Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Η «άγνωστη» Κατερίνα Περιστέρη: Tα παιδικά χρόνια στη Δράμα, η εμμονή με την Αμφίπολη και τα πρώτα δάκρυα συγκίνησης στην ανασκαφή



Εδώ και τρεις μήνες ολόκληρος ο πλανήτης έχει στραμμένο το βλέμμα του στην Ελλάδα, όχι για κάποιο οικονομικό λόγο, αλλά λόγω του... αρχαιολογικού θρίλερ που διαδραματίζεται στον τύμβο Καστά. Μιας ανασκαφής ιδιαίτερα σημαντικής, ψυχή της οποίας είναι η αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη.
«Η αρχαιολογία είναι πάντα μαγεία και πάντα είναι το άγνωστο… Δεν ξέρουμε τι θα μας κρύψει και τι θα μας βγάλει η αυριανή μέρα. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Ποτέ δεν πρέπει να απογοητευόμαστε, αλλά πάντα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα βρούμε ωραία πράγματα».Με αυτά τα λόγια, η επικεφαλής της ανασκαφής στον τύμβο Καστά της Αρχαίας Αμφίπολης Κατερίνα Περιστέρη περιέγραφε, συγκινημένη, στους δημοσιογράφους την αγάπη της για την αρχαιολογία, λίγο μετά τη βράβευσή της με το «Μακεδονικό Βραβείο 2014» από το Ίδρυμα Μακεδονικού Βραβείου, πριν από μερικές ημέρες.
Ο κόσμος στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου Δράμας την καταχειροκροτεί κι εκείνη σφίγγει στην αγκαλιά της όλο και περισσότερο τη ανθοδέσμη, που της πρόσφεραν, θέλοντας έτσι να κρύψει τη μεγάλη συγκίνηση που αισθάνεται, χωρίς όμως τελικά να τα καταφέρνει.


Η Καβαλιώτισσα Κατερίνα Περιστέρη
Στην αίθουσα βρίσκονται πολλοί φίλοι και συνεργάτες της από την Καβάλα, την πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, τη Δράμα όπου εργάστηκε για περίπου δεκατρία χρόνια, βάζοντας τη «σφραγίδα» της στο Μουσείο της περιοχής, με πολλές σπουδαίες αρχαιολογικές αποκαλύψεις, καθώς και κόσμος πολύς από τις Σέρρες.
Οι σπουδές σε ΑΠΘ και Σορβόννη
Στη σύντομη και περιεκτική ομιλία της κάνει μνεία στους καθηγητές της, Γ. Δεσποίνη, Μ. Ανδρόνικο, Δ. Παντερμαλή, Δ. Θεοχάρη τού Αριστοτελείου Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας Τέχνης & Αρχαιολογίας, αποφοιτώντας με άριστα.


Την Κατερίνα Περιστέρη όμως δεν την «κρατά» τότε η Ελλάδα. Η αγάπη της για την αρχαιολογία την οδηγεί στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές. 

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Στα ζέρβα πάντα για βοσκή


Άγιος Δημήτρης έφτασε στα χειμαδιά η στάνη
τη μέρα πάντα τούτη δω αλλάζουν οι τσομπάνοι.
Ο μήτσος μέγας τσέλιγκας με αμέτρητο κοπάδι
να το μετρήσει δεν αρκεί πρωί μα ούτε βράδυ.

Τσομπάνο ψάχνει για να βρει νέο γερό και αντζέντη
να ξέρει από ζωντανά να τ' άχει σαν το γλέντι.
Ρωτά εδώ ρωτά εκεί ρωτάει και παρέκει
τέτοιο τσομπάνο που ζητά σ' Αθήνα έχει στέκι.

Πάει και τον βρίσκει πάραυτα και αρχίζουν την κουβέντα
για τούτη τη συνάντηση πίνουν και μία μέντα.
Έχω κριάρια πάμπολλα σκυλιά κι ένα μουλάρι
ετούτα στις διαταγές στέκονται σαν φαντάροι.

Τρία στα εκατό βοοειδή είκοσι εφτά γαλάρια
όλα στέρφα από μυαλό έχουν όμως ποδάρια.
Σε βλέπω νέο, ζωηρό γεμάτο φαντασία
με λίγο καλό δούλεμα πας... αυτοδυναμία.


Αυτόματη έχω αρμεγή και ρεύμα στο τσαρδάκι
κι όλα τα περισσεύματα για φούντο στο χαντάκι.
Δεν το αγγίζει ο πυρετός είναι... βελτιωμένα
κοιμούνται κάτω από βροχή άκου σου λέω και μένα.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που γιορτάζει την αρχή ενός πολέμου και όχι το τέλος του;



Αλήθεια, γιατί οι Έλληνες είμαστε ο μοναδικός λαός που γιορτάζει το «ΟΧΙ», δηλαδή την έναρξη ενός πολέμου και όχι το τέλος του, όπως κάνουν όλα τα υπόλοιπα κράτη;
Όπως σημειώνει η «Καθημερινή», ο 31χρονος ιστορικός Βαλεντίν Σνάιντερ, που κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίνει μια επιστημονική εξήγηση.
Αναφέρει, λοιπόν, πως στα ευρωπαϊκά κράτη οι εθνικές εορτές αφορούν την ανεξαρτησία ενός κράτους, την απελευθέρωσή του ή τη δημιουργία του.
Η Ελλάδα την 25η Μαρτίου γιορτάζει τη δήλωση ανεξαρτησίας του έθνους από την οθωμανική αυτοκρατορία το 1821. Αλλά, αντίθετα με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ως προς τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχει ορίσει ως εθνική εορτή την 28η Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία το 1940 ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε να δεχθεί τον ζυγό κατοχής από την Ιταλία, με αποτέλεσμα η Ιταλία να κηρύξει στην Ελλάδα τον πόλεμο.
Γενικά, εθνικές εορτές σχετικές με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν καθιερωθεί σε λίγες χώρες της Ευρώπης. Η Ιταλία γιορτάζει το τέλος του φασισμού και της γερμανικής κατοχής στις 25 Απριλίου, ενώ η Ολλανδία γιορτάζει στις 5 Μαΐου το τέλος της γερμανικής κατοχής. Η Γαλλία γιορτάζει στις 8 Μαΐου τη νίκη εναντίον της Γερμανίας. Μάλιστα, ο Σαρλ Ντε Γκωλ, με στόχο τη βελτίωση των σχέσεων Γαλλίας - Γερμανίας, το 1959 σταμάτησε τον εορτασμό της 8ης Μαΐου, τον οποίο επανέφερε ο Μιτεράν το 1982. Αντίθετα, η Γαλλία τιμά την απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Νορμανδία στις 6 Ιουνίου.
Ο Σνάιντερ αποδίδει την απόφαση εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου στο ότι η Ελλάδα, μετά τη μικρασιατική καταστροφή, ήθελε να διατηρήσει την ουδετερότητά της. Το «Οχι» του Μεταξά ήταν μια άρνηση στην παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων στις ελληνικές υποθέσεις.


