Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Ξεθωριασμένες εικόνες του χωριού «Ο καραγκιόζης»



Τότε όλα ήταν καλά και ωραία. Υπήρχε νιότη, χρώμα παντού και λουλούδια.
Εμείς τα παιδιά μαθαίναμε τους μήνες από το κάρπισμα των δένδρων.
Στις αλάνες του χωριού που στις άκρες τους φύτρωναν τσουκνίδες, βούζια και βάτια παίζαμε μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό, αλλά και καραγκιόζη.
Εκείνο το καλοκαίρι ήταν η δεύτερη χρονιά που ξαναπαίζαμε καραγκιόζη.
Είχαμε μάθει απ’ έξω όλη τη διαδικασία, από τους πλανόδιους καραγκιοζοπαίχτες, που κατά καιρούς περνούσαν από το χωριό κι έδιναν παραστάσεις.
Σκαρώναμε λοιπόν, κι εμείς τις δικές μας χάρτινες φιγούρες, φτιάχναμε με ξύλα, βούζια και νάιλον σακούλες τον μπερντέ μας, βρίσκαμε και δυο κεριά για το φωτισμό και με λίγη πρόβα ήμασταν έτοιμοι για την παράσταση.


Εγώ, πιο τολμηρός και πιο παθιασμένος για τέτοιου είδους πράγματα είχα αναλάβει να ενσαρκώνω τις άψυχες φιγούρες, μιμούμενος όσο μπορούσα τις διάφορες φωνές των ηρώων πίσω από τον μπερντέ.
Ο Παγουτάς είχε αναλάβει μαζί με τον Πράτα να κάνουν τους τελάληδες στις γειτονιές του χωριού. Είχαν κατασκευάσει τις αυτοσχέδιες «μοτοσικλέτες τους» με ξύλινες βέργες, πάνω στις οποίες δένανε από ένα συρμάτινο ημικύκλιο και το στολίζανε με διάφορα λουλούδια. Έκαναν πως τις καβαλίκευαν και μιμούμενοι με το στόμα τους τον ήχο της μοτοσικλέτας, έκαναν, πως γκάζωναν και ξαμολιούνταν ξυπόλυτοι στους χωματένιους δρόμους του χωριού, φωνάζοντας:
«Απόψε στο χωριό θα δείτε τον καραγκιόζη, ο Μεγαλέξανδρος και το καταραμένο φίδιιι!!!».
Πολλές φορές χάζευα, και χαιρόμουνα, βλέποντας τον Πράτα να χώνεται σε κάτι λακκούβες του δρόμου γεμάτες κουρνιαχτό και να κάνει δήθεν πως βουλιάζει. Έβαζε τότε όπισθεν, μαρσάριζε, σπινάριζε, ξαναμαρσάριζε και μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι της φαντασίας, συνεπαρμένος, δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος πως, από μοτοσικλέτα, κατέληγε να οδηγεί τρακτέρ.
Στο τέλος ήταν από πάνω μέχρι κάτω γεμάτος κουρνιαχτό.


Έτσι λοιπόν το σούρουπο, αφού η γειτονιά μάθαινε για την παράστασή μας, αρχίζαμε και παίζαμε τις διάφορες ιστορίες του καραγκιόζη, στους λιγοστούς μας θεατές, που συνήθως αποτελούνταν από γυναίκες και παιδιά.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Συγκίνηση και θαυμασμός στην προβολή των δύο ταινιών



Συγκίνηση και θαυμασμός ήταν τα συναισθήματα που κυριάρχησαν στην χθεσινή προβολή των δύο ταινιών στην αίθουσα του κινηματογράφου του Μύλου Ματσόπουλου. Τα εικονογραφημένα διηγήματα, που οι ιστορίες τους διαδραματίζονται σε ένα κοινό τόπο σημείο αναφοράς, στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού, έφεραν στην επιφάνεια μνήμες και βιώματα, που λίγο πολύ έχουν βιωθεί από πολλούς ανθρώπους.
Μια αποτύπωση του κλίματος της βραδιάς μας δίνει ο Δημήτρης Παδιός στην ιστοσελίδα του http://trikalain.gr/entyposiasan-trikalino-koino-oi-dyo-tainies-mikroy-mikoys-toy-sympoliti-dimitri-tsigara/

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Στις 7:30 και 9:00 ώρα, σήμερα το βράδυ, η προβολή των δύο ταινιών, στο Μύλο Ματσόπουλου

«Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι» & «Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας»
Λίγες σκέψεις για τις ταινίες μικρού μήκους


Πολλές φορές ένοιωσα την ανάγκη να μπορούσα να ζήσω, έστω και για μια μέρα μόνο, στο παρελθόν. Να περπατήσω αόρατος ανάμεσα στο πλήθος, να παρατηρήσω τα πάντα, να ρουφήξω εικόνες, να δω, να μυρίσω, ν' αγγίξω!
Άπιαστο όνειρο, θα μου πείτε. Αλλά να, που βρέθηκε τρόπος να εκπληρωθεί αυτός ο πόθος. Με την παρατήρηση, τη μνήμη, τη φαντασία, καταγράφηκαν, σχεδιάστηκαν και συντέθηκαν σε ένα έργο, όλα εκείνα τα στοιχεία του παρελθόντος που απαιτούνταν έτσι ώστε, κατά κάποιο τρόπο, να γίνουν βίωμα.
Παρατηρώντας την εκδημία των πολλών γνωστών και φίλων μου, την θεαματική αλλαγή στα ήθη και στην ζωή, θέλησα να αφήσω το δικό μου ίχνος, να μεταφέρω στους νεότερους την αντικειμενική καταγραφή της καθημερινότητας, της γιορτής, της σχόλης. Να καταγράψω δηλαδή, εμπειρίες και βιώματα από το πανηγύρι του χωριού, και από τον εναγώνιο αγώνα της επιβίωσης των ανθρώπων, στους χώρους εργασίας. Να περάσω στην αθανασία το πλήθος των φίλων μου, των γνωστών μου, των οικείων μου, των συγχωριανών, που ζούσαν στο χωριό μου, το Βαλτινό και το έδιναν χρώμα, ζωντάνια και παλμό.
Και μαζί με αυτούς να δώσω βήμα και υπόσταση σε κάθε λαϊκό τύπο, στον αγρότη, στον κτηνοτρόφο, στον επαγγελματία, στον μικροπωλητή, στον οργανοπαίχτη, στον χορευτή, και σε κάθε μορφή που έκανε το χωριό μοναδικό.


