Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

«ΑΣΤΙΚΟ ΚΤΕΛ ΤΡΙΚΑΛΩΝ» Μια ιστορία 60 ετών


Το Βαλτινό, αν και απέχει 13 χιλιόμετρα από την πόλη των Τρικάλων, παλιότερα η συγκοινωνία ήταν πολύ δύσκολη.
Η πρώτη συγκοινωνία με αυτοκίνητο έγινε το 1947 με ένα μικρό ιδιωτικό αυτοκίνητο λεωφορείο άγονης γραμμής, 12 θέσεων, το οποίο ήταν ιδιοκτησίας του Ευάγγελου Μπαρούτα από το Δενδροχώρι. Οδηγός ήταν ο Βασίλης Ν. Γάκης και εισπράκτορας ο Λάμπρος Κουφοχρήστος.
Αυτό το λεωφορείο εξυπηρετούσε τους κατοίκους μέχρι το 1953, όπου μετά την γραμμή αυτή την ανέλαβε το ΚΤΕΛ.
Δέκα χρόνια μετά, το 1963 το Αστικό ΚΤΕΛ Τρικάλων δρομολόγησε την γραμμή Τρίκαλα – Παραπόταμος. Στις 22 Δεκεμβρίου του 1968 η Αστική συγκοινωνία επέκτεινε τις γραμμές της και το δρομολόγιο έγινε Τρίκαλα – Βαλτινό.


Από τότε μέχρι σήμερα η Αστική συγκοινωνία εξυπηρετεί καθημερινά αυτή τη γραμμή με αρκετά δρομολόγια την ημέρα.
Παλιότερα η αφετηρία στην πόλη των Τρικάλων ήταν το γνώριμο σε όλους μας, Ζαχαροπλαστείο, των Αδελφών Αχ. Μέγα, το οποίο αποτελούσε το πιο προσφιλές και το πιο στενά συνδεδεμένο κατάστημα των Τρικάλων, για τους κατοίκους του Βαλτινού.


Υπήρξε για χρόνια η αφετηρία, της αστικής γραμμής Τρικάλων – Βαλτινό, και εδώ, οι Βαλτσινιώτες, έβρισκαν πάντα την ευκαιρία να απολαύσουν ένα γλυκό και να πιούν μια πορτοκαλάδα, περιμένοντας το αστικό λεωφορείο.
Ήταν επίσης, σημείο αναφοράς και τόπος συνάντησης, στα διάφορα ραντεβού των συγχωριανών μας.
Σήμερα η αφετηρία έχει μεταφερθεί 100 μέτρα παραπλεύρως, επί της οδού Ηρώων Αλβανικού Μετώπου.


«ΑΣΤΙΚΟ ΚΤΕΛ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Α.Ε.» ...μια ιστορία 60 ετών
Η επιχείρηση «Αστικό ΚΤΕΛ Τρικάλων Α.Ε.» έχει έδρα στα Τρίκαλα, ιδρύθηκε το 1957 και απασχολεί περίπου 40 εργαζόμενους. Έχει αναπτύξει και εξυπηρετεί δεκαεννέα (19) γραμμές δρομολογίων, και υπάρχει μία (1) γραμμή που εξυπηρετεί το επιβατικό κοινό που επιθυμεί να μετακινηθεί από και προς τον σταθμό του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Τρικάλων, με τακτικά δρομολόγια ανά μισή ώρα από τις 6:30 το πρωί μέχρι τις 22:30 το βράδυ.

Γενική συνέλευση και εκλογές στον Πολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Με το τέλος της διετούς θητείας του, το Δ.Σ. του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού, ανακοινώνει ότι, την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016 στις 16:30 μ. μ. στην αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού θα πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού και η διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου.
Παρακαλούνται όλα τα μέλη του Συλλόγου να προσέλθουν στη Γενική Συνέλευση, για τη διεξαγωγή των εκλογών και όσοι επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου.

Με τα τιμής το Δ.Σ.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Μια απόφαση είναι…


Τριάντα, τριανταπέντε χρόνια πριν σε ένα χωριό όχι μακριά από την πόλη των Τρικάλων, τέτοια εποχή, η μέση αγροτική οικογένεια ετοιμάζονταν για τον χειμώνα. Έσπαζαν τις ρόκες από τα χωράφια και οι γυναίκες με τα παιδιά τους ξεμπομπόλιαζαν στις ρούγες  των σπιτιών τους. Κυρίως γυναίκες αλλά και άνδρες όπως και παιδιά ξεκινούσαν από νωρίς τα χαράματα για να μαζέψουν βαμβάκι στα χωράφια. Με τα τσουβάλια στις μέσες τους περνούσαν ώρες και μέρες ολόκληρες  στον κάμπο μαζεύοντας βαμβάκι με τα χέρι. 


Αργότερα το Νοέμβριο ολόκληρη η οικογένεια συγκεντρώνονταν γύρω από την ξύλινη σόμπα βγάζοντας το βαμβάκι από τα καρύδια. Ούτε κιλό βαμβάκι δεν άφηναν να σαπίσει στα χωράφια. Οι άνδρες είχαν και άλλη δουλειά. Όργωναν τα χωράφια για να σπείρουν στάρια μετά τον Άη Δημήτρη.
Την ίδια εποχή οι ίδιοι ανέβαιναν στον Κόζιακα να μαζέψουν κάστανα για να τα μοιραστούν με τους γείτονες. Και αφού τέλειωναν με όλα αυτά έφευγαν για την Πελοπόννησο για να μαζέψουν ελιές. Η πληρωμή τους ήταν το λάδι της χρονιάς! 
Ήταν τόση η ανάγκη για δουλειά που μια γυναίκα έκανε τη διαδρομή μέχρι την Κυπαρισσία στο πορτ παγκάζ ενός ταξί!
Ναι, δεν είναι μύθος αλλά πραγματικό γεγονός στις αρχές της δεκαετίας του ΄80. Ο ταξιτζής αντιμέτωπος με την απελπισία της γυναίκας υποχώρησε και την έβαλε στο πορτ παγκάζ αφήνοντας όμως, μισάνοιχτο για να μην πεθάνει από ασφυξία.
Ήταν νοικοκύρηδες με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Δεν ήταν πλούσιοι αλλά ούτε και φτωχοί. Δεν χρωστούσαν τίποτα αλλά δεν τους περίσσευαν κιόλας.


