Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

«Σιωπηλός μάρτυρας» η φυλακή Τρικάλων


του Δημήτρη Τσιγάρα

Την Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016, στο πλαίσιο της εναρκτήριας προβολής ταινιών της Κινηματογραφικής Λέσχης Τρικάλων προβλήθηκε, στον δημοτικό κινηματογράφο, του μύλου Ματσόπουλου, η ταινία – ντοκιμαντέρ, του βραβευμένου σκηνοθέτη Δημήτρη Κοτσιαμπασάκου, «Σιωπηλός μάρτυρας».
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την αριστουργηματική αυτή ταινία, που ήδη έχει βραβευθεί στο10ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, με τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής.
To 2006 η Φυλακή Τρικάλων έκλεισε  ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με τη φυλακή, επιστρέφουν σ’ αυτή για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας.
Παράλληλα ο φακός του Δημήτρη Κοτσιαμπασάκου κινηματογραφεί, καταγράφει και προβάλλει τον τρόπο που επιτάσσει ο πολιτισμός μας, την αλλαγή χρήσης ενός ιστορικού κτιρίου, των φυλακών της πόλης των Τρικάλων και τις επιπτώσεις που έχει η αδιαφορία και ανευθυνότητα της πολιτείας.
Την διαχείριση της συλλογικής μας μνήμης, τη σύγκρουση αρχαίου και νεότερου πολιτισμού, την ανυπεράσπιστη και παρατημένη, στο έλεος της καταστροφής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Συγκλονίζει το πλάνο με την «ευαίσθητη διασώστρια» Μαρούλα Κλιάφα, να ψάχνει εναγωνίως και απελπισμένα στα συντρίμμια της μπουλντόζας, «να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται».
Μου θύμισε μια άλλη παρόμοια ταινία του σκηνοθέτη Φίλιππου Κουτσαφτή με τίτλο «Αγέλαστος πέτρα» όπου ο Παναγιώτης Φαρμάκης, μια περιπλανώμενη μορφή που έζησε τις μέρες του «πάνω από τη γη και κάτω από τα σύννεφα» διασώζοντας ανιδιοτελώς ευρήματα αρχαιολογικά στην Ελευσίνα, η οποία εκβιομηχανοποιήθηκε με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και τους αρχαιολογικούς της χώρους.
Όμως, στη ταινία «Σιωπηλός μάρτυρας» τίθεται αβίαστα και το ερώτημα του σκοπού της φυλάκισης.
Ο θεατής βρίσκεται μετέωρος ανάμεσα στο άλυτο πρόβλημα της εκλογής, όπου τα αντίθετα συμπίπτουν: η ελευθερία και η φυλακή. Κάθε εκλογή έχει μέσα της το στοιχείο της έπαρσης και της ενοχής. Η ενοχή όμως τιμωρείται και, για ν' αποφέρει θετικά για το κοινωνικό σύνολο αποτελέσματα, είναι απαραίτητη η φόρτιση της τιμωρίας μ' ένα στοιχείο σωφρονισμού για τον κατηγορούμενο και παραδειγματισμού για τους άλλους.

επικοινωνιστε μαζι μας