Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Η Κυρά-Βασιλική και οι εκκλησίες της


Η ξακουστή, κυρά-Βασιλική γεννήθηκε στο χωριό Πλισιβίτσα (το σημερινό Πλαίσιο) των Φιλιατών το 1789 και πέθανε στο Αιτωλικό το 1834. Ήταν κόρη του προκρίτου της κωμόπολης Πλισιβίτσας Κίτσου Κονταξή και αδελφή του οπλαρχηγού Γεωργίου Κίτσου και των Νικολάου και Ιωάννη Κονταξή.
Γύρω στα 1805 συνελήφθη από άντρες του Αλή πασά, που είχε διατάξει λεηλασία της περιοχής Πλισιβίτσας και σφαγή των κατοίκων με την κατηγορία πως υπέθαλψαν κάποιους κιβδηλοποιούς, και του παραδόθηκε στα Ιωάννινα, όπου η Βασιλική (σε ηλικία περίπου 16 ετών!) κατάφερε να μαλάξει την σκληρότητα του Αλή και να σταματήσει τη σφαγή. Σαγηνευμένος ο Αλής από την ευφυΐα και την ομορφιά της τη νυμφεύτηκε (1808), παρότι ήταν νυμφευμένος με την Εμινέ, η οποία αντέδρασε, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ζούσε στο παλάτι του Αλή, κρατώντας τη χριστιανική της πίστη, μετατρέποντας μάλιστα και ένα από τα δωμάτιά της σε εκκλησία, όπου καλούσε ιερέα και λειτουργούσε. Ασκούσε μεγάλη επίδραση στον Αλή υπέρ των Ελλήνων και ίσως γνώριζε και για το μυστικό της Φιλικής Εταιρείας.


Συμπαραστάθηκε στον Αλή κατά την πολιορκία του από τα σουλτανικά στρατεύματα και κατέφυγε μαζί του (Δεκέμβριος 1821) στο νησάκι της Παμβώτιδας, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Τον Ιανουάριο του 1822, μετά τη δολοφονία του Αλή, συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου απελευθερώθηκε με τη μεσολάβηση του Πατριάρχη Άνθιμου του Γ΄ και παρέμεινε στο Πατριαρχείο για έξι χρόνια.


Μετά την ήττα του στόλου Τούρκων και Αιγυπτίων στη ναυμαχία του Ναυαρίνου η Υψηλή Πύλη πήρε αυστηρά μέτρα και συνέλαβε την Κυρα-Βασιλική και όλους τους άλλους που είχαν μεταφερθεί μαζί της στην Κωνσταντινούπολη και τους εξόρισε στην Προύσα ως υπόπτους, αλλά τον Οκτώβριο του 1829 της δόθηκε η άδεια να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου παρέμεινε για λίγο (1830) στο ιδιόκτητο κτήμα της, στο χωριό Βοϊβόντα (σημερινή Βασιλική του Δήμου Καλαμπάκας), που της ανήκε ως τσιφλίκι (μαζί με τα χωριά Σαρακήνα Καλαμπάκας και Μεταμόρφωση Καρδίτσας) και που προς τιμή της ονομάσθηκε Βασιλική. Εκεί με έξοδά της είχε ανεγείρει ναό του Αγίου Νικολάου (1818). 

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Ένα σχολείο… ένα δέντρο… και πολλές θύμησες


Του Θανάση Ζαμπακά

Περνώντας, πριν από λίγες μέρες, από τον Μέλιγο, έξω από το δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, με «σταύρωσε» στο δρόμο ο μπαρμπα-Κώστας Αρμάγος και μου είπε:
-Γεια σου ρε παιδί μ’.
-Γεια σου και σένα μπάρμπα- Κώστα.
-Δε μι λες, σε παρακαλώ, σε παρακολουθάου κάθε φορά που περνάς απ’ δω, κάντς του σταυρός σ’ και χαιρετάς απέναντι. Ποιον χαιρετάς; τηράου κι δεν βλέπου κανέναν.
-Α! μπάρμπα χαιρετάω το δέντρο.
-Α-ά, δηλαδής;
-Άσε που να σε εξηγάω τώρα… άλλη φορά.
-Όχι, όχι θα με πεις τώρα.
-Καλά καλά αφού θες, θα σου πω. Λοιπόν άκου. 
Το 1961, πολλά παιδιά από το Βαλτινό μεταξύ αυτών και εγώ, η αδερφή μου Ελένη, η Χρυσούλα Ζαμπακά, ο Δημήτρης και ο Θεόδωρος Αθάνατος, ο Χαράλαμπος Μαγγάτος, ο Χρήστος και ο Γιώργος Κλιάκος, ο Δημήτρης και ο Πέτρος Ζησόπουλος από τη Φωτάδα, ήρθαμε στο δημοτικό σχολείο του Μελίγου για να συμπληρωθεί ο αριθμός που απαιτούνταν (βάσει του τότε νόμου Γ. Παπανδρέου), για να λειτουργήσει το σχολείο.
Θυμάμαι πόσο όμορφα περνούσαμε τότε! Και ποιος δεν έχει θύμησες από τα σχολικά του χρόνια. «Τι να πρωτοθυμηθώ για σένα όμορφο σχολειό!», που λέει και το τραγούδι. Άλλες εποχές άδολες κι αδούλωτες!