Οι περισσότεροι δεν ζούνε πια. Όμως ζούνε βαθιά μέσα μας και όπως λένε κι οι στίχοι του Διονύση Σαββόπουλου:
                                  «Αν κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου
                                    δεν θα βρεις μόνον εσένα,
                                    αλλά όλους τους άλλους
                                    τους μικρούς και τους μεγάλους
                                    γιατί ο χρόνος είναι ένας
                                    και δεν πέθανε κανένας».
Οι ταινίες αυτές, εκτός από φόρο τιμής στους προγόνους και στον τόπο, αποτελούν και την υπεράσπιση των αξιών που μας κληροδότησαν. Αξίες που νοηματοδοτούν τη ζωή και προσφέρουν μια πηγή ευτυχίας.
Με βαθιά ενσυναίσθηση για τον τόπο, την προσφορά, τη συνέχεια.

Δημήτρης Τσιγάρας

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Το βραχιολάκι του Μάρτη



Πέρασε και ο Μάρτης χωρίς να το καταλάβουμε. Βροχερός και συννεφιασμένος στο σύνολό του φέτος, με λίγη ηλιοφάνεια, θα μας αποχαιρετήσει σε λίγες ημέρες.
Με αυτόν τον καιρό ξεχάσαμε να βάλουμε και «Μάρτη»…
Σύμφωνα με το έθιμο, την 1η του Μάρτη, πολλοί είναι εκείνοι που φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να τους προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες. Ο Μάρτης προφυλάσσει επίσης, από τα κουνούπια και τους ψύλλους και ακόμα απομακρύνει τις αρρώστιες και άλλα κακά, όπως πιστεύεται, σύμφωνα με την παράδοση του τόπου μας.
Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του.


Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στα ανθισμένα κλαριά ή στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους ή το καίνε με το αναστάσιμο φως του Πάσχα.


Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.
Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μάρτη», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.


Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Δυο πρωτότυπες ταινίες στον Δημοτικό Κινηματογράφο Τρικάλων για το Βαλτινό

Λίγα λόγια για την υπόθεση των έργων


«Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι»
Είναι ένα ταξίδι πηγαιμού και επιστροφής με μια διανυκτέρευση, με εναλλαγές, με εμπειρίες και γνώσεις. Μια αφήγηση της διαδικασίας τέλεσης του πανηγυριού που αποτυπώνει το ξετύλιγμα της ζωής, που έχει να κάνει με την αρετή του πραγματισμού και της ευχαρίστησης που προσφέρουν τα απλά πράγματα.
Τόπος και κόσμος κατοικημένοι από την οικονομία και την απλότητα, μισό αιώνα πριν. Μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί, αλλά που άφησε πίσω της, αναλλοίωτο το στίγμα μιας λιτής και απέριττης ζωής.
Η επιστροφή στο παρελθόν γίνεται δια μέσω της περσόνας του μικρού ταξιδιώτη που διεκδικεί τα όνειρά του.
Το ξετύλιγμα των αναμνήσεων ξεκινάει με την προετοιμασία για το πανηγύρι, ακολουθεί η διαδρομή, η άφιξη, ο χώρος και η διαδικασία τελέσεως του πανηγυριού, η διανυκτέρευση, η δεύτερη ημέρα του πανηγυριού και η επιστροφή με τις εντυπώσεις και τη σχέση του μικρού ταξιδιώτη με τον παππού, ο οποίος μεταλαμπαδεύει τη θυμοσοφία του στον εγγονό του.
Η γνώση για το μικρό ταξιδιώτη είναι το σημαντικότερο απόκτημα στη ζωή.
Η σχέση με τον παππού του, ο θαυμασμός του λόγου και της θυμοσοφίας του, τον στιγματίζουν, αν και κάποιες φορές διακατέχεται από την αμφιταλάντευση ανάμεσα στην προτροπή του παππού: «για την τήρηση του μέτρου» και την προσταγή του Καζαντζάκη: «Φτάσε όπου δεν μπορείς».


«Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας»
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς προβλήματα και δυσκολίες.
Το ζητούμενο είναι η αντιμετώπισή τους. Η πρόβλεψη, η εκτίμηση των καταστάσεων και η εξεύρεση των λύσεών τους.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να ξεπεράσει τις δυσκολίες, τις κρίσεις, τα «χτυπήματα», τις βροχές, τις μπόρες της ζωής.
Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας, μας δίνει ένα τέτοιο παράδειγμα αντιμετώπισης της δυσκολίας.
Την ώρα που φυλάγει τα πρόβατα και ταυτόχρονα απολαμβάνει το παιχνίδι του στην κούνια, την ώρα που προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και να φτάσει, να ακουμπήσει με τα πόδια του τον ουρανό, του 'ρχεται η πρώτη ψιχάλα βροχής στο μέτωπο. Η μπόρα ξεσπά. Η ώρα της αναμέτρησης με τον εαυτό του έρχεται. Η καταιγίδα αντιμετωπίζεται και οι ζημιές αποκαθίστανται. Μετά τη μπόρα βγαίνει πάλι ο ήλιος.
Η αντιμετώπιση της καταιγίδας είναι το κεντρικό μήνυμα της ταινίας, στη νομοτέλεια της ζωής, που ο άνθρωπος περνάει τον βίο του ανάμεσα στο «Δόξα σοι ο Θεός «και στο «Βόηθα Παναγιά μου».
Είναι αναπόφευκτο, πάντα στη ζωής μας να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις. Πάντα θα υπάρχουν οι βροχές και οι μπόρες. Μας το επισημαίνει και ο Ποιητής μας, Ηλίας Κεφάλας με το ποίημά του:
                                              Όλο βροχές
                    «Πότε γεννήθηκα, πότε έγινα παιδί
                    Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει
                    Πότε μεγάλωσα πότε ανδρώθηκα
                    Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει
                    Και πότε γέρασα κι ήρθε στα μάτια μου αχλή
                   Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει».

