Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Βιβλιοκριτική για το τελευταίο βιβλίο του συγγραφέα Ηλία Κεφάλα


Στην Κυριακάτικη εφημερίδα της Καθημερινής (16.11.2014) δημοσιεύθηκε μια βιβλιοκριτική – αφιέρωμα για το τελευταίο βιβλίο του συντοπίτη μας Ποιητή και Συγγραφέα Ηλία Κεφάλα. Η κριτική φέρει τον τίτλο «Το χρονικό ενηλικίωσης στα Τρίκαλα του 1951-69» και την υπογράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΓΑΣ.


ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ
Τρίκαλα 1951-1969: Η πόλη όπου γεννήθηκα
εκδ. Γαβριηλίδης, 2014

Το βιβλίο του Ηλία Κεφάλα ξεκινά με ένα λάθος στον υπότιτλο. Τα Τρίκαλα δεν είναι η πόλη που γεννήθηκε. Τα Τρίκαλα αυτού του βιβλίου είναι η πόλη στην οποία ενηλικιώθηκε. Ήδη από τη χρονολογία που αναφέρεται στον τίτλο του βιβλίου «1951-1969», και σε συνδυασμό με το βιογραφικό του, ο αναγνώστης το αντιλαμβάνεται αυτό.


Ο Ηλίας Κεφάλας είναι ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικογράφος. Με το τελευταίο του βιβλίο επιχειρεί την καταγραφή χαρακτηριστικών και εμπειριών της γενέθλιας πόλης του. Με είκοσι ανεξάρτητα μεταξύ τους –αλλά μερικές φορές αλληλοσυμπληρούμενα– ολιγοσέλιδα κείμενα, περιγράφει το χωριό στο οποίο γεννήθηκε και την πόλη στην οποία πέρασε τα χρόνια του γυμνασίου. Συναντούμε αφηγήσεις και περιγραφές οι οποίες είναι γνωστές από λογοτεχνικά, και μη, βιβλία αλλά και από οικογενειακές περιγραφές.
Στα Τρίκαλα και στις γύρω περιοχές που αναφέρονται στο βιβλίο, καθρεπτίζονται η ζωή και τα χαρακτηριστικά μιας οποιασδήποτε επαρχιακής πόλης της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Κύρια ασχολία του πληθυσμού στα χωριά είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία, και οι εικόνες που περιγράφονται είναι εικόνες φτώχειας και ανέχειας. Συγγενείς και συγχωριανοί δημιουργούν μικροκοινότητες αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Οι δυνατότητες όλων είναι περιορισμένες, και η μοίρα τους εν πολλοίς προκαθορισμένη.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Ετικέτες κρασιών του Βαλτινού


Τα κρασιά παράγονται από σταφύλια που καλλιεργούνται με την τέχνη, τη γνώση και το μεράκι του οινοπαραγωγού.
Ο τύπος του κρασιού, η κατάσταση του εδάφους και η ξεχωριστή επεξεργασία από τον οινοπαραγωγό είναι θεμελιώδη ζητήματα για την δημιουργία ενός καλού κρασιού. Ενώ, η επιλογή του κλήματος και ο τόπος καλλιέργειας των αμπελιών είναι οι βασικοί παράγοντες για το άρωμα, και την γεύση του κρασιού.
Στο Βαλτινό τα τελευταία χρόνια, πολλοί είναι εκείνοι, που ασχολούνται με την καλλιέργεια αμπελιών και την οινοπαραγωγή, για ιδία χρήση και για φίλους.
Όταν τελειώσει η διαδικασία της ωρίμανσης του κρασιού, μεταγγίζουν και εμφιαλώνουν το κρασί της χρονιάς σε διάφορες φιάλες και επικολλούν πάνω τους τις διάφορες ετικέτες, που δηλώνουν την ονομασία, τον τύπο, την προέλευση και το έτος παραγωγής του κρασιού.