Δάσκαλος ήταν ο αείμνηστος Χρήστος Ζησόπουλος, ο οποίος ερχότανε από τη Φωτάδα με ένα μηχανάκι χειμώνα καλοκαίρι, με ήλιο, με βροχή, με χιόνι και έφερνε μαζί του και τα ανίψια του. Τότε κάναμε μάθημα πρωί και απόγευμα.
Θυμάμαι έναν βαρύ χειμώνα με πολύ χιόνι, μας έφερε το μεσημέρι φαγητό ο πατέρας μου, κοτσύφια με ρύζι, έτσι συνηθίζονταν τότε. Αργότερα έφτιαξαν ένα πρόχειρο μαγειρείο και τρώγαμε συσσίτιο. Μάγειρας ήταν ο αείμνηστος μπάρμπα-Μήτσιος Κεφάλας, ο οποίος μας μαγείρευε και τρώγαμε πρωί και μεσημέρι. Νηστικά δεν μείναμε ποτέ και αυτή η παρέα των συμμαθητών, σαν μια οικογένεια, σαν αδέρφια, 20-25 παιδάκια, μαθητούδια, μπαίναμε στη σειρά και τρώγαμε με τάξη…
-Για το δέντρο θα με πεις; μου λέει ο μπάρμπα Κώστας.
-Ωχ! ξεχάστηκα με τις αναμνήσεις, θα σου πω. Μετά που λες μπάρμπα ήρθε δάσκαλος ο αείμνηστος Θανάσης Γιώτας. Αυτός είχε κι ένα μαντολίνο και πολλές φορές μας έπαιζε και τραγούδια. Τραγουδούσε, κιόλας και μάλιστα πολύ καλά!
Α! και κάτι ακόμα, την ημέρα που έγινε το πραξικόπημα το 1967, περιμέναμε τον δάσκαλο να ΄ρθει στο σχολείο, βγήκαμε και στον κεντρικό δρόμο, στη δημοσιά αλλά μάταια, δεν ήρθε. Την επόμενη μέρα ήρθε, και μάθαμε ότι τον είχαν καλέσει στην αστυνομία για συνετισμό, διότι «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» του τότε καθεστώτος.
Μια βδομάδα μετά, ο δάσκαλος μας έφερε να φυτέψουμε, όλοι οι μαθητές της έκτης τάξης, από ένα δέντρο. Θυμάμαι στην έκτη τάξη ήμουνα εγώ, ο Θανάσης Πολύζος, ο Στέφανος Αμπράζης, ο Γιώργος Καλαμαράς, ο Κώστας Κεφάλας, ο Δημήτρης Κεφάλας, η Κατερίνα Λαγού και η Ζωή Μπακάση.
Την θυμάσαι μπάρμπα-Κώστα την καρυδιά κοντά στην μάντρα του σχολείου; Ε, αυτή την είχε φυτέψει η Κατερίνα Λαγού. Κρίμα όμως γιατί εδώ και μερικά χρόνια χάλασε και την κόψανε.
Τον πεύκο αυτόν, που στέκεται ολόρθος, εδώ και 50 χρόνια, τον φύτεψα εγώ!!!
Γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη, για να μη δει ο μπάρμπα-Κώστας το δάκρυ που κύλισε στο πρόσωπό μου.
-Α! τώρα κατάλαβα ποιον χαιρετάς, μου είπε και με κτύπησε στον ώμο...
Ο πεύκος στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου Μελίγου

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Η βάφτιση του Δημητρίου Ιωάν. Ψύχου



Το Σάββατο 27 Μαΐου 2017, στο ξωκλήσι της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Παναγία του Βαλτινού, ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους, ο Γιάννης και η Σταυρούλα Ψύχου βάφτισαν το δεύτερο παιδί τους. 


Η νονά Βασιλεία Πετράκη έδωσε το όνομα «Δημήτριος».
Το Μυστήριο τέλεσε ο Πάτερ Κωνσταντίνος Ζαχαράκης συλλειτουργώντας με τον Πάτερ Αθανάσιο Κουμπή. 

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

"Σιντροέν είδες"; Ιστορίες του χωριού.

του Χάρη Αγγελή
Ήταν Αύγουστος μήνας του 1979 και μόλις είχα γυρίσει από μια εκδρομή στη Βουλγαρία. Σε μια παρέα συγχωριανών κάτω από την τεράστια βελανιδιά εξιστορούσα με ζήλο τα «καλά» του κομμουνισμού.
Ο Κίτσιος είχε κόψει το τριφύλλι στο χωράφι και γύριζε σπίτι του. Ήταν ξυπόλυτος, φορούσε ένα χιλιομπαλωμένο παντελόνι κι ένα γκριζόμαυρο ξεκούμπωτο πουκάμισο. Στάθηκε πίσω μου καβάλα στη φοράδα, ακούμπησε την ουρά της κοσιάς στο χώμα και πάνω στο δρεπάνι της στήριζε το δεξιό του μπράτσο. Εγώ μιλούσα και απαντούσα στις ερωτήσεις των συγχωριανών. Ο Κίτσιος άκουγε με προσοχή και κάποια στιγμή ξερόβηξε για να τον προσέξω. 
Ακούγοντας τον, γύρισα το κεφάλι μου να τον χαιρετίσω κι αυτός αμέσως με ρωτάει:
«Δεν με λες Χαριλάκο, καλά όλα αυτά που λες,...σιντροέν είδες;
Ξαφνιάστηκα με την ερώτησή του και τάχα άνετος ...του απαντάω:
«Είδα μεγάλα αυτοκίνητα, αλλά σιτροέν δεν είδα».
«Σ’ ευχαριστώ πολύ», μου λέει και... ανέβασε την κοσιά στον ώμο, τράβηξε δεξιά το σχοινί που ήταν δεμένο στο λαιμό της φοράδας, χτύπησε δυο φορές τις γυμνές και σκληρές του φτέρνες στη κοιλιά της, και είπε:
«Πάμε Τσιβή»...
Το ζώο υπάκουσε και ο Κίτσιος έφευγε καμαρωτός και καταευχαριστημένος που με δυο κουβέντες κατατρόπωσε τον «κομμουνισμό»...!


Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Εγκαινιάστηκε το Μουσείο Ψηφιακής Απεικόνισης Μετεώρων


Παραδόθηκε την Παρασκευή 26 Μαΐου 2017, στο κοινό το Μουσείο Ψηφιακής Απεικόνισης Μετεώρων στην Καλαμπάκα, προσφέροντας στους επισκέπτες μία μοναδική παρουσίαση και εικονική ξενάγηση των Ιερών Βράχων.
Η τελετή παράδοσης έγινε παρουσία του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Κώστα Αγοραστού στις 8 το βράδυ, καθώς το όλο έργο εντάσσεται στην προσπάθεια της Περιφέρειας Θεσσαλίας για την περαιτέρω τουριστική αξιοποίηση των Μετεώρων αλλά και του χρόνου παραμονής των τουριστών στην περιοχή, προς όφελος της τοπικής οικονομίας.


Η δράση υλοποιήθηκε μέσω του Προγράμματος Ψηφιακής Σύγκλισης, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας και των σύγχρονων υπηρεσιών πληροφορικής και επικοινωνιών, αποτυπώνοντας, ψηφιοποιώντας, τεκμηριώνοντας και προβάλλοντας στο ευρύ κοινό τον πλούτο των Μετεώρων.
Μέσα από το Μουσείο Ψηφιακής Απεικόνισης Μετεώρων, με στέγη στο Μουσείο Καλαμπάκας, δίνεται μία καθολική παρουσίαση και περιήγηση στα Μετέωρα, καθώς και μία “ολοκληρωμένη ξενάγηση” στον ευρύτερο χώρο, την γεωμορφολογική ιδιομορφία και το ιδιαίτερο ανάγλυφο της περιοχής.