Tην Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2018, στις 7:30 μ.μ. και στις 9:00 μ.μ. στην αίθουσα κινηματογράφου του Μύλου Ματσόπουλου, στα Τρίκαλα
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας
Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης
Η είσοδος είναι ελεύθερη.


Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

Η επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821 στο Βαλτινό



Με κάθε επισημότητα γιορτάστηκε και φέτος η Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821 στο Βαλτινό, καθώς στη μεγάλη διπλή γιορτή, της Εθνικής Παλιγγενεσίας και της Ορθοδοξίας με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου είναι ημέρα κατάνυξης και απόδοσης της οφειλόμενης τιμής στους αγωνιστές του 1821 και σε όλους εκείνους τους επώνυμους αλλά και ανώνυμους ήρωες, που κράτησαν στην καρδιά τους άσβεστη τη φλόγα του ξεσηκωμού και αγωνίστηκαν προκειμένου να υπερασπιστούν τα ιδανικά, τις αρχές και τις αξίες του έθνους μας.
Η επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821, αποτελεί μια ασίγαστη υπενθύμιση του πάθους και της γενναιότητας της ελληνικής ψυχής, της αποφασιστικότητας, της τόλμης και της αυτοθυσίας των Ελλήνων. Ταυτόχρονα αποτελεί και παράδειγμα της μεγάλης δύναμης του έθνους μας όταν καταφέρνουμε να αγωνιζόμαστε για τον κοινό σκοπό με σύμπνοια και ομόνοια. Στη σημερινή δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα μας, είναι και ημέρα ευθύνης προς την πατρίδα, προς τη σημερινή αλλά και τις επόμενες γενιές.


Οι εκδηλώσεις απόδοσης τιμής ξεκίνησαν με τον εκκλησιασμό και τη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού. Ακολούθησε στο χώρο της κεντρικής πλατείας, η επιμνημόσυνη δέηση από τον πατέρα Κωνσταντίνο Ζαχαράκη και η κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών και της μαθητικής κοινότητας.


Τους Ήρωες του 1821 τίμησαν καταθέτοντας στεφάνια στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, παρουσία μαθητών, καθηγητών, διευθυντών των σχολείων του Βαλτινού και πλήθους κόσμου, ο αντιδήμαρχος Τρικκαίων κ. Χρήστος Μπούρας, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βαλτινού κ. Δημήτρης Σταμούλης, εκπρόσωποι σχολείων, φορέων και συλλόγων.


Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με την παρέλαση των μαθητικών τμημάτων.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ



Θὰ σοῦ φέρω πάχνες τῆς Θεσσαλίας
ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ (1830-1886)

Στὴ θέση τῆς χαμένης θάλασσας
Ἁπλώνονται πεδιάδες ὑπερβατικὲς
Ἐδῶ πλέον ζοῦμε
Μέσα σὲ πάχνες καὶ κρυφὰ νερὰ
Σὰν ἀποδέκτες διαλεχτοὶ
Τῆς οὐράνιας γαλήνης

Ἐδῶ πλέον ζοῦμε
Ἀνάμεσα σὲ ρίζες
Καὶ μίσχους θαυμαστοὺς
Ὅπως ἀνάμεσα σὲ πνεύματα
Αἰώνιων μορφῶν
Ποὺ ψιθυρίζουν λέξεις καὶ ἀριθμοὺς
Στὴν πρόθυμη ἀκοή μας

Ἐδῶ ἐπιμένουμε νὰ ζοῦμε
Ἀθεράπευτα μοναχοὶ
Ἐμβολιασμοὶ τοῦ μάταιου
Ἐραστὲς τοῦ διηνεκοῦς
Ἀμάραντα ἐκβλαστήματα τῆς θλίψης

Του Ηλία Κεφάλα (ανέκδοτο)

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

Μνήμες από τη ζωή στο χωριό «Το χαντάκι»



Του Χάρη Αγγελή
Το χωράφι πέρα στις Χαλκιές κρατούσε νερό. Έπρεπε να ανοιχθεί χαντάκι, πριν ακόμα πιάσουν οι πολλές βροχές και πνίξουν το σιτάρι.
Πήρε ο πατέρας το λισγάρι και το φτυάρι και ξεκίνησε πρωί- πρωί για το χωράφι. Αργότερα θα πήγαινε κι η μάνα. Αφού τακτοποίησε τα ζωντανά, γελάδια, γουρούνια, κότες, γομάρια και παιδιά, ετοίμασε το κολατσιό για τον πατέρα. Ένα καρβέλι ψωμί, τέσσερα μεγάλα κρομμίδια,  αλάτι δεμένο σε μια άκρη στο μεσάλι και μια φέτα τυρί στο κλειδοπίνακο.  Νερό θα έπαιρνε στο γκιούμι, περνώντας από το αρτεσιανό, που βρίσκονταν στον Κάναλο και ήταν στον δρόμο της.
Τα μάζεψε όλα αυτά στον τρουβά, πήρε και το γκιούμι και ξεκίνησε.
Από κοντά κι εγώ.
«Μάνα θα έρθω κι εγώ», της είπα.
«Είναι μακριά παιδάκι μου, θα αποστάσεις».
«Δεν αποσταίνω, εδώ δεν έχω τι να κάνω, όλα τα μικρά παιδιά  πήγανε σχολείο.
«Καλά, αφού θες, άντε πάμε».
«Μάνα, δώσε μου το γκιούμι να το κουβαλήσω εγώ».
«Αχ! Βρε αντράκι μ’ βιάζεσαι να μεγαλώσεις, έλα πάρ’ το. Άδειο όπως είναι θα τα καταφέρεις να το κουβαλήσεις, μετά, όταν θα το γεμίσουμε θα το πάρω εγώ».
Μπροστά η μάνα, πάντα ξυπόλυτη, με τις φαρδιές πατούσες, διάλεγε το δρόμο να μην πατάει στις λάσπες, από πίσω εγώ θαυμάζοντας και παρατηρώντας τη μάνα, έκανα τα ίδια. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο χωράφι.


