Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ

Του Ηλία Κεφάλα

Ταξίδευα κάποτε μὲ ἕνα ὑπεραστικὸ λεωφορεῖο τοῦ ΚΤΕΛ καὶ εἶχα τὴν ἀτυχία νὰ καθίσει δίπλα μου μιὰ ὑπερτραφὴς κυρία ποὺ ἤθελε καὶ μέρος τοῦ δικοῦ μου καθίσματος γιὰ νὰ νιώσει ἄνετα. Σὰν νὰ μὴν ἄφτανε αὐτὸ σὲ ὅλη τὴν διαδρομὴ μασούλαγε διάφορα τερψιλαρύγγια μὲ ἄτσαλο καὶ ἄτακτο τρόπο, ἔψαχνε τσάντες, ἄνοιγε κι ἔκλεινε σακούλες, ἅπλωνε μάζευε τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια της μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀναγκασθῶ νὰ διαμαρτυρηθῶ συγκρατημένα. Μοῦ ἀπάντησε μὲ ἕναν ὀρυμαγδὸ ὀργῆς. Γιὰ νὰ ἀπομονωθῶ ἔβγαλα ἀπὸ τὴν τσάντα μου τὸ χαρισμένο παιδικὸ βιβλίο τῆς Σοφίας Παράσχου "Τὸ χάνουμε", ὅπου περιγράφεται ἡ πρωινὴ ἀναστάτωση μιᾶς οἰκογένειας γιὰ νὰ ἑτοιμασθεῖ ταχύτατα καὶ νὰ προλάβουν τὸ σχολικὸ λεωφορεῖο, ἐπειδὴ διαφορετικὰ τὸ χάνουμε, τὸ χάνουμε... Ἡ κυρία μοῦ ἔριξε μιὰ θριαμβευτικὴ ματιὰ μόλις εἶδε τὸ παιδικὸ βιβλίο μὲ τὶς ἁπλοϊκὲς ζωγραφιὲς καὶ σιγομουρμούρισε: "Ἄμ, τώρα κατάλαβα, τώρα κατάλαβα (τὸ μυαλὸ ποὺ κουβαλᾶς!)". Ἂς ὄψεσαι Σοφία.
Πάντως ἤθελα νὰ πῶ ὅτι δὲν ὑπάρχουν διαχωριστικὲς γραμμὲς ἡλικίας, κατὰ τὴν ὁποία θὰ πρέπει νὰ διαβαστοῦν τὰ βιβλία γιὰ παιδιά καὶ γιὰ ἐνήλικες. Ὁ καθένας θὰ μπορεῖ ἄνετα νὰ μπαίνει σὲ ὅλα τὰ πεδία. Τὸ καλογραμμένο καὶ μὴ βαρετὸ βιβλίο συγκινεῖ καὶ ἀρέσει σὲ ὅλες τὶς ἡλικίες.

επικοινωνιστε μαζι μας