Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Π Ο Ι Η Σ Η & Μ Ε Λ Ω Δ Ι Α


Μια ξεχωριστή βραδιά με ποίηση και μελωδία οργανώνουν και θα πραγματοποιήσουν την Κυριακή, 3 Απριλίου 2016, στις 7.30 μ.μ. στο «Art Café Σουίτα», Στρ. Σαράφη 18, στα Τρίκαλα, οι συντοπίτες μας: Δημήτρης Τσιγάρας και Πόπη Μπαλαμώτη – Σπιτά.
Πρόκειται για την παρουσίαση μελοποιημένων, από τον Δημήτρη Τσιγάρα, ποιημάτων της Πόπης Μπαλαμώτη – Σπιτά, από τη βραβευμένη ποιητική συλλογή της « Κ α λ η μ έ ρ α   Ή λ ι ε ».
Τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν οι μουσικοί: Παναγιώτης Μαγκλάρας, Λιάνα Μήνια και Γιάννης Τρικόπουλος, ενώ το πρόγραμμα θα συντονίσει ο Βαγγέλης Κρικώνης.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Ελληνική Τράπεζα Σπόρων: Ένας ανεκμετάλλευτος θησαυρός


Οι σπόροι της τόσο πλούσιας ελληνικής γης σε μια τράπεζα που παλεύει με νύχια και δόντια να μείνει όρθια και να μπορέσει κάποτε να εγγυηθεί την παράδοση του πολύτιμου υλικού της στις μελλοντικές γενιές.
Πριν δυο χρόνια, στενός οικογενειακός φίλος αναζητά ελληνικά φυτά ντομάτας για να τα φυτέψει στον μικρό κήπο του εξοχικού του. Στα φυτώρια που πήγε εντός της Αττικής του λένε πως είναι δύσκολο να βρεθούν και με το που έρχονται, εξαφανίζονται αμέσως. Ό, τι πήρε, έβγαλε ντομάτες αλλά αυτές δεν μύριζαν σαν ντομάτες, ούτε είχαν γεύση ντομάτας…. Την επόμενη χρονιά με παρακαλά να του φέρω φυτά ντομάτας από το χωριό. Πράγματι, έτσι και έγινε. «Αυτό το καλοκαίρι φάγαμε πραγματικές ντομάτες» μου έλεγε. Τι τρώμε, λοιπόν; Είμαστε από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο από πλευράς βιοποικιλότητας και όμως, φαίνεται πως τελικά είναι δύσκολο να βρει κανείς σήμερα στην Ελλάδα ελληνικά φυτά, δηλαδή φυτά που προέκυψαν από σπόρους μοναδικών φυτών της ελληνικής γης για να τα καλλιεργήσει. Και ενώ υπάρχει η Ελληνική Τράπεζα Γενετικού Υλικού, ο μοναδικός επίσημος φορέας συλλογής και διατήρησης των σπόρων όλων των ελληνικών φυτικών ειδών –ακόμα και εκείνων που δεν καλλιεργούνται πια- ο οποίος συστάθηκε το 1981, από τότε καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έδειξε πραγματική διάθεση αξιοποίησης αυτού του τόσο πολύτιμου υλικού της.


Πολύτιμου από κάθε πλευρά, μιας και η Ελλάδα αποτελεί το κέντρο καταγωγής των περισσότερων ποικιλιών των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Με άλλα λόγια, από την χώρα μας ξεκίνησαν και εξαπλώθηκαν χιλιάδες ποικιλίες και η διεθνής κοινότητα την έχει αναγνωρίσει ως σημαντικό κρίκο στην παγκόσμια προσπάθεια για γεωργική βελτίωση, εξαιτίας αυτού του γενετικού πλούτου.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Οι παλιές πέτρινες αυλόπορτες των Τρικάλων


Ένα από τα χαρακτηριστικά και άμεσα αναγνωρίσιμο στοιχείο, της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των παλιών Τρικαλινών σπιτιών αποτελούσε και η αυλόπορτα.
Κάθε αυλόπορτα ήταν ένα έργο τέχνης από μόνη της, ωστόσο, πάντα οι νοικοκύρηδες, προσθέτανε κάποια διακοσμητικά στοιχεία παραπάνω, για να αποδώσουν τον δικό τους χαρακτήρα.
Επιβλητικές, καλαίσθητες, με εντυπωσιακά, περίτεχνα σχέδια, έδιναν άλλοτε την αίσθηση της αρχοντιάς και της δύναμης του πλούτου. 

Στιβαρές κολώνες κτισμένες με αγκωνάρια ή με τούβλα, πάνω στις οποίες, στερέωναν, με τους ειδικούς συνδέσμους, την κάσα της μεταλλικής πόρτας.
Τα φύλλα της μεταλλικής πόρτας διακοσμημένα με περίτεχνα, γεωμετρικά σχέδια από στραντζαριστό μέταλλο, έδιναν στην καθεμιά τους τον μοναδικό χαρακτήρα.
Έτσι αλλού υπήρχαν περίτεχνα στραντζαριστά σχέδια, όπως λογχοειδείς ράβδοι, ρομβοειδή, τριγωνικά, κυκλικά σχήματα και αλλού γιρλάντες με αντικριστά μισοφέγγαρα, και ελλειψοειδές συνθέσεις. 