Στο χωράφι ο πατέρας είχε σκάψει το μισό χαντάκι. Το λισγάρι μυτερό και κοφτερό χώνονταν στο λασπωμένο χώμα, το ΄κοβε  και στη συνέχεια απίθωνε τη λισγαριά ανάποδα στο καβαλάρι. Μετά, με το φτυάρι μάζευε τα ψιλοχώματα και τα απίθωνε και αυτά. Ενδιάμεσα έβαζε βάτους κομμένους για να πιάσουν και να φυτρώσουν την άνοιξη. Έτσι θα γίνονταν φράχτης απροσπέλαστος για τα ζώα και θα προστατεύονταν τα σπαρτά. Ύστερα έσκαβε άλλο όροφο πιο βαθύ, ώσπου έφτανε μέχρι τη μέση του.
Σκληρή δουλειά και κοπιαστική. Ήταν όμως απαραίτητη για την καλή σοδειά και την προστασία της. Μόνο σε ένα μικρό μέρος δεν έσκαβε καθόλου, γιατί έπρεπε να περνάει το αλέτρι και τα ζώα με το κάρο. Αυτή ήταν η αμαξκή, όπως τη λέγανε και φράζονταν με ξύλα από λισιές ή κομμένες τρικοκιές, για να εμποδίζεται η είσοδος των ξένων ανθρώπων και των άλλων ζώων.
«Καλώς το παλικάρι μας!» είπε ο πατέρας μόλις με είδε. «Ήρθε η ώρα να ξεκουραστούμε», είπε, απευθυνόμενός, τάχα σοβαρά στη μάνα.
«Έλα πιάσε το φτυάρι και βγάλε το χώμα».

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης



Η κρίση, βούτυρο στο ψωμί του ποιητή
Η ​​Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η ιδέα ανήκει στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες και να οριστεί συγκεκριμένη ημέρα γι’ αυτόν τον εορτασμό. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε πριν από είκοσι χρόνια, το 1998 στην Αθήνα, στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Το 1999 ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο εκτελεστικό συμβούλιο του Οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Η Γαλλία, η Ιταλία, η Τυνησία και άλλες χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Η ποίηση, η καλή ποίηση, μας συνδέει με την αλήθεια από την οποία είμαστε αποκομμένοι ως κοινωνία, ως χώρα, ως συλλογικότητες, ως άτομα. Είμαστε αποκομμένοι, όπως όταν κόβουμε τη γλώσσα κάποιου για να μη μιλά ή τα χέρια για να μη γράφει επειδή μας ενοχλούν τα λόγια του ή τα γραπτά του.
Η ποίηση, για να μπορεί να συγκινεί τον μέσο άνθρωπο, θα πρέπει να καθρεφτίζει τις αντιφάσεις και τους παραλογισμούς του σύγχρονου κόσμου. Οτι ο πλανήτης Γη δεν πάει καλά δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να το αντιληφθεί κανείς. Αρκεί μια ματιά να ρίξουμε τριγύρω: ο νεολαϊκισμός σε έξαρση: στην Αμερική ένας ζοφερός νάρκισσος δισεκατομμυριούχος έχει αναλάβει να εκπροσωπεί τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα, πολεμώντας τις «πολιτικές ελίτ». Στην Ιταλία ένας εξηνταβελόνης μισογύνης δισεκατομμυριούχος πιθανόν να μοιραστεί με την άκρα δεξιά την εξουσία. Στη Ρωσία ένας χαρισματικός εθνικιστής που δεν φημίζεται ως υπερασπιστής της ελευθερίας του Τύπου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει πάρει μονότερμα το τιμόνι της χώρας του. Πολλές χώρες και όχι μόνο η Ελλάδα, δεν είναι πια κανονικές χώρες.
Ο κόσμος μοιάζει με άδειο κέλυφος. Ο μισός πλανήτης είναι οργισμένος κατά της πολιτικής του ηγεσίας. Γίνονται εκλογές και οι κάλπες καταλύουν τη δημοκρατία, αφού οι εκλεγμένοι ηγέτες εκτρέπονται. Το ένα τέταρτο του πλανήτη τελεί υπό συνεχή βιασμό λόγω φτώχειας, εμφυλίων συρράξεων, πολέμων, κοινωνικών αναταραχών και λόγω έλλειψης ζωτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι οικονομικές ελίτ, με διάφορα γεωπολιτικά προσχήματα, δεν διστάζουν να αιματοκυλούν χώρες, έθνη και λαούς προς χάριν ιδίων συμφερόντων.
Ασφαλώς η ποίηση δεν είναι το διαγνωστικό κέντρο του ψυχισμού του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά σκοπός της είναι, κατά τον Πολωνό ποιητή Τσέσλαφ Μίλος, «να μας θυμίζει πόσο δύσκολο είναι να παραμείνει κανείς ο εαυτός του». Γιατί μόνο αν φύγουμε από τον ατομισμό και την ιδιοτέλεια μπορούμε να ανακαλύψουμε την ποίηση την αληθινή που λυτρώνει, που μας βγάζει από τα αδιέξοδα, που μας εξανθρωπίζει και μας οδηγεί στη χαρά που κρύβει μέσα της τον φόβο και την απελπισία.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Προβολή κινηματογραφικών ταινιών που αφορούν στο Βαλτινό