Να σημειωθεί ότι το ψηφιακό έργο παρέχει καινοτόμες υπηρεσίες παρουσίασης και εικονικής ξενάγησης, οι οποίες θα λειτουργούν συμπληρωματικά και παράλληλα με τις σημερινές μορφές φυσικής ξενάγησης, δίνοντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να κατανοήσουν το μοναδικό φαινόμενο των βράχων των Μετεώρων.

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Το βουνό «Ο Κόζιακας»


Του Ευαγγέλου Στάθη Φιλολόγου

Όταν ο ήλιος ανατέλλει, οι χρυσές αχτίδες του «χτυπάν» πρώτα στο όμορφο κι αγέρωχο Κόζιακα (υψ. 1901μ.) και από εκεί αντανακλούν στο χωριό μας. Όταν την άνοιξη ιδίως, φυσάει ένα ελαφρύ βοριαδάκι και ο ορίζοντας καθαρίζει, τότε ο Κόζιακας είναι χάρμα οφθαλμών. Σου δίνεται η εντύπωση πως διακρίνεις ένα λαγό να πηδάει ή ένα ζαρκάδι να τρέχει. Όταν πάλι το βραδάκι ο ήλιος βασιλεύει, ο ίσκιος του βουνού πέφτει στο χωριό, απλώνοντας μια γλυκιά μελαγχολία, το καλοκαίρι γιατί τέλειωσε μια όμορφη μέρα και το χειμώνα γιατί αρχίζει μια ατέλειωτη νύχτα.
Τα ποικιλόμορφα, πανύψηλα και αιωνόβια δέντρα, η πλούσια σε θάμνους βλάστηση, η ποικιλόχρωμη χλόη δίνουν διάφορους χρωματισμούς στο βουνό, ανάλογα με τις εποχές του έτους: σκουρόμαυρο το χειμώνα από τα γυμνά δέντρα, περίπου κιτρινοπράσινο  την άνοιξη από τη γύρη των κωνοφόρων δέντρων και της καστανιάς, καταπράσινο το καλοκαίρι, κοκκινωπό και πορτοκαλοκκόνινο το φθινόπωρο από τα φύλλα της καστανιάς πάλι.
Τα θεόρατα έλατα φαίνονται από κάτω σαν δόντια ενός μεγάλου συνεχόμενου πριονιού ή σαν κεντίδα σε μια δαντέλλα που αποτελεί την κορυφογραμμή του Κόζιακα. Μια κορυφογραμμή που κόβει τον ορίζοντα εκεί τόσο απότομα, ώστε να κινεί την περιέργεια των μικρών που ρωτούν: «τι είναι πίσω από κει;» και οι εξυπνότεροι να απαντούν: «Εκεί είναι η Τύρνα και το Λαντζ και πέεερα, πιο μακριά, είναι τα Γιάννενα εκεί παν τα αεροπλάνα που περνάν από δω». Αλλά και των μεγαλυτέρων η φαντασία εξάπτεται και καλπάζει, όταν κοιτάν συνεχώς τον Κόζιακα, και δημιουργεί χίλια δυο σχήματα, εικόνες και σχέδια που σχηματίζουν τα δέντρα και οι βράχοι του. 

Για παράδειγμα, κάποιες νεροσυρμές σε ένα σημείο διάβρωσαν έτσι τα πετρώματα, που δημιούργησαν, στη φαντασία, ένα σχήμα σαν ένα τεράστιο κεφαλαίο Ψ. Σε άλλα σημεία δημιούργησαν βαθιές χαράδρες που από μακριά φαντάζουν σαν τις βαθιές αυλακιές στο πρόσωπο ενός γέρου.
Αρκετά σκόρπια χωριά στολίζουν και ομορφαίνουν το βουνό και του δίνουν ζωή. Από το Δούσικο και τα Λεσιανά ως την Κορομηλιά κάνουν μια γραμμή περίπου ζικ ζακ, «κεντώντας» έτσι το σκουροπράσινο φόντο του. Πιο πολύ όμως φαίνονται τα χωριά Λεπενίτσα, Κόρη, Ξυλοπάροικο, Γοργογύρι, Πρόδρομος, Γενέσι. Ελάχιστα φαίνονται το Ανταλλάξιμο και η Αγία Παρασκευή. 

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Το Γ.Ε. Λύκειο Βαλτινού στη Σόφια της Βουλγαρίας στο πλαίσιο Ευρωπαϊκού προγράμματος


Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η δεύτερη συνάντηση των συνεργαζόμενων σχολείων με συμμετέχοντες μαθητές και καθηγητές, η οποία και πραγματοποιήθηκε από τις 24 έως και τις 29 Απριλίου του  2017 στην Σόφια της Βουλγαρίας. Το σχολείο συμμετέχει σε διετές Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα στο πλαίσιο των προγραμμάτων ERASMUS + KA2 με θέμα: «ΝΕΡΟ: Ο γαλάζιος δρόμος για μια καλύτερη ζωή», (″WATER: The blue way to a better life″) συνεργαζόμενο με άλλα τέσσερα σχολεία από την Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ιταλία και Βέλγιο.
Στη συνάντηση συμμετείχαν οι συντονιστές και εκπαιδευτικοί των παιδαγωγικών ομάδων, καθώς και μαθητές από όλα τα εταιρικά σχολεία. Το Γενικό Λύκειο Βαλτινού Τρικάλων εκπροσωπήθηκε από τη Διευθύντρια και συντονίστρια κα. Αγγέλου Δήμητρα και τον εκπαιδευτικό κ. Καραθανάση Γεώργιο καθώς και έξι μαθητές αντιπροσώπους της ομάδας εργασίας: Γεωργούλα Στυλιανό, Ευσταθίου Αθανασίου, Καραλή Ζωής, Πέτρου Περσεφόνης, Ρούκα Παναγιώτας και Σέμπρου Δήμητρας.


