει λόγο για την υπερφίαλη αντίληψή μας να θεωρούμε πολλά σημαντικά πράγματα της ζωής μας δεδομένα.
Παραγωγή: ΧΑΡΤΕΣ του 2012. Σχολή Κινηματογράφου της Αδελαΐδας της Αυστραλίας. 

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Και να, ο Αρκουδιάρης.



Και να, ο αρκουδιάρης, περιηγείται στα χωριά με την αρκούδα και το ντέφι του και παρουσιάζει σε υπαίθριες επιδείξεις το δημόσιο θέαμά του.
Και να, ο αρκουδιαραίος, χτυπώντας το ντέφι του αρχίζει να τραγουδά το λαϊκό τραγούδι «Σήκω χόρεψε κουκλί μου να σε δω να σε χαρώ ...»
Και να, η αρκούδα, σηκώνεται στα πισινά της πόδια και αρχίζει ρυθμικά, εξ ανάγκης, να λικνίζει το σώμα της, δίνοντας την εντύπωση ό,τι χορεύει. Ενώ παράλληλα η μαϊμού τρέχει πέρα δώθε όσο της επιτρέπει η αλυσίδα εκτελώντας τούμπες στο αέρα.


Και να, ο αρκουδόγυφτος, στη συνέχεια του προγράμματός του, με πρωταγωνίστρια την αρκούδα, περνάει στις μιμήσεις και ρωτά:
-Πώς ξυπνάει η Βουγιουκλάκη;
Και να, η αρκούδα, ξαπλώνει και τεντώνει τα πόδια της! 
-Πώς πλένεται η Βουγιουκλάκη; (συνέχιζε εκείνος)
Και να, η αρκούδα, ανασηκώνει τα μπροστινά της πόδια και τρίβει το πρόσωπό της!


Κι έτσι, ο αρκουδιάρης, βαστώντας την αλυσίδα, που είναι δεμένη στη ζώνη του και καταλήγει στο περιλαίμιο του ζώου, που όρθιο, με φίμωτρο μόλις εκτέλεσε τις εντολές, ολοκληρώνει την παράσταση και απλώνει το ντέφι στο φιλοθεάμον κοινό, για να του αποδώσει τον επιούσιο της ημέρας.

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Ο Φτεροποιός

Εικόνα: Βλάσης Τσοτσώνης
Εγώ θα φύγω απ’ το χωριό, θα πάω σε μια πόλη,
εκεί που κατοικούν μαζί οι αγγέλοι κι οι διαβόλοι.

Θα ανοίξω ένα μαγαζί για τους φευγάτους νέους,
για τους αγιάτρευτους τρελούς, του κόσμου τους ωραίους.

Θα ψάχνω μες στις γειτονιές να βρίσκω τα όνειρά τους
κι απ’ τα κομμάτια τους αυτά θα πλέκω τα φτερά τους.

Θα φτιάχνω όλων των ειδών φτερά για τους θλιμμένους,
για τους αδύναμους της γης και τους αδικημένους.

Θα φτιάχνω όλων των ειδών φτερά για να πετάνε
κι από τα ύψη του ουρανού τον κόσμο να κοιτάνε.

Κι αν ενοχλήσω μερικούς, φτεροποιός που θα ΄μαι,
κι αν προκαλέσω τους καιρούς, κανέναν δεν φοβάμαι.

Κι αν με περάσουν για τρελό καθόλου δεν με νοιάζει,
γιατί η τρέλα στο μυαλό των τολμηρών φωλιάζει.

Κι έτσι κλωσιέται το αυγό, η ελπίδα επωάζει,
το δίκιο γίνεται θεριό και η ζωή αλλάζει.

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Ο παγωτατζής!!! Στο ξυλάκι το 'χω!!!



Το θερμό ελληνικό καλοκαίρι είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με το παγωτό.
Μικροί (που αποτελούν τους πιο πιστούς καταναλωτές του) αλλά και μεγάλοι, όλες τις ώρες της ημέρας αναζητούν τη δροσιά της «παγωμένης απόλαυσης».
Τα παγωτά φτιάχνονται είτε από γάλα ή σκόνη γάλακτος είτε είναι παγωτά φρούτων - γρανίτες.