Την Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018 στις 7:30 μ.μ. στην αίθουσα του Δημοτικού Κινηματογράφου, του Μύλου Ματσόπουλου, στα Τρίκαλα, θα προβληθούν δύο πρωτότυπες ταινίες μικρού μήκους με τίτλους: «Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι» και «Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας».
Πρόκειται για εικονογραφημένα διηγήματα του Δημήτρη Τσιγάρα, που οι ιστορίες τους διαδραματίζονται σε ένα κοινό τόπο σημείο αναφοράς, στο δάσος της Παναγίας Βαλτινού.
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας
Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Σε περίπτωση αυξημένης προσέλευσης κοινού θα γίνει και δεύτερη προβολή στις 9:00 ώρα.


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Πώς είχαν φανταστεί το μέλλον οι άνθρωποι 100 χρόνια πριν;



Μια συλλογή εικονογραφήσεων του προηγούμενου αιώνα αποκαλύπτει τις μεγάλες προσδοκίες και μερικές καταπληκτικά επιτυχημένες προβλέψεις.

Είναι πραγματικά συναρπαστικό να βλέπει κανείς τι προβλέψεις έκαναν 100 χρόνια πριν οι άνθρωποι για το μέλλον. Τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας που οι Γάλλοι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν εκείνη την εποχή, είναι πραγματικά εντυπωσιακά και μερικά έχουν τρομακτικές ομοιότητες με τη σημερινή εξέλιξη της ζωής, της τεχνολογίας και της επιστήμης. Άλλα πάλι είναι τόσο υπερβολικά, που ακόμη και σήμερα φαντάζουν αδύνατα ή τουλάχιστον υπερφιλόδοξα. 


Όλες οι εικονογραφήσεις που βλέπετε είναι από το 1899, 1900, 1901 και 1910. Αρχικά κυκλοφορούσαν σαν κάρτες στα πακέτα τσιγάρων και στη συνέχεια έγιναν καρτ ποστάλ. 
Η συλλογή όλων των έργων είναι γνωστή ως En L'An 2000 (In the Year 2000) και μερικά από τα έργα φέρουν την υπογραφή του Jean March Cote.

Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

Ταξιδιωτικές εντυπώσεις. «Το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς»



 Επιβλητικό και όμορφο το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς με τους 2 τεχνητούς καταρράκτες στέκεται εκεί από τον 16ο αιώνα. Πρόκειται για ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι μήκους 26 μέτρων. Ο καταρράκτης πίσω από το γεφύρι έχει ύψος 12 μέτρων και το νερό που πέφτει δημιουργεί μία πανέμορφη εικόνα που προκαλεί δέος κι ομορφιά. Ο ποταμός που περνά από το σημείο λέγεται «Παλαιοκαρίτης».


Το επισκέφτηκα πολλές φορές αυτό το γεφύρι, με τους θεαματικούς καταρράκτες του. Σε μια πρόσφατη επίσκεψή μου, επέλεξα κάποιες οπτικές γωνίες, και το φωτογράφισα. Δοκίμασα στη συνέχεια και έκανα τις εικόνες ασπρόμαυρα σκίτσα, με μολύβι και πενάκι, δίνοντας έτσι μια άλλη οπτική διάσταση στο θέμα.
Μαζί με κάποια πληροφοριακά στοιχεία που σας παραθέτω, σας συνιστώ να το επισκεφτείτε και να απολαύσετε τη μαγεία που αποπνέει.


Το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς συνέδεε την Θεσσαλία με την Ήπειρο και αποτελούσε μια πολυσύχναστη διαδρομή εκείνης της εποχής, φυσικά σήμερα δεν χρησιμοποιείται. Τα φυσικά και τεχνικά στοιχεία, άψογα εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον γύρω του αποτελούν στο σύνολό τους, ένα μνημείο της φύσης. Το γεφύρι πλαισιώνουν απότομοι ψηλοί βράχοι με αρκετή χαμηλή βλάστηση αλλά και δένδρα. Μπροστά από το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς υπάρχει άπλωμα, χώρος που προσφέρεται για αναψυχή ή σύντομη διαμονή στο χώρο. Αρκετές οικογένειες και φυσιολάτρες επιλέγουν το χώρο αυτό για τις ανοιξιάτικες εξορμήσεις στη φύση ή ακόμα και για να γευματίσουν υπαίθρια.
Για να επισκεφθείτε το πέτρινο γεφύρι πρέπει να ακολουθήσετε τη διαδρομή από Πύλη Τρικάλων προς Στουρναρέικα. 

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

Η πρώτη πόλη της Ελλάδας που αποκτά την πρωτοποριακή τεχνολογία Παρουσιάστηκε και ο σχεδιασμός για τη γεωργία ακριβείας με τη χρήση τεχνολογίας