Οι μαθητές φιλοξενήθηκαν από  οικογένειες μαθητών του σχολείου υποδοχής. Σημείο συνάντησης όλων  ήταν το σχολείο υποδοχής, όπου οι μαθητές από κάθε χώρα παρουσίασαν τα σχολεία τους, τις εργασίες και τα αποτελέσματα των ερευνών τους με βάση τον προγραμματισμό εργασιών της συνεργασίας. Παρακολούθησαν διαλέξεις, ενώ σε μεικτές ομάδες συμμετείχαν σε έρευνες πεδίου, κοινές δραστηριότητες και διαγωνισμό ζωγραφικής με θέμα «Το Νερό είναι ζωή» παρουσιάζοντας υπέροχες δημιουργίες.  Έγιναν εκπαιδευτικές επισκέψεις σε υδροηλεκτρικό εργοστάσιο αλλά και σε περιοχές φυσικού κάλους (πάρκα, λίμνες) όπου οι μαθητές συμμετείχαν σε βιωματικές δραστηριότητες ανακαλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την αξία, τη σημασία και τον καθοριστικό ρόλο του νερού στην ποιότητα ζωής του ανθρώπου.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Παρουσιάστηκε το βιβλίο «Διηγήσεις Πόλεων» του Σταύρου Σταμπόγλη


 Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του νέου βιβλίου «Διηγήσεις Πόλεων» του Σταύρου Σταμπόγλη την Τρίτη 23 Μαίου 20017, στην αίθουσα εκδηλώσεων του μουσείου Τσιτσάνη, καθώς πολλοί ήταν οι Τρικαλινοί που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση.
Για το νέο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» και διατίθεται από το βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος των Τρικάλων, μίλησαν οι φιλόλογοι: Αγαθοκλής Αζέλης και Φανή Μπαλαμώτη  ενώ αποσπάσματα από το έργο του συγγραφέα διάβασε ο ίδιος ο συγγραφέας και η συγχωριανή μας φιλόλογος, Γεωργία Κολοβελώνη.


Ο Σταύρος Σταμπόγλης γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα.
Φοίτησε στο ΙΓ’ Γυμνάσιο Αθηνών, είναι πτυχιούχος της τεχνικής σχολής Δοξιάδη και έκανε σπουδές Αρχιτεκτονικής στη Γαλλία (Ειδική Αρχιτεκτονική σχολή Παρισιού, ESA).
Εργάστηκε στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα ως αρχιτέκτων μηχανικός.
Σήμερα είναι ομότιμο μέλος του ΤΕΕ.  Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 2007.  Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών.

Ιστορίες του Θεσσαλικού Σιδηροδρόμου


Πριν 67 χρόνια στις, 23 Μαΐου 1950 γίνεται η παραγγελία των 14 αυτοκινηταμαξών των αυθεντικών ακόμα Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας, από τον Ιταλικό οίκο Societa Italiana Ernesto Breda per Construzioni Meccaniche Milano, στα πλαίσια της Ελληνοϊταλικής συμφωνίας του 1949 περί πολεμικών επανορθώσεων...
Η κατασκευή και παραλαβή τους ως τύπος "ALn669T" το 1951, ανοίγει ένα ανατρεπτικό κεφάλαιο για τον Θεσσαλικό Σιδηρόδρομο και ανεβάζει γερά την ποιότητα της επιβατικής συγκοινωνίας μεταξύ Βόλου-Καλαμπάκας, αλλά και Βόλου-Λαρίσης (τότε ακόμα μετρική)... θέρμανση πετρελαίου με αερόθερμα, ηλεκτροφωτισμός με λάμπες φθορίου και πυρακτώσεως, αυτόματες θύρες, κυλικείο και 69 + 3 αναδιπλούμενες θέσεις επιβατών...


Κατά τ' άλλα και συνοπτικά, αυτοφερόμενες, με δύο υποδαπέδιους εξακύλινδρους (σε σειρά) Δ/Κ D20 (Breda) συνολικής ισχύος 390 HP (μέγ. ταχ. 75 χλμ/ώρα) με δύο κινητήρια φορεία... Επίσης, εισάγουν στην θεσσαλική μετρική και την αυτόματο πέδη πεπιεσμένου αέρος (Westinghouse).

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Συρματοπλαιχτική Γεώργιος Αθ. Πέτρου. Μια επιτυχημένη επιχείρηση με ιστορία



Ένας πετυχημένος επιχειρηματίας του τόπου μας, που συνεχίζει την οικογενειακή επιχειρηματική παράδοση της συρματοπλαιχτικής και συνεχώς την κρατάει στις πρώτες θέσεις του κλάδου, είναι ο συγχωριανός μας Γεώργιος Αθ. Πέτρου.  
Η σοβαρότητα, η συνέπεια και το ήθος που διακρίνουν την εταιρεία Πέτρου, καθώς και η ποιότητα των προϊόντων της, της επιτρέπουν να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των πελατών και να θεωρείται μία από τις καλύτερες επιχειρήσεις του τόπου μας. Σήμερα η εταιρεία Πέτρου με περισσότερες γνώσεις, μεγαλύτερη εμπειρία και με σύγχρονο εξοπλισμό είναι μια σύγχρονη επιχείρηση με πελατοκεντρική αντίληψη και δυναμική παρουσία στον κλάδο της.


Το ιστορικό
Το 1968 οι αδελφοί Αθανάσιος και Γεώργιος Πέτρου, ιδρύουν την πρώτη μονάδα παραγωγής συρματοπλεγμάτων στο νομό Τρικάλων. 
Το 1987 η εταιρεία εγκαταστάθηκε στον νομό της Καρδίτσας υπό νέα διεύθυνση και με την επωνυμία «Πέτρου Αθ. Γεώργιος». Αρχική έδρα της επιχείρησης στην Καρδίτσα ήταν η Λεωφόρος Δημοκρατίας 135 ενώ από το 2000 λειτουργεί στις νέες ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της 3.000 τ.μ. καλυμμένου χώρου, σε γήπεδο 30.000τ.μ στο 19ο χλμ Καρδίτσας – Μέλισσας με την ίδια επωνυμία.
Οι κύριες δραστηριότητες της εταιρείας είναι η κατασκευή συρματοπλέγματος και η εμπορία προϊόντων χάλυβα κυρίως σωλήνων, κοιλοδοκών και στρατζαριστών.