Το παραδοσιακό ξυλάκι με γεύση βανίλιας ή το παγωτό χωνάκι, είναι στην ανάμνηση όλων των ανθρώπων που στην παιδική ηλικία τα γεύτηκαν και τα απόλαυσαν με ανεμελιά. 
Ο παγωτατζής με το άσπρο καπελάκι και την άσπρη ποδιά του ήταν γραφικός, ευχάριστος, και ο πιο αγαπημένος πλανόδιος μικροπωλητής για τα παιδιά.


Με το τρίτροχο ποδήλατο ή το μηχανοκίνητο καροτσάκι έκανε την εμφάνισή του στα συνηθισμένα στέκια, και διαλαλούσε το παγωτό του, στα δημοτικά σχολεία, στις εκκλησίες τις Κυριακές και τις γιορτές, στους γάμους και στα πανηγύρια, στις πλατείες, στα παζάρια, στις εκδρομές, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες και όπου αλλού σύχναζε πολύς κόσμος.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Οι WARCODE στο TEXAS SUMMER FESTIVAL



Στο TEXAS SUMMER FESTIVAL 2014 εμφανίστηκαν την Κυριακή 20 Ιουλίου και έπαιξαν στον μουσικό πολυχώρο BAT CITY ζωντανά και ελεύθερα την μουσική τους, οι Τρικαλινοί καλλιτέχνες με το συγκρότημα WARCODE.


Στο συγκρότημα συμμετέχει και ο συγχωριανός μας ντράμερ Σωτήρης Σταυρέκας.
Το συγκρότημα WARCODE με το πρόσφατο release τους κέρδισαν τις εντυπώσεις και το σεβασμό της σκηνής!


Να σημειωθεί πως το Warcode είναι ένα thrash / death metal μπάντα από τα Τρίκαλα, που δημιουργήθηκε το 2007. 

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Παντρεύτηκε ο συγχωριανός μας Νίκος Γκαμζέλας



Παντρεύτηκαν την Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014, ο συγχωριανός μας Νίκος Γκαμζέλας με την Κυριακή Τσολιάνου, στον Ιερό Ναό Κυρίλλου & Μεθοδίου στη Θεσσαλονίκη.


Ο γάμος τους έγινε μέσα σε ευχάριστο και χαρούμενο κλίμα, ανάμεσα σε συγγενείς, γνωστούς και φίλους. Την επισφράγιση των δεσμών του νέου ζευγαριού έκαναν οι κουμπάροι, Αποστόλης Ζέϊκος & Κάκια Αναγνωστοπούλου.


Ακολούθησε δεξίωση στο «Polis» στους Ταγαράδες, όπου οι καλεσμένοι διασκέδασαν μέχρι πρωίας.

Η εφημερίδα μας εύχεται στο νέο ζευγάρι «Βίον ανθόσπαρτον»! 

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο



Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο.
Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα,
με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου,
που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του.
Κοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ
στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας.
Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια.
Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα:
δυο παντελόνια, τέσσερα πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα.
Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψάθα.
Χάμου, στ' άσπρα και μαύρα πλακάκια, τα δυο μου σάνταλα.
Έχω στο πλάι μου κι ένα βιβλίο. 
Γεννήθηκα για να 'χω τόσα.
Δε μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ.
Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε.
Μόνο που 'ναι πιο δύσκολο.
Κι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις,
αλλά θέλει να ξέρεις να τ' αγγίξεις οπόταν η φύση σου υπακούει.
Κι από τη φύση -αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της.