Πηγή: iefimerida.gr

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Έχω μια μικρή πατρίδα


Έχω μια μικρή πατρίδα
στην καρδιά μου και στο νου,
ένα φως, μια ηλιαχτίδα
στα πελάγη του ουρανού.

Μες στην άμμο ένα κοχύλι,
στην αυλή μια λεμονιά,
περηφάνια μου στα χείλη
κι ακριβή κληρονομιά.

Μη κλαίς, μη κλαίς…
«Έχει ο θεός» να λες.
Μη κλαις μη κλαίς…
«Ψυχή βαθειά» να λες.

Έχω μια μικρή πατρίδα
που της κλέψαν τη χαρά,
της στερήσαν την ελπίδα
και της κόψαν τα φτερά.

Έχω μια μικρή πατρίδα
το στολίδι όλης της γης
στο σπαθί του Λεωνίδα
την ψυχούλα της θα δεις.

Μη κλαίς, μη κλαίς…
«Έχει ο θεός» να λες.
Μη κλαις μη κλαίς…
«Ψυχή βαθειά» να λες.

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών του τόπου μας. Ηλίας Στεργιόπουλος


Ένας ανήσυχος άνθρωπος, των γραμμάτων και των τεχνών, του τόπου μας, είναι και ο πολυγραφότατος, συγγραφέας Ηλίας Στεργιόπουλος.
Ο Ηλίας Στεργιόπουλος γεννήθηκε στο Γοργογύρι Τρικάλων και σήμερα κατοικεί στη Δροσοπηγή Τρικάλων. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Στη ζωή του ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα και τα τελευταία χρόνια, πριν τη συνταξιοδότησή του, άσκησε το επάγγελμα του βιοτέχνη. 
Ασχολείται με την ποίηση, τραγουδώντας για τη μάνα, τη γυναίκα, τον έρωτα αποτυπώνοντας παραστάσεις από την καθημερινή ζωή.
Έχει συγγράψει τρία μυθιστορήματα. Το πρώτο μυθιστόρημα έχει τον τίτλο «Πετρώνουν τα δάκρυα μας;»


Περιγραφή
Ένα παιδί γεννιέται και μεγαλώνει στα χρόνια του εμφύλιου διχασμού, ενηλικιώνεται και λύνει τις αυταπάτες του στα χρόνια της χούντας, ξοφλάει σιγά - σιγά τους λογαριασμούς του με τη ζωή στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ένα μυθιστόρημα-τοιχογραφία μιας εποχής που αποθέωσε τον παραλογισμό, την παράνοια και το μίσος, αλλά και ένας ύμνος στη δύναμη του ανθρώπου να στέκεται όρθιος, να παλεύει, να επιβιώνει, να αγαπάει, και να είναι έτοιμος για τη συνάντησή του με αυτό που ονομάζεται πεπρωμένο.
Ακολούθησε το μυθιστόρημα «Έλα να μου κλείσεις τα μάτια»

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Η βοήθεια της UNRRA: Η αρχή της πολιτικής εξάρτησης της Ελλάδας από τις Η.Π.Α.



Η τετράχρονη Κατοχή, κατά την οποία ο ελληνικός λαός υπέφερε τα πάνδεινα από τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους Ιταλούς και Βούλγαρους, τελείωσε τον Οκτώβριο του 1944. Τη 12η Οκτωβρίου τα χιτλερικά στρατεύματα εγκατέλειψαν την Αθήνα και έξι μέρες αργότερα εισήλθαν στην πόλη ο πρωθυπουργός και τα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης ακολουθούμενα από τμήματα του ελληνικού και του αγγλικού στρατού, καθώς και από μια μικρή μονάδα Αμερικανών στρατιωτών. 


Σύμφωνα με επίσημα ανακοινωθέντα η αμερικανική μονάδα θα επέβλεπε τη διανομή της βοήθειας προς τον ελληνικό λαό που θα έστελνε η UNRRA.
Η UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administrati) ιδρύθηκε το 1943 από 40 περίπου κράτη, τα οποία στη συνέχεια έγιναν μέλη του Ο.Η.Ε., με αντικειμενικό σκοπό να βοηθήσει οικονομικά τις χώρες που είχαν πληγεί από τις δυνάμεις του Άξονα. Κάθε μέλος της UNRRA διέθετε στο ταμείο της Οργάνωσης – για την εξυπηρέτηση του σκοπού της – το 1% των εθνικών του εσόδων. Όμως στην πραγματικότητα η διεθνής αυτή Οργάνωση ήταν όργανο των Η.Π.Α. και σκόπευε στην υλοποίηση της αμερικανικής οικονομικής και πολιτικής διείσδυσης σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι το 73% των κεφαλαίων της ήταν αμερικανικά (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλο της 23ης Μαρτίου 2003). Συνεπώς «ήταν ουσιαστικά αμερικανική οργάνωση στελεχωμένη και ελεγχόμενη απολύτως από τους Αμερικανούς» (Σπ. Θεοδωρόπουλος, «Απ’ το Δόγμα Τρούμαν στο Δόγμα Χούντα», εκδόσεις Παπαζήσης, 1976, σ.σ. 22 και 24). 