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Η βιογραφία του μηδενός


Η ​​ιδέα του μηδενός, που πρωτοεμφανίστηκε στο μετρικό σύστημα των Βαβυλωνίων, στο σημερινό Ιράκ, τρόμαζε πάντοτε τον άνθρωπο. Για τον αρχαίο κόσμο, οι μαθηματικές ιδιότητες του μηδενός είχαν κάτι το ανεξήγητο. Λέγεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι, όταν χρησιμοποιούσαν τους βαβυλωνιακούς αστρονομικούς πίνακες, συμβόλιζαν το μηδέν με ένα μικρό όμικρον και το έκαναν όσο το δυνατόν λιγότερο και αποκλειστικά στην αστρονομία και πουθενά αλλού. Επίσης, μολονότι οι Αιγύπτιοι ήταν έξοχοι μαθηματικοί, γεωμέτρες, χρονολόγοι, χρονομέτρες και αστρονόμοι, δεν συμπεριλάμβαναν στο σύστημά τους το μηδέν. Ούτε οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Το μισούσαν. Το δυτικό ημερολόγιο δεν περιλαμβάνει το μηδέν. Μια παράλειψη που δημιούργησε σύγχυση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές το 2000.
Λένε ότι η αξία ενός αριθμού προέρχεται από τη θέση που καταλαμβάνει στη σειρά των αριθμών. Όταν συγκρίνεται με τους άλλους αριθμούς. Π.χ., ο αριθμός δύο έρχεται μετά τον αριθμό ένα και πριν από τον αριθμό τρία. Αλλά το μηδέν δεν έχει θέση στη σειρά των αριθμών.
Είναι μόνο ένα σύμβολο χωρίς πραγματική θέση στην ιεραρχία των αριθμών.
Ακόμα και σήμερα μεταχειριζόμαστε το μηδέν σαν έναν μη-αριθμό: στο πληκτρολόγιο του τηλεφώνου ή του υπολογιστή, το μηδέν έρχεται μετά τον αριθμό εννέα και όχι πριν από το ένα, όπου βρίσκεται η κανονική του θέση. Πάντα αρχίζουμε να μετράμε με το ένα και όχι με το μηδέν. Γιατί;
Προφανώς διότι το κενό εκδήλωνε πάντοτε την παρουσία του μέσα από το σύμβολο του μηδενός. Το μηδέν μοιάζει με ρωγμή μέσα από την οποία μπορεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο αδιανόητο. Υπήρχε πάντοτε ένας αρχέγονος φόβος για το χάος που (υποτίθεται ότι) προϋπήρξε του σύμπαντος και αυτός ο φόβος παρέμεινε: ότι το κενό και η αταξία ίσως επιστρέψουν. Το ζούμε καθημερινά, στο κοινωνικό, πολιτικό πεδίο. Αλλά και υπαρξιακά μιλώντας, το μηδέν ταυτίζεται με την ανυπαρξία, με τον θάνατο. Με την απουσία συνείδησης, αισθήσεων, μνήμης.

Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Ασφαλτοστρώσεις και τσιμεντοστρώσεις στα χωριά της περιοχής μας


Στην τελική ευθεία εισέρχεται η κατασκευή του έργου των ασφαλτοστρώσεων και τσιμεντοστρώσεων σε Δημοτικές Ενότητες του Δήμου Τρικκαίων, καθώς η δημοτική αρχή, διακηρύσσει την με ανοικτή διαδικασία επιλογή αναδόχου για την κατασκευή του παραπάνω έργου.
Τι αφορά
Η μελέτη αφορά στην συντήρηση τμημάτων οδών των οικισμών των Δημοτικών Ενοτήτων Καλλιδένδρου, Κόζιακα και Φαλώρειας του Δήμου Τρικκαίων, με ασφαλτόστρωση και τσιμεντόστρωση. Όπως και στην συντήρηση τμημάτων οδών των οικισμών των Δημοτικών Ενοτήτων Εστιαιώτιδας, Μεγ.Καλυβιών, Παληοκάστρου και Παραληθαίων του Δήμου Τρικκαίων, επίσης με ασφαλτόστρωση και τσιμεντόστρωση.
Θα υποδείξουν
Τις οδούς που θα συντηρηθούν θα υποδείξουν, όπως τονίζεται, στην Υπηρεσία οι Πρόεδροι και τα Τοπικά Συμβούλια των Τοπικών Κοινοτήτων των Δημοτικών Ενοτήτων, ανάλογα με τις ανάγκες που θα προκύψουν. Οι εργασίες που προβλέπονται από τη μελέτη είναι η διαμόρφωση των τμημάτων των οδών, η κατασκευή υπόβασης- βάσης και η ασφαλτόστρωσή τους ή η τσιμεντόστρωση τους. Επίσης όπου είναι απαραίτητο προβλέπεται η κατασκευή κρασπέδων, η επέκταση του δικτύου ομβρίων και η σύνδεσή του με το υπάρχον. Όλες οι εργασίες θα γίνουν με βάση τα συμβατικά τεύχη και τις ισχύουσες προδιαγραφές όπως αυτές αναφέρονται και στην Τεχνική Συγγραφή Υποχρεώσεων. Η  χρηματοδότηση του  έργου θα γίνει από ιδίους πόρους του Δήμου Τρικκαίων.

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Το καμπαναριό του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού


Στη νοτιοδυτική γωνία του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού υψώνεται επιβλητικό το καμπαναριό του χωριού μας.
Το παραπάνω σκίτσο του καμπαναριού φιλοτεχνήθηκε από τον Δημήτρη Τσιγάρα και είναι ένα από τα πολλά διώροφα και τριώροφα καμπαναριά της περιοχής των Τρικάλων, τα οποία θα αποτελέσουν την ενότητα έργων για τη δημιουργία ενός λευκώματος.
Το καμπαναριό ή κωδωνοστάσιο, του Βαλτινού είναι μια αρχιτεκτονική κατασκευή σε σχήμα πύργου ώστε να λειτουργεί ως μουσικό ηχητικό όργανο, καθώς είναι αναρτημένη επάνω του η καμπάνα, η οποία ενισχύει τον ήχο της και τον μεταφέρει όσο το δυνατό μακρύτερα.
Το καμπαναριό κτίστηκε την εποχή που κτίστηκε και ο ναός του Αγίου Αθανασίου, τον 19ο αιώνα. Τα αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά είναι επιλεγμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαδίζει με τον γενικό αρχιτεκτονικό ρυθμό του ναού.
Είναι λιθόκτιστο στη βάση του και τούβλινο στους ορόφους του και επενδυμένο, σήμερα, εξ ολοκλήρου με διακοσμητικά τούβλα, συμπαγούς μάζας. 
Ο κορμός του διαρθρώνεται με ορόφους και η βάση του αποτελείται από τοξωτό άνοιγμα το οποίο οδηγεί στην πίσω είσοδο του ναού. Τα υπόλοιπα ανοίγματα διαμορφώνονται διαδοχικά, στον πρώτο όροφο απλά, τοξωτά και στο δεύτερο όροφο δίτοξα, ενώ η τοιχοποιία περιδένεται με ζεύγη μεταλλικών ελκυστήρων.
Στην κορωνίδα του πύργου υπάρχει το ρολόι και στις τέσσερες πλευρές του κωδωνοστασίου, ενώ στην κατάληξη της κορυφής δεσπόζει ο τρισδιάστατος σταυρός.
Ο κώδωνας είναι αναρτημένος στην κορυφή του δευτέρου ορόφου και η άνοδος στο εσωτερικό της κατασκευής είναι δυνατή για τον μεν πρώτο όροφο με εξωτερική μεταλλική κλίμακα, για τον δε δεύτερο όροφο με εσωτερική περιστρεφόμενη κυκλική κλίμακα.
Στο εξωτερικό χείλος της καμπάνας επιγράφονται τα εξής: «ΟΙ ΤΕΧΝΙΤΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΕΡΤΟΥΛΙΩΤΑΙ 1880».
Η κωδωνοκρουσία παλαιότερα γίνονταν με το ρυθμικό τράβηγμα του σχοινιού (τριχιά ή αλυσίδα), το οποίο κατέληγε σε μια ξύλινη χειρολαβή. Σήμερα η κωδωνοκρουσία γίνεται με ηλεκτρικό μηχανισμό πατώντας ένα κουμπί.