«Εχθές έχωσα κάτω απ' την άμμο το χέρι μου κι έπιασα το δικό της.
Όλο το απόγεμα ύστερα τα γεράνια με κοίταζαν απ' τις αυλές με νόημα.
Οι βάρκες, οι τραβηγμένες έξω στη στεριά,
πήρανε κάτι γνώριμο, οικείο.
Και το βράδυ, αργά, την ώρα που της έβγαλα τα σκουλαρίκια
να τη φιλήσω έτσι όπως θέλω εγώ,
με τη ράχη ακουμπισμένη στον μαντρότοιχο της εκκλησιάς,
μπουμπούνισε το πέλαγος
και οι Άγιοι βγήκανε κρατώντας κεριά να μου φωτίσουνε.» 
Χωρίς αμφιβολία υπάρχει για τον καθέναν από μας
κι από μια ξεχωριστή, αναντικατάστατη αίσθηση
που αν δεν τη βρει να την απομονώσει εγκαίρως
και να συζήσει αργότερα μαζί της,
έτσι που ναν τη γεμίσει πράξεις ορατές,
πάει χαμένος.

Απόσπασμα από το "Μικρό ναυτίλο" του Οδυσσέα Ελύτη

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Ξύλινες πλωτές εξέδρες



Οι ξύλινες πλωτές εξέδρες είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελληνικών θαλασσών διάσπαρτες στα πανέμορφα ακρογιάλια. 
Σκελετωμένες, θαλασσοδαρμένες και ερειπωμένες, οι ξύλινες εξέδρες, συνθέτουν μαζί με το υγρό στοιχείο, το ηλιοβασίλεμα και τον περιβάλλοντα χώρο, γραφικές και ειδυλλιακές εικόνες.
Κατασκευάσματα, νικημένα από τον άνεμο, το κύμα, τη χρήση και τον χρόνο, στέκουν εκεί στα ακρογιάλια και αντέχουν σε πείσμα των καιρών.


Κάποτε, οι ξύλινες αυτές πλωτές προβλήτες χρησιμοποιούνταν για τη πρόσδεση και ελλιμενισμό μικρών σκαφών, καθώς και για τη πρόσβαση στη θάλασσα, για ψάρεμα και αναψυχή.
Τώρα εξαλλοιωμένες, αλλά εικαστικά δεμένες με τον χώρο και το τοπίο, αποτελούν ένα από τα ελκυστικότερα θέματα για φωτογράφηση.


Παρουσιάζουμε παρακάτω μια συλλογή φωτογραφιών, από αυτές τις ξύλινες πλωτές εξέδρες, που απαθανάτισε ο φακός του Δημήτρη Τσιγάρα.

Σκύλος & Άνθρωπος: Μια σχέση αγάπης & αφοσίωσης



Ανάμεσα στα σκυλιά και στους ανθρώπους, υπάρχει μία ειδική χημεία, που οι ρίζες της βρίσκονται πίσω στα βάθη του χρόνου. Η σχέση αγάπης, αφοσίωσης και εμπιστοσύνης που αναπτύσσεται ανάμεσα στους ιδιοκτήτες και τα σκυλιά τους, είναι μία δυνατή σχέση που έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερευνών αλλά και ειρωνικών σχολίων.


Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει σχόλια του τύπου: «Κοίτα τι κάνει για το σκύλο του, ούτε παιδί να ήταν»;
Τι είναι αυτό όμως, που κάνει τους ανθρώπους να ενδιαφέρονται τόσο πολύ για ένα μέλος εκτός της «ράτσας» τους; Πρώτα από όλα οι άνθρωποι που αγαπούν τα σκυλιά δεν τα βλέπουν ξεχωριστά από την οικογένεια τους.
Ας δούμε τους λόγους:
Για ποιο λόγο τα σκυλιά γίνονται μέρος της οικογένειας;
Τα σκυλιά είναι άριστοι μεταφραστές της γλώσσας του σώματος του ιδιοκτήτη τους. Είτε πρόκειται να ντυθούν για τα πάνε βόλτα είτε σηκώνονται – χωρίς καμία λεκτική προειδοποίηση- να τους βάλουν φαγητό, τα σκυλιά «διαβάζουν» τη γλώσσα τους σώματος και ανταποκρίνονται ανάλογα.