Έφτιαξαν σπίτι και αγόρασαν αγροτικά μηχανήματα. Εγκατέλειψαν τον καμπινέ ανακαλύπτοντας τον πολιτισμό της εσωτερικής τουαλέτας. Μεγάλωσαν και σπούδασαν παιδιά. Είναι οι γονείς μας. Είναι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας. Είμαστε εμείς που ξεχάσαμε ποιοι ήμασταν πριν από τρεις – τέσσερις δεκαετίες και εγκλωβιστήκαμε στην επίπλαστη ευημερία που ακολούθησε από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και μετά.
Το ερώτημα είναι απλό:
Αφού εμείς ήμασταν που ζούσαμε δύσκολα αλλά τα καταφέρναμε τι ακριβώς μας εμποδίζει να τα ξανακαταφέρουμε;
Κολλήσαμε στα δεκαπέντε - είκοσι χρόνια της επίπλαστης ευημερίας;
Τόσο πολύ κακό μας έχουν κάνει αυτά τα λίγα χρόνια που ξερίζωσαν αρετές που διέκριναν αιώνες ολόκληρους το λαό μας;
Μπα, μια απόφαση είναι. Ας την πάρουμε για να γυρίσουμε τις ζωές μας αλλιώς…

Του Χρήστου Μάμαλη
Πηγή: Εφημ. «ΕΡΕΥΝΑ» 

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Γιόρτασαν την επέτειο 50 χρόνων του γάμου τους


Τα πενήντα χρόνια από τον γάμο τους γιόρτασαν ο Θωμάς Μεγαρχιώτης με την σύζυγό του Ευαγγελία, το γένος Αντ. Βαγγελού, την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016.
Μέσα σε ένα εορταστικό κλίμα χαράς και ευτυχίας, ανάμεσα σε παιδιά, εγγόνια και στενούς συγγενείς γιόρτασαν τα πενήντα χρόνια έγγαμου βίου και έδωσαν το παράδειγμα του μοιράσματος ζωής και της αιώνιας συντροφικότητας.


Ο Θωμάς Σπ. Μεγαρχιώτης από το Δενδροχώρι που παντρεύτηκε με την Ευαγγελία Αντ. Βαγγελού από το Βαλτινό το 1966, αποκάλυψε την μεγάλη λατρεία που έχει για την γυναίκα του, και μετά από 50 χρόνια γάμου, στη χρυσή επέτειο της πρόσφερε ένα δαχτυλίδι, ένα τρυφερό φιλάκι και στη συνέχεια έσβησαν τα κεράκια της τούρτας τους.



Ο χώρος πλημμύρισε από τις θερμές ευχές των παρισταμένων και ακολούθησε το παρατιθέμενο εορταστικό γεύμα (αρνάκι στη σούβλα) όπου κατά την κουβέντα ξεδιπλώθηκαν φυσικά και οι διάφορες αναμνήσεις.



Ζητώντας να μας εμπιστευτούν την συνταγή του επιτυχημένου γάμου η απάντηση ήταν απερίφραστη: «Αγάπη και Υπομονή».

Εμείς τους ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχισμένοι και να το επαναλάβουν και στην επέτειο των εκατό χρόνων!


Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Λεζάντες για τ’ αόρατα


Του Δημήτρη Τσιγάρα
Την Παρασκευή 23-9-2016 στο «Αρτ Καφέ Σουίτα» Ο ποιητής Ηλίας Κεφάλας χάρισε σε φίλους του τη νέα ποιητική συλλογή - το νέο του βιβλίο- με τίτλο «Λεζάντες για τ’ αόρατα».
Στη μικρή αυτή ομήγυρη όπου είχα την τύχη και την τιμή να παραβρεθώ και να παραλάβω το βιβλίο, ένοιωσα και διαπίστωσα τον παλμό της τέχνης και την ποιητική αύρα να ξεχειλίζει.


Επιβεβαιώνοντας γι ακόμα μια φορά το μεγάλο ταλέντο και το τεράστιο μέγεθος της ποιητικής δημιουργίας του Ηλία Κεφάλα, δεν μπρορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην κοινοποιήσω ενδεικτικά στους φίλους μου ένα από τα ποιήματά του.
 Έτσι μετέωροι που νοιώθουμε οι περισσότεροι, έχοντας να αντιπαλέψουμε απροσμάχητα αδιέξοδα και καθώς η λαχτάρα της μετατόπισης από ένα ασφυκτικό «εδώ» σε ένα εδεμικό «εκεί» φλογίζει το όνειρο της φυγής, έρχεται ο Ηλίας με την ποίησή του και προτρέπει:
          «ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

          Ποτέ δεν είναι τέλος
          Ποτέ δεν είναι αργά

          Το τόνιζε ακόμα κι ο παππούς μου
          Οκνός ενενηντάρης και κάτισχνος
          Όταν άνοιγε την πόρτα της αυλής
          Έτοιμος να δρασκελίσει ως το θάνατο»


Ηλία, θερμά συγχαρητήρια και καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο!



Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Το τρένο των Τρικάλων


Μια καταγραφή ενός ταξιδιού, πριν 20 χρόνια με το τρένο, πήγαινε-έλα: Τρίκαλα - Καλαμπάκα. Βίντεο - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας


Το 1886 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της γραμμής Βόλου - Καλαμπάκας του Θεσσαλικού Σιδηρόδρομου. Αρχικά το τρένο έφτανε από το Βόλο ως τους Στεφανουσαίους (Δροσερό) και λίγο μετά συμπληρώθηκε η διαδρομή ως την Καλαμπάκα.
Εκατόν δέκα χρόνια μετά, δηλαδή το 1996, με εξοπλισμό μια κάμερα, κάναμε τη διαδρομή, Τρίκαλα - Καλαμπάκα, με το τρένο καταγράφοντας έτσι το ταξίδι.
Με όχημα, την αυτοκινητάμαξα ή οτομοτρίς, που οι παλαιότεροι θα θυμούνται και πολλοί θα έχουν ταξιδέψει με αυτή, πραγματοποιήσαμε τη διαδρομή και καταγράψαμε τον τόπο, τον τρόπο και τις συνθήκες του ταξιδιού.
Καταγράψαμε το παλιό κτίριο του σταθμού των Τρικάλων πριν από την ανακατασκευή του σε διώροφο, τα παλιά βαγόνια που υπήρχαν στον σταθμό, τις παλιές γραμμές, και γενικά όλη τη διαδρομή.
Το οτομοτρίς ήταν ένα σιδηροδρομικό όχημα, τρένο από τα πρώτα πολυτελή στην Ελλάδα. Εκτελούσε το δρομολόγιο Βόλος - Καρδίτσα - Τρίκαλα - Καλαμπάκα και φυσικά με πολλές στάσεις στα ενδιάμεσα χωριά και με την ανταπόκριση στον Παλαιοφάρσαλο.
Η αυτοκινητάμαξα αυτή, κινούνταν στις γραμμές μέχρι το 2002 όπου ολοκληρώθηκε η διαπλάτυνση και ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου.


Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Μνήμες του Αλωνάρη


Του Αποστόλου Κουρσοβίτη

…Τέτοια εποχή τ’ αλώνια ήταν στο φόρτε τους. Η ατμόσφαιρα στο χωριό μύριζε στάχυα, φύλλα βελανιδιάς και δυόσμο.Το αλώνισμα με τα ζώα, το δοκάνι και το λίχνισμα, δεν το πρόλαβα μα αν κρίνω από τις αφηγήσεις των γωνιών μου συμπεραίνω πως τίποτε δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με την μαγεία...τη συλλογικότητα και τη ζωντάνια του αλωνισμού. Η γενιά μου πρόλαβε την «Αλωνιστική μηχανή»! Ένα κόκκινο «θηρίο» 10 μέτρων που το έσερνε ένα κίτρινο τρακτέρ μάρκας «Χάνομακ». Επιβλητική και πολλά υποσχόμενη τραβούσε την προσοχή μικρών και μεγάλων. Θυμάμαι στην προμετωπίδα έφερε τη μάρκα: ΤΙΤΑΝ. Μαζί της και οι εργάτες, ένας μικρός «στρατός» που στρατοπέδευε σε κάποια πρασιά κάτω από ένα μεγάλο δέντρο συνήθως. Εκεί, οι «Αλωνάρηδες» θα έστηναν τον καταυλισμό τους. Ένα μεγάλο αντίσκηνο, το μαγειρειό, το συνεργείο με τα εργαλεία… μεγάλα μεταλλικά βαρέλια με πετρέλαιο. H μεγάλη, για την εποχή, μηχανή έπαιρνε τη θέση της ανάμεσα στις θημωνιές.


Οι θημωνιές ήταν μικροί οικίσκοι από δεμάτια (στάχυα) ντανιασμένα (τοποθετημένα) με μεράκι έτσι, που σχηματίζονταν μια μικρή συνοικία στα στενά της οποίας η «συμμορία μας» έπαιζε κρυφτό και κυνηγητό. Ήμασταν δεν ήμασταν 10 ξυπολυτάκια σ’ εκείνη τη συντροφιά. Το κίτρινο τρακτέρ, απομακρύνονταν από το «θηρίο» ίσα με 30 μέτρα περίπου. Ένας, αντίστοιχος με την απόσταση, πλατύς ιμάντας συνέδεε το τρακτέρ με τη μηχανή. Η εκκίνηση απαιτούσε να είναι όλοι στις θέσεις τους. Κάποιος έδινε το νεύμα, το τρακτέρ μούγκριζε, ο ιμάντας αργά στην αρχή μα πιο γρήγορα μετά, μετέφερε την κίνηση στο «κινούμενο εργοστάσιο» με τα χιλιάδες κόσκινα, γρανάζια… φινιστρίνια μικρά και μεγάλα, διαύλους και βραχίονες… που αν καθόσουν να τα μετρήσεις θα σ’ έβρισκε η νύχτα ! Ένα σύννεφο σκόνης έβγαινε από τα σπλάχνα του θηρίου και έφτανε ως τον ουρανό την ώρα που όλος αυτός ο «κόσμος» έπαιρνε μπροστά. 


Οι φωνές των εργατών ανάκατες με το βουητό της μηχανής συνέθεταν μια πολεμική ατμόσφαιρα. Πιο πέρα, παραφύλαγε η «συμμορία» και σε κάποιο διάλειμμα ή βλάβη, ορμούσαμε στο σημείο που έβγαινε το στάρι και ψάχνοντας στο χώμα, μέρα τη μέρα, συγκεντρώναμε στο τέλος, ένα έως και δύο τσουβάλια στάρι. Τα «κλοπιμαία», τα εμπιστευόμασταν σε κάποιον μεγαλύτερο ο οποίος στη συνέχεια τα πωλούσε και από τα χρήματα προμηθευόμασταν κάθε χρόνο την ποδοσφαιρική μας δερμάτινη (πέτσινη) μπάλα ! Μια χρονιά που η σοδειά «φύσαγε» μαζέψαμε τόσο στάρι που εξασφαλίσαμε όχι μόνο τη μπάλα αλλά και τις εμφανίσεις, σώβρακα και φανέλες ! Αυτό το «πανηγύρι» κρατούσε από 15-20 ημέρες και κάποιες φορές κόντευε μήνα ! Όταν τέλειωνε ο αλωνισμός η «συμμορία» την έπεφτε στα μποστάνια. Το θέμα με τα μποστάνια δεν ήταν τόσο τα καρπούζια με τα πεπόνια όσο ο «πόλεμος» ανάμεσα στους μπόμπιρες και τον μουστακαλή αγροφύλακα με την τσιριχτή σφυρίχτρα!


Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Μαρούλα Κλιάφα


Η Μαρούλα Κλιάφα γεννήθηκε το 1937 στα Τρίκαλα, όπου και ζει μόνιμα με την οικογένειά της. Έχει σπουδάσει δημοσιογραφία και από το 1972 ασχολείται με τη λογοτεχνία, τη μελέτη της τοπικής ιστορίας, τη συλλογή λαϊκών παραμυθιών, παραδοσιακών παιχνιδιών και παλαιών φωτογραφιών. Τα μυθιστορήματά της για εφήβους έχουν κάνει πολλές επανεκδόσεις, δύο βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα ρωσικά και στα γερμανικά, ενώ αποσπάσματα των έργων της έχουν συμπεριληφθεί σε σχολικά βιβλία του δημοτικού σχολείου και στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του γυμνασίου. Έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, τον Κύκλο Παιδικού Βιβλίου και τη Γυναικεία Συντροφιά. Το 2010 το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Σχολής Επιστημών του Ανθρώπου του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας της απένειμε τον τίτλο της επιτίμου διδάκτορος.
Συνέντευξη
* Η μελέτη αρχείων και η αναδίφηση των παλιών εφημερίδων τι σας βοήθησε μέχρι τώρα να εκτιμήσετε; Το σήμερα είναι ξεκομμένο από το χθες;
– Ο λόγος που σπούδασα δημοσιογραφία σε μια εποχή που δεν συνηθιζόταν οι κοπέλες- και μάλιστα αστικής προ- έλευσης -να σπουδάζουν δημοσιογραφία είναι πως, όντας εφημεριδοφάγος από τα γεννοφάσκια μου, εκτιμώ αφάνταστα την προσφορά των εφημερίδων, οι οποίες, με τα χρόνια αποδείχτηκε πως κάθε άλλο παρά εφήμερες είναι. Στην πραγματικότητα η εφημερίδα- και ιδιαίτερα η τοπική- είναι ο καθρέπτης της τοπικής κοινωνίας. Οι δημοσιογραφικές μου σπουδές μου έμαθαν την αξία των αρχείων αλλά και τον τρόπο να διαβάζω, να επιλέγω και να αξιοποιώ τις ειδήσεις των παλαιών εφημερίδων. Παρά τις κομματικές και οικονομικές εξαρτήσεις που ενδέχεται να είχε μια εφημερίδα, το γεγονός πως έχει καταγράψει εν θερμώ τα γεγονότα της εποχής της είναι σημαντικό εύρημα για τον σημερινό ερευνητή. Πάρα πολλοί ιστορικοί αναφέρονται πλέον στα γραφόμενα του Τύπου για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους. Ασφαλώς το χθες δεν είναι ξεκομμένο από το σήμερα. Η ιστορία έχει μια συνέχεια. Αποφάσεις που οι κυβερνώντες δεν εφάρμοσαν τη στιγμή που έπρεπε, για παράδειγμα το ασφαλιστικό, σήμερα μας ταλανίζουν. Κάτι άλλο που μου έμαθε η αναδίφηση παλιών εφημερίδων είναι πως ο τελικός κριτής για τις πράξεις και τα έργα μας είναι ο χρόνος. Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω αυτή την πρεμούρα που έχουν σήμερα οι άνθρωποι για προβολή. Όπως δεν κατανοώ και τους περισσότερους πολιτικούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διατηρήσουν τη θεσούλα τους, αδιαφορώντας για το πώς θα τους κρίνει στο μέλλον η ιστορία.
* Τι είναι αυτό που ζούμε σήμερα; Μήπως είναι απόρροια των χθεσινών μας πράξεων;
-Νομίζω πως ουσιαστικά στην ερώτησή σας αυτή έχω ήδη απαντήσει. Θα πρόσθετα μόνο πως για τα σημερινά μας δεινά εκτός από τους κυβερνώντες, μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς οι πολίτες. Εγώ δεν υιοθετώ τη ρήση πως «ο σοφός λαός έχει πάντα δίκαιο». Η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε πολλές περιπτώσεις οι επιλογές του λαού ήταν λανθασμένες και έφεραν στη χώρα μεγάλες συμφορές.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Μια βόλτα στο Τρικαλινό παζάρι



Ξεκίνησε και συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία το πολυφημισμένο Τρικαλινό παζάρι που διοργανώνεται στις Καρυές, σε ένα διαμορφωμένο χώρο, έτσι ώστε να υπάρχουν οι κατάλληλες διευκολύνσεις για την εξυπηρέτηση εμπόρων και επισκεπτών.
Εκατοντάδες περίπτερα με εμπορικά είδη, ψησταριές, χαλβάδες κι ένα μεγάλο λούνα παρκ συνθέτουν και φέτος το σκηνικό της εμποροπανήγυρης, ενώ αθρόα είναι η προσέλευση των τρικαλινών επισκεπτών καθώς και των κατοίκων από γειτονικούς νομούς.


Και όπως ήταν φυσικό, στην βόλτα μας, δεν παραλείψαμε να δούμε και πολλούς εμπόρους και επισκέπτες από το Βαλτινό.



Έτσι, από την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου μέχρι την Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016, στο Τρικαλινό Παζάρι θα κυριαρχούν οι αγοροπωλησίες, και η διασκέδαση καθώς για φέτος έχουν προγραμματιστεί από τον Δήμο Τρικκαίων και διάφορες μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις.

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

«Ξένιος Θεσσαλός» Ένα νέο συλλεκτικό περιοδικό του τόπου μας




Ένα νέο εκδοτικό εγχείρημα πρόκειται να δει το φως της δημοσιότητας το αμέσως προσεχές διάστημα, ένα εκδοτικό εγχείρημα πολυτελούς έκδοσης που θα συμβάλει αναμφισβήτητα στην πανελλήνια προβολή του νομού Τρικάλων, αλλά και όλης της Θεσσαλίας γενικότερα.
Ο διευθυντής της εφημερίδας «Διάλογος» και εκδότης Δημήτρης Κρούπης μαζί με τον ερευνητή και δημοσιογράφο Μάκη Εξαρχόπουλο κάνουν μια ενδελεχή έρευνα σε όλες τις περιοχές της Θεσσαλίας γι’ αυτό το σκοπό και ήδη έχει συγκεντρωθεί το υλικό για το πρώτο τεύχος της νέας έκδοσης που θα φέρει τον τίτλο «Ξένιος Θεσσαλός», και θα είναι αφιερωμένο στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή της Καλαμπάκας. Η έκδοση θα προσεγγίζει την Καλαμπάκα τουριστικά, επιχειρηματικά, κοινωνικά και πολιτιστικά, αναδεικνύοντας στο μέγιστο βαθμό τις φυσικές ομορφιές, τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους  και όλα εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της περιοχής που την κάνουν ξεχωριστή και περιζήτητη στην Ελλάδα.
Το αξιοσημείωτο είναι πως ο «Ξένιος Θεσσαλός» θα έχει πανελλαδική εμβέλεια και απήχηση, αφού έχει ήδη συμφωνηθεί και θα κυκλοφορήσει ως ένθετο με την εφημερίδα «των Συντακτών» στις 17 Σεπτεμβρίου του 2016 και θα φτάσει έτσι σε πολλά ελληνικά σπίτια, ένα γεγονός που σύντομα θα αποφέρει πολλαπλά οφέλη για την περιοχή της Καλαμπάκας και όλο το νομό Τρικάλων.
Και αναμένεται να υπάρξει και ανάλογη συνέχεια με τον «Ξένιο Θεσσαλό» να προσεγγίζει και να παρουσιάζει όλες τις περιοχές της Θεσσαλίας, που πραγματικά είναι πανέμορφες.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Ο ληστής τρελάθηκε