Με τον τρόπο αυτό πολλοί έχουν δημιουργήσει, εδώ και μερικά χρόνια, μια παρακαταθήκη από αξιόλογες κάβες με παλιά κρασιά.
Παρουσιάζουμε εδώ, μια σειρά από ετικέτες οίνου από διάφορους οινοπαραγωγούς του Βαλτινού.


Ενώ από το περιοδικό Gourmet της εφημερίδας  «Το Βήμα» σταχυολογήσαμε μερικές χρήσιμες πληροφορίες για την γευσιγνωσία και τα χαρακτηριστικά στοιχεία του κρασιού.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Μνήμες ενός φοιτητή του Πολυτεχνείου


Του Χάρη Αγγελή

Από την Πέμπτη 15/11/73 το απόγευμα μπαινόβγαινα στο Πολυτεχνείο για να συναντήσω την Ελενίτσα που μου είχε πει πως θα πήγαινε με τις συμμαθήτριες της, κρυφά από τους γονείς της.... Είχα πάρει απόφαση να της μιλήσω, τι έννοιωθα γι’ αυτήν κι αν πάλι μ’ έπιανε η ντροπή τουλάχιστον θα την έβλεπα θα άκουγα τη φωνή της θα φανταζόμουν το κορμί της κάτω από την μπλε ποδιά της....
Ως της Παρασκευής το σούρουπο πουθενά οι μαθήτριες της έκτης τάξης του Α΄ γυμνασίου θηλέων Πλάκας. Απογοήτευση, απελπισία ...τα έβαλλα με την δικτατορία όπως και οι άλλοι συνομήλικοι μου: Παπαδόπουλε φασίστα που παντρεύτηκες την πλύστρα, δεν σε θέλει ο λαός παρ’ την Δέσποινα και μπρος... λαϊκή κυριαρχία ...ψωμί, παιδεία, ελευθερία!!!
Κατά τις 6 μ μ άρχισαν οι μπάτσοι να ρίχνουν δακρυγόνα...δάκρυα και τσούξιμο στα μάτια κάψιμο στο στόμα και στο λαιμό δυσκόλευαν την αναπνοή... Ρίξτε νερό στο πρόσωπο είπε ένας φοιτητής της ιατρικής και η κατάσταση έγινε ανυπόφορη. Δεν έβλεπα πια με δυσκολία ανάσαινα και το πρόσωπο γέμισε δάκρυα και μίξες. Έκατσα στο χώμα και παραλίγο να πάθω ασφυξία... ώσπου τα μεγάφωνα είπαν πως το νερό στα μάτια είναι λάθος, πάτε στην αίθουσα -φαρμακείο και βάλτε βαζελίνη στα ματοτσίνορα!! Αυτή τη φορά το πέτυχαν και η κατάσταση βελτιώθηκε... Εκείνη την ώρα έφυγαν οι περισσότεροι έγκλειστοι και μείναμε καμμιά τρακοσαριά για να φυλάμε τις θερμοπύλες έλεγε ένας ψιλόλιγνος μακρυμάλλης και μουσάτος... Ύστερα ακούσαμε πως βγήκαν τανκς και στρατιώτες στους δρόμους αλλά δεν θα μας πειράξουν γιατί είναι αδέρφια μας! Όταν το τανκ γκρέμισε την σιδερένια πόρτα μπήκαν μέσα οι αλεξιπτωτιστές και μας είπαν να φύγουμε για τα σπίτια μας και ότι δεν θα μας πειράξει κανείς! Οι μπάτσοι όμως είχαν άλλη άποψη και στη διασταύρωση Μπουμπουλίνας και Στουρνάρη βαρούσαν με τα γκλομπς όπου νάναι. Καθώς δεν είχα άλλην επιλογή έπρεπε οπωσδήποτε να περάσω ανάμεσα από τα κενά των μπάτσων και άμα γλυτώσω καλώς αλλιώς χαιρετίσματα στον πλάτανο! Τελικά ήμουν τυχερός, έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και την στιγμή που ο μπάτσος ζύγιαζε το γκλομπ στο κεφάλι μου έσκυψα κι αυτό έπεσε με τη δύναμη που είχε στη πλάτη μου. Μετά όσες φορές σκεφτόμουν αυτό που πέρασα έλεγα ότι ήταν δυνατόν να συμβεί και το μοιραίο!... οπότε ένα αγαλματάκι προς τιμήν του αγωνιστή της Δημοκρατίας σε μια άκρη της πλατείας... Μα εγώ συμπατριώτες μου πήγα στο πολυτεχνείο να συναντήσω την όμορφη Ελενίτσα...αυτόν το καημό είχα κι όχι τη Δημοκρατία....



Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Τα μαλλιά, τα γένια, τα μουστάκια και τα χτένια


Ο μήνας Νοέμβριος τα τελευταία χρόνια είναι αφιερωμένος στα... μουστάκια. Το Movember είναι ένα κίνημα το οποίο αναβιώνει κάθε Νοέμβριο, με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για εκστρατείες και έρευνες σχετικές με ανδρικές ασθένειες.
Ο Νοέμβριος έχει μετονομαστεί σε Movember, ένα λογοπαίγνιο με τις λέξεις moustache ή mo (μουστάκι στην αυστραλέζικη αργκό) και November (ο 11ος μήνας στα αγγλικά).
Σήμερα το Movember Foundation είναι μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη Μη Κυβερνητική Οργάνωση, η οποία κάθε χρόνο διοργανώνει τη φιλανθρωπική εκδήλωση Movember.


Στόχος της είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού, κυρίως για τον καρκίνο του προστάτη, αλλά και για άλλες μορφές καρκίνου που πλήττουν τους άνδρες, όπως καρκίνο των όρχεων, καθώς και για την ψυχική υγεία των ανδρών.
Μέχρι σήμερα, το ίδρυμα Movember έχει συγκεντρώσει από δωρεές 559 εκατομμύρια δολάρια και χρηματοδοτεί πάνω από 800 προγράμματα σε 21 χώρες.
 Το ίδρυμα καλεί τους άνδρες να αφήσουν στην άκρη τις ξυριστικές τους μηχανές για όλο το μήνα Νοέμβριο και να ζητήσουν από συγγενείς και φίλους να χρηματοδοτήσουν την καμπάνια.



Οι Mo Bros, όπως ονομάζονται όσοι συμμετέχουν στην εκστρατεία, περιφέρονται μαζί με τα... μουστάκια τους στους δρόμους, επικοινωνούν την καμπάνια και πυροδοτούν συζητήσεις γύρω από θέματα για την υγεία των ανδρών.
Στην καμπάνια, όμως, δεν συμμετέχουν μόνο άνδρες. Οι Mo Sistas αποτελούν σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας της καμπάνιας του Movember. Πρόκειται για γυναίκες ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένες σε ζητήματα υγείας των ανδρών, οι οποίες πείθουν τους άνδρες που βρίσκονται στο περιβάλλον τους να ενισχύσουν το κίνημα.
Στο τέλος του μήνα οι Mo Bros και οι Mo Sistas το γιορτάζουν με εκδηλώσεις και πάρτι που γίνονται σε όλο τον κόσμο.

Δείτε παρακάτω και μια σειρά φωτογραφιών από περίεργα μαλλιά, γένια και μουστάκια.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Τα Τρίκαλα του 2014




Μια περιπλάνηση στην πόλη των Τρικάλων του 2014. 
Ο Γιώργος Φωτόπουλος εμπνεύστηκε από τη πόλη και δημιούργησε ένα... εντυπωσιακό βίντεο, δείχνοντας τα σημαντικότερα σημεία της.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Ευχαριστήρια επιστολή του Προέδρου Ε.ΚΕ.Α. προς τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού.