Τα σκυλιά διαβάζουν επίσης και τα συναισθήματα των ιδιοκτητών και έχουν την ικανότητα να προσφέρουν άνευ όρων αγάπη και αποδοχή. Οι ιστορίες σκύλων που εκφράζουν την αφοσίωση τους, την πίστη τους και την αγάπη τους στους ανθρώπους δεν έχουν τέλος. Τα σκυλιά, σε αντίθεση με τους ανθρώπους είναι πάντα διαθέσιμα να προσφέρουν την παρέα τους.

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

ΤΡΙΚΑΛΑ 1951-1969. Η πόλη όπου γεννήθηκα, του Ηλία Κεφάλα




Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του συντοπίτη μας, συγγραφέα και ποιητή, Ηλία Κεφάλα από τις εκδόσεις «ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ».
Το βιβλίο έχει τίτλο: Τρίκαλα 1951-1969 Η πόλη όπου γεννήθηκα
Στις 140 σελίδες του βιβλίου ο συγγραφέας θυμάται και περιγράφει τον βίο του από παιδάκι, μαθητής δημοτικού, γυμνασίου, μέχρι τότε που άρχισε να πρωτομπαίνει στις γνώσεις της ζωής αλλά πρωτίστως στις γεύσεις της ποίησης στην οποία και διαπρέπει. 
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)

Πριν τα γνωρίσω και τα αγαπήσω τα Τρίκαλα ήταν για μένα μια μυστηριώδης κουκίδα στον γεωγραφικό χάρτη. Πρόφερα το όνομα γοητευμένος - αργά και συλλαβιστά - και ασυναίσθητα το ετυμολογούσα μόνος μου. Τρίκαλα: τρία καλά. Μα ποια; Η φαντασία μου τα αναζητούσε, αλλά πάντα, όταν τα μετρούσα, έβγαιναν πολύ περισσότερα από τρία. Αργότερα, όταν μπορούσα να διαβάζω και να συνειδητοποιώ τις ενδείξεις του χάρτη, έλεγα ότι γεννήθηκα στο κέντρο της Ελλάδας. Ήμουν μαθητής στην τρίτη ή τετάρτη τάξη του δημοτικού σχολείου και με τα μικρά μου δάχτυλα μετρούσα τις αποστάσεις των άκρων της χώρας δεξιά και αριστερά της πόλης ή πάνω και κάτω της ή, ακόμα και λοξά, διαγωνίως. "Βέβαια", επαναλάμβανα, μονολογώντας στον εαυτό μου, "βρίσκομαι" ακριβώς στη μέση της πατρίδας, πάνω από την καρδιά της". 

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

Εικόνες από το χωριό Μεγάρχη.




Απόμαχο κι ερημικό στέκει, εδώ και χρόνια στη πλατεία του χωριού Μεγάρχη, το ξύλινο παραδοσιακό περίπτερο. Συντροφιά με τις αναμνήσεις του, που κάποτε, σ’ αυτό το μικρό στεγασμένο κατάστημα, ο περιπτερούχος πουλούσε διάφορα αντικείμενα καθημερινής χρήσης και έσφυζε από ζωή και κίνηση.
Τα περίπτερα έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα, στις αρχές του 20ου αιώνα, ως ελάχιστη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους τραυματίες και τους ανάπηρους των συνεχιζόμενων πολέμων στους οποίους συμμετείχε, η Ελλάδα.


Τώρα εγκαταλελημένο και ερμητικά κλειστό, με την ανατολίτικη φυσιογνωμία του αποτελεί μέρος του σκηνικού ενός κόσμου που αναδομείται και αλλάζει.


Ενώ σε μια άλλη πλατεία του χωριού Μεγάρχη, πάνω στη συμβολή από δύο κολόνες που τις καλύπτει ολότελα ο κισσός, έστησαν το σπιτικό τους οι πελαργοί.
Η φύση ως καλλιτέχνης σε συνεργασία με τους πελαργούς κατάφεραν να φτιάξουν ένα έργο τέχνης απερίγραπτης ομορφιάς και κάλλους.
Το θέαμα εκπλήσσει τον παρατηρητή καθότι, όλο το σκηνικό φαντάζει σαν έντεχνη αρχιτεκτονική κατασκευή και με βάση το σχήμα του παραπέμπει σε στολισμένο χριστουγεννιάτικο δένδρο.
Εκεί φωλιάζει τώρα μια οικογένεια πελαργών. Η φωλιά φτιαγμένη κατά βάση από κλαδιά συμπληρώνεται με χώμα, χορτάρια, χαρτιά και κουρέλια.