Εκπρόσωποι της UNRRA εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα και από την 1η Απριλίου 1945 ως το Μάιο του 1947 εισήγαγαν στη χώρα μας τρόφιμα αξίας 171,9 εκατομμυρίων δολαρίων. 

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Επιστολή του Προέδρου της ΕΑΣ Τρικάλων Αχιλλέα Λιούτα για το … «γαλατάδικο»






Επιστολή απέστειλε ο Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΑΣ Τρικάλων Αχιλλέας Λιούτας, στον Πρόεδρο του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού Χρήστο Ιωάννου, για το θέμα του πλειοδοτικού διαγωνισμού της πώλησης του Γαλατάδικου.

Στην επιστολή, αναφέρονται τα εξής:

«Η Ε.Α.Σ. Τρικάλων εφαρμόζοντας τις διατάξεις του Ν. 4015/2011, γνωστού και ως «Νόμου Σκανδαλίδη» που όριζε ρητά ότι οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών θα πρέπει να συγχωνευθούν υποχρεωτικά με τους Πρωτοβάθμιους Συνεταιρισμούς  μέλη τους, προχώρησε στην συγχώνευση με τον Α.Σ. Βαλτινού, όπως άλλωστε και με άλλους Συνεταιρισμούς οι Γενικές Συνελεύσεις  των οποίων αποφάσισαν τις συγχωνεύσεις. Προσοχή! Η Ε.Α.Σ. Τρικάλων δεν είχε το δικαίωμα να αρνηθεί τη συγχώνευση με Συνεταιρισμό Μέλος της. Σύσσωμη η Διοίκηση της Ε.Α.Σ. Τρικάλων είχε εκφράσει δημοσίως τη διαφωνία της με την υποχρεωτικότητα του συγκεκριμένου Νόμου στηρίζοντας τις πρωτοβουλίες της ΠΑΣΕΓΕΣ γνωρίζοντας ότι απ’ αυτή δεν έχει να κερδίσει τίποτα αλλά μόνο να επιβαρυνθεί με χρέη των Πρωτοβάθμιων Συνεταιρισμών. Ωστόσο, ο κίνδυνος να τεθεί σε εκκαθάριση λόγω της μη εφαρμογής του, ανάγκασε την Ένωση να προχωρήσει στις συγχωνεύεσεις. Στο πλαίσιο της συγχώνευσης περιήλθε στην κυριότητα της Ένωσης – Α.Σ. Τρικάλων η  πλήρη κυριότητα ενός οικοπέδου εμβαδού 1.000μ2   που βρίσκεται εντός του οικισμού Βαλτινού. Επί του οικοπέδου έχει ανεγερθεί τυροκομείο εμβαδού 70μ2 με έτος κατασκευής το 1965. Περιήλθε δυνάμει του υπ’ αρ. 313.991/01-08-1964 τίτλου του Υπουργείου Γεωργίας (Διεύθυνση Εποικισμού), που μεταγράφηκε νόμιμα την 03η-03-1978 στα Βιβλία του Υποθηκοφυλακείου Τρικάλων (τ. 309/αρ. 104).  Αυτό το ακίνητο ήταν εγγεγραμμένο στο Υποθηκοφυλακείο Τρικάλων και το οποίο, λόγω των διατάξεων του Νόμου, περιήλθε στην ιδιοκτησία της. Για τη μεταβίβαση δε, η Ένωση επιβαρύνθηκε με τα έξοδα.


Ως προς τα πολεοδομικά και λοιπά ζητήματα που θέσατε αυτά προφανώς θα πρέπει να συζητηθούν σε τοπικό επίπεδο μιας και προϋπήρχαν της συγχώνευσης και για τα οποία ουδεμία ευθύνη φέρουμε εμείς.

Πανηγυρίζει ο Άγιος Δημήτριος Διαλεκτού



Την Κυριακή 26 Οκτωβρίου, εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου, εορτάζει και πανηγυρίζει το ομώνυμο εξωκλήσι στο Διαλεκτό, όπου θα τελεσθούν οι παρακάτω εκδηλώσεις:
1) Το απόγευμα του Σαββάτου, ώρα 6.00, ο Μέγας Εσπερινός με Αρτοκλασία και Θ. Κήρυγμα. Στη συνέχεια θα προσφερθεί στους προσκυνητές η καθιερωμένη φιλοξενία – ευλογία του Αγίου.
2) Την Κυριώνυμη ημέρα της εορτής, Κυριακή το πρωί, ώρα 7.30 – 10.30, η πανηγυρική Θ. Λειτουργία με Θ. Κήρυγμα, Αρτοκλασία και Ύψωμα του αγίου.
Θα ακολουθήσουν παραδοσιακοί χοροί από τον χορευτικό όμιλο «ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ», με τη συμμετοχή ορχήστρας των αδελφών Λάκη.
3) Το απόγευμα της Κυριακής, ώρα 5.00, ο παρακλητικός κανών του Αγίου.


Ιστορικά Στοιχεία:
Με την ευκαιρία της πανήγυρης του ναού Αγίου Δημητρίου Διαλεκτού, παραθέτουμε και μερικά ιστορικά στοιχεία του ναού και της περιοχής.
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου Διαλεκτού βρίσκεται 3.200 μ. νοτίως της πλατείας του Διαλεκτού, σύνορο με τα χωράφια του Βαλτινού και του Μικρού Κεφαλόβρυσου, ένα χιλιόμετρο δυτικά του Πηνειού ποταμού.
Εκεί παλαιότερα υπήρχε ο οικισμός της Καρακοφωλιάς, ο οποίος βρίσκονταν κοντά στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού, αλλά στο πέρασμα των χρόνων διαλύθηκε.