Ένας ανθρωπολογικός μύθος αποδίδει την ίδρυση του κράτους στη στιγμή που ένας περιπλανώμενος ληστής αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής και ζήτησε από τους κατοίκους μιας κοινότητας να επιτρέψουν σ’ αυτόν και στους άντρες του να εγκατασταθούν μόνιμα και νόμιμα στο χωριό τους αναλαμβάνοντας τη συντήρησή του. Αυτός, ως αντάλλαγμα, θα τους παρείχε προστασία από τους άλλους ληστές, που με τη δράση τους μάστιζαν τη περιοχή.
«Γιατί όχι;» σκέφτηκαν οι κάτοικοι. Κουρασμένοι καθώς ήταν από την προσπάθεια να υπερασπιστούν το βιος τους από τους διψασμένους, για λεία, εισβολείς, βρήκαν την ιδέα πρακτική. «Αντί να αγωνιούμε και να ανησυχούμε διαρκώς για την περιουσία μας, είναι καλύτερα να πληρώνουμε σταθερά από κάτι ο καθένας μας σε ένα ληστή που θα αναλάβει να μας προστατεύει από τους εξωτερικούς κινδύνους», φέρεται πως είπαν. «Στο κάτω κάτω, αυτός ο ληστής θα είναι ένας από εμάς, θα συντηρείται από εμάς και άρα θα έχει κάθε συμφέρον να μας φέρεται καλά ώστε να ευημερούμε για να μπορεί να ευημερεί κι εκείνος. Αν εμείς πεινάμε, θα δυστυχήσει και αυτός», πρόσθεσαν οι πιο ορθολογικοί.
Σύμφωνα με τον μύθο, η ιδέα αποδείχτηκε λειτουργική και ενθουσίασε τους κατοίκους. Και στη συνέχεια όχι μόνο τους ανθρώπους εκείνου του χωριού αλλά και των υπολοίπων χωριών της περιοχής, ώσπου κάθε χωριό αναζητούσε ένα ληστή προκειμένου να τον «υιοθετήσει». Από εκείνη τη στιγμή, και έπειτα, οι άνθρωποι ήξεραν πού θα έπρεπε να απευθύνονται κάθε φορά που κάποιοι απειλούσαν τη ζωή τους ή την περιουσία τους.
Και ο ληστής όμως δεν βγήκε χαμένος. Από τη σκληρή, γεμάτη κινδύνους και αβεβαιότητα, ζωή της παρανομίας που διήγε τώρα μπορούσε να κυκλοφορεί ανάμεσα στους ανθρώπους και να απολαμβάνει τη φιλοξενία τους. Του έδιναν τα χρήματά τους, του ζητούσαν τη γνώμη του για θέματα ευταξίας και κοινωνικής ειρήνης, κατέδιδαν σε αυτόν, και στους άνδρες του, τον κακοήθη γείτονα που έκλεβε από την περιουσία τους. Σταδιακά ξεχάστηκε το παρελθόν του ληστή, και αυτός απέκτησε μεγαλύτερη δύναμη και κύρος από οποιονδήποτε άλλον πολίτη. Ο πρώην ληστής έγινε, χωρίς να αντιληφθεί κανείς πώς ακριβώς, ανώτερος όλων και οι άνδρες του «μονιμοποιήθηκαν». 

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

Έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς στο Βαλτινό


Με τον καθιερωμένο αγιασμό και την διανομή των βιβλίων ξεκίνησε τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου, 2016 η νέα σχολική χρονιά για τους μαθητές του Βαλτινού, αλλά και για όλης της χώρας, με το υπουργείο Παιδείας να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να κερδίσει το στοίχημα της ομαλής έναρξης στα σχολεία.
Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς σηματοδοτεί την απαρχή ενός νέου κύκλου δημιουργικής πορείας για το πολυτιμότερο τμήμα του πληθυσμού, τα παιδιά μας, τη νέα γενιά που προοιωνίζεται ένα καλύτερο αύριο για την κοινωνία.
Η κατάκτηση της γνώσης και η απόκτηση δεξιοτήτων, σε συνδυασμό με την καλλιέργεια του χαρακτήρα μέσω της άντλησης γνήσιων προτύπων, αποτελεί μια συναρπαστική πορεία, η οποία εκτυλίσσεται σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, αλλά που έχει ως βάση εκκίνησης το σχολείο, που βιώνεται με τον πιο έντονο τρόπο στην τρυφερή ηλικία του ανθρώπου μέσα στο σχολείο και που κατευθύνεται σε καθοριστικό βαθμό από αυτό.
Η παιδεία, η σημαντικότερη επένδυση για τον άνθρωπο, αποτελεί το θεμέλιο για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας προόδου, μιας ζωής πιο ποιοτικής, πιο ανθρώπινης.
Πρωταρχικό καθήκον της πολιτείας είναι να στηρίζει με τα θεσμοθετημένα όργανά της και με κάθε διαθέσιμο μέσο τους κύριους παράγοντες της εκπαίδευσης - εκπαιδευόμενους, εκπαιδευτικούς και γονείς - και να τους εμπνέει να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία με αίσθημα ευθύνης.
Τις καλύτερες ευχές μας, στους μαθητές του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Σχολείου, του Γυμνασίου και του Λυκείου Βαλτινού στην έναρξη αυτής της νέας πορείας. 
Καλή, δημιουργική, με υγεία και πρόοδο σχολική χρονιά.


Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Μαθητικές μνήμες


Τα μαθητικά χρόνια είναι χαραγμένα στη μνήμη του καθενός ανεξίτηλα. Ξέγνοιαστα κι ανέμελα χρόνια. Πολλές φορές δύσκολα χρόνια. Όμως αναμφισβήτητα θεωρούνται τα πιο καλά μας χρόνια.
Τι κι αν η φτώχια δυσκόλευε τη ζωή.
Τι κι αν η στέρηση καθιστούσε το λιτό και επίτασσε μόνο το απολύτως αναγκαίο. Μπροστά στο όραμα, στο όνειρο και στη φαντασία τίποτα δεν αναμετριέται, τίποτα δεν αντιστέκεται.
Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς φιλοξενούμε υπέροχες φωτογραφίες μαθητών και δασκάλων μια άλλης, παλιάς Ελλάδας που μας συγκινούν!
Καλή σχολική χρονιά σε δασκάλους και μαθητές!!!



Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Μπαίνοντας το Φθινόπωρο


Του Ηλία Κεφάλα
Δειλά δειλά άρχισε το φθινόπωρο να μπαίνει, αν και η δυνατή βροχή των τελευταίων ημερών αντικρούει σθεναρά την αίσθηση του δειλά. Ωστόσο η δειλία αυτή επικεντρώνεται στα φύλλα που άρχισαν να κιτρινίζουν και να πέφτουν. Παλιές αμετακίνητες συγκινήσεις εντυπωμένες στο συνειδητό, στο ασυνείδητο, στο υποσυνείδητο. Δηλαδή παντού. 


Όπως το λέει αυτό το ποίημα από τη συλλογή μου "Λόγος για την αβεβαιότητα" (Αρμός 1997) με τον αθώο, μονολεκτικό τίτλο:

ΦΥΛΛΑ
Μὲ τὴν πτώση τῶν φύλλων ξεκινᾶ τὸ φθινόπωρο
Ξεκινᾶ μὲ ἀνάσες καὶ μικροὺς συριγμοὺς μὲς στὰ φύλλα
Ἄν δὲν ἀκούσεις στὴν ἀρχὴ τὶς ἀπόμακρες τυμπανοκρουσίες του
Τὸ νιώθεις νὰ ἔχει πλακώσει ξαφνικὰ βαρὺ καὶ ἀτέρμονο
Μὲ χειμωνιάτικα πουλιὰ στὸν ἀέρα καὶ χιλιάδες φύλλα
Ἔτσι ὅπως πλακώνει ξαφνικὰ καὶ ἡ δική μου θλίψη
Καὶ ἀνακαλύπτω πὼς εἶμαι γυμνὸς καὶ μόνος μέσα στὸν κόσμο
Δίχως ἀγάπη καὶ ἐλπίδα σὰν μιὰ φυσαλίδα βροχῆς στὸν ἀέρα
Ἤ σὰν ἕνα φύλλο ποὺ δὲν θυμᾶται πῶς καὶ ἀπὸ ποῦ ξεκίνησε
Καὶ ποιὸς θὰ εἶναι ὁ τελικὸς προορισμός του
Γιατὶ εἶναι φθινόπωρο – φθινόπωρο παντοῦ – μὲ ἀνεμοβρόχια
Καὶ τὰ φύλλα λικνίζονται σιωπηλὰ σὰν ἀνεπαίσθητα παράπονα
Σκεπάζοντας μὲ τὸ ψιλόβροχο τὴν ἀνοιχτὴ πεδιάδα
Ἀγκαλιάζοντας τοὺς λόφους καὶ τὰ μικρὰ ποτάμια
Φύλλα χλωμὰ φαιὰ πρασινοκίτρινα φύλλα λευκὰ μὲ σπίθες πυρκαγιᾶς
Σὰν τὴν κρυφή μου ἀγάπη ποὺ σπιθίζει στὴ μνήμη καὶ χάνεται
Καὶ ἐπανέρχεται σὰν ἄστρο μὲς στὰ κενὰ μιᾶς νεφελώδους φρικίασης
Φύλλα παγωμένα καθὼς τὸ ρίγος τοῦ χειμώνα παραμονεύει
Ὅπως παραμονεύει καὶ τὴν ἀγάπη ἡ μοναξιὰ τοῦ χωρισμοῦ
Φύλλα νοτισμένα ἀπὸ τὴν καταχνιὰ τῆς νύχτας
Φύλλα πυρακτωμένα ἀπὸ τὸ καλοκαίρι ποὺ κάηκε
Φύλλα σαπφείρινα πορφυρὰ ὑπόχρυσα ματωμένα
Φύλλα ὑπόθαμπα λαμπερὰ ἄλικα μαραμένα
Καὶ μαζὶ μὲ τὰ φύλλα ἡ θλίψη μου αἰωρούμενη καὶ ἀμίλητη
Σὰν τὴ γῆ ποὺ θρηνεῖ ἀνάμεσα στὰ κυκλάμινα καὶ τοὺς κρίνους
Φύλλα καὶ χῶμα φύλλα καὶ νερὸ φύλλα καὶ ἄνεμος
Φύλλα στὸ μονοπάτι φύλλα στὰ χέρια φύλλα στὸ κορμί
Φύλλα στὸ τζάμι φύλλα στὸ ψωμὶ φύλλα στὰ σύννεφα
Φύλλα στὴν ὀμπρέλα φύλλα στὸ ποτάμι φύλλα στὶς σκεπές
Φύλλα στὸ βιβλίο φύλλα στὸ μπαλκόνι φύλλα στὰ ὄνειρα
Ὦ φύλλα φύλλα – φύλλα στὴ σαπισμένη βάρκα
Φύλλα φύλλα στὶς φτερωτὲς ὁπλές
Φύλλα στὸ ἔρημο γεφύρι
Φύλλα πάνω στὴν καρδιά μου γιὰ νὰ σκεπάζει τὸν φόβο της
Φύλλα τοῦ φθινοπώρου γιατὶ παντοῦ εἶναι φθινόπωρο
Φύλλα μὲς στὰ κοχύλια τοῦ νεροῦ καὶ τὴν ἀφὴ τοῦ χρόνου
Φύλλα μικρὰ καὶ πίσω ὁ θάνατος τὸ πιὸ μεγάλο φύλλο


ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

Γυμνάσιο & ΓΕΛ Βαλτινού

Ανακοίνωση για τον αγιασμό της νέας σχολικής χρονιάς 2016-2017


Γυμνάσιο & ΓΕΛ Βαλτινού

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες
Σας ενημερώνουμε ότι ο Αγιασμός για την έναρξη της σχολικής χρονιάς θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα   12-9-2016 και ώρα 9:00 π.μ. στον εσωτερικό  χώρο εκδηλώσεων του Λυκείου. Στη συνέχεια οι μαθητές θα παραλάβουν τα καινούργια τους βιβλία.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων  σας εύχεται  καλή και δημιουργική σχολική χρονιά.

ΚΑΓΙΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΑΓΓΕΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ 
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΛΥΚΕΙΟΥ


Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Τι μου θύμισε η βροχή......