Οι Πελαργοί είναι συνηθισμένα πουλιά στην ελληνική ύπαιθρο, και ιδίως στα πεδινά της κεντρικής χώρας. Την άνοιξη επιδεικνύονται ερωτικά με το κεφάλι πίσω, κροταλίζοντας ηχηρά το ράμφος τους. Το καλοκαίρι ξεχύνονται στους βιότοπους, σε  υγρές πεδιάδες και σε θερισμένα χωράφια, όπου αναζητούν τροφή.
Ενώ το φθινόπωρο, μαζί με τα χελιδόνια, μας αποχαιρετούν και φεύγουν για τις θερμότερες χώρες, καθώς μας το θυμίζουν και οι ανάλογοι στίχοι:
«Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
γοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη».

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Κολύμπησαν στα νάματα του Ληθαίου




Την καλοκαιρινή πρόκληση δροσιάς μέσα από τις πιο όμορφες εξάρσεις των υδάτινων παιχνιδιών απόλαυσαν μια παρέα Τρικαλινών νέων στον Ληθαίο ποταμό, την Πέμπτη, 3 Ιουλίου 2014, το μεσημέρι.
Με τις πρώτες καλοκαιρινές ζέστες τα δροσερά, νερά του Ληθαίου έγιναν εξίσου ελκυστικά με εκείνα της θάλασσας και το πλατσούρισμα, οι βουτιές και τα παιχνίδια της παρέας έδιναν και έπαιρναν.


Αψηφώντας τους φόβους και τους κινδύνους, μέσα στο σφρίγος της νεότητάς τους, τόλμησαν, απόλαυσαν και χάρηκαν το κολύμπι στα νάματα του Ληθαίου, αποκτώντας έτσι, μια υπέροχη εμπειρία.
Άλλωστε η εξύμνηση του Ληθαίου για τις ομορφιές και τα ευεργετήματά του είναι καταγεγραμμένη. 
Ο Κωνσταντίνος Κατσαρός, επισημαίνει με τον ποιητικό του λόγο, στο πόνημά του «Η εργοτεχνική ιστορία των Τρικάλων», τα εξής για το Ληθαίο:
«Και ας το πάρει το ποτάμι αν μετουσιώσουμε το πραγματικό στο εικονικό και ρομαντικό, στην ελπίδα, στην αισιοδοξία και στη χάρη, πόσο λυρισμό και  πόση ποίηση, πόσες εικόνες, πόσα χρώματα και πόσες ευωδιές δεν έχουν οι όρκοι αγάπης, τα νεανικά όνειρα και τα συναισθήματα τόσων ανθρώπων, τόσων παιδιών και τόσων ψυχών, που τα ανάλαφρα νερά του Ληθαίου, με την αέναη κίνησή τους,  νωχελικά αρμενίζοντας, ανακατεύονται, γίνονται ένα και τα μεταφέρουν με τους γκριζογάλανους κυματισμούς, στον ωραίο κόσμο της δροσοστάλαχτης ομορφιάς, και στην παραδεισένια χώρα της πραγμάτωσης των ονείρων! 

  
Και πόσες βασανισμένες ψυχές δεν βρήκαν βάλσαμο, δεν ξαλάφρωσαν από τον καημό, τον πόνο και τη θλίψη που ο παυσίλυπος και  ιαματοδότης  ποταμός της λήθης  πρόθυμα άφηνε να βυθίζονται, να ξεπλένονται, να μαλακώνουν,  να γλυκαίνουν, να παρασέρνονται, να εξαγνίζονται να εξαγιάζονται στα νερά του και να μετουσιώνονται σε κανόνες μιας νέας ζωής και μιας νέας πορείας! 

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

«Εξιδανικεύσεις και Δαιμονοποιήσεις», Ποιητική Συλλογή του Δημήτρη Τσιγάρα.