Ο Δήμος Τρικκαίων είναι από την Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018 ο πρώτος Δήμος της Ελλάδας με τεχνολογία 5G. Στο Δημαρχείο Τρικκαίων υπογράφτηκε προγραμματική συμφωνία ανάμεσα στον Δήμο, τη Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης και την e-trikala ΑΕ, προκειμένου σε 4 μήνες να υλοποιηθούν όλα τα έργα και τα Τρίκαλα να είναι πρότυπο και σε αυτόν τον τομέα.
Ταυτοχρόνως, ο Δήμος Τρικκαίων ετοιμάζει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα γεωργίας ακριβείας (smartfarming) στο πλαίσιο του «Σχεδίου Ασκληπιός» για τα φαρμακευτικά φυτά και τον πρωτογενή τομέα γενικότερα.
Το 5G
Η σημερινή υπογραφή της προγραμματικής συμφωνίας αφορά στη σταδιακή μετατροπή των Τρικάλων σε μία πρότυπη πόλη 5G-Ready. Αυτό θα γίνει με την εκπόνηση μελέτης και την εφαρμογή πιλοτικού έργου δωρεάν εγκατάστασης πιλοτικού δικτύου 5G στην πόλη των Τρικάλων. Οι λύσεις τις οποίες θα προσφέρει στους πολίτες, ονομάζονται Λύσεις Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης και αφορούν σε:
1. Έξυπνη Στάθμευση
2. Έξυπνο Φωτισμό
3. Ασύρματη Πρόσβαση στο Διαδίκτυο
4. Συλλογή και Ανάλυση Δεδομένων
5. Λύσεις εξυπηρέτησης του πολίτη και των επιχειρήσεων.
Οι εργασίες για τη θέση σε λειτουργία των συστημάτων του Πιλοτικού έργου εκτιμάται ότι θα διαρκέσουν, κατά προσέγγιση, 4 μήνες από την υπογραφή της προγραμματικής συμφωνίας.
Η υλοποίηση του έργου αναλύεται σε 4 φάσεις:
Α) Μελέτη εφαρμογής, διάρκειας ενός (1) μήνα.
Β) Υλοποίηση, διάρκειας τριών (3) μηνών.
Γ) Πιλοτική λειτουργία, διάρκειας ενός (1) μήνα).
Δ) Παραγωγική λειτουργία και δωρεάν συντήρησης, διάρκειας ενός (1) έτους.
Τα συστήματα θα λειτουργήσουν πλήρως, στα επίπεδα διαθεσιμότητας και ασφαλείας που θα οριστούν κατά τη μελέτη εφαρμογής, χωρίς κόστος.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018

Ο πατήρ Κωνσταντίνος Ζαχαράκης. Μια αναγνωρισμένη προσωπικότητα αρετής, ήθους και προσφοράς προς τον άνθρωπο.



 Η αναγνώριση της προσφοράς, προς τον άνθρωπο και τον τόπο, αποτελεί έναν μοχλό για την κινητοποίηση του ηθικού δυναμικού του τόπου μας. Άριστους άνδρες αναδεικνύουν οι λαοί που ανταμείβουν την αρετή και γνωρίζουν να μετατρέπουν το ευγενές αίσθημα της φιλοδοξίας σε ισχυρό κίνητρο για δράση.
Με τη λέξη «Φωτισμένο» χαρακτήρισε, ο Σεβασμιότατος Τρικκης και Σταγών,  Χρυσόστομος, τον Πατέρα Κωνσταντίνο Ζαχαράκη την προηγούμενη Τετάρτη, στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, κατά την χειροθεσία σε Πρωτοπρεσβύτερο και τόνισε, πως ο άξιος και σεμνός ιερέας χαίρει άκρας εκτίμησης και της Προϊστάμενης Αρχής, αλλά και ολόκληρου του κλήρου που διακονεί.
Τα Οφφίκια, είναι έκφραση της μακράς και ευγενούς εκκλησιαστικής παράδοσης και απονέμονται σε εκείνους οι οποίοι εργάζονται στην Εκκλησία και την κοινωνία, ως τίτλοι μεγάλης προσφοράς.
Οι τιμητικές διακρίσεις και τα οφίκια του Πατέρα Κωνσταντίνου Ζαχαράκη είναι πολλά.
-Διατέλεσε αρχιερατικός επίτροπος στη Μητροπολιτική περιφέρεια του Βαλτινού, η οποία αποτελείται από 15 ενορίες των γύρω χωριών.
Αρχιερατικός Επίτροπος: ο Διοικητικά Προϊστάμενος μιας επιμέρους Μητροπολιτικής Περιφέρειας. Ανάλογα με το μέγεθος και την σημαντικότητα της Περιφέρειας ο αρχιερατικός επίτροπος μπορεί να είναι βοηθός επίσκοπος ή πρεσβύτερος. Προσφωνείται κατά την ιερατική τάξη του.


-Από τις 18 Ιανουαρίου 2002 με οφφίκιο, τιμητική διάκριση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη κ.κ. Αλεξίου, φέρει τον τίτλο του Οικονόμου.
Οικονόμος: Το οφφίκιο απονέμεται μόνο σε έγγαμους ιερείς, που είναι άνω των 30 ετών και κάτοχοι πτυχίου Ανώτατης Εκπαίδευσης ή Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής από τριετίας. Χαρακτηριστικό διάσημο των Οικονόμων είναι το επιγονάτιο, το οποίο φέρουν κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας.
Η λέξις «Οικονόμος» είναι σύνθετος εκ της λέξεως «οίκος» και του ρήματος «νέμω» το οποίον χαρακτηρίζει εκείνον ο οποίος αγαπά την οικονομία και φροντίζει τα του οίκου.


-Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καλλιδένδρου, με την υπ’ αριθμ. 15 – 2002 ομόφωνη απόφασή του, του απένεμε σε ειδική τελετή, τιμητική διάκριση, αναγνωρίζοντας έτσι και τιμώντας εις το ελάχιστο τον άνθρωπο, που η κοινωνική προσφορά του, το ήθος του και η γενικότερη παρουσία του, όλα αυτά τα χρόνια ήταν τεράστια και αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση.