Της Γιάννας Καλογεροπούλου

Τις παιδικές μας γαλότσες, τη μουσαμαδιά που μας φόραγε η μάνα με το ζόρι κάθε φορά που έβρεχε και μου έφερνε στεναχώρια γιατί δεν ήξερα από που να βγάλω τα χέρια μου γιατί ποτέ δεν την φορούσα σωστά, τα αυτοκίνητα που περνούσαν βιαστικά δίπλα μας και μας πιτσιλούσαν, το νερό που σχημάτιζε μικρά ρυάκια και ρίχναμε χάρτινες βαρκούλες μέσα που τις ακολουθούσαμε μέχρι να λειώσουν, κι επίσης το νερό της βροχής που έσταζε από την οροφή του σχολείου μέσα στην τάξη και ανοίγαμε τις ομπρέλες για να συνεχίσουμε το μάθημα.....και το ουράνιο τόξο που έβγαινε μετά και το κοιτούσαμε όλα τα παιδιά μαγεμένα.......τα μάτια μας το έψαχναν κάθε που σταματούσε η βροχή για να σιγουρευτούμε πως όλα πια θα πάνε κατ’ ευχήν.....
Και το τραγουδάκι που λέγαμε όλοι μαζί:

«Βρέχει, βρέχει και χιονίζει
και το μάρμαρο ποτίζει
και η γάτα μαγειρεύει
και ὁ ποντικός χορεύει....»

Καλή μας μέρα, και η βροχερή όμορφη είναι! 


Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Προβολή του ντοκιμαντέρ «1958. Μια Τρικαλινή ιστορία»


Στις  8-9 Σεπτεμβρίου στο δημοτικό κινηματογράφο, στο μύλο του Ματσόπουλου, Τρικάλων θα γίνουν δύο προβολές του ντοκιμαντέρ «1958. Μια Τρικαλινή ιστορία»
Ένα ντoκιμαντέρ που περιγράφει την ιστορία μιας παρέας Τρικαλινών παιχτών, την εποχή που το ποδόσφαιρο πέρα από άθλημα ήταν τρόπος ζωής και σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας για τη μικρή πόλη των Τρικάλων. 
Μέτα τον θάνατο του πάτερα της, η Στέλλα αποφασίζει να συναντήσει τους παλιούς φίλους και συμπαίχτες του και να μοιραστεί μαζί τους ιστορίες ζωής και ποδοσφαίρου που τόσο αγαπήθηκαν.
Μέσα από μια όμορφη συνάντηση θα μας μιλήσουν για την διασκέδαση και τον τρόπο ζωής των τότε Τρικαλινών παιχτών και φιλάθλων, τις μεγάλες νίκες και επιτυχίες τους, μέχρι και τον αγώνα τους για τη δημιουργία του ΑΟΤ Τρίκαλα. 



Το ντοκιμαντέρ μιλάει για την ιστορία του ποδοσφαίρου πριν από τον ΑΟ Τρίκαλα μέχρι την ένωση και τις πρώτες επιτυχίες της ομάδας μας μέσα από τα μάτια τον τότε ποδοσφαιριστών – παραγόντων και τι σημασία που είχε το ποδόσφαιρο για την κοινωνία των Τρικάλων εκείνα τα χρόνια.
Σκηνοθεσία : Δημήτρης Πρέβε
Παραγωγή : Στελλα Τσιάνος

Η Είσοδος είναι ελεύθερη

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

«Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτη»



Σεπτέμβρης και ο τρύγος στο Βαλτινό άρχισε. Μια αγροτική εργασία που πηγάζει από τα βάθη της αρχαιότητας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λατρεία του Θεού του κρασιού, του κεφιού και της χαράς, Διονύσου. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα μοναδικά βιώματα του τρύγου. Βέβαια, τα παλαιότερα χρόνια ο τρύγος είχε περισσότερο τη μορφή πανηγυριού, γίνονταν με μεγάλη προετοιμασία και σε καθορισμένες ημέρες. Οι ημέρες εκείνες ήταν ξεχωριστές, ήταν ημέρες γλεντιού και χαράς.
Όμως και σήμερα έχουν παραμείνει πάρα πολλά στοιχεία από την διαδικασία του τρύγου και την παρασκευή του κρασιού και του τσίπουρου και γι’ αυτό εξακολουθεί να γίνεται με κέφι και ευχαρίστηση.
Η εποχή ήρθε, τα σταφύλια ωρίμασαν και ήδη γυάλιζαν πάνω στις κληματαριές. Ο βαθμός ωριμότητας ελέγχεται είτε εμπειρικά με δοκιμή στη γεύση, είτε με χημικές μεθόδους όπως είναι η πυκνομέτρηση (γραδάρισμα), όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού.


Ο Αντώνης με τον Μάκη είχαν προετοιμαστεί από την προηγούμενη και το πρωί της Κυριακής ήταν στο ραντεβού τους για να τρυγήσουν το αμπέλι. Πάνε τώρα δυο τρία χρόνια που ασχολούνται με τα κρασοστάφυλα και γνωρίζουν πολύ καλά την δουλειά.
Με ακονισμένα τα κλαδευτήρια, διαθέσιμα τα τελάρα, και πλυμένα τα βαρέλια πρωί - πρωί ξεκίνησαν τον τρύγο.
Το αμπέλι είναι μικρό, αλλά σχεδόν κάθε σειρά έχει και μια ποικιλία σταφυλιού, Μοσχάτο, Σαββατιανό, Ροδίτης...


Σιγά - σιγά τα τελάρα γεμίζουν με τσαμπιά από σταφύλια, που και πού κάνει την εμφάνισή της καμιά μέλισσα ή σφήκα αλλά οι τρυγητάδες είναι εξοικειωμένοι και δεν πτοούνται. Μέχρι το μεσημέρι το αποτελείωσαν.


Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος


Ένα κλικ του φωτογραφικού φακού, πολλές φορές, μπορεί να μας ταξιδέψει νοερά στα πέρατα του κόσμου, συλλαμβάνοντας, αποτυπώνοντας και αποδίδοντας χιλιάδες εικόνες, ήχους μυρουδιές, γεύσεις.
Σε έναν γύρο του φακού, στο πολυσύχναστο κεντρικό καφενείο του χωριού «Ο γύρος του κόσμου», ένα από αυτά τα κλικ έδωσε την ευκαιρία για ένα τέτοιο ταξίδι:
Εκ βαθέως, του καφενείου του βοερού το μέσα μέρος,
έρχεται ο ήχος από τα ζάρια και τα πούλια.
Η παρτίδα στο τάβλι εξελίσσεται με αργόσυρτες κουβέντες και με τη συνοδεία του φραπέ.
Το μοσχοβολιστό άρωμα του καφέ από μπακιρένιο μπρίκι, αιωρούμενο στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί στο χώρο.
Κάπου εκεί,
σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας νέος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά
μοναδική, του ούζου η γεύση συνοδεία.
Ενώ σε πρώτο πλάνο, ακουμπισμένος στο τραπέζι του,
με ελαφριά γενειάδα και μπόλικο μουστάκι,
απολαμβάνει την μπύρα του, ο μερακλής ο άνθρωπος.
Σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμη, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.


Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Εικόνες του χωριού «Ο χώρος της εκκλησίας»



«Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας ζω τους αιώνες σε μια μικρή στιγμή» μας λέει σε ένα ποίημά του, ο Άρης Δαβαράκης και αυτό γίνεται η αφορμή για μια διανοητική περιδίνηση, για μια πάλη μέσα στο χρόνο και στη μνήμη, καθώς παρατηρούμε στοχαστικά κάποιες παλιές φωτογραφίες συγχωριανών, στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.
Το γεγονός αυτό, η φωτογράφηση δηλαδή στο χώρο της εκκλησίας, δεν αποτελεί κάποια πρωτοτυπία, ή κάποια σπανιότητα, αντίθετα στο χώρο της εκκλησίας συνηθίζονταν ανέκαθεν, πολλές φορές να συνευρίσκονται και να φωτογραφίζονται οι συγχωριανοί με διάφορους γνωστούς, φίλους, και συγγενείς. 


Δίνεται όμως η ευκαιρία να αναλογιστούμε την σχέση μας, το ρόλο και τη σημασία του χώρου αυτού και την σημαντικότητα που έχει στη συλλογική μας μνήμη.
Οι ιεροί αυτοί χώροι, τα ξωκλήσια, και οι ναοί είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την ιστορία του τόπου μας.
Η εκκλησία, ως χώρος λατρείας και προσευχής, ως χώρος συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης, έρχεται από τα βάθη των αιώνων και κρατάει ζωντανή τη μνήμη της υπερβατικής σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και το θείο.
Απάνεμο κι ακύμαντο λιμάνι μέσα στο πέλαγος χαρακτηρίζεται από πολλούς ο ναός, όπου οι άνθρωποι καταφεύγουν εκεί, ζαλισμένοι από την κοσμική τύρβη και βρίσκουν την ψυχική ηρεμία τους. 


Σ’ αυτό το χώρο σφυρηλατήθηκε η εθνική μας συνείδηση και η ταυτότητά μας.
Σ’ αυτό το χώρο, εκτός από τις κυριακάτικες λειτουργίες, έλαβαν και λαμβάνουν χώρα τα διάφορα εθιμοτυπικά και θρησκευτικά τελετουργικά: πανηγύρια, γάμοι, βαφτίσεις, κηδείες, μνημόσυνα κλπ. 


Αναμφίβολα ο χώρος αυτός, προσιτός και οικείος σε όλους μας, είναι φορτισμένος με προγονικές μνήμες και συναισθηματισμούς και αποτελεί σημείο αναφοράς όλων των κατοίκων του χωριού.
Και είτε το θέλουμε είτε όχι, από την αρχή του βίου μας μέχρι την τελευταία εξόδιο ακολουθία περιδιαβαίνουμε το χώρο αυτό πολλές φορές.
Είναι ένας χώρος με μια ιστορική συνέχεια, ο χώρος που τον περιδιάβηκαν οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού, ο χώρος που τον περιδιαβαίνουμε εμείς σήμερα και ο χώρος, που θα τον περιδιαβαίνουν στο μέλλον οι απόγονοί μας. 

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Έναρξη εγγραφών στην Ακαδημία Χορού Τέρψις


Με πολύ μεγάλη χαρά και ατελείωτη χορευτική διάθεση, η Ακαδημία χορού Τέρψις ανοίγει τις πύλες της για ακόμη μία χρονιά για να υποδεχθεί όλους τους παλιούς, καλούς φίλους και μαθητές της, αλλά και τους νέους και ενθουσιώδεις λάτρεις του χορού. Η Ακαδημία συνεχίζει για 7η χρονιά την απόλυτα επιτυχημένη πορεία της και επιφυλάσσει για όλους εντυπωσιακές εκπλήξεις και εξαιρετικές συνεργασίες που θα ανεβάσουν το θερμόμετρο της διασκέδασης και θα θέσουν τον πήχη του χορού ακόμη πιο ψηλά!!! Ξεκινάνε λοιπόν οι εγγραφές αλλά και τα μαθήματα την Πέμπτη, 1η Σεπτεμβρίου με μία super δυναμική ομάδα χοροδιδασκάλων και φυσικά πολύ καλές τιμές και πολλά πακέτα προσφορών για όλους!


Είδη που διδάσκονται:
LATIN: Rumba, Cha-Cha, Mambo, Samba, Rock n’ Roll, Salsa, Bachata, Tango Argentino
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΧΟΡΟΙ: Waltz, Tango, Foxtrot
STREET DANCE: Hip-Hop, Break Dance
ZUMBA & ZUMBA for Kids
ORIENTAL
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ
ΝΕΑ ΕΙΔΗ…!!!
Η Ακαδημία Χορού Τέρψις εξελίσσεται καθημερινά μέσω της καλύτερης κατάρτισης του διδακτικού της προσωπικού, καθώς και με την προσθήκη νέων ειδών:
ORIENTAL MUMS
TWERK
DANCEHALL – JAZZ
ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΗ & ΜΟΥΣΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ για Α.μ.Ε.Α.
YOGA, YOGA for Kids, POST-NATAL YOGA (μαμάδες-μωρά)
PILATES, PRE-NATAL PILATES (εγκύων)
ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ (θεραπευτική γυμναστική)


Άλλες υπηρεσίες που προσφέρονται:
Επαγγελματικά Τμήματα, Αγωνιστικές Ομάδες (Oriental, Latin, Hip-Hop), Προετοιμασία Μελλονύμφων.
Στην Ακαδημία Τέρψις, πιστεύουν πως “ό,τι χορεύεται, διδάσκεται”, γι’ αυτό τίποτα δε μένει στην τύχη.
Περιμένουν λοιπόν όλους τους παλιούς και νέους μαθητές να ανανεώσουν την εγγραφή τους ή να επισκεφτούν τους χώρους για μια γνωριμία από κοντά.
Ετοιμαστείτε για ακόμη μία μοναδική  χρονιά με πολύ χορό και εκπλήξεις!
Εγγραφές καθημερινά
Δευτέρα – Παρασκευή 11:00 – 13:00 & 17.00 – 21.00, Σάββατο 10:00 – 14:00
Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 19, Τρίκαλα και 25ης Μαρτίου, Πύλη
Τηλέφωνα επικοινωνίας 24310 – 74622 & 6934058832 & 6975891807

επικοινωνιστε μαζι μας