 

Εκδόθηκε το νέο βιβλίο (Ποιητική Συλλογή) του Δημήτρη Τσιγάρα με τίτλο «Εξιδανικεύσεις & Δαιμονοποιήσεις.
Πρόκειται, για μια συλλογή ποιημάτων και στιχουργημάτων και όπως διευκρινίζει ο ίδιος στο εισαγωγικό του σημείωμα, για διατυπωμένες σκέψεις και συναισθηματικές εξάρσεις, που κατά καιρούς κυρίευαν τις ενδόμυχες διανοητικές και ψυχικές λειτουργίες του.
Παρουσιάζουμε παρακάτω το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου και ένα δείγμα από τρία ποιήματα αυτής της ποιητικής συλλογής:

Εισαγωγικό σημείωμα απενοχοποίησης
Η απόφαση της απόπειρας καταγραφής, διατύπωσης και κοινοποίησης των σκέψεων και των συναισθηματικών εξάρσεων, που κατά καιρούς  κυρίευαν τις ενδόμυχες διανοητικές και ψυχικές λειτουργίες μου, είναι μια προσωπική νίκη επί ενός βασανιστικού διλήμματος:
«Να εκδώσω ή να διατηρήσω αυστηρά την ιδιώτευση» αυτών των κομματιών της ψυχής μου;
Αμφιταλαντευόμενος σ’ αυτό το δίλημμα, υπερίσχυσε το πρώτο. Πέστε το ματαιοδοξία, πέστε το ενδημική αφέλεια,...
Εγώ πάντως, με την τέχνη της έκφρασης, την Ποίηση στόχευα,
αυτή ερωτεύτηκα και για αυτή εκτίθεμαι.
Γνωρίζω πολύ καλά, ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου προσέκρουσαν στην αδυναμία των δυνατοτήτων μου να εκφραστούν όπως τα άξιζε, γι’ αυτό και δυσκολεύομαι, κάτω από το βάρος του όρου «Ποίηση», να οικειοποιηθώ τον όρο ποιητής.
Γνωρίζω επίσης, ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα ιδιοποίησης
του τίτλου «Ποιητής».
Ο επίδοξος τεχνίτης, απλώς, μέσω της έκφρασης, ερωτοτροπεί με την Ποίηση.
Και μέσα στις αντοχές του χρόνου, η ποίηση έχει τον τελευταίο δοξαστικό λόγο, και το δικαίωμα επιλογής και ανάδειξης.
Έτσι, τακτοποιώντας μέσα μου, (εξιδανικεύοντας, αλλά και δαιμονοποιώντας) όλες αυτές τις σκέψεις, νοιώθω απενοχοποιημένος και αποτολμώ να καταθέσω στην αγορά, αίτηση για την πολιτογράφησή μου, εις των ιδεών τη πόλη.
Και ελπίζω κάποτε να πατήσω στο πρώτο σκαλί!!!
                                                            Δημήτρης Τσιγάρας

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Η ιστορία του δικτύου ύδρευσης του Βαλτινού




Ο υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής του Βαλτινού ήταν και εξακολουθεί να είναι αρκετά πλούσιος και καλύπτει ικανοποιητικά τις ανάγκες ύδρευσης των κατοίκων.
Πριν την δεκαετία του ΄70 οι ανάγκες ύδρευσης καλύπτονταν από ιδιόκτητες χειραντλίες τις λεγόμενες τουλούμπες και τα αυτόματα αρτεσιανά, κοινοτικά ή ιδιωτικά.
Το 1978 άρχισε η κατασκευή του δικτύου ύδρευσης του Βαλτινού και παράλληλα οικοδομήθηκε ο πρώτος υδατόπυργος σε κοινοτική έκταση.


Στην ίδια περίπου θέση έπρεπε να γίνει και η ανάλογη υδρευτική γεώτρηση για την άντληση του νερού. 
Έτσι, τον Ιούλιο του 1979 ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βαλτινού, Δημήτρης Καραθανάσης προκηρύσσει μειοδοτικό διαγωνισμό για την ανόρυξη υδρευτικής γεώτρησης προϋπολογισμού 800.000 δραχμών. Παραθέτουμε την περίληψη της διακήρυξης η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΡΕΥΝΑ» της 22ης Ιουλίου 1979.