Συνθετικό στοιχείο της αυλόπορτας ο μαντρότοιχος, που συνήθως ήταν κτισμένος με πέτρα, είχε ύψος ένα μέτρο και έφερε κιγκλιδώματα. 
Σήμερα απέμειναν ελάχιστες, από αυτές τις αυλόπορτες, με φανερά επάνω τους τα σημάδια της φθοράς του χρόνου.
Σπαράγματα ενός εξαφανισμένου παρελθόντος που αρνούνται να παραδοθούν στην μοίρα τους.
Πόσοι και πόσοι διάβηκαν το κατώφλι της αυλόπορτάς τους!!!
Κι εκεί ανταμώνουν οι ιστορίες.
Αν μια αυλόπορτα ήταν σε θέση να αφηγηθεί την ιστορία της πόλης, τι άραγε θα έλεγε; Σε ποια γεγονότα θα εστίαζε;

Με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας επιχειρήσαμε μια καταγραφή του αισθήματος του άστεως και αποτυπώσαμε μερικές από αυτές τις εναπομείναντες πόρτες, και τώρα εκείνο που απομένει είναι να εκμαιεύσουμε τα μυστικά τους, να αποκρυπτογραφήσουμε τα σημάδια τους και να αναγνώσουμε το ίχνος της ζωής τους.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Η έκπληξη μπορεί να γίνει εφαλτήριο;


Του Χρήστου Γιανναρά
Τ​​ο αντίθετο του πολιτισμού ήταν πάντοτε ο πρωτογονισμός, η ζούγκλα. Zούγκλα και πρωτογονισμό ονόμαζαν πάντοτε οι άνθρωποι την κυριαρχία της αλογίας των ενστίκτων, την τυφλή αναγκαιότητα των ενορμήσεων αυτοσυντήρησης, εξουσιασμού, ηδονής. Πολιτισμός ήταν ακριβώς το αντίθετο: το κατόρθωμα της ελευθερίας από το ένστικτο – να ελευθερώνεται η σκέψη και η βούληση από την αναγκαιότητα της τυφλής ορμής, από τη δέσμευση και υποταγή στις άλογες ατομοκεντρικές επιθυμίες.
Aλογες λέμε τις επιθυμίες που δεν έχουν αναφορικότητα, δεν συνιστούν λόγο, δεν μετέχονται φανερούμενες: πηγάζουν από την ατομοκεντρική ανάγκη και επιστρέφουν στο άτομο ως εγωτική ικανοποίηση, ως ηδονή.
Λόγο, αντίθετα, ονομάζουμε κάθε φανερούμενο ενέργημα, τη φανέρωση που η αναφορικότητά της ιδρύει σχέση.
Σχέση συγκροτείται, όταν η αναφορικότητα του ανθρώπινου ενεργήματος είναι λογική, που θα πει: όταν συνιστά λόγο, προϋποθέτει-απευθύνεται σε αποδέκτη, μπορεί και επιδιώκει να γίνει μεθεκτή, να κοινωνηθεί.
Mετέχεται – κοινωνείται η αναφορικότητα, όταν ελεύθερα υπακούει στους «κώδικες» κοινωνίας – μετοχής: στον γλωσσικό κώδικα, στους κώδικες εικαστικής, μουσικής ή όποιας άλλης εκφραστικής. Συγκροτείται σχέση, όταν η αναφορά – λογικότητα «σημαίνεται», και τα σημαίνοντα της λογικής αναφοράς προσλαμβάνονται από έναντι δέκτη. Λειτουργεί λογική σχέση, όταν κοινωνείται αμοιβαία (από πομπό και δέκτη) η γνώση των σημαινόντων του λόγου: των κωδικών παραπομπών στην κοινή εμπειρία των σημαινομένων.
Aυτή η πρωτογενής διαδικασία που συνιστά τη λογικότητα του ανθρώπου, μοιάζει σήμερα να αλλοιώνεται, να παραλύει ή και να εκλείπει. O πρωτογονισμός του ατομοκεντρισμού, η τυφλή ορμή αυτοπροστασίας, ακυρώνει την ετοιμότητα σχέσης, δηλαδή την ίδια τη λογικότητα του ανθρώπου, την αυθυπερβατική ελευθερία που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από το άλογο κτήνος. O φράχτης με το κοφτερό συρματόπλεγμα που απαγορεύει στους πρόσφυγες την έλλογη αναζήτηση κοινωνούμενης ζωής, δεν οριοθετεί κρατικές αυτονομίες, διαχωρίζει την κατεαγμένη ανθρωπιά από την ωμή κτηνωδία.
Σημαδεύει πια ανεξίτηλα την Iστορία της Eυρώπης η εικόνα αιμόφυρτων προσφύγων να κραδαίνουν με ξέφρενη απελπισία, πολλοί μαζί, βαρύ σιδερένιο αντιστύλι και να χτυπάνε, σαν κοινή πεισμωμένη γροθιά, απεγνωσμένα, το κουλουριασμένο ατσάλινο πλέγμα, κατάφορτο κοφτερές λεπίδες, μήπως και διανοίξουν πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή. Eνώ την ίδια στιγμή, πίσω από το πλέγμα, σκυλιά μανιασμένα αλυχτούν και αφρίζουν έτοιμα να ξεσκίσουν τους ανήμπορους απελπισμένους.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Τα παράθυρα


Το ερέθισμα έρχεται από το περιβάλλον, το δομημένο περιβάλλον, εκείνο όμως που έχει αποτυπώσει ίχνη μιας περασμένης ζωής.
Και η θεματική; «Τα παράθυρα».
Κάπου στην οδό Βύρωνος στα Τρίκαλα, σε ένα ερειπωμένο χαμόσπιτο, ο φακός μας κατέγραψε την μακροβιότητα της ομορφιάς τους.


