Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Η Εισήγηση του Ποιητή Ηλία Κεφάλα, στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, στον Μύλο Ματσόπουλου


Την Τρίτη 21 Μαρτίου 2017 στο Μύλο Ματσόπουλου, τέσσερις σημαντικοί Έλληνες ποιητές τιμώντας την παγκόσμια ημέρα ποίησης, τίμησαν και τον τόπο μας με την παρουσία τους, διαβάζοντας ποιήματα τους: Ο  Αντώνης Κάλφας, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο Νικος Λάζαρης, και ο Αντώνης Φωστιερης.


Την εκδήλωση που οργάνωσε το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων, προλόγισαν ο Διευθυντής του Δημοτικού θεάτρου Τρικάλων κ. Στέφανος Νταλάσης και η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Τρικκαίων κα. Έφη Λεβέντη, ενώ τα βιογραφικά των τεσσάρων ποιητών και τα στοιχεία από την εργογραφία τους διάβασαν οι κυρίες Φανή Μπαλαμώτη και Γεωργία Κολοβελώνη.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο Τρικαλινός ποιητής και συγγραφέας Ηλίας Κεφάλας, ο οποίος προλογίζοντας την εκδήλωση αναφέρθηκε στα ακόλουθα:


Κυρίες και Κύριοι σας καλωσορίζω στην όμορφη αυτή εκδήλωση, που γίνεται με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης και ταυτόχρονα καλωσορίζουμε τους αγαπητούς ποιητές που απάντησαν θετικά στην πρόσκλησή μας και προσήλθαν στην πόλη μας για να συμβάλλουν με την παρουσία τους στην επιτυχία της ποιητικής αυτής βραδιάς.
Η ποίηση λοιπόν είναι και πάλι στο προσκήνιο, είναι και πάλι μαζί μας, βρίσκεται πάλι μέσα στη σκέψη και τη προσοχή μας. Τι ρόλο άραγε παίζει η ποίηση στην καθημερινότητά μας και γιατί να μας απασχολεί επετειακά και όχι την κάθε στιγμή μας και μάλιστα με έναν πλήρως συνειδητό τρόπο; Λέω συνειδητό, επειδή ασυνείδητα και χωρίς να μπορούμε να την ορίσουμε επακριβώς, η ποίηση είναι παρούσα και συνιστά τον υπερθετικό βαθμό κάθε σπουδαίου επιτεύγματός μας. Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν ωραίο κήπο, σε ένα καλομαγειρεμένο φαγητό, σε ένα καταπληκτικό τοπίο και αναφωνούμε: «Ω! μα αυτό είναι ένα ποίημα!». Όμως η ποίηση εάν ήταν μόνο αυτό θα ήταν πολύ υποτιμητικό. Η ποίηση είναι όλα αυτά, αλλά και κάτι άλλο, πολύ πιο διαφορετικό. Για να το πούμε εντελώς απλοϊκά: Η ποίηση συνδέεται με κάτι αόριστο, κάτι ασύλληπτο και κρυφό, που ενίοτε όμως γίνεται συγκεκριμένο και απτό προασπιζόμενο την παρουσία του μέσα στις όμορφες αλλά καθόλου εξεζητημένες διαστάσεις του. Υπάρχουν χιλιάδες ορισμοί για την ποίηση, αλλά κανένας δεν την ορίζει τελειωτικά, οριστικά,  επειδή από τη φύση της είναι αόριστη. Υπάρχουν χιλιάδες στίχοι που προσπαθούν να την ορίσουν ενδοποητικά, αλλά δεν επιτυγχάνουν τίποτα περισσότερο από το να καταδείξουν μόνο κάποιες της ιδιότητες ή κάποιες της προεξέχουσες όψεις. Υπάρχουν ποιήματα που μας αρέσουν χωρίς να κατανοούμε ποτέ αυτούς τους βαθύτερους λόγους για τους οποίους μας αρέσουν και ούτε είναι απαραίτητο άλλωστε.

επικοινωνιστε μαζι μας