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

Τα δημοτικά τραγούδια


Του Ευαγγέλου Στάθη 
Φιλολόγου

Ο ελληνικός λαός έχει την αρχαιότερη και υψηλότερη δημοτική ποίηση. Τα δημοτικά τραγούδια θαυμάστηκαν από μεγάλους ξένους ποιητές.
Μεταφράστηκαν σε όλες σχεδόν τις γλώσσες και εξακολουθούν να κινούν το ενδιαφέρον των ξένων, να συλλέγονται από τους ίδιους και να τυπώνονται σε συλλογές.
Άμεση σχέση με το δημοτικό τραγούδι έχει ο χορός, με τον οποίο και πρέπει να συνεξεταστεί το δημοτικό τραγούδι.
Ανάλογα με τα βήματα, τις κινήσεις των ποδιών κυρίως, αλλά και των χεριών, έχουμε χορούς: στα τρία, συγκαθιστός, ξαπόλ(υ)τος, καγκέλι, καραπατάκι, συρτός, τσάμικος. Ανάλογα τώρα με το που χορεύεται το καθένα από τα είδη αυτά, έχουμε: Τσάμικος (από το Θύαμις – Τσύαμης – Τσιάμης). Καλαματιανός, Κερκυραϊκός, Ηπειρότικος, Αρβανιτοβλάχικος, Νησιώτικος κ.λ.π. Στο Βαλτινό χορεύονταν κυρίως ο τσάμικος, ο συρτός ή καλαματιανός, λιγότερο ο ηπειρώτικος και πολύ λιγότερο τα νησιώτικα. Βεβαίως πολύ συνηθισμένοι ήταν οι χοροί συγκαθιστός, καραγκούνα, μπεράτι, σβαρνιάρα, καραπατάκι ως καθαρά θεσσαλικοί τοπικοί χοροί. Όλοι αυτοί οι χοροί έχουν ταιριασμένες τις μελωδίες τους με τα τραγούδια.


Χορεύονται και κάποιοι άλλοι χοροί: Πως το τρίβουν το πιπέρι, οι Πασχαλιάτικοι χοροί, οι Χριστουγεννιάτικοι, ο Ρογκατσάρικος (τον χόρευαν τα Λιογκατσάρια τ’ Αη Γιαννιού).
Κάτι άλλο που πρέπει να αναφέρουμε στη σύντομη αυτή αναφορά μας στο δημοτικό τραγούδι είναι ότι όλη η φύση, όλο το σύμπαν, όλος ο κόσμος μετέχουν έντονα στα τραγούδια. Σ’ όλα ανεξαιρέτως τα τραγούδια, από τα χορευτικά και της χαράς γενικώς, από τα μοιρολόγια και τις ξενιτιάς, από τα κάλαντα ως τα νανουρίσματα και τα νταχταρίσματα, σε όλα η φύση, το σύμπαν και ο κόσμος συμμετέχουν, χαίρονται, συμπάσχουν, συμπονούν.

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

«Ο Κυνηγός κι ο ψευτοπαλληκαράς».Γεγονότα από το Βαλτινό


Του Χάρη Αγγελή
Ο μπάρμπα-Νάσιος σχεδόν κάθε πρωί «αφόδευε» ανάμεσα στα βάτια στη γωνία του οικοπέδου του σπιτιού του, που βρίσκονταν στην άκρη του χωριού. Ο Φούλιας με το όπλο στον ώμο του περνούσε απ’ αυτό το μέρος, πηγαίνοντας για κυνήγι. Μόλις τον έβλεπε ο μπάρμπα-Νάσιος σηκώνονταν και καθώς μάζευε τα βρακιά του τον ειρωνεύονταν λέγοντάς του: «Μωρέ κάτι κυνηγοί, εσύ δεν μπορείς να βαρεσ’  τα παπάρια τα δικά μ’, θα βαρέσ’ τη μπεκάτσα στον αέρα ...!
«Κάτσε καλά κακομοίρη μ», του λεγε ο κυνηγός τάχα θυμωμένος, «μη στη ..."μπουμπουνίσω"».
 «Έλα ρίξε», του λεγε αυτός και κατέβαζε πάλι τα βρακιά του...!
Αυτή η σκηνή επαναλήφθηκε πολλές φορές... Ώσπου μια χειμωνιάτικη μέρα ο Φούλιας φτιάχνει ένα φυσίγγι, χωρίς σκάγια, μόνο με μπαρούτι και το βάζει στην κάνη του όπλου. 


Ήταν χαράματα όταν έφτασε στο γνωστό μέρος... Μόλις τον είδε ο μπάρμπα-Νάσιος, άρχισε πάλι τα πειράγματα με τις ίδιες κουβέντες και τις ίδιες κινήσεις.. Τότε ο κυνηγός κατεβάζει το όπλο... τον σημαδεύει... και πυροβολεί...! Με το εκκωφαντικό μπαμ! ο μπάρμπα-Νάσιος σωριάζεται αμέσως στο μουσκεμένο χώμα και μένει ακίνητος...! Ο Φούλιας τρέχει γρήγορα κοντά του, του σηκώνει το κεφάλι και του λέει φωναχτά:
«Μη φοβάσαι μπάρμπα δεν έπαθες τίποτα, δεν είχα βάλει σκάγια στο φυσίγγι, κοίτα και μόνος σου, δεν έχεις αίματα πουθενά...»!
Μέσα στον πανικό του ο μπάρμπα-Νάσιος άκουσε τα λόγια του κυνηγού, κοίταξε τα χέρια του, την κοιλιά του κι αφού είδε ότι δεν είχε πάθει τίποτα, σηκώνεται κοιτάζει τον Φούλια και του λέει:
«Ε, τι μ’ έκανες... μ’ έκλασες τα παπάρια» δείχνοντας ταυτόχρονα με την ανοιχτή παλάμη του, τα’ αχαμνά του!!!