Παράθυρα ανοιχτά, κλειστά, μισόκλειστα από ερειπωμένα σπίτια, σαν ίχνη μιας περασμένης ζωής ή σαν στοιχεία της νεοελληνικής παράδοσης, που διεγείρουν το βλέμμα και την αισθητική.
Στέκουν εκεί, απέναντι από τη φθορά του χρόνου και διεκδικούν ακόμα το μεράδι της αισθητικής παρουσίας τους.


Παράθυρα, σαν αυτά που αναζητούμε όλοι μας και δεν τα βρίσκουμε ή δεν θέλουμε να τα βρούμε.
Παράθυρα σαν αυτά του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη που αναζητούσε στις σκοτεινές κάμαρες:
«Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει».

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Ανάμεσα στον φόβο του κινδύνου και στην εμπιστοσύνη της ασφάλειας



Ένα εντυπωσιακό παιχνίδιασμα, με τους μικροσκοπικούς μπόμπιρες να αιωρούνται στα ύψη, συνηθίζονταν παλαιότερα από τους κατοίκους του Βαλτινού, στις διάφορες προσωπικές ή κοινωνικές εκδηλώσεις τους. 


Οι ακροβατικές επιδείξεις, σηκώνοντας ψηλά, στο ένα χέρι τον μικρό μπόμπιρα, γίνονταν για λόγους εντυπωσιασμού προς τον φωτογραφικό φακό, αλλά και για να δοκιμάσουν την ψυχραιμία και το θάρρος των μικρών.


Οι μικροί πάντως, φαίνεται να χαίρονταν, αυτό το παιχνίδι του πετάγματος, νοιώθοντας ασφάλεια και σιγουριά στα γερά μπράτσα των μεγάλων και γι΄ αυτό ζητούσαν επίμονα την επανάληψή του.
Αυτό το αποδεικνύουν οι εντυπωσιακές και ενδιαφέρουσες ηθογραφικές φωτογραφίες που διασώθηκαν. 


Βέβαια δεν γνωρίζουμε αν από αυτό το παιχνίδι τα παιδιά έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις όμως οι φωτογραφίες έμειναν αδιάψευστοι μάρτυρες να θυμίζουν εκείνες τις ανεπανάληπτες στιγμές, που αιωρούνταν ανάμεσα στον φόβο του κινδύνου και στην εμπιστοσύνη της ασφάλειας.


Ο μικρός μπόμπιρας ισορροπώντας στα ύψη, 
αιωρούμενος, γυμνός και αντιμέτωπος, με τον κίνδυνο.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

“ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ” Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε στα Τρίκαλα


ΕΚΠΑΤΡΙΣ
Φεύγω κυνηγημένος
Χωρὶς νὰ ξέρω ποῦ θὰ καταλήξω
Μέχρι ποῦ θὰ φτάσω
Ποῦ – μὲ τὶ – πῶς – πότε
Φεύγω κυνηγημένος
Καὶ καθ᾽ ὁδὸν γίνομαι ἀμφίβιο
Ἑρπετὸ ψάρι πουλὶ καὶ
Κάπου κάπου ἄνθρωπος
Ποὺ ὀνειρεύεται
Ἄνθρωπος
Ποὺ συνεχῶς ὀνειρεύεται
ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση “ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ” από τον “ΚΥΚΛΟ ΠΟΙΗΤΩΝ” την Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016, στο Βιβλιοπωλείο Κηρήθρες, των Τρικάλων.
 Την επιμέλεια της εκδήλωσης είχαν οι εκπρόσωποι του Κύκλου Ποιητών Λιλή Ντίνα και Ηλίας Κεφάλας, με την αρωγή του βιβλιοπωλείου «Κηρήθρες».


Στην εκδήλωση συμμετείχαν αρκετοί Τρικαλινοί, οι οποίοι απήγγειλαν ποιήματα για τους πρόσφυγες, ενώ με την συνοδεία της κιθάρας του Παναγιώτη Ζαχαρόπουλου ακούστηκαν και πολλά μελοποιημένα ποιήματα.
Εφέτος στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ο Κύκλος Ποιητών τίμησε τους ανθρώπους που χάνουν την πατρίδα τους και έφερε το προσφυγικό στο προσκήνιο της πολιτιστικής ζωής, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, με σειρά εκδηλώσεων βάζοντας τη σφραγίδα τους, συνδηλώνοντας: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης = Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και υπέρ της ανθρώπινης αλληλεγγύης.