Η σημερινή παράδοση αγνοεί τη χρονολογία διάλυσης του οικισμού, ούτε καν τον θυμάται. Παρέμεινε, όμως, το τοπωνύμιο Καρακοφωλιά και το πατριδωνύμιο Καρακοφωλίτης, το οποίο φέρουν σήμερα ορισμένες οικογένειες του χωριού Διαλεκτού.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Δέκα συμβουλές από τον Charles Bukowski για μια καλή ζωή



1. Μην συμβιβάζεστε
«Ήθελα όλο τον κόσμο ή τίποτα».
Δεν θα έπρεπε να συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που απολύτως αξίζετε ή επιθυμείτε. Προσπαθήστε για το καλύτερο και μην δέχεστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα σας ικανοποιήσει πλήρως. Δεν έχει αξία να παρατήσετε τους στόχους σας απλά και μόνο για να συμβιβαστείτε για κάτι λιγότερο που θα σας αφήσει να εύχεστε για κάτι περισσότερο και να ζείτε μέσα στη θλίψη.
2. Αγαπήστε τον εαυτό σας
«Ποτέ δεν γνώρισα κανέναν άλλο άνδρα, ο οποίος θα προτιμούσα να είμαι. Και ακόμα και αν αυτό είναι μια αυταπάτη, είναι μια τυχερή αυταπάτη».
Κανείς δεν είναι τέλειος, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν υπάρχει λόγος να τυραννάτε τον εαυτό σας για αυτό το λόγο. Σταματήστε να κριτικάρετε το κάθε τι στον εαυτό σας, κάθε τι που θα μπορούσατε να αλλάξετε και δείξτε στον εαυτό σας λίγη αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθείτε για αυτοβελτίωση, αλλά απλά γίνετε ο μεγαλύτερος θαυμαστής του εαυτού σας, ό,τι και αν συμβαίνει.
3. Ζήστε τη ζωή στο έπακρο
«Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν» - «Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν».
Θέλετε να κάνετε ελεύθερη πτώση αλλά δεν το έχετε κάνει ποτέ; Κάντε το βήμα. Θέλετε να πάρετε πτυχίο στην ιστορία της τέχνης αλλά δεν ξέρετε σε τι θα σας χρησίμευε; Είναι καιρός να γραφτείτε. Έχετε μόνο μια ζωή, οπότε καλύτερα να τη ζήσετε στο έπακρο, τώρα αμέσως. Γιατί να περιμένετε για αργότερα;

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Σκίτσα διάσημων δυσλεκτικών




Ο καλλιτέχνης Vince Low κλήθηκε να δημιουργήσει σκίτσα από ακαθόριστες και συνεχόμενες γραμμές στυλό διάσημων προσώπων με δυσλεξία στα πλαίσια διαφημιστικής καμπάνιας στη Μαλαισία.
Αρχικά σχεδίασε τους  Pablo Picasso, Albert Einstein και John Lennon. Έπειτα όμως θέλοντας να ευαισθητοποιήσει περισσότερο κόσμο και να καθησυχάσει τους γονείς που έχουν παιδιά με δυσλεξία σχεδίασε περισσότερα πορτραίτα διάσημων με τη συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία. Αξίζει να σημειωθεί πως και ο ίδιος είναι δυσλεκτικός.


Δείτε την παρακάτω συλλογή φωτογραφιών.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Το συμπλήρωμα του ψηφιδωτού της Αμφιπόλεως.



Με λίγη φαντασία και με τη βοήθεια του Photoshop επιχειρήσαμε την ψηφιακή αναδόμηση του καινού που υπάρχει στο ψηφιδωτό του τάφου της Αμφιπόλεως, και έτσι μπορούμε να δούμε την εικόνα όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτό που υπήρξε αρχικά.


Και να το αποτέλεσμα.

Απολιθώματα του παρελθόντος «Ο μύλος του Βαλτινού»



Ότι άντεξε στο χρόνο και ότι απόμεινε από τον άλλοτε γραφικό και όμορφο κυλινδρόμυλο του Βαλτινού, αντιστοιχεί με τις εναπομείναντες ζωντανές μνήμες των κατοίκων της περιοχής.
Ο μύλος του Βαλτινού είναι ένα κτίριο που με την παρουσία του, την χρήση του και τις ανάγκες των ανθρώπων στην εποχή του, έχει γράψει τη δική του ιστορία.
Βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και αποτελεί σημείο αναφοράς για το Βαλτινό.
Ο παλιός άλλοτε γραφικός μύλος του Βαλτινού δεσπόζει τώρα ερειπωμένος στην είσοδο του χωριού σαν να μας καλωσορίζει όταν ερχόμαστε στο χωριό και σαν να μας αποχαιρετάει όταν φεύγουμε. 


Απολίθωμα μιας άλλης εποχής δίνει την τελευταία μάχη αντοχής με τον χρόνο.
Ο μύλος λειτούργησε για πρώτη φορά το 1950 υπό την διεύθυνση των: Αθανασίου Χρηστάκου, Περικλή Πόρναλη και Νικολάου Παρθένη. Την συντήρηση και την λειτουργία του μύλου είχε ο μηχανικός Δημήτρης Κωστόπουλος.
Το 1953 ο μύλος περνά στην ιδιοκτησία των αδερφών Χήτα (Ευάγγελος και Κωνσταντίνος) και των αδερφών Μακρή (Ιωάννης και Κων/νος), οι οποίοι τον αγόρασαν και είχαν την εκμετάλλευσή του.


