Πέμπτη 12 Απριλίου 2018

Μνήμες από τη ζωή στο χωριό «Τα σκυλιά»



Του Χάρη Αγγελή

Πολλές είναι και οι αναμνήσεις με τα σκυλιά του χωριού.
Πραγματικοί φρουροί των σπιτιών και των κοπαδιών αυτά τα σκυλιά. Χρειάζονταν μάχες σώμα με σώμα, όχι μόνο να μπεις στο σπίτι που κατοικούσαν, αλλά να περάσεις κι απ’ το δρόμο. Τα τσομπανόσκυλα, αν δεν τα σφύριζε ο τσομπάνος να φρονιμέψουν, μπορεί και να σε έτρωγαν ολόκληρο.
Σκυλιά μεγάλα με τριχωτά στήθη έτοιμα να παλέψουν με τους λύκους. Πιστά και υπάκουα στ’ αφεντικά τους, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να θυσιαστούν. Έτρωγαν αυτά που τους δίνανε, τίποτα από μόνα τους. Σε κοίταζαν στα μάτια και περίμεναν το ξεροκόμματο. Κόκκαλα δεν υπήρχαν, αφού κρέας δεν έτρωγαν οι άνθρωποι από τη φτώχια. Πάσχα, Χριστούγεννα, Πανηγύρια και σε γάμους λίγδωνε λίγο τ’ αντεράκι τους με τα σφαχτά, άνθρωποι και σκυλιά.
Φιλίες αναπτύσσονταν ισχυρές, κυρίως μεταξύ παιδιών και σκυλιών. Όταν γεννούσε κάποια σκύλα, τα παιδιά είχαν μεγάλη χαρά. Τα κουτάβια ήταν πανέμορφα και με κλειστά τα μάτια, σε λίγες μέρες άρχιζαν να περπατάν. Χοντρομπαλάτα με απαλό δέρμα και φουσκωμένες τις κοιλιές από το γάλα της σκύλας, ήθελαν παιχνίδι. Τα ΄παιρναν αγκαλιά, τα παιδιά, τα χάιδευαν, τα φιλούσαν, τα μάθαιναν να τρέχουν. Έψαχναν στις κοιλιές να ξεχωρίσουν ποια είναι αρσενικά και ποια θηλυκά. Έκαναν όνειρα ποια θα κρατήσουν και ποια θα δώσουν σ’ άλλους. Με βαριά καρδιά τα παιδιά αποχωρίζονταν τα μικρούλια σκυλάκια. Η πίκρα τους ήταν πολύ μεγάλη όταν τα ΄βρισκαν φουσκωμένα και ψόφια μέσα στα χαντάκια. Το ψωμί, βλέπεις, ήταν ίσα – ίσα για τους ανθρώπους κι ένα σκυλί παραπάνω θα ήταν πρόβλημα.


Πραγματικά τα σκυλιά πεινούσαν. Αφού καμιά φορά, όταν έκανες την ανάγκη σου, περίμεναν να αρπάξουν το μεράδι τους, μόλις βγει να το καταβροχθίσουν.

επικοινωνιστε μαζι μας