-Η αναγνώριση στο πρόσωπό του ήρθε και από τον Σεβασμιότατο Χρυσόστομο με την χειροθεσία σε πρωτοπρεσβύτερο της Μητρόπολης Τρίκκης και Σταγών.
Πρωτοπρεσβύτερος: Το οφφίκιο αποτελεί τη μέγιστη δυνατή τιμητική διάκριση έγγαμου ιερέα, καθώς απονέμεται μόνο σε έγγαμους ιερείς χειροτονημένους από τριετίας, που είναι άνω των 30 ετών και κάτοχοι πτυχίου Ανώτατης Εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικό διάσημο των Πρωτοπρεσβυτέρων είναι ο εγκόλπιος σταυρός και το επιγονάτιο, το οποίο φέρουν κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Το Βαλτινό επισκέφθηκε ο Σεβασμιότατος Τρίκκης και Σταγών Χρυσόστομος




Την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018, το απόγευμα, ο Σεβασμιότατος Τρίκκης και Σταγών Χρυσόστομος, στα πλαίσια των ποιμαντικών του επισκέψεων, κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, παραβρέθηκε και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.


Στον παραινετικό του λόγο, προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα του ναού ο Σεβασμιότατος μεταξύ άλλων επισήμανε:
«Να που φτάσαμε στην μέση περίπου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Και η Εκκλησία μας προβάλλει σήμερα να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό. Ο λόγος απλός. Με τον αγώνα που διεξάγει κάθε πιστός αυτήν την κατανυκτική περίοδο αυξάνονται και οι πειρασμοί, αυξάνει η δυσκολία. Δεν θέλει ο μισάνθρωπος διάβολος να βλέπει το πιστό τέκνο του Θεού να προοδεύει πνευματικά. Με την προβολή του Σταυρού όμως ο κάθε πιστός ενισχύεται πνευματικά, παίρνει κουράγιο για το υπόλοιπο της νηστείας και προσκυνώντας τον λαμβάνει την χάρη του και την δύναμή εκείνη που θα τον οδηγήσει στην Ανάσταση του Κυρίου.»


Ιδιαίτερη αίσθηση έκαναν τα λόγια του Σεβασμιότατου για την ανακοίνωση της καθιέρωσης πανήγυρης, ανά έτος, στο Βαλτινό, η οποία προσδιορίστηκε για τις 2 Μαΐου, με λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας, αφιερωμένη στην Παναγία Ελεούσα τη Βαλτινιώτισσα.

ΟΦΦΙΚΙΟ ΣΤΟΝ Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

Τέλος, μέσα σε ένα κλίμα γεμάτο από συναισθήματα αγάπης, συγκίνησης και περηφάνιας, και υπό τις ιαχές των πιστών, «Άξιος, Άξιος, Άξιος», ο Σεβασμιότατος Χρυσόστομος απένεμε τη μέγιστη δυνατή τιμητική διάκριση, το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβύτερου της Μητρόπολης Τρίκκης και Σταγών, στον πατέρα Κωνσταντίνο Ζαχαράκη και του παρέδωσε τον εγκόλπιο σταυρό.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ελάχιστοι ιερείς έχουν τιμηθεί με αυτή τη μέγιστη διάκριση.



Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

Η Παγκόσμια Ημέρα της Σταθεράς π


  

Η Παγκόσμια Ημέρα της Σταθεράς π απευθύνεται αποκλειστικά σε μαθηματικούς και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Μαρτίου, εξαιτίας κάποιων αριθμητικών συμπτώσεων που συμβαίνουν την ημέρα αυτή. Στην Αμερική, η 14/3 γράφεται ως 3-14, δηλαδή η τιμή της σταθεράς (Π=3,14).
Η Ημέρα γιορτάζεται με πάρτι σε πολλές μαθηματικές σχολές του κόσμου, ακριβώς στη 1:59 μετά το μεσημέρι, καθώς το 1,5,9 είναι οι τρεις αριθμοί που ακολουθούν τη σταθερά 3,14 η οποία στην επταψήφια εκδοχή της είναι Π=3,14159.
Ο αριθμός π είναι μια μαθηματική σταθερά οριζόμενη ως ο λόγος της περιφέρειας προς τη διάμετρο ενός κύκλου, ενώ με ακρίβεια οκτώ δεκαδικών ψηφίων είναι ίση με 3,14159265. Εκφράζεται με το ελληνικό γράμμα «π» από τα μέσα του 18ου αιώνα, παρότι επίσης μερικές φορές γράφεται ως pi.
Ο π είναι ένας άρρητος αριθμός, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκφραστεί ακριβώς ως λόγος δύο ακεραίων (όπως 22/7 ή άλλα κλάσματα που χρησιμοποιούνται συνήθως για την προσέγγιση του π)· κατά συνέπεια, η δεκαδική απεικόνιση δεν τελειώνει ποτέ και ποτέ δεν εγκαθίσταται σε μια μόνιμη και επαναλαμβανόμενη παράσταση. Τα ψηφία φαίνεται να εμφανίζονται με τυχαία σειρά, αν και δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη κάποια απόδειξη για αυτό. Ο π είναι ένας υπερβατικός αριθμός, δηλαδή δεν αποτελεί ρίζα ενός μη-μηδενικού πολυωνύμου με ρητούς συντελεστές. Αυτό έχει σαν συνέπεια ότι είναι αδύνατο να λυθεί το αρχαίο πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου με κανόνα και διαβήτη.
Για χιλιάδες χρόνια, μαθηματικοί προσπάθησαν να επεκτείνουν την κατανόησή τους πάνω στο π, κάποιες φορές με τον υπολογισμό της αξίας με υψηλό βαθμό ακρίβειας. Πριν από τον 15ο αιώνα, μαθηματικοί όπως ο Αρχιμήδης και ο Liu Hui χρησιμοποίησαν γεωμετρικές τεχνικές βασιζόμενες σε πολύγωνα, για να υπολογίσουν την αξία του π. Περί τον 15ο αιώνα νέοι αλγόριθμοι βασιζόμενοι σε άπειρες σειρές υπολογίζουν τον αριθμό π με μεγαλύτερη ακρίβεια και χρησιμοποιούνται από μαθηματικούς όπως ο Madhava της Sangamagrama, ο Ισαάκ Νιούτον, ο Λέοναρντ Όιλερ, ο Καρλ Φρίντριχ Γκάους, και ο Σρινιβάσα Ραμανούτζαν.
Τον 20ο και 21ο αιώνα, μαθηματικοί και πληροφορικοί ανακάλυψαν νέες προσεγγίσεις που, όταν συνδυάζονται με την αυξημένη υπολογιστική ισχύ, επεκτείνουν τη δεκαδική απεικόνιση του «π» πάνω από 10 τρισεκατομμύρια (1013) ψηφία (2011). Οι επιστημονικές εφαρμογές δεν απαιτούν γενικά περισσότερα από 40 ψηφία του «π» έτσι το πρωταρχικό κίνητρο για αυτούς τους υπολογισμούς είναι η ανθρώπινη επιθυμία να σπάει ρεκόρ. Οι πολύπλοκοι υπολογισμοί που εμπλέκονται στον υπολογισμό των ψηφίων του π έχουν χρησιμοποιηθεί για τη δοκιμή υπερυπολογιστών και σε αλγόριθμους πολλαπλασιασμού υψηλής ακρίβειας.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