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

Παραδοσιακές συνταγές του χωριού μας. Πίτα χωριάτικη Μπατζίνα



Η μπατζίνα είναι μία παραδοσιακή πίτα (κολοκυθόπιτα) από την Θεσσαλία,  πανεύκολη αλλά πεντανόστιμη.
Παλιότερα αυτή η πίτα αποτελούσε το κολατσιό όλων, για τα παιδιά στο σχολείο, για τους μεγάλους που δούλευαν στα χωράφια, για φιλέματα στους επισκέπτες. Ήταν η εύκολη λύση για να χορτάσουν την «πείνα» τους εκείνα τα δύσκολα χρόνια!
Φυσικά τα υλικά τότε ήταν αγνά, και συνήθως ψηνόταν στη γάστρα ή στο ξυλόφουρνο!
Παρουσιάζουμε παρακάτω τη συνταγή μιας πίτας που «κρύβει» την ελληνική παράδοση και τον τρόπο ζωής των προηγούμενων χρόνων!
Τι χρειαζόμαστε:
Υλικά: 500 gr. κολοκύθα πράσινη, 400 gr. φέτα σκληρή, 2 αυγά, 120 ml. γάλα, 80 ml. ελαιόλαδο, 250 gr. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 3 κουταλιές της σούπας βούτυρο και αλάτι.
Εκτέλεση βήμα-βήμα
Για να φτιάξουμε τη μπατζίνα θα χρειαστούμε μια μεγάλη πράσινη κολοκύθα.
Κόβουμε την κολοκύθα στην μέση, με ένα κουτάλι αφαιρούμε τους σπόρους.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200°C Κελσίου.
Βγάζουμε την ψίχα της κολοκύθας ξύνοντας με κουτάλι, διαφορετικά τρίβουμε την κολοκύθα στο χοντρό μέρος του τρίφτη και την βάζουμε σε τρυπητό.

Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Εικαστικό δημιούργημα – προσφορά στο Μουσείο Τσιτσάνη



Ένα έργο τέχνης της σύγχρονης τεχνοτροπίας κοσμεί πλέον το Μουσείο Τσιτσάνη. Πρόκειται για σύνθεση του τρικαλινού καλλιτέχνη Στέργιου Στάμου. Μια εγκατάσταση με φως, ήχο, κείμενα, που φέρει τον τίτλο «Αναφορά στον Τσιτσάνη».
Η σύνθεση έχει τοποθετηθεί ολοκληρωμένη πια στον πρώτο όροφο του Μουσείου, και αποτελεί ήδη αντικείμενο θαυμασμού από τους επισκέπτες.


Ο ίδιος σημειώνει: «Όταν κάποιος εικαστικός καλλιτέχνης προσπαθεί να εμπνευστεί από το έργο μεγάλων δημιουργών, πρέπει, νομίζω, να φροντίσει, ώστε το έργο του να μη «φλυαρεί» χρησιμοποιώντας την αύρα τους, αλλά, αν μπορεί, να τους δώσει μια διαφορετική ανάγνωση.
Το 2010 σε ένα έργο μου από την έκθεση “in my country”, εμπνεύστηκα από τον πολιτικό λόγο του Μίκη Θεοδωράκη εκείνης της περιόδου. Τώρα είναι η δεύτερη φορά που ένας δικός μας μεγάλος δημιουργός, ο Τσιτσάνης, με αφορμή το υπέροχο μουσείο, μου έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψω ένα έργο.
Το φως είναι το κυρίαρχο στοιχείο της εγκατάστασης. Το φως κυριολεκτικά και μεταφορικά. Φως που διαχρονικά εκπέμπουν τα τραγούδια του Τσιτσάνη. Η μουσική του και τα τραγούδια του είναι πασίγνωστα, όποτε σκέφτηκα πως η παρουσία του μέσω μιας αυτοβιογραφικής συνέντευξης που είχε δώσει στον Δ. Ποντίκα, θα ήταν αυτό που μάλλον θα ανέστρεφε κάπως τα πράγματα.

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Ευχές στις μάνες του Βαλτινού


Η γιορτή της μητέρας ή ημέρα της μητέρας είναι εορτή προς τιμήν της μητέρας και της μητρότητας. Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, γιορτάζεται την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη.
Την Κυριακή 14 Μαΐου, κάνοντας μια βόλτα στο Facebook,  είδαμε πάρα πολλές ευχές και πάρα πολλά "ευχαριστώ" για τις μάνες του Βαλτινού, που χαρίζουν αγάπη και στοργή κάθε μέρα του χρόνου στα παιδιά τους.
Επιλέξαμε ορισμένες από αυτές τις συγκινητικές ευχές και τις παρουσιάζουμε παρακάτω:


Για το πρώτο πράγμα που νιώθω περήφανη και ευλογημένη, είναι που ο Θεός με αξίωσε να γίνω Μάνα. Ρόλος ιερός, αναντικατάστατος! Χρόνια πολλά στις γυναίκες που ναι μεν δεν είναι βιολογικές, αλλά Αληθινές Μάνες, υιοθετώντας αγγελούδια!!! Χρόνια πολλά στις Μάνες - Ηρωίδες παιδιών με ειδικές ανάγκες. Χρόνια πολλά στις Μάνες που έχασαν τα παιδιά τους και βιώνουν Πόνο, Σπαραγμό, Τέλμα.
Νατάσα Γ. Πλεξίδα




Χρόνια πολλά μαμά. Να είσαι γερή και δυνατή όπως πάντα και σε ευχαριστούμε για όλα όσα έχεις κάνει για μας. Πάνω από όλα μας έχεις μάθει να είμαστε άνθρωποι!
Παναγιώτης Β. Σταμούλης

Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Δελτίο καιρού...


Του Χάρη Αγγελή

Το 1963 μετά την πρωτοχρονιά έκανε πάρα πολύ κρύο στο Βαλτινό. Όλα ήταν παγωμένα κι από τις στέγες των σπιτιών κρέμονταν τα κρύσταλλα σαν αναποδογυρισμένες λευκές λαμπάδες ... 
Ο πατέρας και η γιαγιά λιάζονταν στο μπαλκόνι κουβεντιάζοντας και η μάνα έπλενε τ’ αγγειά πέρα στην τουλούμπα. 
Εγώ 12χρονο παιδί καθόμουνα στο ξύλινο καρεκλάκι κι άκουγα αφηρημένος τη συζήτηση, γιατί πρόσεχα τη γάτα, που κάθονταν ανακούρκουδα πάνω στο αναποδογυρισμένο ξύλινο σκαφίδι και κοίταζε προς την ανατολή. Σήκωνε το μπροστινό αριστερό της πόδι, το ΄γλυφε και μετά το περνούσε απαλά πάνω από το κεφάλι της. 