Οι ποιητές είναι εδώ όχι ως νάρκισσοι ή τουρίστες ή παράξενοι εξωτικοί τύποι που κοιτάνε αφ’ υψηλού το προσφυγικό ζήτημα, αλλά ως ενεργοί πολίτες ενός ευρύτατου φάσματος της Κοινωνίας. Αφουγκράζονται την πλησίον τους δυστυχία, πιάνουν τον σφυγμό και τα νοήματα της εποχής τους και καταγγέλλουν την γραφειοκρατική υποκρισία τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και της οικονομικής και πολιτικής ελίτ όπου γης, μεταπλάθοντας τους στίχους τους σε έμπρακτη συμπαράσταση και ειλικρινή αγάπη προς τους πρόσφυγες.


Οι φωτογραφίες είναι από τον "Ενεργό Πολίτη"

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Το ντοκιμαντέρ του Δ. Κουτσαμπασιάκου. Συγκλονιστικός «Σιωπηλός Μάρτυρας» για τις παλιές Φυλακές Τρικάλων.

Του Θανάσης Μιχαλάκης

 «Στα Τρίκαλα στα δυο στενά», τα πραγματικά στενά, δηλαδή στην παλιά φυλακή της πόλης, εκτυλίσσεται ένα από τα ωραιότερα ντοκιμαντέρ της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφίας ο «Σιωπηλός Μάρτυρας» του Δημήτρη Κουτσιαμπσάκου. Και για τον λόγο αυτό, η επόμενη επίσημη προβολή προγραμματίζεται για τα Τρίκαλα, όπου ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου προσκάλεσε τον τρικαλινής καταγωγής σκηνοθέτη, Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο.
Το 70λεπτο ντοκιμαντέρ του βραβευμένου σκηνοθέτη παρουσιάστηκε το βράδυ της Παρασκευής 18 Μαρτίου 2016, στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Δ, λιμάνι, αίθουσα Τόνιας Μαρκετάκη). Κατάμεστη από τρικαλινούς, από Θεσσαλονικείς, από κινηματογραφόφιλους, από φαν του σκηνοθέτη, η αίθουσα «είδε» ένα ταξίδι ζωής. Τις 7 ιστορίες ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνέδεσαν για μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα της ζωής τους με τη φυλακή.
Οι Κώστας Σαμαράς (ποινικός κρατούμενος τότε), Αλκιβιάδης Ζαμπακάς (πολιτικός κρατούμενος), Θανάσης Αθανασίου (πολιτικός κρατούμενος), Γιάννης Αγκούμης (τέως δεσμοφύλακας), Βασίλειος Ντάφος (πρώην διευθυντής της φυλακής), Εφη Χατζημάνου (διευθύντρια του ΣΔΕ Φυλακών), Μαρούλα Κλιάφα (ιστορικός), ανέδυσαν το άρωμα ενός χώρου ιδιόρρυθμου.


Η ιστορική μνήμη, εξάλλου, οφείλει να μένει ανέπαφη και να λειτουργεί προσθετικά στη σχέση μας με το παρόν. Υπό το πρίσμα αυτό, ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου, με μήνυμά του συνεχάρη τον σκηνοθέτη και τους συντελεστές, καλώντας τους για επίσημη προβολή στα Τρίκαλα – ει δυνατόν και στον ίδιο χώρο, όπου πλέον θα λειτουργεί το Μουσείο Τσιτσάνη.
Το ντοκιμαντέρ υπεισέρχεται στο θέμα της μνήμης, όχι απλώς ψηλαφώντας, αλλά δίνοντας ακριβώς τα στοιχεία που χρειάζεται ο θεατής, προκειμένου να κατανοήσει την ουσία του κτίσματος για τους φυλακισμένους, τα Τρίκαλα, τον σωφρονισμό, τη μνήμη. 



Με τη γνωστή του τεχνική της εμφάνισης των δύο πλευρών της ζωής (χιούμορ και θλίψη), ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος αποσπά από έναν χώρο που γκρεμίζεται, μια πνοή για το μέλλον. 

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Ατομική έκθεση φωτογραφίας του Δημήτρη Λουζικιώτη στο «Κουρσούμ τζαμί» στα Τρίκαλα


Η ατομική έκθεση φωτογραφίας του Δημήτρη Γ. Λουζικιώτη με τον τίτλο «Αναστενάρια.
Στην ιερή έκσταση της παράδοσης» παρουσιάζεται στον εκθεσιακό χώρο «Κουρσούμ τζαμί» Τρικάλων από το Σάββατο 19 Μαρτίου 2016, σε συνέχεια των εκθέσεων στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.
Πρόκειται για μια μονοθεματική έκθεση που αφορά τα «Αναστενάρια», δηλαδή την ιεροπραξία της πυροβασίας σε περιοχές της Βορείου Ελλάδος.
Τα Αναστενάρια είναι μια πανήγυρις που γίνεται κάθε χρόνο τον μήνα Μάιο –για τρεις μέρες– με αφετηρία τη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.