ΜΕΤΑΣΤΟΙΧΕΙΩΣΗ



Ἡ νύχτα ἦταν γεμάτη μυστικὰ περάσματα
Δέντρα φωσφώριζαν στὸν κάμπο
Νερὰ βογκοῦσαν στὰ βουνά
Οἱ ἀνάσες τῆς πικρῆς δροσιᾶς
Φυγάδευαν τὰ πράγματα σὲ ἄλλες διαστάσεις
Καὶ στὴν ἀπελπισία ποὺ ἔφερνε
Ὁ ἄνεμος τῶν μακρινῶν κραυγῶν
Ὁ κόσμος ράγιζε
Ἡ στάθμη ἀνέβαινε ὅλο καὶ πιὸ ψηλά
Τότε ἦταν ποὺ τὸ χλωμὸ φεγγάρι
Ψιθύρισε στ’ ἀρχέγονα φυτά:
«Εἶναι κανεὶς ἐδῶ; Εἶναι κανεὶς ἐδῶ;»
Μονάχος σήκωσα τὸ βάρος τῆς ἀπάντησης
Σκληρὸς μέσα στὰ φάσματα τῶν ἄστρων:
«Δὲν εἶναι πιὰ κανεὶς ἐδῶ
Δὲν εἶναι πιά – Κανείς – Ἐδῶ»

Του Ηλία Κεφάλα
(Από την συλλογή του: ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, 1986)

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

Μνήμες από τη ζωή στο χωριό «Ο Τσούπος»



Του Χάρη Αγγελή

Θυμάμαι παλιά, ένα πουλάκι με σκούρα γκρίζα φτερά από πάνω και άσπρα καφέ από κάτω, που καθόταν στο παλούκι κι έκανε τσουπ, τσουπ ανοιγοκλείνοντας ταυτόχρονα τα φτερά του. Έρχονταν στο χωριό τέλος Αυγούστου και δεν άφηνε μύγα και κουνούπι. Φτερούγιζε ψηλά, άρπαζε το έντομο και κάθονταν πάλι στο ίδιο σημείο. Τσουπ, τσουπ και τα μάτια του πάνω κάτω, δεξιά αριστερά να ελέγχει τους εχθρούς. Φανέρωνε όμως το λημέρι του το φουκαριάρικο. Γέμιζε κουτσιλιές το παλούκι κι άσπριζε ο τόπος. Στο διπλανό οικόπεδο έβλεπες άλλον τσούπο. Φαίνεται πως είχαν κι αυτά τα χωράφια τους. Καμιά φορά μάλωναν για την ίδια μύγα που ήταν στο σύνορο.
 «Τι σου είναι η ζωή!» σκεφτόμασταν  εμείς τα παιδιά τότε. «Χαντάκια δεν σκάβουν, τα τσούπια, βάτια δεν φυτεύουν κι όμως σύνορα έχουν. Σαν τους ανθρώπους και τα τσούπια. Μακελεύονταν για το φαΐ. Δε βαριέσαι κουνούπια τρώνε και καλά κάνουν. Παχαίνουν κιόλας και γίνονται νόστιμα στο τηγάνι».


Πανέξυπνα αυτά τα πουλιά, δεν κάνουν τίποτα χωρίς ψάξιμο. Γυρίζουν το κεφάλι πλάγια και το ένα μάτι βλέπει τη μύγα, στον ουρανό και το άλλο τον εχθρό στη γη. Τετραπέρατα! Επιβίωσαν, ποιος ξέρει πόσα εκατομμύρια χρόνια; Ξεκινούν από την Αφρική και δεν χάνονται στο δρόμο. Ξέρουν να κάνουν τα πάντα που χρειάζονται για να ζήσουν.  Ούτε σχολείο πάνε, ούτε σπίτια κτίζουν, ζουν μόνα τους. Ο θεός φροντίζει για όλα κι όλα είναι για τον άνθρωπο.

Στήναμε λοιπόν τις παγίδες εμείς τα παιδιά και περιμέναμε. Μόλις ο τσούπος έβλεπε ότι κάτι άλλαξε στο «σπίτι» του, γίνονταν πιο προσεχτικός. Στην αρχή άλλαζε λημέρι. Κυνηγώντας τον όμως εμείς από παντού τον αναγκάζαμε κατά κάποιο τρόπο να καθίσει στο λημέρι του. Αυτός ο μάγκας, πάλι πρόσεχε. Μια φορά, δυο, τρεις και μετά τσουπ, πάνω στο σκάνταλο! Πότε ξεσκανδάλιζε την παγίδα και πότε πιάνονταν. 

επικοινωνιστε μαζι μας