Ο ήλιος ανέβαινε σιγά -σιγά στον καταγάλανο ουρανό... 
Όταν η μάνα τέλειωσε το πλύσιμο, πήρε παραμάσχαλα τ’ αγγειά και τα 'φερνε στο μαγειριό. 
Φτάνοντας κοντά μας βλέπει τη γάτα, κοντοστέκεται και λέει: 
«Χμ, η γάτα "λούζεται", το βράδυ θα χιονίσει»...
Το πρωί το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα και συνέχιζε να πέφτει με ...ορμή!!!

Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Οι ιεροψάλτες του Βαλτινού



Η ψαλτική στην Εκκλησία είναι ένα μέσο με καλλιτεχνικές οπωσδήποτε αξιώσεις και με σκοπό την ιερή υπόθεση της μυσταγωγίας των πιστών. Απ την χρήση δηλαδή αυτού του μέσου, την καλή ή την κακή, ωφελούνται ή ζημιώνονται αντίστοιχα οι πιστοί και επιτυγχάνονται ή ματαιώνονται οι σκοποί της Εκκλησίας. 
Στην ορθόδοξη λατρεία κυριαρχεί ο υμνογραφικός λόγος με έντονο το προσωπικό στοιχείο. Τα τροπάρια ψέλνονται με το φυσικό και «απερίγραπτο» όργανο, την ανθρώπινη φωνή.
Οι ύμνοι και τα τροπάρια έχουν προσωπικό και συγχρόνως καθολικό χαρακτήρα, μπορούν να οικειοποιηθούν απ’ τον καθένα πιστό, καθώς το πρώτο πρόσωπο, που συχνά απαντάται στα τροπάρια ταυτίζεται εύκολα με το πρόσωπο του καθένα μας και το πρώτο πρόσωπο του πληθυντικού των ρημάτων μας εντάσσει εύκολα στην κοινότητα και μας καθιστά συλλειτουργούς, συνυμνηστές.

H ψαλμωδία πρέπει να γίνεται με πολλή προσοχή, κατάνυξη και συ­ντριβή. Και έτσι, αν ο ίδιος ο ψάλτης κατανοεί αυτά που ψάλλει και ακόμη περισσότερο τα νιώθει, τότε τα ιερά κείμενα ζωντανεύουν μέσω της φωνής του και δημιουργείται έτσι ένα ευχάριστο και κατανυκτικό κλίμα.
Βέβαια, μέσα στα στοιχειώδη προσόντα ενός ψάλτη είναι η μουσική αντίληψη και η καλλιφωνία, τα οποία αν δεν υπάρχουν, πλούσια από την αρχή, μπορεί με τη σπουδή, την επίμονη μελέτη, καθώς και με τα κατάλληλα ακούσματα, να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν.
Ιδιαίτερα δε όταν αυτή είναι η ιερή μουσική, που «ετάχθη υπό θεών τε και νόμων δια την επανόρθωσιν της ψυχής».
Ο καλός ψάλτης είναι αυτός που παρασύρει το εκκλησίασμα στην απόλαυση της βυζαντινής υμνολογίας.

Τη χαρά και την ομορφιά της παραδοσιακής ψαλτικής έχουν την ευκαιρία να συναισθάνονται και να απολαμβάνουν κάθε φορά οι εκκλησιαζόμενοι, κατά τις διάφορες λειτουργίες, που τελούνται στους ιερούς ναούς του Βαλτινού, από τους ιεροψάλτες που κάθονται επί του αναλογίου.
Σταθεροί στο ψαλτήρι σήμερα είναι: ο Γεώργιος Τσιγάρας, ο Κωνσταντίνος Καλυβιώτης, ο Θανάσης Ζαμπακάς και ο Θωμάς Ζαμπακάς.
Οι ιεροψάλτες, μαζί με τον ιερέα, σηκώνουν όλο το βάρος της λειτουργίας και είναι αυτοί που δημιουργούν την ευχάριστη και αρμονική συνήχηση της εκκλησιαστικής υμνωδίας.
Είναι αυτοί που αφιερώνουν στην ψαλτική ένα μέρος από τη ζωής τους, για να υπηρετήσουν τα τελετουργικά καθήκοντά τους.


Βρεθήκαμε ένα απόγευμα στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού και καταγράψαμε ένα μέρος της διαδικασίας του Εσπερινού.
Ο Εσπερινός αποτελεί την εναρκτήριο ακολουθία κάθε ημέρας. Ονομάζεται Εσπερινός, επειδή τελείται κατά την εσπέρα, ή Λυχνικόν, επειδή συμπίπτει με το άναμμα των λύχνων.

Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Παιχνίδια με το φακό - Φωτορομάντζο

Το σκηνικό εξελίσσεται στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.
Το ζεύγος, Δημήτρης και Ελένη, είναι καλεσμένοι σε βάφτιση. Μετά το τέλος του Μυστηρίου απολαμβάνουν στο παγκάκι το γλυκό τους. Tους πλησιάζει ο φωτογράφος και τους λέει:

Φωτογράφος: -Γιατί αυτή η απόσταση μεταξύ σας, συμβαίνει κάτι;
Δημήτρης: -Όχι απλά έτσι έτυχε. Άλλωστε αγάπη δεν σημαίνει να κοιτάζονται δύο άνθρωποι στα μάτια, αλλά να βλέπουν προς την ίδια κατεύθυνση.
Φωτογράφος-Έλα, έλα καθίστε πιο κοντά μπας και αναζωπυρωθεί ο έρωτας…

Δημήτρης:-Δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ ερωτευμένων, όταν και οι δυο σιωπούν.
Ελένη: - ;;;

Φωτογράφος-Έτσι μπράβο, τώρα είστε γλυκύτατοι. Αλλά και μια αγκαλίτσα θα ζέσταινε και θα αναδείκνυε τη σχέση σας! 
Δημήτρης: -Ναι, γιατί όχι;

Ελένη: -Ωχ τι πάθαμε, θα ρεζιλευτούμε.

Δημήτρης: -Εντάξει;
Φωτογράφος:-Εντάξει! Τώρα μάλιστα, ομόρφυνε το πλάνο. Σας παραδέχομαι και σας θαυμάζω γιατί είστε άνετο και όμορφο ζευγάρι! Τώρα δώστε και ένα φιλάκι.
Δημήτρης: -Ναι, γιατί όχι;

Συνεχίζεται...

επικοινωνιστε μαζι μας