Η λειτουργία του κάλυπτε τις ανάγκες των κατοίκων του Βαλτινού αλλά και των γύρω χωριών της ευρύτερης περιοχής.
Έρχονταν με κάρα, με άλογα, με μουλάρια, με γαϊδούρια. Έδεναν τα ζώα και περίμεναν τη σειρά τους ένας, ένας. Για «ξάι» κανονίζανε ανάλογα ή μια δραχμή το κιλό, για παράδειγμα, ή ένα ποσοστό στο αλεσμένο είδος.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Το «Φυσάει Κόντρα» συμπαρίσταται στους κατοίκους του Βαλτινού



Το «ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ» συμπαραστέκεται στον αγώνα των κατοίκων του Βαλτινού και στέκεται ενάντια στο ξεπούλημα της περιουσίας του χωριού τους από την ΕΑΣ Τρικάλων.
Στο Βαλτινό οι κάτοικοι δημιουργώντας ένα αυθόρμητο και μαζικό για τα δεδομένα του χωριού κίνημα διεκδίκησης, ξεσηκώθηκαν και διαμαρτύρονται ενάντια στο ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας του χωριού τους από την ΕΑΣ Τρικάλων και πιο συγκεκριμένα, στην απόφαση για την πώληση του «γαλατάδικου» και του οικοπέδου στο οποίο αυτό βρίσκεται, σε ιδιώτες, στο πλαίσιο της γενικότερης εκποίησης των αποκαλούμενων «μη παραγωγικών ακινήτων».
Η διοίκηση της ΕΑΣ Τρικάλων επιδιώκει να πουλήσει σε ιδιώτες το οικόπεδο και το κτίσμα του πρώην «γαλατάδικου» του χωριού, το οποίο έγινε με χρήματα των παραγωγών του χωριού και η χρήση του είχε παραχωρηθεί από την πρώην κοινότητα Βαλτινού στην Ένωση για τη συλλογή της ημερήσιας παραγωγής του γάλακτος, ενώ τα τελευταία χρόνια και μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται από τον Δήμο.
Η προχειρότητα του όλου εγχειρήματος αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι σύμφωνα με το τοπογραφικό διάγραμμα του προς πώληση οικοπέδου, αυτό περιλαμβάνει και τμήμα του δημόσιου δρόμου και του κατασκευασμένου εδώ και χρόνια Δημαρχείου!!!
Οι κάτοικοι του Βαλτινού αντιδρούν στην ενέργεια αυτή, καθώς θεωρούν ότι δεν θα πρέπει να χαθεί για την τοπική κοινωνία η υπεραξία ενός κεντρικού οικοπέδου - «φιλέτου», με μεγάλη ιστορική σημασία και συναισθηματική αξία για τους κατοίκους και επιδιώκουν την αποτροπή της εκποίησης του με την ταυτόχρονη αξιοποίησή του εκ μέρους του Δήμου , για την κάλυψη των αναγκών της τοπικής κοινωνίας.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Πενιές του Βαλτινού


Στη μοίρα γράφω από μικρός λίγη χαρά να φέρει,
ώσπου έμαθα απ’ τη ζωή, πως γράμματα δεν ξέρει.

Ανάθεμα σε μοίρα μου ψέματα μου ΄χεις τάξει,
πάντα του χρόνου μου ΄λεγες, πως η ζωή θ' αλλάξει.

Κι εγώ που ζω σ’ ένα χωριό έμαθα ως Βαλτσινιώτης
 πως: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».  

Ποτέ δε ξέρει ο άνθρωπος η μοίρα πως τα φέρνει...
Όλα ο θεός μας τα' δωσε και όλα αυτός τα παίρνει.


Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Το ιστορικό του κτιρίου των Ποινικών Φυλακών Τρικάλων

Της Μαρούλας Κλιάφα


Το ελληνικό Δημόσιο το 1895 ανήγειρε σε οικόπεδο του οθωμανικού τεμένους «Κουρσούμ τζαμί» τις ποινικές Φυλακές Τρικάλων, ενσωματώνοντας και ένα μέρος από το ευρισκόμενο εκεί τουρκικό χαμάμ.
Το αρχικό κτίριο των φυλακών διέθετε δέκα θαλάμους- πέντε στο ισόγειο και πέντε στον όροφο στον οποίο ανέβαινες με εσωτερική ξύλινη σκάλα- και ένα μικρό νοσοκομείο. Στο μεγάλο προαύλιο, το οποίο περιβαλλόταν από ψηλό μαντρότοιχο, υπήρχε ένα αποχωρητήριο και μια τουλούμπα.
Το 1902, επτά μόλις χρόνια από την ανέγερσή τους, οι Φυλακές, λόγω κάκιστης συμπεριφοράς των κρατουμένων, είχαν υποστεί μεγάλες φθορές με αποτέλεσμα ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Τοπάνης να τις χαρακτηρίσει « αι ελεεινότεραι και αθλιέστεραι φυλακαί του κράτους» και να υποσχεθεί την χορήγηση 20.000 δρχ. για να επισκευασθούν.
Η πλημμελής φρούρηση και η κακή οργάνωση των φυλακών είχαν ως αποτέλεσμα να βασιλεύει σε αυτές η ανομία. Λόγω μέθης, χαρτοπαιξίας και λαθρεμπορίου καπνού που, με την ανοχή των φυλάκων, διεξήγαγαν οι κρατούμενοι οι διενέξεις μεταξύ τους ήταν συχνές και κάποιες φορές αιματηρές. 


Η παντελής έλλειψη συντήρησης των φυλακών είχε ως αποτέλεσμα το 1918 οι θάλαμοι του επάνω ορόφου να ευρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Λόγω και των επανειλημμένων προσπαθειών απόδρασης των φυλακισμένων – άνοιγαν λαγούμια, ξήλωναν πατώματα και έσπαγαν με λοστούς την εσωτερική πόρτα- το κτίριο είχε υποστεί πολλές ζημιές. Το 1923 ο επιθεωρητής των φυλακών Γλυκοφρείδης συνέστησε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης την παροχή πιστώσεως 100.000 δρχ. για την επισκευή των φυλακών.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Τα γαλατάδικα του Βαλτινού "Αφιέρωμα"


Με την ευκαιρία της διαμαρτυρίας των κατοίκων του Βαλτινού για τον πλειστηριασμό του ακινήτου (Γαλατάδικο), του Αγροτικού Συνεταιρισμού, κάνουμε ένα αφιέρωμα αναδρομής στο παρελθόν, με θέμα τα Γαλατάδικα του Βαλτινού.

