Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Αναδρομή στο παρελθόν

Κατοχή και εκτροφή ζώων - Βοσκότοποι - Ομαδική βόσκηση

Του Νικολάου Χιώτη

Η κατοχή ζώων αποτελούσε τη σημαντικότερη απόδειξη για τις αριστοκρατικές οικογένειες, ότι διέθεταν οικονομική επιφάνεια και κοινωνική καταξίωση. Η κοινωνική δύναμη και η καταξίωση υπολογίζονταν κυρίως με βάση την κτηνοτροφία. Και η κόρη, που:
«της τάζουν γιο του βασιλιά, της τάζουν γιο του Ρήγα,
δε θέλει γιο του βασιλιά, δε θέλει γιο του Ρήγα,
μόν’ θέλει τ’ αρχοντόπουλο με τις πουλές χιλιάδες,
’πο ’χει τα χίλια πρόβατα, τα πιντακόσια γίδια…» 
μας πληροφορεί ένα Λαζαριάτικο τραγούδι των Μεγάλων Καλυβίων.  Κι αν ο γαμπρός είναι φτωχός, για προίκα θα δοθεί στην κόρη και μια αγελάδα, που θα την ακολουθήσει στο σπίτι του γαμπρού την ίδια μέρα, δεμένη πίσω από το κάρο που μεταφέρει τα προικιά της. Για τούτο ο άνθρωπος φρόντιζε να κατοικεί σε περιοχές που προσφέρονταν για τη δική του διαμονή και τη βόσκηση των ζώων, ώστε να εξασφαλίζει έτσι τα απαραίτητα αγαθά για τον ίδιο και τα ζώα του.

                   
Η βόσκηση των ζώων γινόταν πάντα σε βοσκότοπους που εξασφάλιζαν οι ιδιοκτήτες των κοπαδιών ή τους εύρισκαν ελεύθερους ή τους αποκτούσαν με τη βία. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας επικρατούσε το καθεστώς της εργασίας στα κτήματα του Τούρκου δυνάστη με διάφορες σχέσεις. 


Όταν η Ελλάδα έγινε τούρκικη επαρχία, χωρίστηκε σύμφωνα με το Ισλαμικό δίκαιο σε 267 ζιαμέτια (δηλαδή μεγάλα φεουδαρχικά τμήματα) και σε 1496 τιμάρια (μικρότερες φεουδαρχικές περιφέρειες). 

επικοινωνιστε μαζι μας