Το έργο δημοπρατήθηκε, η γεώτρηση έγινε με επιτυχία και το νερό που βρέθηκε είχε άριστα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Κτηνοτροφικές ποτίστρες




Γνώριμες εικόνες της Ελληνικής περιφέρειας οι κτηνοτροφικές ποτίστρες που εξυπηρετούν τις ανάγκες της κτηνοτροφίας σε νερό.
Διάσπαρτες στα βουνά και στα λαγκάδια, στις πλαγιές και στα λιβάδια επιτελούν το δικό τους ευεργετικό σκοπό προς τους κτηνοτρόφους.
Οι  κτηνοτροφικές ποτίστρες είναι απλά τσιμεντένια κατασκευάσματα, μικρές δεξαμενές- κοιλώματα- που κατασκευάζονται σε ανοιχτούς χώρους (λιβάδια, περιφέρειες, πλαγιές, βοσκοτόπια κλπ.) και μέσα στις οποίες συγκεντρώνεται πόσιμο νερό για τα ζώα.


Οι κτηνοτροφικές ποτίστρες συνήθως αντλούν το νερό από γεώτρηση ή ακόμα και από φυσικές πηγές. Έχουν μία οπή εκκένωσης σε κάποια γωνία του πυθμένα τους την οποία ο χρήστης κτηνοτρόφος την κλείνει με κάποιο αυτοσχέδιο πώμα.
Κατασκευάζονται, μέσα από χρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ανάπτυξη και βελτίωση της κτηνοτροφίας.


Φορείς υλοποίησης μπορεί να είναι η δασική υπηρεσία, οι διευθύνσεις αγροτικής ανάπτυξης, οι διευθύνσεις εγγείων βελτιώσεων και οι ΟΤΑ.
Σήμερα η μείωση του αριθμού των αιγοπροβάτων και άλλων βοοειδών και κυρίως η έλλειψη νερού έφερε την αχρησία και κατά συνέπεια την αχρηστία πολλών τέτοιων κατασκευών.
Παρουσιάζουμε παρακάτω μερικές τέτοιες χαρακτηριστικές εικόνες του Ελληνικού τοπίου.

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Παιδικά παιχνίδια στο Βαλτινό (Τα μήλα)




Μέσα από τα παιδικά παιχνίδια, εδώ και χιλιάδες χρόνια τα παιδιά σ’ όλο τον κόσμο ψυχαγωγούνται, αυτοδιαπαιδαγωγούνται, δοκιμάζουν και ασκούν τις δυνάμεις τους, ανταγωνίζονται σωστά με τα συνομήλικα τους, μαθαίνουν να πειθαρχούν στους κανόνες, φτιάχνουν χαρακτήρα, δημιουργούν προσωπικότητα, κοινωνικοποιούνται, ασκούν το σώμα και το πνεύμα τους, κρατώντας τα σε καλή φυσική κατάσταση.


Ένα από τα παιχνίδια που παίζεται στις διάφορες γειτονιές του Βαλτινού και που σχεδόν όλοι ως παιδιά το παίξαμε, είναι «τα Μήλα». 
Τα Μήλα, είναι ένα παιχνίδι που παίζεται, με περισσότερα από τέσσερα παιδιά και με μια μπάλα. Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες και στέκονται η μια απέναντι στην άλλη σε ορισμένη απόσταση. Στο μέσο στέκονται άλλα παιδιά... 


Οι ομάδες των παιδιών, που βρίσκονται στις άκρες, πετάνε τη μπάλα και προσπαθούν να χτυπήσουν τα παιδιά που είναι στο κέντρο. Χτυπημένο θεωρείται το παιδί όταν η μπάλα το χτυπήσει. Τα παιδιά που βρίσκονται στο κέντρο προσπαθούν να αποφύγουν τα χτυπήματα γιατί όποιο χτυπηθεί βγαίνει έξω.

επικοινωνιστε μαζι μας