Θεωρείται μια ιερή τελετουργία, η οποία πηγάζει από τα βάθη του χρόνου ως μια αρχετυπική διαδικασία μεταφυσικής επικοινωνίας με το Θείο και εκφράζεται με υπερβατική συμπεριφορά όσων συμμετέχουν, καθώς δεν καίγονται πατώντας στα πυρωμένα κάρβουνα.
Διάρκεια έκθεσης: 19 Μαρτίου έως 3 Απριλίου 2016
Εκθεσιακός χώρος: Κουρσούμ τζαμί οδός Καρδίτσης –Τρίκαλα
(Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 08:00–16:00)
Υπό την αιγίδα του Δήμου Τρικάλων / Αρωγός: Κέντρο Πολιτισμού «Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης» www.perix.org.


Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Η Ακαδημία Χορού Τέρψις στο Thessaloniki Dance Festival!!!


Το Σάββατο 9 Απριλίου η Ακαδημία Χορού Τέρψις θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη. Ο λόγος είναι η συμμετοχή των δύο Αγωνιστικών Ομάδων Latin στο TDF που συνδιοργανώνεται από τη σχολή χορού All Star Dance και από τον Ελληνικό Οργανισμό Διοργάνωσης Διεθνών Εκθέσεων και Εκδηλώσεων ΔΕΘ-HELEXPO.
Σκοπός του διαγωνισμού είναι η καθιέρωση του μεγαλύτερου φεστιβάλ αγωνιστικού χορού που θα πραγματοποιείται στα Βαλκάνια. Πρόκειται για τον ταυτόχρονο συνδυασμό 6 διαφορετικών και κυρίως αυθεντικών στο είδος τους διεθνών διαγωνισμών υπό τη σκέπη μιας μόνο διοργάνωσης που κάθε χρόνο επεκτείνεται σε ένα νέο είδος χορού και ένα νέο περίπτερο της ΔΕΘ. Οι αγώνες και τα σεμινάρια θα διεξαχθούν 9-12 Απριλίου στο συνεδριακό κέντρο «Ι.Βελλίδης» καθώς και στα περίπτερα 8&12 του Δ.Ε.Κ.Θ.
Latin/Standard, Salsa, Arg.Tango, Hip-Hop και από φέτος Σύγχρονο/Jazz και Oriental θα συναντηθούν σε 3 χώρους ταυτόχρονα με την ειδική άδεια των μεγαλύτερων φορέων στον κόσμο (WDSF και Παγκόσμιο Οργανισμό Αθλητικού Χορού). Οι συμμετέχοντες θα είναι περισσότεροι από 1.500 αθλητές όλων των ηλικιών από όλο τον κόσμο. Η προσέλευση των θεατών αναμένεται να ξεπεράσει τα 2.000 άτομα.
Για περισσότερες πληροφορίες: www.tdf.gr

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Απεβίωσε ο Βασίλειος Βότσιος του Κωνσταντίνου




Απεβίωσε ο συγχωριανός, Βασίλειος Βότσιος του Κωνσταντίνου και της Ελένης, την Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016 σε ηλικία 70 ετών. 
Ο Βασίλειος Βότσιος γεννήθηκε το 1946 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τη Σταυρούλα το γένος Γεωργίου Σταυρέκα και απόχτησαν δύο παιδιά τον Παναγιώτη και την Ελένη Συζ. Δ. Παπακώστα.

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

Την κινητή μονάδα «ΟΔΥΣΣΕΑΣ» του Χαμόγελου του παιδιού επισκέφτηκαν οι μαθητές του Γυμνασίου Βαλτινού.


Την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016, οι μαθητές της Β΄ Τάξης του Γυμνασίου Βαλτινού επισκέφτηκαν την κινητή μονάδα «Οδυσσέας» του Χαμόγελου του Παιδιού.
Σκοπός της επίσκεψης ήταν η ενημέρωσή τους σχετικά με τους κινδύνους χρήσης του διαδικτύου και ιδιαίτερα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Οι υπεύθυνοι της μονάδας καθώς και οι εθελοντές του Χαμόγελου του παιδιού υποδέχτηκαν τους μαθητές με ένα θερμό καλωσόρισμα στο ειδικά διαμορφωμένο και άρτια τεχνολογικά εξοπλισμένο κοντέινερ που είχε στηθεί στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Η ψυχολόγος της ομάδας έκανε μια σύντομη παρουσίαση του τρόπου λειτουργίας καθώς και των δράσεων του Χαμόγελου του παιδιού.


Οι μαθητές του Γυμνασίου Βαλτινού είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ιστορία του μικρού Ανδρέα, επιθυμία του οποίου ήταν η δημιουργία ενός εθελοντικού οργανισμού για τα παιδιά, κυρίως τα κακοποιημένα, και η οποία πραγματοποιήθηκε χάρη στη δύναμη της ψυχής του. Στη συνέχεια ενημερώθηκαν για την 24-ωρη και δωρεάν εθνική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης «10 - 56» στην οποία μπορούν να απευθυνθούν, ακόμα και ανώνυμα, παιδιά για οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουν. Μάλιστα για να τους εντυπωθεί ο τηλεφωνικός αριθμός και να μην έχουν καμία αναστολή στην περίπτωση που θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την γραμμή αυτή, έκαναν κλήση και μίλησαν με κάποια υπεύθυνη της γραμμής υποστήριξης. Κατόπιν μέσω ενός βιωματικού παιχνιδιού και παρουσίασης μιας σχετικής ιστορίας ενημερώθηκαν για τους κινδύνους που κρύβει η έκθεσή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έμαθαν για τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να προστατεύονται και για το τι πρέπει να κάνουν όταν νιώθουν ότι απειλούνται διαδικτυακά.
Όπως πολύ χαρακτηριστικά είπε η ψυχολόγος της ομάδας το Facebook είναι σαν το μπαλκόνι του σπιτιού μας: μας βλέπουν φίλοι και γνωστοί αλλά και πάρα πολλοί άγνωστοι. Οφείλουμε επομένως να προστατευόμαστε αποφεύγοντας να δημοσιοποιούμε προσωπικά δεδομένα, αποφεύγοντας να κοινοποιούμε μέρη στα οποία συχνάζουμε, να μην χρησιμοποιούμε εύκολα προβλέψιμους κωδικούς και να καλύπτουμε την κάμερα του υπολογιστή μας όταν δεν την χρειαζόμαστε.