 Στο Βαλτινό παλαιότερα οι άνθρωποι ασχολούνταν συνήθως με τα χωράφια και τα κτήματά τους, αλλά παράλληλα διατηρούσαν και αρκετά ζώα, πρόβατα, αγελάδες, γίδια κ.α.
Δεν υπήρχε οικογένεια που να μην είχε λίγα ζώα κοντά στο σπίτι για να έχει το γάλα, το τυρί, το κρέας και γενικά για να καλύπτει τις καθημερινές ανάγκες της διατροφής του σπιτιού. Έτσι λοιπόν στον στάβλο ή στον αχυρώνα του σπιτιού έτρεφαν τα οικόσιτα ζώα τους, και εκτός από το κρέας εξασφάλιζαν και το γάλα τους.

Το άρμεγμα
Άρμεγαν στους στάβλους τους τα ζώα, μάζευαν το γάλα σε κουβάδες ή καρδάρια και το χρησιμοποιούσαν για τις ανάγκες της οικογένειας. Αυτό που περίσσευε το πήγαιναν στο γαλατά.
Το άρμεγμα είναι μια διαδικασία που γίνονταν καθημερινά πρωί και απόγευμα.
Έπλεναν πρώτα με νερό τα μαστάρια των ζώων και μετά άρμεγαν με τα χέρια τους το γάλα.

Το στράγγισμα του γάλακτος

Τα καρδάρια είναι στρογγυλά μεταλλικά δοχεία με χερούλια, όπου μάζευαν εκεί το γάλα και στη συνέχεια το αδειάζανε στα γκιούμια, στραγγίζοντάς το συγχρόνως με την τσαντίλα, ή τη σίτα ώστε να καθαρίζεται από κάθε τρίχα ή άλλο ξένο σώμα.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Διαμαρτυρία των κατοίκων Βαλτινού για τον πλειστηριασμό του Γαλατάδικου




Θύμα πέφτει και το γαλατάδικο του Βαλτινού, ενόψει των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Τρικάλων, η οποία βρίσκεται στη δίνη οικονομικών χρεών.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, με πρωτοβουλία του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού, σήμερα, Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014, οι κάτοικοι του Βαλτινού αντέδρασαν και εξέφρασαν την έντονη διαμαρτυρία τους, για την απόφαση να τεθεί σε πλειστηριασμό το οικόπεδο και το κτίριο (πρώην γαλατάδικο) που βρίσκεται στο κέντρο του Βαλτινού.



Το συγκεκριμένο ακίνητο έγινε σε οικόπεδο της κοινότητας με χρήματα των παραγωγών του χωριού, πριν μισό αιώνα, για τις ανάγκες του τοπικού Αγροτικού Συνεταιρισμού, και το οποίο είχε διατεθεί στην Ένωση για τη συλλογή της ημερήσιας παραγωγής του γάλακτος. Ενώ τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνταν από τον Δήμο και είχε παραχωρηθεί στον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού, με επίσημο παραχωρητήριο για την στέγασή του μέχρι το 2017.
Οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν ενάντια σ' αυτή την ανάλγητη πρακτική της κατάσχεσης κοινωνικών περιουσιακών στοιχείων και επιδιώκουν την αξιοποίηση του συγκεκριμένου ακινήτου για την κάλυψη των αναγκών της τοπικής κοινωνίας.
Στην διαμαρτυρία βρέθηκαν και συμπαραστάθηκαν και στελέχη του «Φυσάει Κόντρα» με επικεφαλής τον Δημήτρη Παπαθανασίου.





Το βίντεο είναι από το trikalaola.gr



Το βίντεο είναι από τοtrikalanews.gr

"Τώρα το βράδυ, βράδυ" Τραγούδια του τόπου μας


Το παραδοσιακό τραγούδι «Τώρα το βράδυ, βράδυ», μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της η κ. Ντίνα Ανδρέου - Βότσιου! 
Η Ντίνα Ανδρέου - Βότσιου είναι από το Βαλτινό Τρικάλων και έμαθε να τραγουδά τα παραδοσιακά τραγούδια και τα μοιρολόγια του τόπου μας από τους γονείς της.



Τώρα το βράδυ, βράδυ

Τώρα το βράδυ, βράδυ, κοντά στο δειλινό
πέρασε ένας ασίκης σαν τον Αυγερινό.
Μάνα μου όταν τον είδα τον ελιμπίστηκα
στην καμαρούλα μάνα μ΄ πήγα και κλείστηκα.
Κι από το παραθύρι τον εκουβέντιασα
τον τάζω μάνα μ΄ γίδια, τον τάζω πρόβατα,
δεν θέλει ο βλάχος γίδια, δεν θέλει πρόβατα,
μον΄ θέλει μαύρα μάτια κι αγγελικό κορμί.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Ειδήσεις απ’ το Βαλτινό πριν από έναν αιώνα


Στα Τρικαλινά δρώμενα «ΤΟΤΕ (1911) ΚΑΙ ΤΩΡΑ (2011)», (Σταχυολογήματα από παλιές εφημερίδες), που επιμελείται κάθε Κυριακή, στην εφημερίδα «Πρωινός Λόγος», ο Θύμιος Λώλης, δημοσιεύθηκε μια είδηση που αφορά συμβάν που έγινε στην περιοχή του Βαλτινού.


Συγκεκριμένα στην εφημερίδα «Θάρρος» της 27 Οκτωβρίου 1911 δημοσιεύθηκε η είδηση που αφορά σε γεγονός απόπειρας φόνου, με πρωταγωνιστή τον παππού Βασίλειο Θεοδ. Σκρέκα.
Παραθέτουμε παρακάτω το δημοσίευμα της παλιάς εφημερίδας ακριβώς ως έχει:


ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ

Εις την Αστυνομίαν κατηγγέλθη χθες, ότι ο επιστάτης του χωριού Τσιάρας, κ. Λ. Παπαστελιόπουλος επανακάμπτων προχθές τη νύκτα εκ του χωρίου ενταύθα μετά του αγροφύλακος, υπέστη καθ΄ οδόν επίθεσιν δολοφονικήν υπό του πρώην αγροφύλακος Σκρέκα ή Ντουρή πυροβολήσαντος ανεπιτυχώς εναντίον του, ως λέγει, και τραπέντος εις φυγήν, ως είδε τον ακόλουθον αγροφύλακα ότι εξήγαγε το περίστροφον του να πυροβολήση εναντίον του.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Μεγάλη διάκριση συγχωριανής μας σε διεθνή διαγωνισμό Όπερας