Ευχαριστήρια επιστολή έλαβε ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού από τον πρόεδρο του Ε.ΚΕ.Α. κ. Λεωνίδα Ανωμερίτη, για την λειτουργία της τράπεζας αίματος του Βαλτινού καθώς και για την εγγραφή του στο Εθνικό μητρώο αιμοδοτών.
Η συγκεκριμένη επιστολή έχει ως εξής:
 Προς τους υπεύθυνους του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού, που έχουν εγγραφεί στο Εθνικό μητρώο αιμοδοτών.
Θέμα: «Ευχαριστήρια επιστολή»
Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι,
Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας σας συγχαίρει και σας ευχαριστεί για τη μακροπρόθεσμη και πολύτιμη συνεισφορά σας στην ανάπτυξη του θεσμού της εθελοντικής αιμοδοσίας στη χώρα με στόχο την επάρκεια αίματος.
Η αλτρουϊστική σας διάθεση και η ανεκτίμητη προσφορά σε αίμα δίνει ελπίδα και πάνω απ’ όλα ποιότητα ζωής σε χιλιάδες συνανθρώπους μας. Γνωρίζουμε ότι παρ’ όλες τις προσπάθειες που καταβάλλονται ανάμεσα στους συλλόγους και στις υπηρεσίες αιμοδοσίας, υπάρχουν αρκετά προβλήματα και για το λόγο αυτό το Ε.ΚΕ.Α θεωρεί υποχρέωσή του να υποστηρίξει την υλοποίηση αυτού του θεάρεστου αλλά και δύσκολου έργου σας, στα μέτρα των δυνατοτήτων του.
Προσβλέποντας σε μία στενή και εποικοδομητική συνεργασία στο μέλλον, θα ήταν χαρά μας να προγραμματίσουμε μία προσωπική συνάντηση μαζί σας στον χώρο μας, όποτε εσείς το επιθυμείτε και παρακαλούμε να μας κρατάτε ενήμερους για τυχόν δραστηριότητές, προβληματισμούς , προτάσεις, εκδηλώσεις κ.λ.π.
Με εκτίμηση,
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΤΟΥ Ε.ΚΕ.Α.


Ένα παλιό ρεπορτάζ στην Παπαράντζα

Στην Εφημερίδα «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» Τρικάλων της Πέμπτης 5 Μαρτίου 1953 στην πρώτη σελίδα δημοσιεύτηκε ένα ρεπορτάζ με τη φωτογραφία του υπεραιωνόβιου Βασίλη Ανδρέου, από το Δενδροχώρι. Το άρθρο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή μας, υπογράφεται υπό των αρχικών Α.Μ. και το παραθέτουμε με πιστή αντιγραφή.


ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΑΙΩΝΟΒΙΟΣ 115 ΕΤΩΝ ΚΑΤ'ΑΥΤΟΝ
ΚΑΙ 120 ΚΑΤ' ΑΛΛΟΥΣ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΠΑΡΑΝΤΖΑ

Απέκτησε 6 τέκνα, 20 εγγόνια, 18 δισέγγονα. –Ένα τρισέγγονο του πέθανε, αλλά περιμένει να γεννηθή άλλο. – Δεν έχει καπνίσει ποτέ. – Ελπίζει να ζήση πολλά ακόμη χρόνια.
Εκατόν δεκαπέντε χρονών λέει εκείνος πως είναι!... Στα εκατόν είκοσι «και βάλε» τα ανεβάζουν οι γεροντότεροι συγχωριανοί του!... Ίσως και να έχουν δίκηο οι δεύτεροι αφού τέτοιον τον θυμήθηκαν και ζήσαν και γεράσανε κι αυτός ακόμα τέτοιος είναι…» και η προσπάθεια αυτή της απόκρυψης των πέντε αμφισβητούμενων χρόνων από τον ίδιο, να μη αποβλέπει παρά στην επιθυμία και μόνο και στο κουράγιο να τα «ξαναζήσει».
Χαλάλι του, λοιπόν κι αφού δεν μας πέφτει παρά μόνο λόγος, του ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά, να το κατορθώσει.
Πρόκειται για το Βασίλη Ανδρέου από το χωριό Δενδροχώρι (Παπαράντζα) που μ’ όλα τα παραπάνω χρόνια που αναφέραμε πως βαρύνεται όχι μόνο εξακολουθεί να ζει, αλλά...
 δίνει και την εντύπωση πως θα ζήσει ακόμα πολύ. «Άλλα τόσα» λένε οι χωριανοί πως θα ζούσε, αν είχε την περιποίηση και καλοζωία που πρέπει για άνθρωπο της ηλικίας του.
Σαν λευκό όνειρο παρουσιάστηκε μπρος στα μάτια μου, η ζωντανή αυτή ιστορία αιώνος και πλέον ο Βασίλης Ανδρέου.
Όταν τον είδα στο χωριό του που πήγα να τον επισκεφθώ, το σταθερό του χέρι πούσφιξε το δικό μου, μούδωσε την ιερή συγκίνηση του χαιρετισμού απ΄ τα βάθη των χρόνων που πέρασαν.
Πέρασε μπόρες και μπόρες κι έζησε χαρούμενες κι ευτυχισμένες ημέρες. Γεννήθηκε μες στη σκλαβιά και ευτύχησε να δει νέος τότε ακόμα, την απελευθέρωση του τόπου μας.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Συγκλόνισε η παρέλαση του δασκάλου με τον μαθητή

Δελτίο Τύπου, από τον σύλλογο Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων Ν. Λάρισας και τον σύλλογο Διδασκόντων 33ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας.


«Ήταν δικαίωση για όλους μας η εικόνα του συναδέλφου μας που παρέλασε μαζί με τους μαθητές του κρατώντας σφιχτά το χέρι ενός μαθητή του, ο οποίος το είχε ανάγκη λόγω της ιδιαιτερότητάς του. (Ο μαθητής είναι παιδί  με σύνδρομο Asperger – υψηλής λειτουργικότητας αυτισμό και φοιτά στη Δ  τάξη Δημοτικού).
Δικαίωση για όλους τους δασκάλους του σχολείου, οι οποίοι  σεβάστηκαν τη διαφορετικότητα του και το δικαίωμα του παιδιού να παρελάσει, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματα και την επιθυμία του να ζήσει ισότιμα τη σχολική ζωή.
Δικαίωση για το γυμναστή του σχολείου,  ο οποίος ενθάρρυνε το μαθητή και οργάνωσε τη διάταξη των παιδιών που συμμετείχαν στην παρέλαση ώστε αυτά μαζί με το δάσκαλο της τάξης να είναι περήφανοι συμπαραστάτες του.
Δικαίωση για τον ίδιο το δάσκαλο της τάξης,  ο οποίος  ολοκλήρωσε όλη την πορεία της παρέλασης κρατώντας μέσα στο χέρι του το χέρι του μαθητή του, περπατώντας δίπλα του περήφανος, καθόλου αμήχανος, ούτε υπερπροστατευτικός, σαν να ήταν ένα με το μαθητή του.
Ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην ερώτηση του μαθητή, όταν κοιτώντας κατάματα το δάσκαλό του, τον ρώτησε «κάνω καλή παρέλαση κύριε;»
Την απάντηση την δίνουμε όλοι εμείς:
«Εσύ, οι περήφανοι συμμαθητές σου κι οι δάσκαλοι σου, μικρέ μου, μας δώσατε την ευκαιρία να αισθανθούμε συναισθήματα όπως το θάρρος, η αλληλεγγύη και να θυμηθούμε αξίες όπως το λειτούργημα του δασκάλου, το μεγαλείο ψυχής, το ήθος».
Εμείς τι μένει να πούμε, εύγε!

επικοινωνιστε μαζι μας