Στο τέλος της διάρκειας μιάμισης ώρας δράσης οι μαθητές συμπλήρωσαν ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο σχετικό με τους κινδύνους χρήσης του διαδικτύου. Φεύγοντας τους μοιράστηκε ενημερωτικό υλικό του χαμόγελου του παιδιού καθώς και ένα αναμνηστικό mouse pad.
Οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί, Παπαβασιλείου Βασιλική, και Παπανικολάου Σπυρίδων, εκ μέρους του Γυμνασίου Βαλτινού, ευχαριστούν θερμά τους ανθρώπους της κινητής μονάδας «Οδυσσέας» για την άψογη οργάνωση της δράσης και την πολύτιμη ενημέρωση που προσέφεραν στους μαθητές.



Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Νέα επιστήμονας της ιατρικής, η συγχωριανή μας Ζέτα Τζιωρτζιώτη


Πληροφορούμαστε ότι η συγχωριανή μας Ζέτα Τζιωρτζιώτη του Κων/νου και της Ελένης, κατά την ορκωμοσία που έγινε στις 7 Μαρτίου 2016, στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, έλαβε επάξια το πτυχίο της ιατρικής.
Στην ορκωμοσία παραβρέθηκαν και καμάρωσαν την κόρη τους οι γονείς της Κωνσταντίνος και Ελένη Τζιωρτζιώτη.
Η εφημερίδα μας συγχαίρει την συγχωριανή μας, νέα επιστήμονα και της εύχεται καλή σταδιοδρομία!




Όμορφες γωνιές των Τρικάλων με τον φακό του Δημήτρη Τσιγάρα


Στην πόλη των Τρικάλων υπάρχουν πάμπολλες ομορφιές, που μαγνητίζουν το βλέμμα ή περιμένουν να τις ανακαλύψουμε, ο καθένας με την δική του αισθητική ματιά.
Σ’ αυτή την ελκυστική αναζήτηση του ωραίου, επιχείρησα να αιχμαλωτίσω τις Τρικαλινές ομορφιές, εστιάζοντας με τον φακό σε γνώριμα σημεία της πόλης και δημιουργήθηκε έτσι, μια συλλογή από ενδιαφέρουσες φωτογραφίες.


Μια εικαστική συλλογή, που πιστεύω αναδεικνύει και πιστοποιεί, εκτός από τα τρία καλά της πόλης και το αισθητικό κάλλος της.
Παράλληλα συμβάλλει στον θρυμματισμό του αισθητικού διχασμού «παλιά» και «νέα πόλη», καθότι διαπιστώνουμε πως η πόλη των Τρικάλων, είναι μια πόλη κομψή, αέρινη και άχρονη. Όλες τις ώρες, όλες τις ημέρες, όλες τις εποχές, ανακαλύπτεις τις ομορφιές της, είτε στο παλιό «στοιχείο» της, είτε στο καινούργιο.


Με τη χρήση φίλτρου «εξιλέωσης» των χρωμάτων το εικαστικό αποτέλεσμα δημιουργεί πιο ενδιαφέρουσα και πιο ελκυστική αίσθηση για τις προσλαμβάνουσες.
Αρκεί να αφεθούμε στην αισθητική δύναμη της φωτογραφικής αποτύπωσης και να απολαύσουμε τις όμορφες γωνιές των Τρικάλων.
Άλλωστε, όμορφο είναι ό,τι επιτίθεται στα μάτια μας και μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία!

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Η γιορτή της γυναίκας στο Βαλτινό


Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού, τίμησε με τον τρόπο του την ημέρα της γυναίκας, την Δευτέρα 8 Μαρτίου 2016.
Με αφορμή τον εορτασμό για την «Ημέρα της Γυναίκας», ήταν καλεσμένες όλες οι γυναίκες του χωριού, στην Ταβέρνα του κ. Αντώνη Μάμαλη, στο Βαλτινό για να γιορτάσουν και να διασκεδάσουν.


Οι γυναίκες του χωριού ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του συλλόγου και πέρασαν μια πολύ όμορφη βραδιά.
Με τη συνοδεία ζωντανής λαϊκής ορχήστρας, όπου στο τραγούδι ήταν ο συγχωριανός Ευάγγελος Γεωργίου, το κέφι κορυφώθηκε με μουσική και χορό.

Χρόνια πολλά!