Μεγάλη διάκριση για την Τρικαλινή υψίφωνο Νίνα Κουφοχρήστου στον διεθνή διαγωνισμό Όπερας με την ονομασία Grand Prix Μαρία Κάλλας.
Η Τρικαλινή Νίνα, κόρη του πρώην δημάρχου Τυμφαίων Τάσσου Κουφοχρήστου, η οποία έλκει την καταγωγή της από το Βαλτινό, κάνει καριέρα ως υψίφωνος με εμφανίσεις στο εξωτερικό και κατάφερε να αποσπάσει με την εμφάνισή της το 3ο βραβείο του φετινού 38ου Grand Prix Μαρία Κάλλας.
Το 1ο και το 2ο βραβείο πήραν αντίστοιχα η  βραζιλιάνα υψίφωνος Μιράντα Μπαουερφέλντ και η νοτιοκορεάτισσα μεσόφωνος Εουν Κιόνγκ Λιμ.
Στους άνδρες το πρώτο βραβείο απέσπασε  ο νοτιοκορεάτης μπάσος Τζισαγκ Ριου, ενώ στη 2η και 3η θέσεις κατετάγησαν επίσης οι κορεάτες  Κιουμπονγκ Λη βαρύτονος και ο τενόρος Γιόχαν Κιν
Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στην Εθνική Λυρική Σκηνή και τους οκτώ φιναλίστ συνόδευσε η ορχήστρα της ΕΛΣ υπό τον Λουκά Καρυτινό.


38ο GRAND PRIX ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
Η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό τη μουσική διεύθυνση του Αρχιμουσικού της ΕΛΣ Λουκά Καρυτινού συνόδευσε τους νέους καλλιτέχνες που διαγωνίστηκαν στον τελικό του 38ου Διεθνούς Grand Prix Μαρία Κάλλας, το Σάββατο 11 Οκτωβρίου στο Θέατρο Ολύμπια, στη μεγάλη γιορτή του μέλλοντος της Όπερας από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και το Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο ATHENAEUM.

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Τα κονάκια της περιοχής των Τρικάλων


Ζωντανά μνημεία της περιόδου της μεγάλης ιδιοκτησίας γης, τα κονάκια, … αφηγούνται την ιστορία τους... Μία ιστορία άρρηκτα συνδεδεμένη με τη νεότερη ιστορία του τόπου μας.
Τα περισσότερα απ’ αυτά χτίστηκαν λίγο πριν ή λίγο μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους μπέηδες, αλλά και τους τσιφλικάδες που τους διαδέχθηκαν.
Τα κονάκια, που δέσποζαν στην περιοχή του τσιφλικιού, ήταν η κατοικία του ιδιοκτήτη. Γύρω από το κεντρικό κτίριο υπήρχαν πολλά δευτερεύοντα οικήματα, αποθηκευτικοί χώροι κ.λ.π.



Λίγα απ’ αυτά συντηρήθηκαν και αξιοποιήθηκαν ως πολιτιστικοί χώροι από τις τοπικές αρχές, που έδειξαν ενδιαφέρον να διασώσουν ότι απέμεινε από την ιστορία τους. Τα περισσότερα, παραμένουν μισοερειπωμένα, αδύναμα να αντισταθούν στη φυσική φθορά του χρόνου και στην παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος.
Παρουσιάζουμε παρακάτω μια σειρά από αυτά, τα ζωντανά μνημεία του τόπου μας, τα κονάκια της περιοχής των Τρικάλων, δίνοντας διάφορες πληροφορίες για τα ιστορικά, αρχιτεκτονικά λαογραφικά και γενικά τα χαρακτηριστικά στοιχεία τους.

Το κονάκι της Πατουλιάς (κονάκι του Ζουρνατζή)

Το κονάκι της Πατουλιάς είναι ένα πέτρινο κτίριο το οποίο βρίσκεται στην Πατουλιά και επί Τουρκοκρατίας ήταν το σπίτι του Αγά της περιοχής. Αυτός κατείχε όλο τον κάμπο και είχε πολλούς στη δούλεψή του. Με την απελευθέρωση το αγόρασε η οικογένεια Ζουρνατζή και το διατηρεί μέχρι σήμερα κατέχοντας βέβαια μόνο το 1/10 της έκτασης που είχε τότε ο Αγάς.
Πρόκειται για ένα διώροφο αρχοντικό που κεντρίζει αμέσως την προσοχή.

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Έμμετρες σαϊτιές «Για τους ηγέτες»


Η πατρίδα μας σαν χώρα πρέπει να ’ναι ευτυχισμένη
έστω κι αν οι κάτοικοί της είναι λίγο πεινασμένοι·
έχει φοβερούς ηγέτες που πασχίζουν να τη σώσουν
κι απ’ της Τρόικας τα νύχια θέλουνε να τη γλιτώσουν.

Είναι όλοι τους σπουδαίοι και εξόχως ικανοί
δείχνουν αποφασισμένοι να τραβήξουν το σχοινί
(που ’χουν βάλει στο λαιμό μας οι κακοί οι Γερμανοί)·
θέ’ να διώξουνε τη Μέρκελ τους κακούς Τροΐκανούς
και στη θέση τους να βάλουν άλλους πιο καλούς «Νονούς».

Πρώτος-πρώτος ο Αντώνης εγγονός της Πηνελόπης,
των λαμόγιων υπηρέτης και βαστάζος της Ευρώπης,
τα κατάφερε να γίνει της Ν. Δούλας αρχηγός
και το έπαιξε για λίγο ντούρα αντιμνημονιακός·
όμως ήθελε να γίνει και αυτός πρωθυπουργός,
όπως ο συμφοιτητής του ο Γιωργάκης ο αργός.

Γύρισε λοιπόν το φύλλο και ας το ’παιζε σκληρός
κι έγινε σε μία νύχτα της Αγγέλας κηπουρός.
Δυόμισι χρονάκια τώρα μας το πρήξαν’ το συκώτι,
(σύγχρονη σαν τριανδρία με Βαγγέλη και με Φώτη
και μετά της ΕΡΤ το κάζο μόνοι τώρα με τον Μπένι
που την έφερε του Γιώργη αντιπρόεδρος να γένει),
όπως τους βαρούν χορεύουν τοκογλύφων τα τσιράκια·
κι εμείς κάνουμε δεήσεις και ανάβουμε κεράκια
μήπως ο Θεός ξυπνήσει λίγο να μας ελεήσει·
μα όπως ξέρουν και τα νήπια τούτα όλα άρες μάρες
δεν αλλάζει η ιστορία με ευχές ή με κατάρες.

Μέσα στην αναμπουμπούλα ξεπετάχτηκε ο Αλέξης
να μας πει πως θα μας σώσει μόνο με διαπραγματεύσεις
και τον Γόρδιο θα λύσει δίχως ξίφος και μαχαίρι
παρά μόνο με τις λέξεις και με τον σταυρό στο χέρι·
γι’ αυτό πήγε κατά Ρώμη πήγε και Βατικανό
για να δείξει πως κι ο Πάπας τον ευρίσκει ικανό,
να μας βγάλει απ’ την κρίση δίχως να ανοίξει μύτη
και να μας γλιτώσει όλους μη μας πάρουνε το σπίτι.

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Ιστορίες Τραγουδιών. Ποιος ήταν ο Θανάσης για χάρη του οποίου ο Γιώργος Ζαμπέτας τραγούδησε το περίφημο «Που σαι Θανάση;»




Ένα από τα πιο γνωστά, τα πιο τραγουδισμένα από τον κόσμο τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα είναι το «Που 'σαι Θανάση».
Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο τραγούδι έχει γραφτεί για τον Θανάση Ευστρατιάδη, πατέρα του γνωστού σκηνοθέτη Όμηρου Ευστρατιάδη. Όταν το 1968 ο Θανάσης (θείος του συγγραφέα) έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από την επάρατη νόσο, ο Ζαμπέτας δεν το πληροφορήθηκε αμέσως.


Πέρασε καιρός και περίπου δύο χρόνια αργότερα σε μια συνάντησή του με τον Όμηρο ρώτησε: «Όμηρε, τι γίνεται το γεροντάκι σου; Έχω καιρό να τον δω!». «Δυστυχώς τον χάσαμε τον Θανάση» απάντησε ο Όμηρος. «Τι λες, ρε παιδί μου, έφυγε ο Θανάσης! Ωραίος άνθρωπος! Θα του φτιάξω τραγούδι.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Ζαμπέτας ζήτησε από τον Βασιλειάδη να γράψει κάτι για τον φίλο του! Ο Βασιλειάδης το έγραψε και μερικές ημέρες μετά υπέστη καρδιακό επεισόδιο. Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, έδωσε στη γυναίκα του Άννα το χειρόγραφο με τους στίχους για να το παραδώσει στον Ζαμπέτα. «Αυτό δώσ’ το στον Γιώργο» της είπε και έκλεισε τα μάτια του για πάντα…

Εγγραφές στα χορευτικά τμήματα του συλλόγου Βαλτινού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ


Το Σάββατο 11 Οκτωβρίου στις 16.00 ώρα, στο αμφιθέατρο του Λυκείου Βαλτινού αρχίζουν οι εγγραφές για τα χορευτικά τμήματα του Εκπολιτιστικού Συλλόγου.
Παρακαλούνται να προσέλθουν όλα τα μέλη των χορευτικών τμημάτων καθώς και όλα τα μέλη που επιθυμούν να εγγραφούν.
Μετά τιμής
Το ΔΣ του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Αναμορφωταί εν οίκω και οι άποικοι απίκο


Μέγας μύστης της Ιστορίας και τέκνο της παρακμής ο σοφός Αλεξανδρινός, Κωνσταντίνος Καβάφης δεν εντρύφησε τυχαία στις περιόδους του ξεπεσμού και της κατάπτωσης, ήγουν στους ελληνιστικούς χρόνους. Ίσως γι' αυτό τα πονήματά του διατηρούν μια αφοπλιστική επικαιρότητα.
Στο ποίημά του Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X., ο Κωνσταντίνος Καβάφης περιγράφει λες με θαυμαστή ακρίβεια την ελληνική τραγωδία των τελευταίων ετών:

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός. 

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Ο Αχιλλέας της καρδιάς μας


Οι παλαιότεροι άνθρωποι του Βαλτινού, αλλά και των γύρω χωριών, θα θυμούνται σίγουρα την εμβληματική μορφή του περιπλανώμενου Αχιλλέα Ζυγογιάννη.
Ο Αχιλλέας ήταν μια γνώριμη και αξέχαστη φιγούρα που τον συναντούσες παλιότερα, με την πραμάτεια του στον ώμο, να τριγυρνά στο Βαλτινό και στα γύρω χωριά πασχίζοντας για τον επιούσιο. 


Πέρασαν 20 χρόνια από τότε, που ο αείμνηστος Αχιλλέας Ζυγογιάννης, άφησε ετούτο τον μάταιο κόσμο και αναλήφθηκε στους ουρανούς.
Είχε γεννηθεί το 1936 στο Ρίζωμα Τρικάλων και έζησε ανέστιος και περιπλανώμενος στους δρόμους μέχρι τον θάνατό του.
Η βασανισμένη του καρδούλα έπαψε να χτυπά ένα πρωινό του Δεκεμβρίου το 1994 και πέθανε σε ηλικία 58 ετών.


Η ενθύμηση και το αφιέρωμα, στην εφημερίδα μας, για τα είκοσι χρόνια από τον θάνατό του, είναι μια αναφορά, ένα μνημόσυνο στην αδικημένη πλευρά του κόσμου μας. 
"Πέντε σακούλια βάσανα στην πλάτη κουβαλούσε
με τον βοριά με τον χιονιά στη στράτα σεργιανούσε..."

επικοινωνιστε μαζι μας