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Κέρδισε τις εντυπώσεις το Γυμνάσιο Βαλτινού. Απέσπασε το Δεύτερο Βραβείο σε Πανελλήνιο και Παγκυπριακό Διαγωνισμό.


Το Γυμνάσιο Βαλτινού έλαβε μέρος στο διαγωνισμό : «Κύπρος:1974-2015 Δεν ξεχνώ, διεκδικώ, δημιουργώ» που οργάνωσε η Δ/νση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, η Πρεσβεία της Κύπρου στην Ελλάδα- Μορφωτικό Γραφείο-Σπίτι της Κύπρου και το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και θρησκευμάτων της Ελλάδας.
Θέμα του Διαγωνισμού ήταν η τουρκική εισβολή στο νησί της Κύπρου και η μετέπειτα διχοτόμηση αυτού.        
Μαθητές της Γ’ Τάξης του σχολείου μέσα από μια τρισδιάστατη κατασκευή απέδωσαν τα γεγονότα πριν το 1974 καθώς και την κατάσταση που ακολούθησε μετά το ΄74.
Το πρόγραμμα ανέλαβε να υλοποιήσει ο εκπαιδευτικός κ. Σπύρος Παπανικολάου, μαθηματικός του σχολείου. Αρχικά ενημέρωσε τους μαθητές σχετικά με την ιστορία του νησιού. Κατόπιν τους ευαισθητοποίησε με προβολή εικόνων που αποτυπώνουν το δράμα του κυπριακού λαού και διηγήθηκε τις προσωπικές του εμπειρίες καθώς και τα βιώματά του από την επίσκεψή του στην Κύπρο κατά το παρελθόν. Κατά συνέπεια έγινε ο κύριος εμπνευστής των μαθητών.


Ακολούθησε επίπονη ομαδική εργασία στο εργαστήριο Τεχνολογίας του σχολείου, υπό την καθοδήγηση της, καθηγήτριας τεχνολογίας κυρίας Έφης Περιστέρη. Με την πολύτιμη συμβολή της, οι μαθητές κατασκεύασαν ένα έργο τριών επιπέδων, χρησιμοποιώντας υλικά του σχολικού εργαστηρίου και όχι μόνο.
Στη συνέχεια , η κυρία Ελένη Γιοντζή, φιλόλογος του σχολείου, σ΄ ένα περιγραφικό κείμενο κατέγραψε κάθε λεπτομέρεια του έργου, ώστε να αποσταλεί στο διαγωνισμό αναλύοντας τη χειροτεχνία.
Το έργο απέσπασε το 2ο βραβείο σε σύνολο 1400 συμμετοχών από την Ελλάδα ,την Κύπρο και την Ομογένεια, γεμίζοντας χαρά και περηφάνια μαθητές και καθηγητές του σχολείου.
Συμμετέχοντας στο διαγωνισμό αυτό οι μαθητές γνώρισαν τον κυπριακό ελληνισμό, κατανόησαν το εθνικό μας πρόβλημα (το κυπριακό), προβληματίστηκαν, νοιάστηκαν, τοποθετήθηκαν κριτικά απέναντι στο πρόβλημα της σκλαβωμένης κυπριακής γης και έμαθαν να διεκδικούν τα δημοκρατικά ιδεώδη.
Το μεγαλύτερο όμως κέρδος όλων ήταν το μήνυμα, ότι μέσα από τη συλλογική προσπάθεια και την ομαδική δουλειά, τα αποτελέσματα είναι πάντα θετικά. Μέσα λοιπόν από τις σχολικές δραστηριότητες επιτελείται στο έπακρο ο παιδαγωγικός ρόλος του σχολείου, υπερτονίζονται οι κοινωνικές αρετές της φιλίας ,της συνεργασίας και της συλλογικότητας. Το σχολείο μας κατάφερε να καλλιεργήσει την ευαισθησία ,τη φαντασία και την υπευθυνότητα στους μαθητές μας , να δώσει δημιουργική πνοή σε κάθε καλλιτεχνική έμπνευση.


Ο Διευθυντής του Γυμνάσιου Βαλτινού και ο Σύλλογος Διδασκόντων συγχαίρουν τους μαθητές του σχολείου για την αξιέπαινη προσπάθεια που κατέβαλαν.
Η βράβευση του σχολείου θα γίνει στις 15 Απριλίου 2016, στο Μαρούσι, στην κεντρική αίθουσα του Υπουργείου Παιδείας. Στην εκδήλωση θα παραστεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ Π. Παυλόπουλος, ο πρέσβης της Κύπρου, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας καθώς και πλήθος επίσημοι.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Απεβίωσε ο Τρύφωνας Σταυρέκας



Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Τρύφωνας Σταυρέκας του Γεωργίου και της Φωτεινής, την Τρίτη 8 Μαρτίου 2016, σε ηλικία 90 ετών.
Ο Τρύφωνας Σταυρέκας γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1926. Ήταν παντρεμένος με την Φωτεινή το γένος Γεωργίου Σταμούλη και είχε δύο κόρες την Αικατερίνη και την  Γεωργία.

Ο Τρύφωνας Σταυρέκας υπήρξε από τους τελευταίους συντρόφους του Πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη.

Οι σωσίες του Βαλτινού

Παρατηρώντας κάποιες παλιές φωτογραφίες με πιο προσεχτική ματιά ανακαλύψαμε ότι σε κάποιους συγχωριανούς Βαλτινιώτες υπάρχουν έντονες ομοιότητες, στα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους, με διάφορες διασημότητες του καλλιτεχνικού και του πολιτικού χώρου.
Και δια του λόγου το αληθές αντιπαραθέτουμε τις αντίστοιχες φωτογραφίες. 



Ο Αθανάσιος Τσιατσιάβας μοιάζει καταπληκτικά με τον ηθοποιό Νίκο Ξανθόπουλο.


Ο Χρήστος Κατσιούλης μοιάζει καταπληκτικά με τον συνθέτη Μάνο Χαντζιδάκι.


 
Ο Χρήστος Κλιάκος μοιάζει με τον ηθοποιό τζέιμς Ντιν.


Ο Γεώργιος Δήμος Μοιάζει με την τραγουδιστή Αντώνη Βαρδή.


Ο Γεώργιος Πράτας έχει έντονα χαρακτηριστικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου σε νεαρή ηλικία.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Εδώ στα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας,
τα βάσανα, τις πίκρες μας,
τα ωραία απ’ το χωριό μας.


Για δέστε πως κατάντησαν οι αρχόντοι τους ανθρώπους 
να τους τα αρπάξουν βρήκανε κι εφηύραν χίλιους τρόπους.

Αυτοί… την εξαθλίωση τη λένε σωτηρία,
κάπου βρομάει φίλοι μου αυτή η ιστορία.

Όλοι χαμένα τα ‘χουνε μέσα σ’ αυτή τη κρίση
κι εναγωνίως ψάχνουνε να βρούνε κάποια λύση.

Το Βαλτινό κι η χώρα μας όλο κατρακυλάνε,
μ’ αυτόν τον τρόπο, πέστε μου, τα πράγματα που πάνε;

Τώρα στις πλάτες ρίξανε της φτώχειας, τα μνημόνια
κι όλα τα βάρη ο λαός θα κουβαλάει για χρόνια.

Για δέστε πως με φόρτωσαν, κοιτάξτε τώρα χάλι
σαν αχθοφόρο μ’ έκαναν, τον έρμο, σαν χαμάλη.

Φόροι, αυξήσεις, δάνεια, τέλη, δασμοί, και δόσεις
που να φτουρήσει η σύνταξη και πόσα να πληρώσεις;

Φταίω κι εγώ που άφησα να με περνούν για βλάκα
και κάθε που εψήφιζα, εψήφιζα για πλάκα.

Μα θα τους πάρει ο διάολος όλους σ αυτή τη χώρα
αν ο λαός στα χέρια του την τύχη πάρει τώρα.

Και σας το λέω υπεύθυνα ως βέρος Βαλτσινιώτης
σ’ αυτή την επανάσταση, μπροστά θα ‘μαι στρατιώτης…

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

Τα χρώματα τα αρώματα και τα καμώματα της Τσικνοπέμπτης. Μια ματιά στην ιστορία.



Η Τσικνοπέμπτη δεν είναι άλλη από την Πέμπτη των Απόκρεω. Πώς, όμως, κατέληξε σε ... Τσικνοπέμπτη; Απλούστατα στην παλιά Αθήνα οι νοικοκυρές άφηναν το κρέας στην κατσαρόλα να κολλήσει την ώρα που το έψηναν για να μυρίσει τσίκνα. Από εκείνη τη συνήθεια πήρε το όνομά της σε Τσικνοπέμπτη.


Το κέντρο του Αθηναϊκού γλεντιού τη συγκεκριμένη ημέρα δεν ήταν άλλο από την Πλάκα. Τόσο στις ταβέρνες της Πλάκας όσο και του Ψυρρή διοργανώνονταν Αποκριάτικες συνεστιάσεις με εύθυμες παρέες όπου πρωτοστατούσε η ρετσίνα και το κοκκινέλι.
«Η ολόξανθη ρετσίνα και το άκρατο κοκκινέλι άρχισαν από το μεσημέρι να ρέουν εν αφθονία και συνοδεία γαρδούμπας, σπληνάντερου, κοκορετσίου, διαφόρων τερψιλαρυγγίων μεζέδων, ετριπλασίασαν το κέφι των εορταστών!», έγραφε η εφημερίδα Ακρόπολη. 


 Το γλέντι συμπεριλάμβανε αποκριάτικα πειράγματα με κορδέλες, με κομφετί....με τραγούδι.... Και στο τέλος, μετά τα κρεατικά από το κυρίως πιάτο, ο χαλβάς του μπακάλη με το λεμόνι και την κανέλα αλλά και το καθαρισμένο μηλαράκι μέσα στο ποτήρι με το κρασί.....


Στην εφημερίδα «Βραδυνή», του 1929 διαβάζουμε:
«Κρασί, σε νοιώθω μέσα μου
Και η δύναμί μου ανάφτει

Μεσ' στις χρυσές τις σπίθες σου
Βλέπω το Νου που αστράφτει.

Η σκέψι εγεννήθηκε
σε ουράνια μεθύσια

Μόνο όποιος τρικλίζει
περπατάει ίσια...

επικοινωνιστε μαζι μας